Sky

"Κάθισε Wesley,ε-εννοω Wes.",διόρθωσε η κυρία Adams και ο Wes χαμογέλασε περνώντας απο μπροστά μου και ξεκινώντας να ανεβαίνει τα σκαλιά του αμφιθεάτρου μονο για να κάτσει ακριβως απο πισω μου.

Προσπάθησα να συγκεντρωθώ στο μαθημα.Οι μαθητές ξεκίνησαν να σηκώνονται και να παρουσιάζουν τις εργασίες τους που ηταν σχετικές με διαφορα ποιήματα ή λογοτεχνικά βιβλία.

"Έχεις ενα στιλό;",ακουσα μια βαριά φωνή και ένιωσα μια καυτή ανάσα στον σβέρκο μου.

Με γρήγορες κινήσεις άνοιξα την κασετίνα μου και έβγαλα ενα μαύρο στιλό τον οποίο έδωσα στον Wes χωρις καν να γυρίσω το βλέμμα μου προς αυτόν.

"Ευχαριστώ.",είπε.
Μετα απο λιγο ένιωσα τα δάχτυλα του να πειράζουν τον ωμο μου.

"Τι πάλι;",είπα ελαφρά ενοχλημένη και αυτη την φορα γύρισα και τον παρατήρησα που χαμογελούσε με ενα αυτάρεσκο χαμόγελο.

"Δεν γράφει.",σχολιασε και μου έδειξε το μαύρο στιλό.
Στριφογυρισα τα μάτια μου και άρπαξα το στιλό απο το χερι του.Επιασα ενα αλλο απο την κασετίνα μου και αφου μουτζουρωσα το τετράδιο μου για να δω πως γράφει του τον έδωσα και εκείνος γέλασε.

Ξαναπροσπαθησα να συγκεντρωθώ στον μαθημα παρατηρώντας τον Seth που προσπαθούσε να βγάλει άκρη απο τις έτοιμες σημειώσεις του απο το Google,αλλα δεν τα κατάφερνε και πολυ καλα.

"Σε ευχαριστούμε Seth,ισως την επόμενη φορα να τα καταφερεις καλυτερα.",είπε η κυρία Adams και χαμογέλασε."Sky,είσαι η επόμενη.",πρόσθεσε και με κοίταξε.

Σηκώθηκα απο την θεση μου και κατευθύνθηκα προς το κέντρο του πίνακα κρατώντας τις σημειώσεις στο χερι μου.Είχα αυτοπεποίθηση και ελάχιστο αγχος καθώς ηταν κατι που εκανα αρκετα συχνά.

Μέχρι που παρατήρησα τον Wes ο οποίος είχε καρφώσει το βλέμμα του πανω μου.

Ξερόβηξα και τράβηξα το βλέμμα μου απο την αλλη πλευρά.

"Το συγκεκριμένο απόσπασμα,αναφέρεται στην αγαπη στην συγχρονη εποχή.Όλα είναι πλασματικά,τίποτα αληθινό.Οι σχέσεις βασίζονται στην σάρκα και οχι στα συναισθήματα.",είπα,καθώς διαβαζα τις σημειώσεις μου και σήκωσα το βλέμμα μου για να δω τον Wes να εχει σηκώσει το χερι του.

"Οι ερωτήσεις γίνονται στο τελος.",παρατήρησα.

"Μα δεν εχουμε πολυ χρονο,τελειώνει η ωρα Sky και θα ηθελα πολυ να ακουσω τις απόψεις του καινουργιου μας μαθητή.",είπε η κυρία Adams με ενα χαμόγελο απευθύνοντας τον λογο στον Wes.

"Ήθελα να ρωτήσω.Τι εννοεις οταν λες πως οι σχέσεις βασίζονται στην σάρκα;",ρώτησε με ενα πονηρό χαμόγελο.

Αν ήμουν για ενα πραγμα σιγουρη ειναι πως δεν ηταν τοσο χαζος.

"Ποια λέξη θες να διευκρινίσω;Την σάρκα;",ρώτησα και ένιωθα να μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφαλι.

Εκείνος γέλασε.Ο αδιαντροπος το διασκέδαζε κιόλας,ενω εμενα μου περνούσαν τουλαχιστον δέκα διαφορετικοί τρόποι να τον σκοτωσω.

