{hi!Ελπιζω να σας αρέσει και μην ξεχάσετε να σχολιάσετε}

Sky

Το σώμα του Wes ήταν υπερβολικά βαρύ ωστε να μπορέσω να το κρατάω για τόση ώρα.Προσπαθησα με όση δύναμη μου είχε απομείνει να τον φτάσω στην άκρη της πισίνας ,για να βγω έξω και να σύρω το αναίσθητο του κορμί έξω από το νερό.

Η Riley είχε καλέσει ένα ασθενοφόρο εδώ και δέκα λεπτά και ακόμη βρισκόμασταν στην αναμονή.

Μόλις κατάφερα να βγάλω έξω τον Wes,τον ξάπλωσα πάνω σε κάτι καρέκλες που ένωσα μεταξύ τους και ξεκίνησα την προσπάθεια μου να τον επαναφέρω με χαστούκια στα μάγουλα.Εκεινος όμως δεν αντιδρούσε.Λιγη ώρα αργότερα είχε μαζευτεί γύρω μας πλήθος από κόσμο που κοιτούσαν τι είχε συμβει.

«Wes γαμωτο τι έκανες;»,ξεκίνησα να μιλάω σε εκείνον,αλλά περισσότερο στον εαυτό μου.

Ένιωθα τα μάτια μου βουρκωμένα,όμως προσπαθούσα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου,καθώς το τελευταίο πράγμα που ήθελα ήταν να βαλω τα κλάματα μπροστά σε όλους.

«Υπερβολικη δόση.»,άκουσα μια φωνή και ειδα τον Leo να στέκεται δίπλα μου και να τον κοιτάζει.

Ίσως ήταν η πρώτη φορά που μου φάνηκε και εκείνος ανήσυχος.Δεν εμοιαζε να αδιαφορεί για την κατάσταση,αντιθέτως το πρόσωπο του περιεργαζοταν το αναίσθητο σώμα του Wes και για την ακρίβεια φαινοταν αρκετά φοβισμένος.

«Ποιος φταίει για αυτό;»,ρώτησα και τον κοίταξα με ένα δάκρυ να έχει καταφέρει να ξεφύγει.

Εκείνος με κοίταξε με συμπόνια και άνοιξε τα χέρια του κάνοντας μου νόημα να πάω κοντά του.
Στην στιγμή εκείνη ξέχασα κάθε αντιπαράθεση που είχα μαζί του,καθώς κατάλαβα πως και οι δυο νοιαζομασταν για το άτομο που βρισκόταν μπροστά μας.

«Μόνος του πήρε τα ναρκωτικά.Δεν ειδα κάποιον να τον αναγκάζει.Βεβαια κυκλοφορούσε μέχρι πριν λίγο εδώ η Skylynn.»,εξήγησε καθώς με χάιδευε απαλά στην πλάτη και κοίταξε γύρω του.

«Τώρα εξηγούνται πολλά.»,αναφώνησα και ειδα την κεντρική πόρτα να ανοίγει και τους τραυματιοφορείς να πέφτουν πάνω στον Wes.

«Επίσης μάλλον χρειάζεσαι αυτό.»,μου είπε ο Leo και μου έδωσε το κινητό του Wes,ενώ εγώ συνοφρυωθηκα.
«Η Skylynn μου είπε πως το ήθελε και το πήρα νωρίτερα από την τσέπη του.Δεν ξέρω τι ακριβώς το χρειαζόταν,αλλά είμαι σίγουρη πως εσυ το χρειάζεσαι περισσότερο αυτή την στιγμή.»,συνέχισε να λέει και εγνεψα καταφατικά.

«Σε ευχαριστώ Leo.Χαιρομαι που ξέρω πως ακόμη μέσα σου υπάρχει κάτι ανθρώπινο.»,είπα και τον κοίταξα.

Εκείνος έριξε το βλέμμα του χαμηλά και κούνησε θετικά το κεφάλι του.
Οι δυο τραυματιοφορείς ήρθαν κοντά μας και έβαλαν τον Wes να ξαπλώσει πάνω στο φορείο το οποίο και σήκωσαν για να τον μεταφέρουν στο ασθενοφόρο.

«Πόση ώρα βρίσκεται έτσι;»,με ρώτησε μια κοπέλα με έντονα πράσινα μάτια και τα μαλλιά της πιασμένη στα μια χαμηλή κοτσίδα.

«Περίπου είκοσι λεπτά.»,εξήγησα και φάνηκε να ανησυχεί.

