Thalia pov:

Παίρνω μία βαθιά ανάσα και νιώθω τον Ορφέα να μου πιάνει σφιχτά το χέρι.

"Αν οποιαδήποτε στιγμή νιώσεις ότι θες να φύγουμε μου το λες και φεύγουμε. Η ψυχική σου υγεία είναι πάνω από όλα! Να το θυμάσαι αυτό!" Μου λέει το αγόρι μου και γνέφω καταφατικά.

"Σε ευχαριστώ που είσαι πάντα στο πλάι μου." Του λέω και τον αγκλιάζω σφυχτά.

"Πάντα θα είμαι στο πλάι σου Θάλεια. Πάντα." Μου λέει και με φιλάει τρυφερά στο στόμα.

Θα γίνει ένας υπέροχος πατέρας.

Σκέφτομαι καθώς βγαίνουμε από το αμάξι και κατευθυνόμαστε προς το ορφανοτροφείο.

"Γεια σας." Μας χαιρετάει μια ευγενέστατη κοπέλα.

"Γεια σας. Για την Βασιλική Γεωργιάδου ήρθαμε." Της λέει ο Ορφέας και το χαμόγελο στο πρόσωπο της σβήνεται.

"Είστε οι αστυνομικοί;" Μας ρωτάει και γνέφουμε καταφατικά.

"Σας παρακαλώ πολύ να προσέχετε. Οι υπεύθυνες δεν ξέρουν τίποτα και δεν πρέπει να μάθουν. Φοβάμαι για το τι θα της κάνουν." Λέει η μικρή αναστατωμένη.

"Δεν θα την ταράξουμε. Σου το υπόσχομαι." Της λέω χαμογελώντας και μας οδηγεί στο δωμάτιο της Βασιλικής.

Καθώς περπατάμε την παρατηρώ.

Δεν φαίνεται πάνω από δεκατριών χρονών.

Μπαίνουμε μέσα στο δωμάτιο τους και βλέπουμε ένα όμορφο κορίτσι να κοιτάζει έξω από το παράθυρο, ενώ φαινόταν ο

"Βασιλική μου; Κάποιοι καλοί άνθρωποι ήρθαν να σε δουν." Της λέει τρυφερά και της χαϊδεύει τα μαλλιά.

"Ήρθε ο μπαμπάς μου να με πάρει;" Ρωτάει και ένα χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπο της, το οποίο σβήνει μόλις αντικρίσει εμάς.

Συγγνώμη, θέλει να δει το τέρας που της έκανε τόσο κακό;

Περίεργο.

Πολύ περίεργο.

"Ποιοι είστε εσείς; Τι θέλετε; Έχετε σκόνη;" Μας ρωτάει και μας πλησιάζει επιθετικά, ενώ εγώ αυτόματα πιάνω την κοιλιά μου.

Κανείς δεν θα σε πειράξει σποράκι.

"Όχι Βασιλική μου. Ήρθαμε απλά να σου μιλήσουμε." Της λέω ήρεμα ο Ορφέας κι εκείνη κάθεται στο κρεβάτι απέναντι μας.

"Αν δεν μου φέρατε σκόνη ή χαπακι να φύγετε. Δεν θέλω να σας μιλήσω." Λέει και η κοπέλα την παίρνει στην αγκαλιά της.

"Βασιλικούλα μου, οι άνθρωποι ήρθαν για να σε βοηθήσουν. Δεν θες;" Την ρωτάει γλυκά και η Βασιλική βουρκώνει.

"Κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει Δήμητρα. Κανείς! Πονάω. Μόνο τα χάπια και οι σκόνες με κάνουν να μην πονάω." Της λέει και κάθομαι στο κρεβάτι δίπλα της.

Εκείνη φαίνεται να ταράζεται.

"Εγώ μπορώ να σε καταλάβω Βασιλική. Κάποτε ήμουν κι εγώ στην θέση σου." Της λέω και με κοιτάζει έκπληκτη.

