Αφού τελείωσα με το χαλαρωτικό μου μπάνιο βγήκα έξω και έχω την αίσθηση ότι κάτι έχω ξεχάσει. Η ιδέα μου θα ναι μάλλον.   Ντύθηκα και αφού άνοιξα το κινητό μου είδα μήνυμα από το Νίκο. 

"Στο επόμενο διάλλειμα να πας κατευθείαν στις τουαλέτες."

ΝΑ ΤΙ ΞΈΧΑΣΑ! Καλέ έχω σχολειο σήμερα.  Έτσι όπως το παω θα μείνω στην 3 λύκειου από τον Οκτώβρη . 
Αφού του έστειλα μια βιαστική απάντηση ότι δεν είμαι σχολειο σήμερα έπεσε να κοιμηθω πάλι. 

Δυστυχώς ο ύπνος δεν με έπαιρνε. Και συνέχεια το μυαλό μου περιπλανιέται σε αυτό που είπε ο Στέφανος.  Τι να εννοούσε. Γιατί να πει κάτι τέτοιο.  Γιατί δίνω τόση σημασία στον Στέφανο; πολλά αναπάντητα ερωτήματα αλλά που θα πάει θα βρω την απάντηση. 

{..}

Πέμπτη σήμερα και απλά δεν λέει να περάσει η μέρα.  Έλεος πια . Και ο Νίκος δεν μου δίνει και σημασία γαμωτο . Τώρα τελευταία και με αυτό εννοώ τις τελευταίες 2 μέρες πάει συνέχεια σε ένα μαμοθρευτο και το πειράζει. 

Αχ δεν μπορώ.  Δεν μπορώ να καταλάβω τι της βρίσκει και πάει σε αυτή.  Εννοώ αυτή μόνο τις γνώσεις τις πάνω σε βαρετά πράγματα μπορεί να του δώσει. 

Χτυπάει κουδούνι και έχω πάλι μάθημα. Προτελευταία ώρα άντε πια .

Έχω Φυσική.  Αχ πόσο την βαριεμαι την φυσική. Είναι τόσο εύκολα και απλά όλοι κάνουν λες και τους εξηγούν πυρηνική φυσική. 

Μπήκα μέσα και έκατσα στο τελευταίο θρανίο όπως πάντα.  Ο καθηγητής άργησε να έρθει.  Τι φάση;  ο κυριολης που έχουμε κανονικά είναι στην τάξη πριν από εμάς. 

Έρχονται τα κορίτσια η Μαριλένα και η Γιώτα και μου λένε ότι ο καθηγητής που είχαμε μας άφησε γιατί είμαστε πολύ φασαριοζικο τμήμα.

Α καλα αν ο άνθρωπος δεν ξέρει να κάνει μάθημα δεν φταίμε εμείς.  Και αφού έκανα αυτή την σκέψη μπήκε μέσα ένας κύριος γύρω στα 35 . Ομορφούλης είναι καλέ.

Όλοι πήγαν στις θέσεις τους και ξεκίνησε να διαβάζει τον κατάλογο για να μάθει τα ονόματα.

Αφού τελείωσε μας ρώτησε που είμαστε , έβαλε μια άσκηση στο πίνακα και ζήτησε να την λύσουμε.

Το φυτό της τάξης aka Στέφανος σήκωσε κατευθείαν το χέρι του. Έλεος.

Μετά από λίγο σχεδόν όλοι είχαν σηκώσει χέρι εκτος από μενα. Ναι ξέρω την άσκηση είναι πάρα πολύ εύκολη απλά σιγά μην σηκώσω το χέρι μου . Άσε που δεν θέλω να πω γιατί .. Γιατί έτσι.

Αφού επεξεργάστηκε ποιοί είχαν σηκώσει χέρι κοίταξε τον κατάλογο και τι είπε;  Όχι τι είπε;

"Μελίνα,γιατί δεν μας λες εσύ την άσκηση"

Σκατα σκατα σκατα.  Α και σκατα.
" Ε όχι.  Να μην κλέψω την δόξα κύριε από τα άλλα παιδιά. "

"Μελίνα στον πίνακα" φώναξε.

Ε ρε φίλε. Σηκώθηκα αργά αργά σαν βρεγμένη γάτα και εφόσον πήρα τον μαρκαδόρο έλυσα την άσκηση.

Αφού τελείωσα και γύρισα να τον κοιτάξω με κοίταγε έκπληκτος.  Εμ τι πίστευες κούκλε ότι δεν ξέρω; ξέρω απλά δεν θέλω. 

"Ουάου." Είπε και ξανά κοίταγε την άσκηση ενώ εγώ πήγα και κάθησα στην θέση μου.

"Όχι μόνο την έλυσες αλλά και με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο από αυτόν του βιβλίου"

Μπορεί.
"Μελίνα κορίτσι μου αφού είσαι τόσο καλή γιατί δεν σηκώνεις χερι;" συνέχισε. 
"Ε.. Δεν ήμουν σίγουρη ναι" ψέλλισα και απλά κρύφτηκα στα βιβλία μου αφού έριξα μια ματιά στα παιδιά. 
Ο Στέφανος με κοιτούσε περίεργα. Σαν να κατάλαβε ότι έλεγα ψέμματα.  Σαν να ηξερε ότι τα ήξερα πολύ καλά. 

Περίεργο.

Χευυυυυυ. .. 4 μήνες μετα;
Ουπς.
Συγγνώμη αλήθεια.
Θα προσπαθήσω να βάζω συχνά.  Αλλά παιδιά έχω διάβασμα.  Βασικά εσύ η μοναδική μου αναγνώστρια ξέρεις ποια .
Ήταν λίγο βαρετό; μπορεί. 

Ψηφίστε & σχολιάστε σημαίνει πολλά.

Φιλάκιααα