Τους ακολούθησα και μπήκα μαζί τους στο ασθενοφόρο,ενώ κάθισα σε μια άκρη προσπαθώντας να διατηρήσω την ψυχραιμία μου.Εβγαλα το κινητό του Wes από την τσέπη μου,καθώς σκέφτηκα πως έπρεπε να ενημερώσω τους δικούς του για αυτό που συνέβαινε.Θα το χειρίζονταν καλύτερα από εμάς σίγουρα.

Το πρώτο άτομο που μου ήρθε στο μυαλό να καλέσω ήταν η Daniela.Μολις άνοιξα το κινητό του ειδα πως είχε βάλει φόντο μια φωτογραφία μας που με φιλούσε στο μάγουλο.Ενα αχνό χαμογελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου και πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Wes;Όλα καλά;»,ακούστηκε η ανήσυχη φωνή της Daniela.
«Μόλις έμαθα ότι αποβλήθηκες,αλλά θα σε έπαιρνα αργότερα.»

Ο Wes αποβλήθηκε;

«Εμ,η Sky είμαι.Συγγνωμη για την ενόχληση τέτοια ώρα..»,ξεκίνησα να λέω.

«Sky;Όλα καλά;»,με ρώτησε πλέον με άγχος στην φωνή της.

Δεν φανταζόμουν ότι θα μου ήταν τόσο δύσκολο να της το πω.Κοιταξα τον Wes που ήταν ξαπλωμένος στο φορείο και στραβοκαταπια.

«Όχι βασικά καθόλου καλά.Μπορειτε να ερθετε στο νοσοκομείο;Ο Wes λυποθημησε και δεν είναι καλά.»,είπα γρήγορα και πέρασα το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά μου.

Ησυχία ακούστηκε ξαφνικά από την άλλη γραμμη.

«Ε-εντάξει κορίτσι μου.Θα έρθουμε.Σε ευχαριστώ.»,μου είπε και έκλεισα το τηλέφωνο βάζοντας το στην τσέπη μου.

Λίγη ώρα αργότερα το όχημα σταμάτησε και κατάλαβα πως είχαμε φτάσει.Οι πίσω πόρτες άνοιξαν γρήγορα και παρατήρησα το φορείο με τον Wes να κατευθύνονται προς τα επείγοντα με εμένα να μένω απ'εξω και να κάθομαι σε κάτι πλαστικές άβολες καρέκλες.

Το βλέμμα μου κοιτούσε στο κενό.Πως μπόρεσε να το κάνει πάλι αυτό στον εαυτό του;

«Ήρθαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε.Βεβαια επέμενε και αυτός να έρθει όποτε τον κουβάλησαμε αναγκαστικά.»,άκουσα την φωνή της Riley και την ειδα μαζί με τον Alfie και τον Leo όρθιους να με κοιτάζουν.

«Δεν μπορούσα να παρω την μηχανή μου να οδηγήσω,έχω πιει και ήταν επίφοβο.»,εξήγησε εκείνος και έκατσε δίπλα μου.

«Σου είπαν τίποτα για τον Wes;»,με ρώτησε η Riley και κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.

«Η αλήθεια είναι ότι ήπιε πολύ και δεν ξέρω ποσό μεγάλη χρήση έκανε σήμερα...»,ξεκίνησε να εξηγεί ο Alfie.

«Ο κύριος Smith τον απέβαλε σήμερα το πρωί.»,είπα και όλοι έμειναν να με κοιτάζουν με ανοιχτό το στόμα.

«Ο πατριός του τον απέβαλε;»,ρώτησε ο Leo σαν να μην πίστευε σε αυτό που άκουγε.

«Και εμένα μου κάνει την ίδια εντύπωση.Εννοω είχε δει ποσό άλλαξε ο Wes.Δεν καταλαβαίνω τι μπορεί να έπαθε ξαφνικά.»,εξήγησα και συνέχισα να κοιτάζω το πάτωμα.

«Μπορώ να καταλάβω τι μπορεί να έπαθε.Πιστευει πως ο Wes έφερε πίσω την Skylynn και οργάνωσαν μαζί όλο αυτό που έγινε την μέρα των εκλογών.Και σίγουρα δεν μπορούν να κάνουν τίποτα στην Skylynn αφού ο πατέρας της είναι δικηγόρος.»,εξήγησε ο Leo και πήρε μια βαθιά ανάσα.

Σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα για μερικά δευτερόλεπτα.Αυτη την στιγμή δεν με ενδιέφερε όμως τίποτα άλλο παρά από το να γίνει καλά ο Wes.

«Εγώ αν θέλετε να φύγω σιγά σιγά.»,είπε Leo και έκανε να σηκωθεί από την θέση του.
Πριν προλάβει όμως έπιασα το χέρι του και τον τράβηξα ξανά κάτω.

«Όχι,μείνε.Σας χρειάζομαι εδώ μαζί μου.»