Sky

Τα μάτια μου άνοιξαν αργα και ένιωσα να τυφλωνομαι από τα δυνατά φώτα.Καταπια και συνειδητοποίησα ποσό ξηρός ήταν ο λαιμός μου.

Όμως χρειάστηκα μερικά δευτερόλεπτα να συνειδητοποίησω που βρισκόμουν.

Ήμουν ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι και κλεισμένη σε τέσσερις λευκούς τοίχους.Στον έναν τοίχο υπήρχε ένα μεγάλο παράθυρο από όπου έβλεπα έξω το κέντρο της πόλης.

Κοίταξα το χέρι μου που ήταν δεμένο με έναν γύψο και κρεμόταν από έναν μπλε φάκελο.Φορουσα μια λευκή ρόμπα,ιδιαίτερα άβολη.Προσπαθησα να κουνηθώ αλλά πονούσα αρκετά,για αυτό έμεινα στην θέση μου.

Ήμουν στο νοσοκομείο.Τελεια,απλά τέλεια.Λες και τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να γίνουν χειρότερα.

Το θέμα είναι,πως κατέληξα εδώ.Ναι θυμάμαι πως τράκαρα,αλλά ποιος με έφερε εδώ;

"Καλημέρα δεσποινίς Jones.",μου είπε μια ευγενική νοσοκόμα μόλις μπήκε στο δωμάτιο.

"Καλημέρα.",μουρμούρισα και ένιωθα τον λαιμο μου να ξεραίνεται ακόμη περισσότερο.

Εκείνη μάλλον το κατάλαβε,καθώς έσπευσε να μου φέρει ένα ποτήρι με νερό που κρατούσε και με βοήθησε να το πιω.

"Είσαι πολύ τυχερή.Πραγματικα πρέπει να είχες φύλακα άγγελο κοντά σου,καθώς έσπασες απλώς το χέρι σου μετά από την σύγκρουση με το φορτηγάκι.",μου είπε με ένα ανήσυχο βλέμμα.

"Ο άλλος οδηγός είναι εντάξει;",ρώτησα ανήσυχα και εκείνη έγνεψε καταφατικά.

"Ναι ναι απλώς χτύπησε λίγο το κεφάλι του.Τιποτα σοβαρό.",με καθησύχασε και ένιωσα αμέσως να ηρεμώ.

Η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε ο Logan με ένα ανήσυχο βλέμμα.

Λίγα λόγια για τον Logan.Ηταν εκείνος που με υιοθέτησε μόλις οι κοινωνικοί λειτουργοί αποφάσισαν να με κλείσουν σε ένα ορφανοτροφείο,καθώς οι συνθήκες διαβίωσης στο σπίτι μου δεν ήταν κατάλληλες.
Του χρωστούσα κυριολεκτικά την ζωή μου.

Ο Logan ήταν περίπου σαράντα χρόνων και δούλευε είκοσι χρόνια στο αστυνομικό τμήμα του Manchester.

"Πίστεψε με δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να με ενημερώνουν πως έγινε τροχαίο και να βρίσκω εσένα λυποθημη στον δρόμο.",μου είπε και με πλησίασε.

"Συγγνώμη Logan.",είπα και χαμήλωσα το βλέμμα μου.

Εκείνος ήρθε κοντά μου μόλις η νοσοκόμα βγήκε από το δωμάτιο και έκατσε στην καρέκλα δίπλα από το κρεβάτι.

"Που γυρνούσες τέτοια ώρα βρε Sky;Και με ξένο αυτοκίνητο;Ας μου έλεγες να σε πήγαινα εγώ.",μου είπε και με φίλησε στο κεφάλι στοργικά.

Ο Logan δεν είχε παιδιά,ούτε και είχε παντρευτεί ποτέ.Προσφατα έβγαινε με μια κοπέλα,την οποία μου την είχε γνωρισει από την πρώτη μέρα,την Rachel.Με ένιωθε πραγματικά σαν παιδί του και εγώ με τα χρόνια σαν πατέρα μου.

