{Δεύτερη ενημέρωση για σήμερα και ενός λεπτού σιγή για τον πιο underrated χαρακτήρα του βιβλιου.Δεν μπορούσα να τελειώσω το βιβλίο,χωρίς να υπάρχει εξηγηση για τον χαρακτήρα του Leo.Enjoy και περιμενω τα σχόλια σας!}

Leo

10 ώρες νωρίτερα...

«Ναι για απόψε όλα αυτά.»,είπε η Skylynn στο τηλέφωνο και έκλεισε.

Μόλις είχε παραγγείλει ένα κοκτέιλ ναρκωτικών για το αποψινό πάρτυ και είχα αρχίσει πραγματικά να ανησυχώ.Βρισκομασταν σε ένα μικρο διαμέρισμα που είχε νοικιάσει στο κέντρο της πόλης.Εκεινη φορουσε τα εσώρουχα της και μια μπλούζα,εγώ όμως είχα ήδη ντυθεί.

«Γιατί το θες σε τόσο μεγάλη ποσότητα;»,την ρώτησα και εκείνη ήρθε και έκατσε πάνω στα γόνατα μου,ενώ ξεκίνησε να παίζει με τα μαλλιά μου.

«Γιατί απόψε θα κάνω τον Wesley να πληρώσει για αυτό.»,είπε και σήκωσε την μπλούζα της αποκαλύπτοντας μου το γεματο σημάδια,λιωμένο δέρμα της.
«Δεν με έσωσε ποτέ.»

«Μα εσυ μου είπες ότι έβαλε επίτηδες την φωτιά.Γιατι να σε σώσει;»,την ρώτησα μπερδεμένος πλέον από τα γεγονότα.

Το μυαλό μου είχε γίνει ένα κουβάρι.Ολα έδειχναν πως ο Wes ήταν υπεύθυνος για την φωτιά.Γιατι ξαφνικά η Sky ζητούσε την σωτηρία της από εκείνον;

«Εκτός αν το έκανες εσυ Skylynn.»,ψιθύρισα περισσότερο στον εαυτό μου.
Σηκώθηκα γρήγορα από τον καναπέ ρίχνοντας την από πάνω μου.

Αν είχε συμβει αυτό,όλα τα δεδομένα άλλαζαν.Οτι ήξερα τόσο καιρό,δεν ίσχυε.Με λίγα λόγια είχε φερθεί σαν μαλακας στην Sky,είχα χάσει τον καλύτερο μου φίλο για μια κοπέλα που δεν άξιζε τίποτα.

«Και να το έκανα εγώ τι έγινε Leo;»,με ρώτησε και ήρθε από πίσω μου αγκαλιάζοντας με.

«Τι έγινε;Τολμάς και ρωτάς κάτι τέτοιο Skylynn;»,φώναξα και έβγαλα τα χέρια της από πάνω μου.

Γύρισα προς το μέρος της και προσπάθησα να συγκρατήσω τα νεύρα μου.

«Ήταν ατύχημα.Και ο Wes δεν με έσωσε.Με παράτησε.»,εξήγησε εκείνη και προσπάθησε να κάνει το θύμα για μια ακόμη φορά.

«Τον έχεις καταστρέψει Skylynn το ξέρεις αυτό;Και μαζί αυτόν και εμένα.Και κυρίως κατέστρεψες την φιλια μας.Εχασα τον καλύτερο μου φίλο εξαιτίας σου!»,φώναξα και τίναξα τα χέρια μου στον αέρα χτυπώντας καταλαθος μια λάμπα,η οποία έγινε χίλια κομμάτια.

«Leo έχεις τρελαθεί τι κανείς;»,με ρώτησε φωνάζοντας και άγγιξε το μάγουλο μου που αιμορραγούσε από ένα κομμάτι που πετάχτηκε.

Έπιασα το χέρι της και το απομάκρυνα από το πρόσωπο μου.Ημουν πολύ βαθύτερα πληγωμένος.

«Μην με ακουμπήσεις ποτέ ξανά.Δεν θέλω να σε δω ποτέ ξανά μπροστά μου.Μετα το σημερινό πάρτυ θα χαθείς από εδώ.Δεν με ενδιαφέρει που θα πας,αλλά αν ποτέ σε ξαναπετύχω μπροστά μου θα κάνω ο,τι μπορώ για να σε διαλύσω.Και πίστεψε με,έχω γίνει πολύ καλός σε αυτό.»,είπα τρίζοντας τα δόντια μου.

Ίσως και να ήταν η πρώτη φορά που ειδα τον πραγματικό τρόμο στα μάτια της.Εκεινη προσπάθησε να βγάλει το χέρι της από το δυνατό κράτημα μου.

«Leo,όμως μπορούμε να ζήσουμε μαζί.Αυτο δεν ήθελες πάντα;Να είμαι μακριά από τον Wes και να είμαι δίπλα σε εσένα.»,είπε εκείνη με όση ελπίδα της είχε απομείνει στο βλέμμα της.

Ένα χαμογελο,χωρίς ίχνος χιούμορ εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου.

«Αυτό ήθελα.Αλλα πλέον σε μισώ Skylynn.Και σε θέλω όσο πιο μακριά γίνεται από εμένα αλλά και από όλους.»,της είπα και την κοίταξα γεμάτος αηδία.

