Sky

Πιεσα τα χείλη μου σε μια γραμμή και αμέσως ένιωσα ενοχή.Δεν τον άφησα ποτέ να μου εξηγήσει.Ισως για αυτό είχα δει εκείνη την μέρα εκεί την μηχανή του.

Ο Leo τον πρόλαβε.

"Όλα καλά εκεί;",με ρώτησε από μέσα η Daniella.

Με γρήγορες κινήσεις πέταξα ξανά τα πράγματα του Wes και καθάρισα τα πιάτα στον κάδο.Μπηκα μέσα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου.

"Ναι μια χαρά.Απλως κοιτούσα την θέα.",της εξήγησα και εκείνη μου χαμογέλασε,καθώς έπλενε κάτι πιάτα.

"Είσαι μαζί με τον Wesy σωστά;",με ρώτησε και χαμογέλασα στο χαϊδευτικό του.

"Ναι είμαστε στο ίδιο τμήμα.",της είπα και ακούμπησα τους αγκώνες μου στον πάγκο της κουζίνας.

"Αχ τόσο έξυπνο παιδί.Του έχουν προσφέρει τόσες υποτροφίες και αρνείται.",μου είπε και με κοίταξε με ένα βλέμμα απογοήτευσης.

Σήκωσα το ένα μου φρύδι και την κοίταξα με απορία.

"Μα γιατί;Εννοω είναι μεγάλη ευκαιρία.",της απάντησα και εκείνη σήκωσε τους ώμους της.

"Θέλει να παραμείνει στο πανεπιστήμιο του David.Θεωρει πως αυτός ο άνθρωπος έχει κάνει τα πάντα για εκείνον για να τον αφήσει και να μετακομίσει στην άλλη άκρη της χώρας.",μου εξήγησε,καθώς ξεκίνησε να βάζει τα πιάτα σε κάτι ντουλάπια.

"Ναι αλλά ήδη δεν πήγαινε σε άλλο πανεπιστήμιο;",την ρώτησα.

Εκείνη σταμάτησε αυτό που έκανε και γύρισε προς το μέρος μου να με κοιτάζει.

"Αυτό ήταν πριν συνειδητοποιήσει κάποια πράγματα ο Wesy.Εκεινος ο χρόνος στο πανεπιστήμιο του Durham ήταν εφιαλτικός.Το καλοκαίρι πριν πάει εκεί είχε μπλέξει με αυτή την κοπέλα που τον άλλαξε τελείως.Ειχε ήδη κάνει εγγραφή στο δικό σας,το Bristol,όμως ξαφνικά άλλαξε γνώμη.",μου είπε και την κοίταξα με απορία.

"Η κοπέλα;Η Skylynn;",την ρώτησα και εκείνη έγνεψε καταφατικά γεμάτη ενοχές στο βλέμμα της.

"Ξέρεις,δεν θα έπρεπε να το συζητάω αυτό.Αλλα,αισθάνομαι πως με καταλαβαίνεις.",μου είπε και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.

Εκείνη πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε την δουλειά που έκανε.

"H Skylynn μπορεί να έμοιαζε αγγελος μπροστά στα μάτια του Wesley,όμως στην πραγματικότητα ήταν ακριβώς το αντίθετο.",μου είπε και έγειρα το κεφάλι μου στο πλάι,ακουμπώντας το πάνω στις παλάμες μου.

"Μπλεγμένη με ναρκωτικά,κακές παρέες.Ακομη θυμάμαι τις μέρες που την έφερνε κρυφά στο σπίτι.Δεν υπήρχε φορά να μην τσακωθούν.Για το παραμικρό.",εξήγησε και πίεσε τα χείλη της.

Ίσως η Skylynn τελικά να ήταν εκείνη που είχε τρίφτει στον Wes.

"Θυμάμαι πως έφευγε εκείνη από το σπίτι κοπανωντας τις πόρτες και ξυπνούσα να δω αν ο Wes ήταν εντάξει.Τις περισσότερες φορές τον έψαχνα σε όλο το σπίτι.Και πάντα καθόταν στην σοφίτα,κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο.",συνέχισε και έκλεισε το ντουλάπι που έβαζε τα πιάτα.

"Πραγματικά τον κατέστρεφε δηλαδή...",μουρμούρισα περισσότερο στον εαυτό μου.

Εκείνη έγνεψε καταφατικά γεμάτη απογοήτευση.

"Είχε χάσει τον εαυτό του μαζί της.Ειδικα μετά τον θάνατο της,για αρκετό καιρό νόμιζα πως δεν ήταν ο εαυτός του.Τοσο λυπηρό.",παραδέχτηκε και χαμήλωσε το βλέμμα της.

Κούνησα το κεφάλι μου αποφεύγοντας να την κοιτάζω.

