Aris pov:

"Και δηλαδή τώρα η Φαίδρα είναι μέσα και συζητάει με τον κατάσκοπο του αφεντικού για να την βάλουν στο κύκλωμα με τα ναρκωτικά;" Με ρωτάει ο Ορφέας και γνέφω καταφατικά αγχομένος.

Ελπίζω να μην πάθει κάτι.

Θα το έχω βάρος στην συνείδηση μου μετά.

"Τι να σας φέρω;" Ακούγεται η φωνή της Θάλειας και γυρίζουμε να την κοιτάξουμε.

Χαμογελάμε και οι δύο για κάλυψη και την πλησιάζουμε.

"Τι γίνεται με την Φαίδρα;" Την ρωτάω χαμογελώντας κι εκείνη με κοιτάζει 'πονηρά'.

"Ο Ζήσης τής ζήτησε να τον ακολουθήσει στο γραφείο του. Το πιο πιθανό είναι να μιλούν για τις λεπτομέρειες." Μας απαντάει και αγγίζει τον Ορφέα στον ώμο.

Υποτίθεται ότι είναι το αγόρι της, που είναι, αλλά ναι...τέλος πάντων. Αυτή είναι η κάλυψη που έχουμε τώρα.

Και πρέπει να είμαστε πρόσχαροι έτσι ώστε να μην αντιληφθεί κανείς ότι είμαστε αστυνομικοί, έστω και χωρίς πτυχίο ακόμη.

"Πόση ώρα είναι εκεί δηλαδή;" Την ρωτάει ο Ορφέας αυτήν την φορά.

"Περίπου μισή ώρα. Μου είπε να φύγετε δέκα λεπτά αφότου βγει εκείνη από το γραφείο και να πάτε στο σπίτι του Άρη. Το πιο πιθανό είναι να την παρακολουθήσουν για να ελέγξουν αν είναι βαλτή ή όχι." Μας ενημερώνει και γνέφουμε καταφατικά.

"Και πως θα μας ενημερώσει για το τι έγινε;" Ρωτάω εγώ αυτήν την φορά.

"Θα πάει σπίτι της και θα σας πάρει τηλέφωνο. Εγώ θα πάω στο δικό μου για σιγουριά και μετά θα πάρει να ενημερώσει κι εμένα." Μας λέει και φεύγει από το τραπέζι μας.

Λίγη ώρα αργότερα η Φαίδρα εμφανίστηκε και φαινόταν σαν να μην συμβαίνει τίποτα, μέχρι που μου έριξε ένα έντονο βλέμμα.

Ουάου.

Ακόμη και από μακρυά τα καταπράσινα μάτια της είναι εκπληκτικά.

Είκοσι λεπτά αργότερα εγώ και ο Ορφέας είμαστε σπίτι και περιμένουμε την Φαίδρα να μας πάρει τηλέφωνο για να μας ενημερώσει.

Το κινητό μου αρχίζει να κουδουνίζει και αμέσως το σηκώνω και το βάζω σε ανοιχτή ακρόαση.

"Φαίδρα; Εσύ είσαι;" Ρωτάω για σιγουριά, μιας και ,από την ταραχή μου, δεν πρόλαβα να δω το όνομα του ατόμου που με καλεί, το οποίο αναγραφόταν στην οθόνη.

"Δεν έχεις αποθηκεύσεις τον αριθμό μου αστυνόμε; Είσαι το μοναδικό άτομο που δεν του φέρθηκε λες και κέρδισε θησαυρό." Μου απαντάει με το καυστικό της ύφος κάνοντας με να στριφογυρίσω τα μάτια μου από την αγανάκτηση.

"Δεν είσαι αστεία. Τώρα λέγε πως πήγε;" Την ρωτάω μπαίνοντας κατευθείαν στο θέμα.

"Θρίαμβος! Ο Ζήσης με σύστησε σε δύο από τους υπεύθυνους των παραρτημάτων μας. Από ό,τι κατάλαβα στο δικό μου γίνεται η κυρία διακίνηση και ναρκωτικών και σαρκός." Μου λέει και νιώθω μιας μικρή χαρά να με κυριεύει.

Θα ήταν πολύ δύσκολο να πιάναμε τα ανώτερα 'κεφάλια', αν ήταν σε άλλο μαγαζί.

