Aris pov:

"Λοιπόν; Είμαστε όλοι έτοιμοι;" Ρωτάω εγώ καθώς ετοιμαζόμαστε να μπούμε στο νοσοκομείο και αφού βγάλουμε από εκεί την αδελφή μου και τη Φαίδρα ασφαλής, θα συλλάβουμε τη Νατάσα και τους συνεργάτες.

Ολόκληρο το νοσοκομείο το έχουν περικυκλώσει οι αστυνομικοί, οπότε ακόμη κι αν το επιχειρήσουν δεν θα μπορέσουν να δραπετεύσουν.

"Ναι Άρη. Οι δύο φρουροί κοιμούνται και η Νατάσα βρίσκεται στο κυλικείο, όπου την καθυστερούν οι δικοί μας." Μου λέει η Φρίντα από το ακουστικό.

"Ωραία. Μπαίνουμε." Της λέω και σκεπάζομαι με το μπλε σεντόνι, ενώ δύο δικοί μας, εκ των οποίων ο ένας είναι ο Ορφέας, με μεταφέρουν με ταχύτητα στην είσοδο του νοσοκομείου.

Το σχέδιο είναι απλό.

Τα άτομα στο κυλικείο θα καθυστερήσουν αρκετά τη Νατάσα, ώστε να αργήσει να πάει στο δωμάτιο και να δει την Φαίδρα.

Έπειτα, εγώ μαζί με δύο άλλους έμπειρους αστυνομικούς θα μπούμε μέσα στο νοσοκομείο και στη συνέχεια στο δωμάτιο των κοριτσιών.

Βέβαια εγώ θα χρειαστώ κάλυψη, μιας και η Νατάσα έχει τοποθετήσει σε όλους τους ορόφους από δύο άντρες, τους οποίους έχουμε φακελωμένους χάρη στη Φρίντα.

Η οποία υποτίθεται ότι σε λίγη ώρα παίρνει εξιτήριο, οπότε η Φαίδρα θα είναι στο δωμάτιο μόνη της.

Ο γιατρός που θα συνοδέψει την αδελφή μου σε εμάς είναι ένας έμπειρος πυγμάχος, οπότε ξέρει να αμύνεται και επίσης είναι και ο νονός της.

Τέλος, εγώ θα μπω στο δωμάτιο, θα βγάλω την συσκευή που τοποθέτησαμε κάτω από το κρεβάτι και θα μεταμφιεστώ ως νοσοκόμος.

Η Φαίδρα θα πάρει την δική μου θέση και μόλις βγούμε έξω, οι αστυνομικοί, με αρχηγό τον πατέρα μου θα αναλάβουν τα υπόλοιπα.

"Άρη, η Φρίντα είναι μαζί μας." Ακούω την φανερά ανακουφισμένη φωνή του πατέρα μου από το ακουστικό στο αυτί μου και χαμογελάω.

Η αδελφή μου είναι ασφαλής.

Μετά από λίγη ώρα ακούω μια πόρτα να ανοίγει και μετά μια φωνή.

"Συγγνώμη, μα τα πτώματα τα μεταφέρουν στο υπόγειο." Τους λέει η Φαίδρα και γελάω καθώς ξεσκεπάζομαι.

"Ευχαριστώ πολύ μικρή." Της λέω και γουρλώνει τα μάτια της.

"Άρη!" Λέει έκπληκτη και πέφτει στην αγκαλιά μου.

"Ήρεμα μικρέ μπελά! Πρέπει να σε βγάλουμε από εδώ." Της λέω και παίρνω το μηχάνημα από το κρεβάτι.

"Γεια σου μικρή." Την χαιρετάει ο Ορφέας κι εκείνη τον αγκαλιάζει και αυτόν, αλλά πιο ήρεμα.

"Γεια σου Ορφέα." Του λέει και αφού χαμογελάσουν ο ένας στον άλλον στρέφουν την προσοχή τους σε εμένα.

"Λοιπόν; Έτοιμη;" Την ρωτάω και σηκώνω το σεντόνι για να μπει από κάτω.

Εκείνη χαμογελώντας γνέφει καταφατικά και μπαίνει κάτω από το σεντόνι, ενώ εγώ σε κλάσματα δευτερολέπτου αλλάζω και βάζω, εκτός από την στολή και την μπλε μάσκα του νοσοκόμου που φορούσε πριν λίγο ο συνάδελφος μου.

"Εσύ μείνε εδώ. Έρχονται ενισχύσεις." Του λέω και γνέφει καταφατικά.

"Πάμε." Μου λέει ο Ορφέας και βγαίνουμε από το δωμάτιο, ενώ παρατηρούμε ότι οι δύο τύποι που προσέλαβαν την Φαίδρα κοιμούνται του καλού καιρού.

Τέλεια.

Μετά από λίγη ώρα φτάνουμε στον όροφο, ακριβώς πριν από την έξοδο του κτηρίου.

Και τότε...

Κάποιος μας έσπρωξε και η Φαίδρα έπεσε από το φορείο.

"Το σκάνε! Πιάστε τους!" Φωνάζει ένας από τους δύο φρουρούς της Νατάσας και αρχίζουμε και πι τρεις να τρέχουμε.

"Να χωριατούμε!" Φωνάζει ο Ορφέας και αρχίζει να τρέχει από διαφορετική κατεύθυνση, με αποτέλεσμα να αρχίσει να τον κυνηγάει ο ένας από τους δύο φρουρούς.