"Δηλαδή πιστεύεις πως εχουν χαθεί τα συναισθήματα απο την αγαπη;",με ρώτησε.

"Εγώ απλα εξηγω το απόσπασμα.",διευκρίνισα.

"Και εγώ ρωταω την άποψη σου.",απαντησε,ενώ όλοι είχαν μείνει να μας κοιτάζουν.

Η Riley ειχε μείνει με ανοιχτό στόμα.

"Κυρία Adams νομιζω πως ο αντίλογος δεν ειναι μέρος των ερωτήσεων.",είπα και γύρισα προς το μέρος της.

"Υπό αλλες συνθήκες δεν θα το επέτρεπα,αλλα μ'αρέσει η ροη αυτου του αντιλόγου.",απαντησε οσο ειχε βάλει το δάχτυλο της στο πηγούνι της και κοιτούσε μια εμενα μια τον Wes.
O Wes με κοίταξε με ενα αυτάρεσκο χαμόγελο.

"Ναι Wesley.Πιστευω πως πλεον η αγαπη δεν υπαρχει.Παρα μόνον άδεια συναισθήματα.",του απευθύνθηκα και πριν προλάβει να απαντησει ακούστηκε το κουδούνι που σήμανε το τελος της ώρας.

Επιτέλους.

Πλησίασα την θεση μου και πηρα τα βιβλία μου βάζοντας τα στην τσάντα μου.

"Ο παράδεισος σου ξεκινάει.Καλη τύχη μωρο μου,φαινεται θα την χρειαστείς.",είπε η Riley και κοίταξε προς το μέρος του Wes.

Περιττο να αναφέρω πως ειχα ξεχάσει τελειως οτι έπρεπε να κανω την νταντά.Θα μπορουσα απλα να το αποφύγω και να κανω πως το ξέχασα.

Ξεκινησα να περπατάω προς την πόρτα με αργά και διακριτικά βήματα.

"Sky;Είσαι η Sky Jones;",είπε ο Wes και έκλεισα τα μάτια μου παίρνοντας μια βαθιά ανάσα.

"Ναι;",ρώτησα."Γιατί;

"Εδώ λεει πως πρεπει να μου δείξεις τον χώρο ή κατι τετοιο.",είπε και μου έδειξε ενα χαρτί που έγραφε το όνομα μου με τον γραφικό χαρακτήρα της Amanda.

Προσπάθεια αποφυγής απο νταντεμα του Wes:αποτυχία.

"Μα φυσικα πως το ξέχασα.",είπα δήθεν ανηξερη.
Εκείνος έσμιξε τα φρύδια του και με ακολούθησε καθώς βγαίναμε απο την αίθουσα.

"Καταρχήν ενδιαφέρεσαι να παρεις μέρος σε κάποιο κλαμπ;",τον ρώτησα.

"Κλαμπ;Εννοεις θεατρικό,σκακιού και τέτοιες βλακειες;",ρώτησε και έβαλε τα χέρια του στις τσέπες του.
Στριφογυρισα τα μάτια μου.

"Ναι.Αυτο εννοω.",απαντησα χωρις να τον κοιτάω.

"Όχι.Από αθλήματα;Υπαρχει τιποτα;",ρώτησε.

"Ομάδα μπάσκετ,χόκεϊ και ποδοσφαίρου.",τον ενημέρωσα.

"Πως μπορω να γραφτώ στην ομάδα μπάσκετ;",ρώτησε.

"Απλά πρεπει να περάσεις απο κατι δοκιμαστικά.Μιλα με τον προπονητή.",του εξήγησα οσο περπατούσαμε στον διάδρομο.

"Πάρτυ;",με ρώτησε.
Έμεινα να τον κοιτάζω για μερικά δευτερόλεπτα.

"Τι πάρτυ;",ανταπέδωσα την απορια και εκείνος γέλασε.

"Μαλλον ρώτησα λάθος άτομο.Το καπνιστήριο που είναι;",ρώτησε.

Τι είδους μπελάς ηταν αυτο το παιδι;Και κυρίως γιατι είχαν βάλει εμενα να του κανω ξενάγηση;Ένας αναρχικός θα ηταν καλύτερος.