"Τα ήθελες κι εσύ;" Με ρωτάει ήρεμη και γνέφω καταφατικά.

"Πόσες φορές έχεις καταναλώσει;" Την ρωτάω ήρεμα και της χαϊδεύω το χέρι.

"Δύο. Την πρώτη δεν το ήθελα. Μου τα έβαλαν στο ποτό μου. Την δεύτερη όμως, το ήθελα. Πονούσα πολύ και ένας άντρας μου είπε ότι θα με βοηθήσουν και θα μου τα δώσει, αρκεί να κοιμηθώ μαζί του." Μου αποκαλύπτει και της χαϊδεύω το μάγουλο.

Για αυτό είναι ήρεμη. Έχει πάρει μόνο δύο φορές.

"Το έκανα. Και σταμάτησα να πονάω, αφού τα πήρα. Και ένιωσα ευφορία ξανά! Ξέρεις πόσο πολύ μου έλειψε αυτό; Να είμαι χαρούμενη; Να μην με νοιάζει τίποτα;" Με ρωτάει και την βάζω στην αγκαλιά μου.

"Ξέρω Βασιλική. Όμως η χαρά σου ήταν ψεύτικη και επικίνδυνη." Της απαντάω κι εκείνη βάζει το κεφάλι της στο στήθος μου.

"Για όλα φταίει αυτή! Αυτή η ελεεινή! Αυτή που μου μετέτρεψε τα παιδικά μου χρόνια σε μια κόλαση! Αυτή αυτή αυτή!" Μου λέει και δεν καταλαβαίνω.

Ο πατέρας της δεν την βασάνιζε;

Τι συμβαίνει τώρα;

Την βγάζω από την αγκαλιά μου και την κοιτάζω στα μάτια.

Στα όμορφα γαλανά της μάτια.

"Για ποια μιλάς Βασιλική;"

Faidra pov:

"Γιατί με φέρατε πάλι εδώ κύριε διοικητά; Σας είπα όλα όσα ξέρω!" Αναφωνεί ο Ιάσονας με το που μπαίνει στο γραφείο με χειροπέδες.

"Δεν μου λες ρε Γεωργιάδη...γίνεται η αλεπού εκατό και το αλεπουδάκι εκατόν ένα;" Τον ρωτάει ο κύριος Χρήστος, όμως ο Ιάσονας δείχνει να μην καταλαβαίνει.

"Τούβλο μας βγήκε και αυτός." Σχολιάζει ο Άρης.

"Μίλησε και ο αστυνόμος σαΐνις." Τον κοροϊδεύω και με κοιτάζει έκπληκτος.

"Καιρός είχες να με αποκαλέσεις έτσι." Μου λέει και του χαμογελάω.

"Στο θέμα μας! Δεν μου λες ρε Ιάσονα...πως γίνεται ο πατέρας σου να πέθανε κι όμως να βρίσκεται στην φυλακή του Κοριδαλού;" Τον ρωτάει ο κύριος διοικητής κι εκείνος γουρλώνει τα μάτια του.

"Π-πως το ξέρετε αυτό;" Ρωτάει έκπληκτος.

"Αυτός είναι χειρότερος από εσένα." Λέω στον Άρη και με αγριοκοιτάζει.

"Στα αλήθεια πίστευες ότι δεν θα μαθαίναμε για το τέρας τον πατέρα σου;" Τον ρωτάει ο Άρης επιθετικά κι εκείνος σφίγγει τις γροθιές του.

"Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣ!" Φωνάζει και έξαλλος και τα μάτια του βουρκώνουν.

"Ο πατέρας μου δεν είναι τέρας." Λέει ξανά ψυθηριστά και δάκρυα κυλάνε από τα μάτια του.

"Ο,τι έκανε το έκανε για να μας προστατέψει. Από αυτήν. Από αυτήν την μέγαιρα!" Φωνάζει πάλι και κοπανάει τα χέρια του με δύναμη στο γραφείο.

"Ποια μέγαιρα; Τι λες;" Τον ρωτάει ο διοικητής.