"Έπρεπε να πάω στο σπίτι του πρύτανη να συζητήσουμε για μια υποτροφία.Ομως όταν έφυγα έβρεχε και έγινε αυτό.",εξήγησα γεμάτη τύψεις που τον ανησύχησα.

"Αχ βρε Sky ευτυχώς είσαι καλά.Αλλα πλέον όπου θες θα σε πηγαίνω εγώ.",μου είπε και με τράβηξε στην αγκαλιά του απαλά.

"Με το περιπολικό;",ρώτησα γεμάτη σαρκασμό και εκείνος γέλασε.

"Δες το και σαν τιμωρία να παίρνεις ξένα αμάξια και να πρέπει να πληρώνω τις ζημιές.",μου απάντησε και γέλασα μαζί του.

"Χωρίς σειρήνα;",τον ρώτησα και τον κοίταξα μέσα από την αγκαλιά του.

"Δεν σου υπόσχομαι τίποτα.",μου απάντησε και σήκωσε το ένα του φρύδι.
"Τώρα πες μου κάτι,ποιος είναι αυτός ο Wesley στις επαφές σου;"

Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και στραβοκαταπια.

"Εψαξες το κινητό μου;",τον ρώτησα ελαφρά νευριασμενη.

"Ναι γιατί προσπαθούσα να μάθω που είσαι.Ολα τα ονόματα που ήταν στα μηνύματα σου τα έχω ξανακούσει εκτός από αυτό.",μου απάντησε και έσμιξε τα φρύδια του.

"Ο πρύτανης είναι πατριός του και απλά με βοηθούσε με τα μαθηματικά.",εξήγησα και ένιωθα την καρδιά μου να βουλιάζει.

O Logan σήκωσε το ένα του φρύδι και κούνησε το κεφάλι του καταφατικά.

"Σε βοηθούσε με τα μαθηματικά;Δηλαδή είχατε μείνει μόνοι;",με ρώτησε με ένα μισο χαμογελο και στριφογυρισα τα μάτια μου.

"Logan!",παραπονέθηκα και εκείνος σηκώθηκε από την καρέκλα.

"Καλά,καλά.Λοιπον,Sky έχω υπηρεσία.Το εξιτήριο σου το έχω υπογράψει,σύντομα θα έρθει η Rachel να σε πάρει.",μου είπε και εγνεψα καταφατικά.

"Να προσεχείς εντάξει;",με ρώτησε.

"Εντάξει Logan,σε ευχαριστώ πολύ για όλα.",απάντησα και του χάρισα ένα χαμογελο.

[...]

"Απλώς δεν αισθάνθηκα άνετα.",εξήγησα στην Riley και σταυρωσα τα πόδια μου πάνω στο κρεβάτι.

Εκείνη με κοίταξε με ένα λυπημένο ύφος.

"Σε καταλαβαίνω αλήθεια.Εννοω με όλα αυτά που πέρασες είναι λογικό να σου έχουν περάσει στο υποσυνείδητο.",είπε και ήρθε να κάτσει δίπλα μου.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και ακούμπησα το κεφάλι μου στον ώμο της.

"Αυτό που έχει σημασία όμως είναι πως είσαι καλά μετά το ατύχημα.",τόνισε και με κοίταξε.

"Ναι,μόνο που θα εμφανιστώ στον χορό με γύψο και αυτή την πληγή.",της είπα και της έδειξα το μέτωπο μου.

Εκείνη γέλασε και μου χάιδεψε τον ωμο.

"Έλα τώρα βρε Sky,αυτά είναι λεπτομέρειες αλήθεια.Θα βρούμε κάποιο φουστάνι να ταιριάζει με τον γύψο.",πρότεινε και σήκωσε το ένα της φρύδι.

"Λες να του απολογηθώ;Εννοώ ήμουν αρκετά απότομη.",την ρώτησα με χαμηλό τόνο στην φωνή μου.

Η αλήθεια είναι πως από εκείνη την μέρα,δεν είχα δει καθόλου τον Wes.Και αισθανόμουν πραγματικά άσχημα.