"Άκου να δεις Wes.Παρτυ κάνουν μονο όσοι μένουν σε διαμερίσματα.Μες τις εστίες απαγορεύονται καθώς μερικοί διαβάζουν και θέλουν ησυχία.Το κάπνισμα απαγορεύεται στις εστίες.Αν εχεις σκοπό να καπνίσεις μπορεις να πας στο πισω μέρος του σχολείου που μαζεύονται αγόρια του είδους σου.",του απαντησα.

Για μια ακομη φορα τον ακουσα να γελάει.
Τοσο πολυ τον διασκέδαζε οτι έλεγα;!

"Του είδους μου;",με ρώτησε,καθώς βγήκαμε απο το κεντρικό κτήριο."Νομίζεις πως με ξερεις;"
Μια κοπελα με ανοιχτό ντεκολτέ πέρασε απο μπροστά μας και εκείνος κατέβασε τα γυαλια ηλίου του και της έκλεισε το μάτι.
Στριφογυρισα τα μάτια μου για εκατοστή φορα σημερα.

"Νομιζω πως εχω βγάλει μερικά συμπεράσματα.",σχολίασα.

"Ποιος ειναι ο τύπος σου Sky;",με ρώτησε και με έπιασε απροετοίμαστη.

"Παντως σίγουρα οχι ο δικούς σου.",απαντησα.

"Αουτς.Μαχαιρι στην καρδια.Πεθαινω.",είπε και έπιασε το στήθος του παίρνοντας έναν μορφασμό πόνου.

Σήκωσα το κεφαλι μου στον ουρανό.Γιατι σε εμενα;

"Δεξιά είναι η τραπεζαρία.Μεσημεριανο στις τρεις,βραδινό στις εννιά.Λογικα σου έδωσαν την κάρτα σίτισης.",είπα και κοίταξα τα χαρτιά του βρίσκοντας την.

Εκείνος συνέχισε να με ακολουθεί μέχρι που φτάσαμε στις εστίες.Πηγαμε στην πτέρυγα των αγοριών και χτυπησα την πόρτα του δωματίου του Alfie.
Εκείνος τρομαγμένος άνοιξε την πόρτα και έμεινε στήλη αλατος μόλις είδε τον νέο του συγκάτοικο.

"Alfie,o Wes.Wes,o Alfie.",ειπα κάνοντας τις κατάλληλες συστάσεις.
Ο Alfie στραβοκαταπιε και έτεινε το χερι του.Ο Wes του έπιασε το χερι και τον τράβηξε πανω του χτυπώντας την πλατη του,κάνοντας τον να ταραχτει ολόκληρος.

"Χάρηκα που σε γνώρισα.Θα περάσουμε τελεια.",ειπε ο Wes με ενα πολλα υποσχόμενα χαμόγελο.

O Alfie με κοίταξε ελαφρά τρομοκρατημένος.

"Ναι σίγουρα.",είπε με ενα ψεύτικο και τρομαγμένο χαμόγελο.
Γέλασα με αυτη την σκηνη και έδωσα ενα φυλλάδιο στον Wes.

"Αυτοί είναι οι κανονισμοί.",του είπα.

"Κρατά τους μωρο.Δεν θα τους χρειαστώ.",είπε με ενα πονηρό χαμόγελο.

Μερικά εγκεφαλικα κύτταρα ξεκίνησαν να μου καίγονται απο τα νεύρα μου.

"Άκου να δεις Wesley.Αυτοί ειναι οι κανόνες.Είμαι υπεύθυνη να πηγαίνουν ολα καλα στο κτήριο και δεν θα αφήσω έναν ανεύθυνο σαν εσενα να παει ενάντια σε αυτούς.Σε συμβουλεύω να τους ακολουθήσεις αν θες να πάνε ολα καλα.",απαντησα και του κολλησα το χαρτί στο στήθος του ξεκινώντας να κατευθύνομαι προς την αντίθετη κατεύθυνση.

"Σκληρή η δικιά σου...",ηταν το τελευταίο πραγμα που ακουσα να μουρμουρίζει ο Wes στον Alfie,ενώ στριφογυρισα τα μάτια μου.

Σίγουρα δεν θα εχουμε καλα ξεμπερδέματα.