Sky

"Σ'αγαπαω πολύ Sky.Είσαι ότι πιο όμορφο μου έχει συμβεί.",μου είπε ο Wes και φίλησε γλυκά τα χείλη μου,καθώς είχε ξαπλώσει δίπλα μου στο κρεβάτι.

"Και εγώ σ'αγαπαω Wes.Και ευχαριστώ που με βοήθησες να ξεφύγω από το παρελθόν μου.",απάντησα με ένα χαμόγελο και ξάπλωσα πάνω στο στήθος του.

"Εγώ όμως δεν ξέφυγα από το δικό μου Sky.",είπε και τον κοίταξα προβληματισμένη.

Εκείνος σηκώθηκε και ξεκίνησε να ξεκούμπωνει το παντελόνι του.

"Wes σταματά.",παρακάλεσα αλλά εκείνος με χτύπησε με δύναμη στο πρόσωπο.

"Πολύ αργά Sky.",απάντησε και μου έκλεισε το στόμα.

Πετάχτηκα από τον εφιάλτη που έβλεπα παίρνοντας μια βαθιά ανάσα.

Άναψα το φως δίπλα μου και σκούπισα τον ιδρώτα από το μέτωπο μου.Ηταν ο τρίτος εφιάλτης που έβλεπα μέσα σε ένα πολύ μικρο χρονικό διάστημα.

Η Riley σηκώθηκε τεμπέλικα από το κρεβάτι της.Ετριψε τα μάτια της και άναψε και το δικό της φως.

"Τι έγινε πάλι;Τι ήταν αυτή την φορά ο Wes;Βιαστής;Δολοφόνος;",με ρώτησε και ανακαθισε με τέτοιο τρόπο που πλέον με κοιτούσε.

"Βιαστής.",εξήγησα και έβαλα τα γυαλιά της μυωπίας μου,καθώς έπιασα τα μαλλιά μου σε έναν κότσο.

"Ξέρεις πρέπει να σταματήσει αυτό το πράγμα.Εννοω στον τελευταίο σου εφιάλτη ήταν δολοφόνος,τώρα βιαστής.Απλα σου έχει περάσει στο υποσυνείδητο.",σχολίασε και ανασηκωσε τους ώμους της.

"Και δεν πρόκειται να το ξεπεράσω,μέχρι να βρω τον πραγματικό λόγο που τον έδιωξαν από την προηγούμενη σχολή.",τόνισα και ξεκίνησα να ντύνομαι.

Η Riley με κοίταξε με απορία.

"Που πας;",ρώτησε και σήκωσε το ένα της φρύδι.

"Να βρω τον φάκελο του Wes.",είπα απλά και εκείνη πετάχτηκε από το κρεβάτι.

"Που θα τον βρεις;",ρώτησε εκείνη,καθώς έβαζα την φόρμα μου.

"Στο γραφείο της Amanda.Είναι 3 το χάραμα δεν θα είναι κανείς εκεί.Και έχω κλειδιά,όποτε γιατί όχι;",απάντησα και έριξα από πάνω την ζακέτα μου.

"Θα έρθω μαζί.",είπε και χαμογέλασα κουνώντας το κεφάλι μου καταφατικά.

Περίμενα την Riley να ντυθεί και έπιασα τα κλειδιά του γραφείου της Amanda από το συρτάρι μου.Βγηκαμε όσο πιο ήσυχα μπορούσαμε από το δωμάτιο μας και ξεκινήσαμε να περπατάμε προς την σχολή.Μολις περνούσαμε από το πάρκινγκ ακούσαμε τον ήχο μιας μηχανής και κρυφτήκαμε γρήγορα σε κάτι θάμνους.

"Τι κάνει ο Leo εδώ;",μου ψιθύρισε η Riley και σήκωσα το κεφάλι μου.

Ο Leo περπατούσε προς την εστία κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά συνεχώς μήπως τον έβλεπε κάποιος.

"Δεν έχω ιδέα.Εννοω δεν υποτίθεται πως έχει δικό του διαμέρισμα;",την ρώτησα και τον κοίταξα που χτυπούσε την πόρτα δίπλα από το δωμάτιο του Wes και του Alfie.

Φυσικά και θα έψαχνε τον Scott.

"Τίποτα το συνταρακτικό.Χορτο θέλει.",εξήγησα στην Riley και περίμεναμε να μπει στο δωμάτιο του για να σηκωθούμε.

Μόλις ο Leo χάθηκε από το οπτικό μας πεδίο ξεκινήσαμε να τρέχουμε προς το παράθυρο που θα μας οδηγούσε στον κεντρικό διάδρομο της σχολής.

"Πάντα το αφήνουν ανοιχτό.",σχολίασα και βάζοντας λίγο δύναμη το άνοιξα.

Η Riley με βοήθησε να μπω μέσα και εγώ έπιασα εκείνη από τα χέρια.

"Ελπίζω να αξίζει αυτό που ψάχνουμε.",παραπονέθηκε και μου έδειξε μια μελάνια στο πόδι της,καθώς χτύπησε στην άκρη του παραθύρου.

Εννοώ γιατί να είχαν διώξει τον Wes από μια σχολή;

"Ποια είναι τα πιθανά σενάρια;",την ρώτησα.

"Λοιπόν μπορεί να τον έδιωξαν γιατί απλά δεν περνούσε τα μαθήματα.",μου απάντησε εκείνη και άναψε τον φακό της,καθώς ξεκινήσαμε να περπατάμε προς την γραμματεία.