"Τους έπεισε όλους ότι αυτή ήταν το θύμα! Ότι ήταν αθώα! Ότι ο άντρας της την χτυπούσε κι εμάς μαζί. Ψέματα! Όλα γαμημένα ψέματα!" Λέει ενώ τα δάκρυα δεν παύουν να βγαίνουν από τα μάτια του.

"Για την μητέρα σου μιλάς; Τη Νατάσα Παπαδοπούλου;" Ρωτάω έκπληκτη κι εκείνος γνέφει αρνητικά.

"Η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν πέντε χρόνων. Αυτή για την οποία μιλάω είναι η αδελφή της. Η Νατάσα. Ο πατέρας μου την παντρεύτηκε για να την γλιτώσει από έναν γάμο που εκείνη δεν ήθελε." Ξεκινάει να μας διηγείται.

"Δεν της έμοιαζε καθόλου. Τα μάτια της ήταν γαλαζο-πράσινα και τα μαλλιά της καστανόξανθα, ενώ της μητέρας μου, της Βασιλικής και τα δικά μου γκριζο-γάλανα." Μας λέει και νιώθω τα πόδια μου να τρέμουν.

"Ζήλευε απίστευτα. Ζήλευε την αγάπη και τον έρωτα του πατέρα μας προς την μητέρα μας. Ζήλευε που δεν μπορούσε να την κοιτάζει έτσι, ζήλευε που η Βασιλική όσο μεγάλωνε τόσο περισσότερο της έμοιαζε."

"Όταν έφτασα στην εφηβεία άρχισε να βάζει ναρκωτικά στο βραδινό του πατέρα μας με αποτέλεσμα μετά από λίγο να πέφτει ξερός. Και τότε...έκανε τα δικά της." Μας αποκαλύπτει και νιώθω τα μάτια μου να βουρκώνουν.

"Κάθε βράδυ μας χτυπούσε. Κάθε γαμημένο βράδυ μας χτυπούσε και το χειρότερο; Ο πατέρας μας εθίστηκε στα ναρκωτικά εξαιτίας της." Συνέχισε ενώ από τα μάτια του δεν σταματούσαν να πέφτουν τα δάκρυα.

"Ένα μεσημέρι ο πατέρας μας την είδε να με έχει δεμένο και να βασανίζει την Βασιλική. Της όρμηξε και άρχισε να την χτυπάει. Καλά της έκανε της σκροφας."

"Οι γείτονες κάλεσαν την αστυνομία και εκείνη είπε ψέματα για να καλύψει τα εγκλήματα της. Εκβίασε τον πατέρα μου πως αν δεν δεχτεί τις κατηγορίες θα πάθουμε κάποιο 'ατύχημα.'" Λέει και σηκώνει τα μάτια το κεφάλι του.

"Την συχαινομαι! Την μισώ τόσο πολύ και θα έδινα τα πάντα για να τιμωρηθεί για τα εγκλήματα της!" Λέει εκνευρισμένος και ο διοικητής χαμογελάει.

"Αν είναι έτσι... καλώς ήρθες στην ομάδα." Του απαντάει ο διοικητής και ο Ιάσονας γουρλώνει τα μάτια του.

_________________________________________________

Γεια σας παιδιά!

Τι κάνετε;

Ελπίζω να είστε καλά.

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Ελπίζω να σας άρεσε.

Μάθαμε πως η Θάλεια είναι έγκυος.

Το περιμένατε;

Πιστεύετε πως ο Ορφέας θα το δεχτεί;

Το φύλο είναι άραγε το παιδί;

Έπειτα...

Γνωρίσαμε την Βασιλική.

Πως σας φάνηκε η Βασιλική;

Πιστεύετε ότι είναι σε θέση να βοηθήσει ή όχι;

Τέλος...

Μάθαμε την αληθινή ιστορία των παιδιών.

Πως σας φάνηκε;

Το περιμένατε;

Τα λέμε σύντομα μπάιι!