Εκείνη έκανε μερικά βήματα πίσω και κούνησε αρνητικά το πρόσωπο της.

«Τι συμβαίνει;Δεν έχεις κανένα πιόνι πλέον ε;»,την ειρωνεύτηκα και έπιασα το δερμάτινο μπουφάν και τα κλειδιά της μηχανής μου.

Εκείνη είχε μείνει απλώς να με κοιτάζει νευριασμενη.

«Leo,δεν μπορείς να μου το κανείς αυτό.»,μουρμούρισε και προσπάθησε να με πλησιάσει.

Εγώ έβγαλα ένα τσιγάρο από το πακέτο μου και το άναψα,φυσώντας λίγο καπνό.Ανοιξα την πόρτα και στάθηκα μερικά δευτερόλεπτα να την κοιτάζω.

«Έχεις δώδεκα ώρες να εξαφανιστείς.Ενα λεπτο παραπάνω και θα υποστείς τις χειρότερες συνέπειες.»,είπα και έκλεισα με δύναμη την πόρτα πίσω μου.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησα να κατεβαίνω τις σκάλες της πολυκατοικίας.Η καρδιά μου είχε διαλυθεί σε χίλια κομμάτια,όμως ακόμη χειρότερα αισθανόμουν απαίσια για τον τρόπο που είχα φερθεί στην Sky.Της είχα κάνει την ζωή κόλαση από τότε που προσπάθησε ο Wes να την διεκδικήσει.Ειχε γίνει ένα παιχνίδι για τον πληγωσω.Ειχα βάλει κάθε συναίσθημα που ένιωθα για εκείνη στην άκρη και τα είχα αντικαταστήσει με την δίψα μου για εκδίκηση.

Έπρεπε να επανορθώσω με τον οποιοδήποτε τρόπο.
Το κινητό στην τσέπη μου ξεκίνησε να χτυπάει μόλις ανέβηκα στην μηχανή μου.Πριν βαλω μπρος το έφερα κοντά στο αυτί μου και το σήκωσα.

«Leonardo.»,άκουσα την παγωμένη φωνή του πατέρα μου.

Ο πατέρας μου ήταν ερωτευμένος με τις πολυεθνικές του.Τοσο ερωτευμένος που παράτησε την μητέρα μου δυο χρόνια αφού γεννήθηκα.Με την δύναμη που είχε στα χέρια του κατάφερε να πάρει και την κηδεμονία μου,αλλά να καταθέσει και περιοριστικά μέτρα στην μητέρα μου,κατηγορώντας την για χρήση ναρκωτικών.Αν ήταν αλήθεια αυτό,ποτέ δεν έμαθα.

Έτσι,μεγάλωσα σαν ορφανός.Με τον πατέρα μου πάντα απών,η μόνη οικογένεια που είχα,ήταν ο Wes.

«William.»,απάντησα αποκαλώντας τον με το όνομα του.
Ήξερα πως δεν του άρεσε,αλλά ο τίτλος του πατέρα δεν του άξιζε καθόλου.
Τον άκουσα να παίρνει μια βαθιά ανάσα από την άλλη γραμμη.

«Συγχαρητήρια.»,είπε εκείνος και εγώ συνοφρυωθηκα.

«Για ποιο πράγμα;»,τον ρώτησα και ισορροπησα τον εαυτό μου πάνω στην μηχανή κρατώντας το κράνος στο άλλο μου χέρι.

«Μπηκες στο Cambridge.Με ενημέρωσε ο πρύτανης πως η αίτηση σου έγινε αποδεκτή.»,απάντησε εκείνος.

«Σε ευχαριστώ.Τα λέμε-«

-Περίμενε»,με διέκοψε η φωνή του,πριν προλάβω να κλείσω το τηλέφωνο.
«Θέλω κάποια στιγμή να μιλήσουμε.»

Πήρα μια βαθιά ανάσα και έτριψα τα μάτια μου.

«Κάποια στιγμή.Αντιο.»,είπα και έκλεισα το τηλέφωνο πετώντας το στην τσέπη μου.

[...]

Η Sky έφυγε πριν δέκα λεπτά από το νοσοκομείο για να κάνει μπάνιο στην εστία.Προσπαθησα να της φανώ στήριγμα όσο μπορούσα.Επρεπε να επανορθώσω με τον οποιοδήποτε τρόπο.
Και για καλή μου τύχη,φάνηκε να δεχεται την στήριξη μου.

«Leo,δεν έφυγες ακόμη;»,άκουσα την γαλήνια φωνή της Daniella και στο πλάι της ειδα τον David.

«Ηλπιζα να μιλήσω λίγο στον Wes.Πως είναι;»,τους ρώτησα και σηκώθηκα από την θέση μου.

«Είναι ξύπνιος.Μπορεις να πας μέσα,απλά μην τον ταραξεις.»,μου είπαν και έφυγαν από κοντά μου,ενώ παρατήρησα τον David να περναει το χέρι του γύρω από το τον ωμο της συζύγου του.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και πλησίασα στο δωμάτιο του Wes.Χτυπησα δυο φορές την πόρτα και πέρασα μέσα.

«Τι σκατα κανείς εσυ εδώ...»,τον άκουσα να μουρμουρίζει.

«Πριν πεις το οτιδήποτε.Πρεπει να μιλήσουμε.»