"Ο Wes είναι πολύ έξυπνος.Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση.",εξήγησα και έβγαλα από την τσέπη μου τα κλειδιά.

"Ωραία,μήπως μπλέχτηκε σε κάποιον καυγά;",με ρώτησε όσο άνοιξα την πόρτα και μπήκαμε μέσα.

"Αυτό θα μάθουμε τώρα.",της είπα και έκλεισα τις κουρτίνες,ώστε να ανάψω το φως χωρίς να μας δει κανείς.

Πλησίασα το συρτάρι και πήγα σε εκείνο που είχε από έξω το γράμμα "Β" για το επίθετο του Wes.

"Bailey,Black,Brooks εδώ είμαστε.",είπα και έβγαλα τον φάκελο του.

Η Riley με πλησίασε και έκατσε στο πάτωμα δίπλα σε εμένα.

"Λοιπόν,γεννημένος στις 28 Μαρτίου του 1997 στο Νότιο Λονδίνο.",ξεκίνησε να διαβάζει η Riley.

"Άχρηστες πληροφορίες.",σχολίασα.

"Μα οχι.Είναι Κριός,ωραίο ζώδιο.",τόνισε εκείνη και στριφογυρισα τα μάτια μου.

"Δεν λέει κάτι εδώ.",είπα απογοητευμένη και διάβαζα την καρτέλα του.

Η Riley άνοιξε τον φάκελο και έπεσαν κάποια χαρτιά από μέσα.

"Στις 21 Σεπτεμβρίου η βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου Durham τυλίχθηκε στις φλόγες.Δυο νεκροί,ενας τραυματίας.Υποπτος της πυρκαγιάς θεωρήθηκε ο Wesley Brooks.",διάβασε ένα φυλλάδιο και τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα.

"Ύποπτος όχι ένοχος.",είπα και εκείνη συνέχισε να ψάχνει τα χαρτιά.

"Ο ψυχολόγος του πανεπιστημίου Durham παρατήρησε μια αλλαγή στην συμπεριφορά του Wesley μετά από το συμβάν με την πυρκαγιά.",συνέχισε να διαβάζει ψιθυριστά.

"Τι αλλαγή δηλαδή;",την ρώτησα όσο εκείνη κοιτούσε το χαρτί.

"Λέει κάποιου είδους κατάθλιψη.Δεν παραδεχόταν πως εκείνος έβαλε την φωτιά και συνεχώς έλεγε πως ήθελε να φύγει από εκείνο το μέρος,καθώς ο περίγυρος του τον κατηγορούσε.Επισης λέει πως αρκετές φορές τσακώθηκε με συμφοιτητές του,ενώ σε δυο από αυτούς χρειάστηκε αγωγή και ράμματα σε νοσοκομείο.",είπε και έσμιξε τα φρύδια της.

"Ταραξίας κλασικά ο Wes,αλλά νομίζω αυτό παραπάει.Εντωμεταξυ,δεν νομίζω αυτό για την κατάθλιψη να ισχύει,ήταν μια χαρά όταν ήρθε και είχαν περάσει περίπου δυο μήνες.",σχολίασα και εκείνη ξεκίνησε να σκέφτεται.

"Το θέμα Sky είναι,γιατί να κατηγορήσουν τον Wes;",με ρώτησε και κοίταξα το πάτωμα.

"Ποιοι ήταν οι δυο νεκροί;",την ρώτησα και έπιασε το προηγούμενο χαρτί.

"Ο ένας ήταν ο υπεύθυνος της βιβλιοθήκης και..",έκανε μια παύση και με κοίταξε.

"Την κοπέλα την λένε Skylynn Carter.",είπε μπερδεμένη.

"Ίσως ο θάνατος της είχε κάποια σχέση με την 'κατάθλιψη' του Wes.",σχολίασα και εκείνη σήκωσε τους ώμους της.

"Έχει σχεδόν ίδιο όνομα με εσένα.Αυτο δεν σε τρομάζει κάπως;",με ρώτησε η Riley και ξεκίνησε να τακτοποιεί τα χαρτιά στον φάκελο.

"Όχι;Γιατί να με τρομάζει;",την ρώτησα και άνοιξα το συρτάρι να ξαναβαλω τον φάκελο μέσα.

"Ο Wes σε γουστάρει και τον θεωρούν ύποπτο για τον θάνατο μιας Skylynn.",είπε λες και μου έλεγε κάτι προφανές.

"Riley αυτό που λες δεν βγάζει κανένα νόημα ειλικρινά.Απλά πρέπει να μάθουμε ποια είναι εκείνη η Skylynn.",εξήγησα.

"Και πως θα μάθεις;Εννοώ ο Wes δεν πρόκειται να σου πει.",τόνισε και βγήκαμε από το γραφείο της Amanda κλειδώνοντας την πόρτα πίσω μας.

"Ποιος είπε πως θα ρωτήσω τον Wes;",της είπα με ένα χαμογελο.

"Αλλά ποιον;Ποιος θα ξέρει τον Wes;Εννοώ μόλις μερικούς μήνες είναι στο πανεπιστήμιο.",ρώτησε και σήκωσε τα φρύδια της.

"Ο Leo."

Γειααααα σααας.

Συγγνώμη που εξαφανίστηκα,αλλά μετά την φάση με τις αντιγραφές ήθελα λίγο χρόνο.

Ελπίζω να σας άρεσε,θα τα πούμε σύντομα.