Faidra pov:

"Έι! Αυτό πονάει!" Του λέω καθώς σφίγγει τα χέρια μου με σχοινί.

"Λυπάμαι μικρή, αλλά εγώ υποτίθεται ότι είμαι με τους κακούς! Και υπάρχει κάμερα εδώ. Οπότε πρέπει να σε δέσω, όπως θα έδενα έναν εχθρό μας." Μου απαντάει ο Ζήσης και με αφήνει στο πάτωμα.

Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Ζήσης είναι με το μέρος μας.

Στην αρχή πίστευα ότι ήταν κάποια παγίδα.

Αλλά μετά με άφησε να μιλήσω με τον Άρη και πείστηκα.

Συνεργάζονται για να μας βοηθήσουν να φύγουμε και να μπει η Νατάσα φυλακή.

Στο εντωμεταξύ κρίμα και το όνομα. Ένας τόσο ωραίο όνομα σε μια τόσο κακιά γυναίκα.

Τώρα βέβαια γιατί ο Ζήσης άλλαξε τόσο πολύ και μας βοηθάει δεν ξέρω. Αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος ότι δεν το κάνει από την καλή του την καρδιά.

Πρέπει να το διερευνήσω.

Η κραυγή πόνου του Δημήτρη με βγάζει από τις σκέψεις μου και γυρίζω να δω τι συμβαίνει.

"Μικρέ σορρυ! Δεν ήθελα να σε πονέσω." Του λέει αμέσως ο Ζήσης ένοχος και προσπαθεί να χαλαρώσει τα σχοινιά.

Περίεργο.

Ούτε εγώ, ούτε ο Ιάσονας είχαμε τέτοια μεταχείριση.

Ίσως του τα έσφιξε πολύ περισσότερο από ο,τι σε εμάς.

Είναι πιθανό και αυτό το σενάριο.

Αφότου ο Ζήσης απομακρυνθεί από εμάς, μπαίνει μέσα στην αποθήκη η Νατάσα και με ένα χαμόγελο στα χείλη.

"Καλημέρα στα αγόρια και στο κορίτσι μου. Κοιμηθήκατε καλά; Δεν πιστεύω ο Ζήσης να σας φόβισε πολυ;" Ρωτάει εύθυμα, όμως κανείς δεν της απαντάει.

"Τους φρόντισα μια χαρά αφεντικό. Μην ανησυχείς." Της απαντάει εκείνος και η Νατάσα τον κοιτάζει με ένα πονηρό στα χείλη.

"Μπράβο το αγόρι μου." Του λέει και του πλησιάζει με ένα πονηρό χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπο της.

Κι εκεί που όλοι περιμέναμε να τον φιλήσει...

"ΑΑΑ!" Ακούγεται η κραυγή του Ζήση καθώς η Νατάσα τον καρφώνει με ένα μαχαίρι στο στομάχι.

Εγώ, ο Δημήτρης και ο Ιάσονας τους κοιτάζουμε σοκαρισμένοι.

"Αυτά παθαίνουν όσοι με προδίδουν." Του λέει στο αυτί και τον καρφώνει άλλη μια φορά, με αποτέλεσμα ο Ζήσης να πέσει κάτω.

Νιώθω τα μάτια μου να τσούζουν.

Πως μπορεί να το κάνει αυτό;

Κανένας δεν έχει δικαίωμα να αφαιρεί μια ανθρώπινη ζωή.

Πως μπόρεσε να το κάνει αυτό.

"Λοιπόν...πάει ο ένας. Ποιος έχει σειρά;" Ρωτάει και άρχισε να κατευθύνεται προς τα εμάς, ενώ εγώ την κοιτάζω φοβισμένη.

Θα μας κάνει κακό.

Δεν θέλω να πεθάνω.

Όχι τώρα, όχι τόσο νωρίς.

"Ο Φαίδρα μου μην φοβάσαι. Αν είσαι συνεργάσιμη ίσως επιβιώσεις." Μου λέει η Νατάσα και μου κλείνει το μάτι.

Ξέρω τι θέλει.

Να δουλέψω σε οίκο ανοχής.

Όμως ούτε αυτό θέλω.