"Άκου λεπτομέρειες. Το κάθε μαγαζί έχει από έναν υπεύθυνο, το αφεντικό που λέμε, το οποίο είναι εντελώς κρυφό. Κανείς δεν το έχει δει, εκτός από τον κύριο 'κατάσκοπό' του."

Συνεχίζει να μου εξηγεί και δεν τη διακόπτω, για να συνεχίσει.

"Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν τον έχει δει κανείς ποτέ! Μπορεί να είναι ακόμη και κανένα από τα παιδιά που κάνουν την λάτζα! Είναι πολύ δύσκολο να τον ξετρυπώσει κάνεις. Δεν υπάρχουν γραφεία στα μαγαζιά! Δεν έχει κάποιον συγκεκριμένο χώρο για τις...συγκεντρώσεις της ομάδας."

"Και καλά, αφού σε κάθε μπαρ υπάρχει από ένα αφεντικό, πως ξέρεις ότι το δικό σας είναι το big boss της όλης υπόθεσης;" Ρωτάει ο Ορφέας αυτό που μόλις ήμουν έτοιμος να ξεστομίσω.

"Απλό. Ο Ζήσης μου άφησε υπονοούμενα ότι πρέπει να σέβομαι όλα τα αφεντικά και να μιλάω πάντα με σεβασμό για αυτούς, αλλά το δικό μας θα τον έχω όπως οι πιστοί τον Θεό." Μας λύνει την απορία, όμως εμένα μου δημιουργείται άλλη μία.

"Και πως ξέρεις ότι σου λέει την αλήθεια και ότι δεν το κάνει μόνο και μόνο για να σε αποπροσανατολίσει;" Την ρωτάω.

"Εύλογη η ερώτηση σου αστυνόμε σαΐνι. Μπορώ να καταλάβω πότε οι άνθρωποι λένε ψέματα από τα μάτια τους. Ακόμη κι αν με κοιτάζουν μέσα στα μάτια ξέρω αν μου λένε χαζομάρες ή όχι. Ο Ζήσης λέει την αλήθεια. Είμαι σίγουρη." Απαντάει με σιγουριά και για κάποιον λόγο την εμπιστεύομαι.

Ακόμη κι αν εκνευρίζομαι απίστευτα μαζί της, για κάποιον περίεργο λόγο, την εμπιστεύομαι.

"Τέλος πάντων. Για να φτάσεις κανείς στο αφεντικό πρέπει να κερδίσει την αμέριστη εμπιστοσύνη του, οπότε θα αργήσω λίγο για αυτό." Μας ενημερώνει και γνέφουμε καταφατικά.

"Οπότε τελικά σε πήραν στο κύκλωμα;" Ρωτάει ο Ορφέας αυτήν την φορά.

"Ναι. Μου έδωσαν και το πόστο μου. Πλέον, μιας και γίνονται συχνοί έλεγχοι, οι barman δεν μπορούν να βάζουν ναρκωτικά στα ποτά, οπότε εγώ θα τα παραλαμβάνω τα ποτά, στα οποία θα προσθέτουν οι έμποροι τα ναρκωτικά από τον φελλό, πριν μπουν στο μαγαζί." Μας λέει και έχω αρχίσει να αγχώνομαι.

"Και πότε θα γίνει αυτή η αποστολή;"

"Μεθαύριο. Αύριο έχω ρεπό για να ξεκουραστώ και μεθαύριο θα παραλάβω τα ποτά και θα σημειώσω το ονοματεπώνυμο του εμπόρου."

"Να προσέχεις Φαίδρα." Της λέω σε μια στιγμή παρόρμησης.

"Πάντα προσέχω Άρη."

______________________________________

Γεια σας παιδιά!

Τι κάνετε;

Ελπίζω να είστε καλά.

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Ελπίζω να σας άρεσε.

Αρχικά είδαμε πως η Φαίδρα πήρε την δουλειά!

Έπειτα, όντως στο μαγαζί που δουλεύει βρίσκεται το big boss της όλης υπόθεσης.

Αλλά κανείς δεν τον γνωρίζει, εκτός από τον Ζήση.

Ποιος είναι άραγε;

Τέλος η Φαίδρα πήρε την πρώτη της αποστολή.

Πιστεύετε πως θα τα καταφέρει ή πως κάτι θα πάει στραβά;

Τα λέμε σύντομα μπάιι!