"Στον Wes;Να απολογηθείς δεν ξέρω,να του εξηγήσεις όμως σίγουρα.",μου είπε και έγνεψα καταφατικά.

"Έχεις δίκιο..που μπορεί να είναι;",την ρώτησα και σηκώθηκα από το κρεβάτι.

"Λοιπόν μου είχε πει ο Alfie πως είναι εθελοντές για την προετοιμασία του χορού.Οποτε μήπως είναι στην αίθουσα των εκδηλώσεων;",με ρώτησε και κούνησα το κεφάλι μου θετικά.

"Μάλλον εκεί θα είναι.Ευχησου μου καλή τύχη.",είπα και εκείνη σταύρωσε τα δάχτυλα της.

"Καλή τύχη Sky.Και προσπάθησε να μην είσαι πολύ σκληρή.",τόνισε και έσμιξε τα φρύδια της.

"Θα βαλω τα δυνατά μου.",φώναξα καθώς έβγαινα από την πόρτα.

Ξεκίνησα να περπατάω προς την αίθουσα εκδηλώσεων με γρήγορα βήματα.Ομως όσοι περνούσαν από δίπλα μου έριχναν περίεργα βλέμματα.

Κοίταξα τα ρούχα μου,μήπως ήταν λερωμένα ή κάτι τέτοιο,όμως όλα πάνω μου φαίνονταν φυσιολογικά.Συνεχισα να περπατάω,όμως οι ψίθυροι από τον περίγυρο ξεκίνησαν να γίνονται πιο δυνατοί.

"Sky.",άκουσα μια φωνή και γύρισα να κοιτάξω ποιος ήταν.

Ο Leo ξεκίνησε να με πλησιάζει τρέχοντας.

"Έχω κάτι;",τον ρώτησα και εκείνος στραβοκαταπιε.

"Εννοείς πέρα από το σπασμένο χέρι;",με ρώτησε και πίεσε τα χείλη του σε μια γραμμη.

"Όλοι με κοιτάζουν περίεργα.",εξήγησα και χαμήλωσα το βλέμμα μου.

"Δεν έχεις πάει καθόλου από την τραπεζαρία;",με ρώτησε και σήκωσα το ένα μου φρύδι.

"Όχι,γιατί;Συμβαίνει κάτι;",ανταπέδωσα την ερώτηση και εκείνος με κοίταξε με ένα βλέμμα αμηχανίας,καθώς έξυσε το πίσω μέρος του σβέρκου του.

"Κοιτά Sky,δεν το έκανα εγώ.Αληθεια δεν ξέρω ποιος το έχει γράψει.",μου είπε και τον κοίταξα γεμάτη απορία.

"Leo,για ποιο πράγμα μιλάς;",τον ρώτησα ελαφρά τρομαγμένη πλέον.

Εκείνος πήρε μια βαθιά ανάσα.

"Ακολούθησε με.",είπε και ξεκίνησε να προχωράει προς την τραπεζαρία.

Με γρήγορα βήματα τον ακολούθησα και σε σύντομο χρόνο φτάσαμε έξω από την πόρτα της τραπεζαρίας.

"Είσαι σίγουρη;",με ρώτησε πριν την ανοίξει.

Χωρίς να το σκεφτώ άνοιξα την πόρτα με το ένα μου χέρι και έμεινα παγωμένη να κοιτάζω τον τοίχο,ενώ όλοι είχαν γυρίσει τα κεφάλια τους προς το μέρος μου.

Στον κεντρικό τοίχο της τραπεζαρίας,ήταν γραμμένο με σπρέι και μεγάλα γράμματα μια φράση που έκανε την καρδιά μου να βουλιάξει.

'ΑΓΑΠΗΤΗ SKY-ΣΚΥΛΑ,ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΥΑ ΣΟΥ ΚΑΡΔΙΑ.'

Γειαααα σας!

Τι κάνετε;Ελπίζω να είστε καλά και να σας άρεσε το κεφάλαιο!

Θα τα πούμε σύντομα,