Faidra pov:

"Κάνε ότι χάνεις τις αισθήσεις σου." Μου λέει η Θάλεια με το που έρχεται προς το μέρος μου και γουρλώνω τα μάτια μου από την έκπληξη.

"Τι λες; Πας καλά;" Την ρωτάω έκπληκτη.

"Βρήκα πληροφορίες για τον Ιάσονα. Κάνε ότι χάνεις τις αισθήσεις σου τώρα!" Μου λέει και γουρλώνω τα μάτια μου.

Αρχίζω να παραπατάω και να σκύβω το σώμα μου και καλά έτοιμη να πέσω κάτω.

"Φαίδρα είσαι καλά;" Ρωτάει η Θάλεια πιο δυνατά από ο,τι θα ρωτούσε κανονικά και ένας σερβιτόρος έρχεται προς το μέρος μας.

"Έπαθε κάτι η κοπέλα;" Ρωτάει ο Γιώργος, ο σερβιτόρος που λέγαμε.

"Δεν ξέρω. Από την ώρα που ήρθε δεν είναι καλά." Του λέει η Θάλεια τρομοκρατημένη.

Εμείς οι δύο έπρεπε να πρωταγωνιστούμε στα έργα που παίζονται στην Επίδαυρο! Όχι οι ατάλαντοι που αναλαμβάνουν ρόλους τώρα.

"Δεν αισθάνομαι καλά." Λέω αδύναμα και πέφτω κάτω 'προσπαθώντας'. Να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά.

"Πήγαινε την στο δωμάτιο υπηρεσίας να ξεκουραστεί! Και μείνε μαζί της μέχρι να αισθανθεί καλύτερα." Λέει αυστηρά ο Γιώργος και η Θάλεια είναι έτοιμη να φέρει αντίρρηση, όμως με ένα άγριο βλέμμα του κατεβάζει το κεφάλι και τον υπακούει.

Περνάει το χέρι μου πάνω από το κεφάλι της και με βοηθάει να σηκωθώ, ενώ εγώ είμαι εντελώς στηριγμένη πάνω της.

Μπαίνουμε στο δωμάτιο υπηρεσίας και κλειδώνω την πόρτα.

"Δεν θα τους φανεί περίεργο που η πόρτα είναι κλειδωμένη;" Με ρωτάει και γνέφω αρνητικά.

"Όχι. Όταν η πόρτα είναι κλειδωμένη σημαίνει πως κάποιοι κάνουν σεξ. Και δεν ενοχλείς τον άλλον όταν κάνει σεξ, εκτός αν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Απαράβατος κανόνας συναδελφικής αλληλεγγύης." Της απαντώ σοβαρά και καθόμαστε στον καναπέ.

"Λοιπόν, έψαξα στα αρχεία του αστυνομικού τμήματος πριν έρθω εδώ και βρήκα κάτι πολύ ενδιαφέρον." Μου λέει και βγάζει από την τσέπη της διάφορα διπλωμένα χαρτιά και τα ξεδιπλώνει πάνω στο τραπεζάκι.

"Δεν είναι παράνομο να παίρνεις χαρτιά του αστυνομικού τμήματος;"

"Λοιπόν, δεν είμαι αστυνομικός ακόμη, οπότε μια παρατυπία δεν πειράζει." Μου απαντάει και μου κλείνει το μάτι παιχνιδιάρικα.

Βλέπω προσεκτικά τα χαρτιά της και το βλέμμα μου πέφτει σε μια φωτογραφία ενός άντρα που μοιάζει υπερβολικά με τον Ιάσονα.

"Ποιος είναι αυτός;" Την ρωτάω έκπληκτη.

"Δημοσθένης Γεωργιάδης. Ο πατέρας του." Μου αποκαλύπτει και κοιτάζω την επόμενη σελίδα, στην οποία απεικονίζεται μια πανέμορφη γυναίκα με μαύρα μαλλιά και καφέ μάτια. "Νατάσα Παπαδοπούλου. Η σύζυγος του." Με ενημερώνει και αλλάζει ξανά σελίδα.

Στην επόμενη σελίδα απεικονίζεται η κακοποιημένη εικόνα της γυναίκας. Έχει μώλωπες παντού και το ένας της χέρι είναι σχεδόν κομμένο.

Το πρόσωπο της μελανιασμένο, ενώ το ένα από τα δύο μάτια της είναι χαραγμένο και τραυματισμένο.