"Μπαμπά! Έχουμε πρόβλημα! Μας κυνηγάει ένας από τους άντρες της Νατάσας και ένας άλλος κυνηγάει τον Ορφέα." Του λέω περιμένω απάντηση.

"Πηγαίνετε γρήγορα προς την ταράτσα. Ένα δικό μας ελικόπτερο είναι έτοιμο να απογειωθεί. Θα ενημερώσω εγώ τον Ορφέα." Μου λέει και βλέπω ότι μας κυνηγάνε άλλοι δύο τώρα.

"Μπαμπά, μας κυνηγάνε κι άλλοι!" Φωνάζω καθώς κατευθυνόμαστε όσο πιο γρήγορα μπορούμε προς την ταράτσα.

"Στέλνω ενισχύσεις. Μην σταματήσεις να τρέχεις Άρης! Στο ορκίζομαι θα σε σκοτώσω αν πάθεις κάτι!" Μου λέει και μου το κλείνει.

"Που πάμε;" Με ρωτάει η Φαίδρα με κομμένη ανάσα.

"Σκάσε και τρέχα!" Της απαντάω εγώ και κατευθυνόμαστε στον ανελκυστήρα.

Πριν προλάβει να πει κάτι την σπρώχνω μέσα και αφού πατήσω το κουμπί για να κλείσουν οι πόρτες μπαίνω κι εγώ γρήγορα.

"Τι κάνεις;" Με ρωτάει έκπληκτη, όμως αντί να της απαντήσω πατάω το κουμπί που θα μας πάει στον όροφο πριν την ταράτσα.

"Φαίδρα εμπιστεύσου με! Εντάξει;" Την ρωτάω αγχωμένος κι εκείνη μετά από λίγο δισταγμό γνέφει καταφατικά.

Μόλις φτάσουμε στον όροφο που θέλουμε αρχίζουμε πάλι να τρέχουμε, καθώς ποδοβολητά ακούγονται κοντά μας.

Μόλις φτάσουμε στην ταράτσα κλείνω την πόρτα βιαστικά.

"Παιδιά;"

"Ορφέα; Πως έφτασες εδώ τόσο γρήγορα;" Τον ρωτάω έκπληκτος.

"Ήμουν ήδη στον τέταρτο όταν επικοινώνησε ο πατέρας σου μαζί μου." Μου απαντάει κι εκείνη την στιγμή ακούω δυνατά χτυπήματα στην πόρτα.

"Μπαμπά; Που είναι το ελικόπτερο;" Τον ρωτάω ταραγμένος.

"Δεν προλαβαίνει να προσγειωθεί! Υπάρχει μια σκάλα την οποία έριξαν οι δικοί μας! Πηδηξτε και πιάστε την!" Μου φωνάζει και γουρλώνω τα μάτια μου.

"Είσαι σοβαρός;" Του φωνάζω καθώς ακούω άλλο ένα δυνατό χτύπημα στην πόρτα.

"Ναι Άρη! Έχε εμπιστοσύνη και σε εμένα και στον εαυτό σου! Μπορείτε να το κάνετε!" Μου λέει και κοιτάζω τους άλλους δύο.

"Πρέπει να πηδήξουμε και να πιάσουμε την σκάλα από το ελικόπτερο!" Τους λέω και ο Ορφέας γνέφει καταφατικά ενώ η Φαίδρα γουρλώνει τα μάτια της.

"Τι; Δεν υπάρχει περίπτωση!" Φωνάζει, όμως εκείνη την στιγμή ακούγεται άλλο ένα χτύπημα, το οποίο πάει να σπάσει την πόρτα.

"Λυπάμαι, αλλά δεν έχω χρόνο για αυτά!" Του λέω και την φορτώνω στην πλάτη μου σαν σακί με πατάτες και μαζί με τον Ορφέα τρέχουμε και πηδάμε στην σκάλα.

Ενώ η Φαίδρα τσιρίζει.

Ναι...

Δεν ήταν και πολύ ασφαλές αυτό.

Όπως και να έχει όμως...

Τα καταφέραμε.

"Άρης θα σε σκοτώσω!" Μου φωνάζει κλαίγοντας καθώς κρατιέμαι από την σκάλα για να μην πέσουμε.

"Κι εγώ σε αγαπώ μικρή!" Της λέω και την δίνω στους αστυνομικούς μέσα στο ελικόπτερο.

Αφού μπούμε κι εγώ κι ο Ορφέας μέσα κοιτάζω προς την ταράτσα και τους βλέπω όλους με χειροπέδες στα χέρια.

Αμέσως στρέφομαι προς την Φαίδρα, η οποία συνεχίζει να κλαίει και την βάζω στην αγκαλιά μου.

"Ηρέμησε μωρό μου. Όλα τελείωσαν τώρα, εντάξει;" Της λέω καθώς της σκουπίζω τα δάκρυα κι εκείνη γνέφει καταφατικά.

"Όλα τελείωσαν. Είσαι ασφαλής." Της λέω ξανά και την βάζω στην αγκαλιά μου.

Τα καταφέραμε...

_________________________________________________
Γεια σας παιδιά!

Τι κάνετε;

Ελπίζω να είστε καλά.

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Ελπίζω να σας άρεσε.

Είδαμε πως το σχέδιο διαφυγής πήγε καλά!

Γιέι!

Τα κατάφεραν!

Το επόμενο κεφάλαιο θα είναι και το τελευταίο.

Και θα δούμε και λίγο την μικρή Κατερίνα μάλλον.

Αυτά.

Τα λέμε σύντομα μπάιιι!