Sky

Έμεινα κοκαλωμένη στην θέση μου,νιώθοντας τον κρύο ιδρώτα να με λούζει.Η Daniella και ο κύριος Smith είχαν ένα βλέμμα απορίας στο πρόσωπο τους,ενώ ο Wes κατέρρευσε στο πάτωμα λίγα δευτερόλεπτα μετά.

"Τι συμβαίνει εδώ;",ρώτησε ο Thomas μόλις επέστρεψε από την τουαλέτα.

Ένας δυνατός κεραυνός ακούστηκε απ'εξω και όλοι πεταχτηκαμε από την θέση μας.

"Δεν έχω ιδέα,ο Wes απλώς γύρισε και μάλιστα όχι στα καλύτερα του.",σχολίασε ο κύριος Smith και τον έβαλε να ξαπλώσει στον καναπέ.

Μια δυνατή καταιγίδα ξεκίνησε και ο αέρας ακουγοταν υπερβολικά έντονα από τα παράθυρα.

"Εγώ μάλλον να γυρίσω.",είπε ο Thomas και έβαλε το σακάκι του.

Η οδήγηση στην βροχή ήταν το χειρότερο μου.Φοβομουν υπερβολικά όμως δεν είχα και άλλη επιλογή.

"Και εγώ το ίδιο.",απάντησα και κοίταξα έξω από το παράθυρο.

"Είσαι σίγουρη πως θα μπορέσεις Sky;",με ρώτησε η Daniella με έναν ανήσυχο τόνο και έγνεψα καταφατικά.

"Άμα χρειαστείς το οτιδήποτε,μην διστάσεις να τηλεφωνήσεις,υποθέτω πως έχεις το τηλέφωνο του Wesley.",μου είπε ο κύριος Smith και εγώ έγνεψα καταφατικά.

Η Daniella μου έφερε το παλτό μου το οποίο γρήγορα έβαλα και πήρα μια βαθιά ανάσα πριν ανοίξω την πόρτα.

"Σας ευχαριστώ πολύ για σήμερα,ήταν τιμή μου.",είπα και έκανα χειραψία με τους δυο πρυτάνεις,ενώ αντάλλαξα μια αγκαλιά με την Daniella.

"Να προσεχείς Skylar.",μου είπε ο κύριος Smith και με συνόδευσε προς τα έξω.

Η βροχή έπεφτε καταρρακτωδώς από τον ουρανό.Κοιταξα το αυτοκίνητο μου τρομαγμένη,μα πριν προλάβω να κάνω ένα παραπάνω βήμα προς αυτό ένα χέρι έπιασε το μπράτσο μου.

"Μείνε εδώ.Θα γλιστρήσεις με την βροχή.",άκουσα την φωνή του Wes και η καρδιά μου ξεκίνησε να χτυπάει δυνατά.

Γύρισα το ένοχο βλέμμα μου προς το μέρος του και στην συνέχεια προς το μέρος των δικών του που μου έγνεψαν καταφατικά.

"Δεν θέλω να γίνομαι βάρος.",μουρμούρισα χωρίς να τον κοιτάζω.

Η Daniella ήρθε προς το μέρος μου και με έπιασε από τον ώμο μου γυρνώντας με ξανά μέσα στο σπίτι.

"Δεν είσαι βάρος κορίτσι μου.Καλυτερα να μείνεις εδώ,να μην έχεις κανένα ατύχημα.",μου είπε εκείνη με ένα ζεστό χαμογελο στο πρόσωπο της.

"Σας ευχαριστώ πολύ.",της απάντησα και ανταπέδωσα.

"Τον Wesley.",είπε ο κύριος Smith.
"Εκείνος είχε την ιδέα."

Γύρισα το κεφάλι μου προς το μέρος του.Πλεον μπορούσε να σταθεί στα πόδια του,με λιγότερη δυσκολία και στέκοταν απέναντι μου.

"Σε ευχαριστώ Wes.",είπα ειλικρινά και εκείνος κούνησε το κεφάλι του.

Έβγαλα ξανά το παλτό μου και πέρασα μια τούφα πίσω από το αυτί μου.Ο Wes ξεκίνησε να ανεβαίνει προς τον πάνω όροφο και το ίδιο ο κύριος Smith.

"Έλα να σε συνοδεύσω στον ξενώνα.",μου είπε η Daniella και ακολούθησε την πορεία των άλλων δυο.

Ανεβαίνοντας στον πάνω όροφο η αρχιτεκτονική του χώρου δεν άλλαζε.Ενα χαλί ήταν στρωμένο στον μεγάλο διάδρομο που στους τοίχους του εξακολουθούσε να έχει πίνακες κρεμασμένους και πολλές πόρτες.Ο Wes και ο κύριος Smith άνοιξαν μια πόρτα και μπήκαν και οι δυο μέσα,ενώ η Daniella κατευθύνθηκε προς την αντίθετη πλευρά.

Άνοιξε μια πόρτα και ένα μεγάλο δωμάτιο απλώθηκε μπροστά μου.Το δωμάτιο ήταν στις αποχρώσεις του μπεζ με ένα διπλό κρεβάτι στην μέση,καφέ χαλι στρωμένο από μπροστά και μια συρταριερα με έναν καθρέφτη από πανω.Στο παράθυρο έπεφταν με δύναμη οι σταγόνες της βροχής,καθώς και μερικοί κεραυνοί φώτιζαν το δωματιο.