Κοιτάζω με φρίκη την φωτογραφία, ενώ η Θάλεια πάλι γυρνάει την σελίδα.

Αυτήν την φορά, εμφανίζεται η φωτογραφία του Ιάσονα χτυπημένο και της Βασιλικής γεμάτη στα αίματα με το ένα της μάτι γρατζουνισμενο.

"Ο Δημοσθένης για χρόνια κακοποιούσε τα παιδιά και την γυναίκα του. Από τότε που ανακάλυψε πως η Νατάσα ερωτεύτηκε, πλατωνικά φυσικά, έναν συνάδελφο της, την μίσησε και εκτός από αυτήν την πλήρωσε και ο τότε δεκάχρονος γιος του και η μικρότερη οχταχρονη κόρη του." Μου εξηγεί και νιώθω να ζαλίζομαι.

"Στην αρχή, για τα παιδιά, υπήρχαν μόνο φωνές. Στην συνέχεια όμως, άρχισαν και τα χτυπήματα. Όταν ο Ιάσονας μπήκε στην εφηβεία προσπάθησε όσο μπορούσε να προστατεύσει την μικρή του αδελφή. Πριν έναν χρόνο συνελήφθη για την απόπειρα δολοφονίας της γυναίκας του και της κόρης του." Μου αποκαλύπτει και μένω στην κυριολεξία με ανοιχτό το στόμα.

"Και η μητέρα τους; Τι απέγινε η μητέρα τους;" Την ρωτάω κι εκείνη αναστενάζει.

"Τους παράτησε στο ορφανοτροφείο και έφυγε από την χώρα." Απαντάει η Θάλεια και γνέφω καταφατικά.

"Ναι, όμως...όλο αυτό τι σχέση έχει με την υπόθεση;" Την ρωτάω και αλλάζει ξανά σελίδα.

Αυτήν την φορά εμφανίζεται η μορφή αυτού του άντρα να βρίσκεται μέσα στο μαγαζί που δουλεύω και να καταναλώνει μια μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών.

"Εδώ βρίσκεται στο μαγαζί σας. Τις τρεις από τις τέσσερις μέρες που ήταν εξοδούχος κατανάλωνε μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών στο μαγαζί σας. Την Τετάρτη κατέληξε στο νοσοκομείο." Μου λέει και γουρλώνω τα μάτια μου.

"Μα καλά που τα βρήκε τα λεφτά για κάτι τέτοιο;" Ρωτάω έκπληκτη την Θάλεια κι εκείνη ανασηκώνει τους ώμους της.

"Δεν ξέρω. Όλα του τα υπάρχοντα, μαζί και τα χρήματα κρατούνται από τον συμβολαιογράφο του μέχρι να ενηλικιωθούν τα παιδιά του." Μου απαντάει.

"Άρα ή από κάποιον έκλεψε, ή τον κερνάνε. Όμως αυτό είναι λιγάκι αδύνατον. Εδώ μέσα κάνεις δεν κερνάει ναρκωτικά. Νόμος." Την ενημερώνει και με κοιτάζει σκεπτική.

"Κι αν ήταν κάποιο υψηλό μέλος; Ή είναι ακόμη;" Με ρωτάει και γουρλώνω τα μάτια μου.

"Αυτό ξέρω πως μπορούμε να το ανακαλύψουμε, αλλά είναι λίγο επικίνδυνο."

"Τι σκοπεύεις να κάνεις δηλαδή;" Με ρωτάει και αναστενάζω.

"Θα μπω στο γραφείο του Ζήση."

______________________________________

Γεια σας παιδιά!

Τι κάνετε;

Ελπίζω να είστε καλά.

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Ελπίζω να σας άρεσε.

Μάθαμε κάποια πράγματα για την οικογένεια του Ιάσονα.

Τι έχετε να πείτε;

Έπειτα, ο πατέρας του μπορεί να είναι ένα από τα υψηλά 'στελέχη της επιχείρησης'.

Όντως είναι;

Κι αν είναι...είναι μπλεγμένος και ο Ιάσονας;

Έπειτα...η Φαίδρα είχε μια ιδέα.

Θα μπει στο γραφείο του Ζήση.

Πως θα πάει αυτό;

Ερώτηση...

Πως σας φαίνεται η Ιστορία μέχρι τώρα;

Τα λέμε σύντομα μπάιι!