Το ξέρω ότι οι γυναίκες αυτές επιτελούν έργο εκεί μέσα.

Ο κάθε ανώμαλος βγάζει τα βίτσια του πάνω τους.

Φαντασου πόσοι θα ήταν οι βιαστές αν δε υπήρχαν.

Όμως δεν θέλω να το κάνω.

"Λοιπόν...από ποιον να ξεκινήσω, από ποιον να ξεκινήσω...Ίσως από τον αδελφό του αγαπημένου μου Ζήση." Λέει και όλοι γουρλώνουμε τα μάτια μας.

"Ποιον;" Ρωτάμε όλοι ταυτόχρονα και η Νατάσα γελάει.

"Δημητράκη μου δεν το ήξερες; Ο αδελφός που πριν χρόνια παράτησε εσένα και την Κατερίνα ήταν ο Ζήσης. Φυσικά νόμιζε ότι δεν το ήξερα. Για άλλη μία φορά υποτιμήθηκα." Μονολογεί εκείνη, ενώ τα μάτια του Δημήτρη έχουν γεμίσει δάκρυα, καθώς κοιτάζει το νεκρό σώμα του αδελφού του.

Για αυτό του συμπεριφερόταν έτσι.

Για αυτό του είχε τόση αδυναμία.

Εκείνη τον πλησιάζει και του τραβάει τα μαλλιά, με αποτέλεσμα να κοιτάζει προς τα επάνω, ενώ πλησιάζει το μαχαίρι στον λαιμό του.

"Δεν έφταιγες μικρέ. Όπως δεν έφταιγα κι εγώ, όπως δεν έφταιγε και η Βασιλική και ο Ιάσονας. Όλοι θύματα είμαστε. Κανένας κακός δεν γεννήθηκε κακός." Του λέει και καρφώνει το μαχαίρι στην καρωτίδα του Δημήτρη.

Μαρία pov: (Εγώ είμαι αυτή 😁)

Ουρλιαχτά ακούγονταν από τα στόματα των δύο παιδιών καθώς έβλεπαν τα πτώματα στο πάτωμα.

Τους σκότωσε.

Και τους δύο.

Αυτή η γυναίκα χωρίς κανένα ελεος σκότωσε δύο νέα παιδιά.

Όπως και την ίδια χωρίς κανένα έλεος την βίασαν και σκότωσαν την κόρη της.

Ήξερε από την πρώτη στιγμή για την συγγένεια μεταξύ του Ζήση και του Δημήτρη.

Το αίμα των δύο αδελφών κυλούσε στο πάτωμα.

Το ζωντανό αγόρι κοίταζε με φρίκη το θέαμα και ένιωθε έντονα την επιθυμία να βγάλει το εσωτερικό του στομάχου του.

Το κορίτσι με τα πράσινα μάτια ένιωθε έναν πόνο να την συνταράζει καθώς έβλεπε την εικόνα του νεκρού φίλου της με το μαχαίρι καρφωμένο στον λαιμό και την αδίστακτη γυναίκα να χαμογελάει με αυτό που πέτυχε.

Δάκρυα ανέβλιζαν ασταμάτητα από τα μάτια της, ενώ η ίδια δεν μπορούσε να αναπνεύσει κανονικά.

Εκεινή την νύχτα δεν έχασε μόνο τον φίλο της, αλλά και κάτι ακόμη που θα της στοίχιζε πολύ ακριβά στο μέλλον.

_________________________________________________
Γεια σας παιδιά!

Τι κάνετε;

Ελπίζω να είστε καλά.

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο.

Ελπίζω να σας άρεσε.

Είδαμε πως η Νατάσα κατάλαβε τα πάντα.

Και πως σκότωσε τον Δημήτρη και τον Ζήση.

Το περιμένατε αυτο;

Επίσης η Φαίδρα έχασε κάτι.

Τι είναι αυτό το κάτι;

Και τι θα επιφέρει στο μέλλον;

Ερώτηση...

Σας ενδιαφέρει μια ιστορία με την Κατερινούλα;

Η Κατερίνα είναι η μικρή αδελφή του Δημήτρη και του Ζήση.

Τα λέμε σύντομα μπάιι!