"Στην συρταριερα έχει πιτζάμες αν θέλεις να αλλάξεις και εδώ είναι το μπάνιο,έχει και καθαρές πετσέτες.",μου είπε και μου άνοιξε μια πόρτα.
"Οτιδήποτε χρειαστείς ενημέρωσε με.",πρόσθεσε.

Έγνεψα καταφατικά το κεφάλι μου και κοίταξα γύρω μου.

"Σας ευχαριστώ πολύ για όλα.Εκτιμω απίστευτα την φιλοξενία σας.",της είπα και εκείνη μου χαμογέλασε.

"Δεν υπάρχει λόγος να ευχαριστείς.Καλο βράδυ.",απάντησε και βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω της.

Έβγαλα τα τρομερά άβολα τακούνια της Riley και αμέσως ένιωσα άνεση.Πλησιασα την συρταριερα και έβγαλα ένα ζευγάρι πιτζάμες,ενώ πλησίασα προς το μπάνιο.Ανοιξα την πόρτα και έβγαλα τα ρούχα μου.Μπηκα μέσα στην ντουζιέρα και άφησα το ζεστό νερό να κυλήσει στο σώμα μου.Ειχα πιάσει τα μαλλιά μου σε κότσο για να μην τα βρεξω,αλλά ένα ζεστό ντουζ ήταν ακριβώς ότι χρειαζόμουν.

Μόλις τελείωσα τυλίχτηκα με μια πετσέτα και βγήκα έξω από το μπάνιο για να αλλάξω στις πιτζάμες.

"Λοιπόν..",άκουσα μια φωνή και πετάχτηκα από την θέση μου.

Ο Wes καθόταν στην άκρη του κρεβατιού έχοντας ακουμπήσει τα χέρια του πίσω για να στηρίζει το σώμα του.

"Ξέρεις αυτό που πετάγεσαι από το πουθενά πρέπει να σταματήσει.",σχολίασα και έπιασα τις πιτζάμες στα χέρια μου.

Μπήκα στο μπάνιο και άλλαξα γρήγορα,ενώ άφησα τα μαλλιά μου από τον κότσο.

"Πως νιώθεις;",τον ρώτησα μόλις βγήκα και κινήθηκα προς το μέρος του.

"Λοιπόν,αισθάνομαι λιγότερο μεθυσμένος και περισσότερο ζαλισμένος.",απάντησε και γέλασε.

Χτύπησε με το χέρι του έναν κενό χώρο δίπλα του στο στρώμα,ως ένδειξη να κάτσω κοντά του.Στην αρχή δίστασα,αλλά με αργα βήματα πήγα και έκατσα δίπλα του σταυρώνοντας τα χέρια στο στήθος μου.

"Ειδα το πανό..",μουρμούρισα και χαμήλωσα το βλέμμα μου.

"Λοιπόν μάλλον πρέπει να πω στους δικούς μου πως κάποιος ψάχνει τα σκουπίδια μας.",είπε και γέλασε.

Ανταπέδωσα ελαφρά,όμως παρατήρησα το πρόσωπο του να σοβαρεύει.

"Ένιωσα τόσο άσχημα.Ειχα ετοιμάσει τα πάντα,το πανό,τα λουλούδια,τα κεράκια.Ξερω πως τα σιχαίνεσαι όλα αυτά τα ρομαντικά,αλλά σκέφτηκα να κάνω μια προσπάθεια.Μολις έφτασα στο γυμναστήριο για να τα στήσω ήταν ήδη αργα.Ο Leo ήδη κατέβαινε τα σκαλιά και εσυ βρισκόσουν απέναντι του,ενώ δέχτηκες την πρόταση.Ετσι τα πήρα μαζί και τα πέταξα εδώ για να μην βρει κανείς τίποτα.",εξήγησε χωρίς να με κοιτάζει.

"Όμως να που βρήκα..",σχολίασα και πίεσα τα χείλη μου και βρήκα το θάρρος να γυρίσω το βλέμμα μου προς το μέρος του.

Κανονικά δεν θα έπρεπε να νιώθω έτσι.Εκεινος έπαιξε μαζί μου.

"Μου άξιζε Sky.",είπε λες και διάβασε την σκέψη μου.

"Το ξέρω.Αλλά δεν σου έδωσα ποτέ την ευκαιρία να εξηγήσεις.",παραδέχτηκα και εκείνος κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.

"Τι θα έλεγες να μου την δώσεις λοιπόν;",με ρώτησε και έγειρε το κεφάλι του.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και έγνεψα καταφατικά.

"Λοιπόν,ξεκινά να εξηγείς.Ελπιζω να αξίζει.",είπα και ένα αχνό χαμογελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του.

Γειααααα σαααας!
Δεν άργησα,δεν έχετε παράπονο!

Συγγνώμη που το έκοψα εδώ,αλλά υπομονή το επόμενο κεφάλαιο είναι πολλά υποσχόμενο!

Τα λέμε σύντομα,