Sky

«Τι εννοείς;»,ρώτησα ελαφρά τρομαγμένη από την αλλαγή συμπεριφοράς του.

Εκείνος γέλασε ειρωνικά και χαμήλωσε το ύψος του με τέτοιον τρόπο που πλέον στηριζόταν στα γόνατα του.Το πρόσωπο του ελάχιστα εκατοστά μακριά από το δικό μου,προκαλούσε μια ακόμη αίσθηση αηδίας και φόβου.

Που είχα μπλέξει;

«Ο Wes πήρε μακριά μου κάτι που ηθελα και αγαπούσα.Ετσι και εγώ τώρα ανταποδίδω σε εκείνον.Και πίστεψε με είσαι το τέλειο άτομο.»,είπε με ένα τεράστιο χαμογελο.

Το χέρι μου χαστούκισε με δύναμη του μάγουλο του.Σταθηκα στο ύψος μου.Δεν θα άφηνα τον Leo να με κάνει ότι ήθελε.

«Σου μοιάζω για κάποια που μπορείς να την κανείς ότι θες;Να με εκμεταλλεύεσαι;»,τον ρώτησα και σηκώθηκα όρθια.

Εκείνος έπιασε το μάγουλο του και με κοίταξε γεμάτος ειρωνεία και ένα μισό χαμογελο.

«Εσυ όχι.Το ήξερα ότι θα ήσουν πρόβλημα.Ομως έπεσες ευκολα στην παγίδα μου Sky.»,είπε και τύλιξε το χέρι του γύρω από τον λαιμο μου κολλώντας με στον τοίχο.

Ένιωθα να χάνω την ανάσα μου.Προσπαθησα να σηκώσω το χέρι μου να τον χτυπήσω,όμως το έπιασε πριν προλάβω.

«Τολμά να το κανείς.»,είπε γεμάτος οργή.

«Άφησε με.»,προσπάθησα να πω και τον κλώτσησα στο στομάχι,προκαλώντας τον να κάνει μερικά βήματα πίσω.

Εκει βρήκα την ευκαιρία να αρπάξω την τσάντα μου και το πουκάμισο του που είχε αφήσει στην άκρη του καναπέ και να αρχίσω να τρέχω έξω,κλείνοντας την πόρτα πίσω μου.

Έριξα το πουκάμισο πάνω από τους ώμους μου και ξεκίνησα να το κουμπώνω,καθώς έτρεχα στις σκάλες.Εβγαλα τον μπλε φάκελο από το χέρι μου και το αφησα να πέσει ελεύθερο,μια κίνηση που συνοδεύτηκε με αρκετό πόνο.

Έβγαλα το κινητό από το τσαντάκι μου και κάλεσα αμέσως την Riley.

«Sky που είσαι;»,με ρώτησε γεμάτη αγωνία.

«Σε παρακαλώ έλα να με πάρεις από το σπίτι του Leo,όσο πιο γρήγορα μπορείς.»,της είπα και έκλεισα αμέσως το τηλέφωνο,καθώς συνέχισα να τρέχω στις σκάλες.

Λίγα δευτερόλεπτα μετά άκουσα βήματα να με ακολουθούν.

«Μπορείς να τρέξεις Sky,αλλά εγώ είμαι ήδη δέκα βήματα μπροστά.»,είπε ο Leo.

Κοίταξα πάνω και τον ειδα να με κοιτάζει με ένα χαμογελο από τα κάγκελα της σκάλας,ενώ είχε ανάψει ένα τσιγάρο.

«Τι θέλεις πια από εμένα;Δεν πηρες την εκδίκηση σου;»,τον ρώτησα και έμεινα ακίνητη κοιτάζοντας προς τα πάνω.

«Η εκδίκηση μου σταματάει,οταν δω τον Wes διαλυμένο,όπως ήμουν εγώ όταν πέθανε η Skylynn.»,είπε και ακούμπησε τα χέρια του στο κάγκελο.

«Θες να με σκοτώσεις;»,τον ρώτησα και τίναξα τα χέρια μου στον αέρα.

«Μην είσαι χαζη Sky.Που θα κρύψω μετά το πτώμα σου;Εξάλλου ο πατριός σου είναι μπάτσος,δεν μπορώ να μπλέξω με αυτά.»,ειπε και γέλασε λες και το διασκέδαζε.

Αγνόησα τα λόγια του και γύρισα να φύγω.

«Αλλά νομίζω θα εύχεσαι να σε είχα σκοτώσει.»,είπε και κοίταξα πάνω για να τον δω να εξαφανίζεται από την άκρη της σκάλας.

Πως ήξερε για τον Logan;Μόνο η Riley και ο Alfie ήξεραν το παρελθόν μου.

Τρομοκρατημένη συνέχισα να τρέχω στα σκαλιά με ελεύθερο το χτυπημένο μου χέρι και έναν δυνατό πόνο.Μολις έφτασα στην εξωτερική πόρτα τα ξυπόλητα πόδια μου πάτησαν στο έδαφος.

Ο κρύος αέρας χτύπησε το ιδρωμένο σώμα μου,ενώ παράλληλα μερικές σταγόνες βροχής με μούσκεψαν.