"Ξέρεις,μπορεί να μην είναι δικό μου παιδί,αλλά τον ξέρω από πολύ μικρο.Περασαμε μαζί την εφηβεία του και στάθηκα αρκετά δίπλα του για να τον μάθω σαν χαρακτήρα.Ειναι υπέροχο παιδί,απλώς προσπαθεί να αποδείξει πως είναι κάτι άλλο.",μου είπε και πραγματικά δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.

"Καταλαβαίνω..",μουρμούρισα και εκείνη άνοιξε το ψυγείο εμφανίζοντας μια τούρτα.

Ένα χαμογελο απλώθηκε στο πρόσωπο της και ανταπέδωσα για να αλλάξει λίγο το κλίμα του δωματίου.

"Έλα πάμε.",μου είπε και έκανε νόημα να την ακολουθήσω.

Πριν προλάβει να βγει από την πόρτα της κουζίνας σταμάτησε τα βήματα της και γύρισε προς το μέρος μου.

"Ξέρεις,θα χαιρόμουν αν ο Wes έβγαινε με κάποια σαν εσένα.",μου είπε και μου χαρίσε ένα χαμογελο συμπάθειας.

Να ποια θα έκανε καλή παρέα με την Riley.

Γέλασα μαζί της και κούνησα το κεφάλι μου,από ευγένεια.Ο Wes με εμένα ζευγάρι πιστεύω θα ήταν ο χειρότερος συνδυασμός.

Εγωιστές και οι δυο μέχρι το κόκαλο,επίμονοι και δυναμικοί.Η σχέση μας θα κατέληγε κάθε μέρα σε πεδίο μάχης.

Εκείνη γύρισε ξανά την πλατη της και ξεκίνησε να κατευθύνεται προς την τραπεζαρία με εμένα να την ακολουθώ.

"Λοιπόν τι χάσαμε;",ρώτησε η Daniella μόλις κάθισε στην θέση της και εγώ δίπλα της.

"Α,τίποτα το ιδιαίτερο.Συζητουσαμε για τον τελευταίο αγώνα μπάσκετ.",είπε ο κύριος Smith και ένας ήχος ακούστηκε.

"Ποιος είναι τέτοια ώρα;",ρώτησε η Daniella κοιτάζοντας το ρολοι της,ενώ σηκώθηκε από την θέση της.

Πλησίασε μια μικρή οθόνη δίπλα από την πόρτα και κοίταξε καλύτερα.

"Είναι ένα κόκκινο Fiat.",είπε και γύρισε προς το μέρος του κυρίου Smith ο οποίος σήκωσε το ένα του φρύδι και σηκώθηκε από την θέση του.

Πλησίασε την Daniella και κοίταξε την οθόνη.

"Νομίζω το γνωρίζω αυτό το αυτοκίνητο.Πρεπει να το έχει κάποιος συμφοιτητής του Wesley.",είπε και πάτησε ένα κουμπί που μάλλον άνοιγε την πόρτα.

Οι δυο τους άνοιξαν την κεντρική πόρτα και βγήκαν έξω.Ο Thomas είχε σηκωθεί για να χρησιμοποιήσει το μπάνιο και είχα μείνει μόνη μου.

"Απλώς δεν αισθανόταν καλά.Και πρέπει να ήπιε πολύ.Δεν μπορούσα να τον γυρίσω στην εστία,γιατί φοβήθηκα μήπως πάθαινε κάτι πιο σοβαρό.",άκουσα μια φωνή και αμέσως κατάλαβα ποιος ήταν.

Το κόκκινο Fiat ήταν του Alfie.Επρεπε να το καταλάβω από την αρχη.Ηθελα να φύγω,ήξερα τι θα ακολουθούσε.

"Σε ευχαριστούμε πολύ.Θα τον προσέξουμε.",είπε η Daniella με έναν ευγενικό τόνο στην φωνή της.

Πήραν μια βαθιά ανάσα αμέσως μόλις έκλεισαν την πόρτα και άκουσα βήματα.

"Wesley γιατί πάλι;",είπε ο κύριος Smith με έναν τόνο απογοήτευσης.

"Άφησε τον λίγο να ησυχάσει.Ειμαι σίγουρη πως μόλις ηρεμήσει θα έχει μια λογική εξήγηση.",είπε η Daniella ήσυχα.

Μόλις έφτασαν στην τραπεζαρία ο Wes σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε.Στραβοκαταπια και σηκώθηκα από την θέση μου.Ενα στραβό χαμογελο απλώθηκε στο πρόσωπο του,που γρήγορα χάθηκε.

Το πρόσωπο του σκοτείνιασε και άφησε τα χέρια των δυο ατόμων που τον κρατούσαν.Προσπαθησε να σταθεί στα πόδια του με μεγάλη δυσκολία και σήκωσε το δάχτυλο του προς το μέρος μου.

"Να γιατί."

Γειααααα σαααας!

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο,μην ξεχάσετε να ψηφίσετε και να σχολιάσετε!

Τα λέμε σύντομα,