Ένα μεγάλο μαύρο αυτοκίνητο φρέναρε απότομα μπροστά μου.Ο Wes βγήκε απότομα από την θέση του οδηγού,γεμάτος νεύρα.

«Τι σου έκανε;»,με ρώτησε πριν φτάσει κοντά μου και τα χέρια του είχαν σφίξει σε μπουνιές.

«Τίποτα.»,είπα και απέφυγα το βλέμμα του.

«Sky είσαι ξυπόλυτη και σχεδόν μισόγυμνη.Πες μου σε παρακαλώ.»,είπε και έπιασε τους ώμους μου κοιτάζοντας το σώμα μου.

Το βλέμμα του περιπλανήθηκε στον λαιμο του και έσμιξε τα φρύδια του.

«Έχεις ένα σημάδι και κόκκινες γραμμές.Sky μίλησε μου.»,πρόσταξε και εγώ απλά έπεσα στην αγκαλιά του.

«Σε παρακαλώ ας το αφήσουμε.Θελω απλά να πάω σπίτι.»,απάντησα ψιθυριστά.

Εκείνος είχε μείνει παγωμένος,αλλά λίγα δευτερόλεπτα μετά τύλιξε τα χέρια του γύρω από το σώμα μου,και έτριψε την πλάτη μου για να ζεσταθω.

«Έλα.»,μου είπε και έπιασε το χέρι μου οδηγώντας με προς το αυτοκίνητο του.

Προχώρησα μαζί του μερικά μέτρα και μου άνοιξε την πόρτα να μπω.Εκεινος προχώρησε στην θέση του οδηγού και έβαλε μπρος.

Βούλιαξα στην θέση μου και κοίταξα έξω από το παράθυρο τις στάλες της βροχής που έπεφταν.

«Νομίζω πως όσο δένομαι μαζί σου,τόσο το χειρότερο για εσένα.»,είπε εκείνος και γύρισα προς το μέρος του.

«Δεν με νοιάζει Wes.Δεν θα αφησω τον Leo να νομίζει πως κέρδισε.»,απάντησα γεμάτη εκνευρισμό.
«Δεν μπορεί να ελέγξει κανέναν από τους δυο μας.»

«Δεν είπα πως θα τον άφηνα Sky,αλλά πιστεύω πηρες το μάθημα σου μετά από την σημερινή εγωιστική σου έκρηξη.»,είπε εκείνος και με κοίταξε αυστηρά σηκώνοντας το ένα του φρύδι.

«Ναι προσποίησου πως ενδιαφέρεσαι τώρα.»,μουρμούρισα ειρωνικά.

«Δεν ενδιαφέρομαι;»,με ρώτησε και γύρισε προς το μέρος μου.
«Ήρθα μέχρι εδώ για εσένα και μόνο.»

«Μιλώντας για αυτό που παρκαρες την κοπέλα σου;»,τον ρώτησα και εκείνος γέλασε χωρίς ίχνος χιούμορ.

«Πρώτον δεν είναι κοπέλα μου.Και δεύτερον δεν με ενδιέφερε εκείνη..»

«Αλλά τι;!»,τον ρώτησα διακόπτοντας τον.

«Το άτομο που είμαι μαζί του αυτή την στιγμή και δεν δέχεται να ρίξει τον εγωισμό του,έστω για δέκα δευτερόλεπτα!»,απάντησε φωνάζοντας.

Έτριξα τα δόντια μου και έλυσα την ζώνη μου.

«Βάλε την ζω-»

Πριν προλάβει να απαντήσει είχα κολλήσει με δύναμη τα χείλη μου πάνω στα δικά του.Το μόνο που με ένοιαζε αυτή την στιγμή ήταν να ρίξω όλα μου τα τείχη και να αφοσιωθώ σε αυτό που ήθελα πραγματικά.

Και όσο δύσκολο μου ήταν να το παραδεχτώ αυτό που ήθελα πραγματικά ήταν εκείνος.

Ο Wes.

Τα χείλη μας κινούνταν σε αρμονία όσο εγώ είχα μπλέξει τα χέρια μου πάνω στα μαλλιά του.Εκεινος με δύναμη άνοιξε το πουκάμισο του Leo και όλα τα κουμπιά πετάχτηκαν στο αυτοκίνητο.

«Δεν μου αρέσει αυτό πάνω σου.Το δικό μου θα σου πηγαίνει καλύτερα.»,μουρμούρισε γεμάτος πόθο.

Ένα μισό χαμογελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου και έδωσα ένα απαλό φιλί στα χείλη του.

«Έτσι πιστεύεις;Τότε να το δοκιμάσω,αλλά πρώτα πρέπει να το βγάλεις.»,απάντησα με έναν πονηρό τόνο στην φωνή μου.

«Δώσε μου μερικά λεπτά να φτάσουμε ασφαλείς στις εστίες και σου εγγυώμαι πως δεν θα είναι το μόνο πράγμα που θα υπάρχει στο πάτωμα του δωματίου μου.»

Γειαααα σααας!

Δεν άργησα αυτή την φορά πιστεύω 😊

Όπως και να έχει ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο και θα τα πούμε σύντομα!