Sky

Έμεινα άναυδη να κοιτάζω μια τον Wes και μια τον πρύτανη.

"Leonardo γνωρίζεις καλά πως κάτι τέτοιο δεν έπρεπε να το πεις.",είπε αυστηρά ο κύριος Smith με ένα άγριο βλέμμα.

Ο Leo σήκωσε τους ώμους του και πήρε ένα αθώο ύφος,σαν να του ξέφυγε αυτό που μόλις είχε πει.

"Ώστε για αυτό μπόρεσε ο Wes να έρθει στο πανεπιστήμιο ενώ είχαν κλείσει οι εγγραφές;",ρώτησα και κοίταξα τον κύριο Smith.

Εκείνος έγνεψε καταφατικά και πλησίασε ένα γραφείο να υπογράψει κάτι χαρτιά για να βγουν τα αγόρια.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και κάθισα στον σιδερένιο καναπέ που κάθονταν οι άλλοι δυο.Ο Wes είχε κρύψει το κεφάλι του ανάμεσα στα δυο του χέρια αποφεύγοντας να με κοιτάξει,ενώ ο Leo καθόταν άνετος έχοντας ανοίξει τα πόδια του με αποτέλεσμα να μην χωράμε και οι τρεις άνετα.

"Εσείς οι δυο..",ξεκίνησα να λέω και τους έδειξα με τα χέρια μου.

"Ναι γνωριζόμαστε χρόνια.Περιεργο ε;",με διέκοψε ο Leo και με κοίταξε με ένα μισό χαμόγελο.

"Πως;Από που;",συνέχισα να ρωτάω και κοίταξα τον Wes που σήκωσε το κεφάλι του και κοιτούσε τον Leo με ένα βλέμμα γεμάτο μίσος.

"Νομίζω αρκετά.Δεν έχω καμία όρεξη να συζητήσω άλλο.",είπε εκείνος γεμάτος νεύρα.

"Μα γιατί όχι Wesley;Το κορίτσι θέλει να μάθει.",απάντησε ο Leo συνεχίζοντας να έχει εκείνο το χαμόγελο στο πρόσωπο του.

Ο Wes στριφογυρισε τα μάτια του και σηκώθηκε από την θέση του.Παρακολουθησα τις κινήσεις του.Φαινοταν πραγματικά νευριασμένος.Ξεκινησε να περπατάει πάνω κάτω στον διάδρομο και να πειράζει συνεχώς τα μαλλιά του.

"Περίεργος ε;",με ρώτησε ο Leo και έσκυψε το σώμα του μπροστά.

"Νευριασμένος Leo και μάλλον εξαιτίας σου.",τόνισα και τον κοίταξα σηκώνοντας το ένα μου φρύδι.

"Να μην έμπλεκε μαζί μου Sky.",είπε εκείνος και σηκώθηκε με την σειρά του από την θέση του.

"Περίμενε!",φώναξα και τον ακολούθησα,καθώς εκείνος βγήκε έξω για να καπνίσει.

O Leo στάθηκε στην άκρη του μπαλκονιού και ακούμπησε τα χέρια του μπροστά.Αναψε το τσιγάρο του και ρούφηξε μια δυνατή τζούρα πριν γυρίσει να με κοιτάξει.

"Ποια είναι η απορία σου Sky;",είπε χαλαρά και τα μαύρα μάτια του κλείδωσαν με τα δικά μου.

"Η Alice είπε πως γνωρίζεστε χρόνια με τον Wes.Κατι ανέφερε πως υπήρξατε και κολλητοι μια περίοδο.",ξεκίνησα να λέω.

Εκείνος απλά γέλασε ειρωνικά και κούνησε το κεφάλι του.Κοιταξε έξω από το μπαλκόνι και πήρε μια βαθιά ανάσα.

"Ναι κάποτε.Όλα αυτά είναι παρελθόν.Εσενα Sky σου αρέσει να ασχολούνται με το παρελθόν σου;",με ρώτησε και σήκωσε το ένα του φρύδι.

Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου και δάγκωσα το κάτω χείλος μου.

"Τότε γιατί θες να μάθεις τόσα πολλά για το δικό μου και του Wes;",πρόσθεσε και έγειρε το κεφάλι του στο πλάι.

"Απλή περιέργεια.",εξήγησα και ξεκίνησα να παίζω με τα βραχιόλια μου αποφεύγοντας το φλογερό βλέμμα του Leo.

"Δεν ξέρεις πως η περιέργεια σκότωσε την γάτα;",είπε ειρωνικά και πέταξε το τελειωμένο του τσιγάρο από το μπαλκόνι.

"Πάλι καλά που δεν είμαι γάτα τότε.",απάντησα με τον ίδιο τόνο και ξεκίνησα να περπατάω προς τα μέσα.

Το χέρι του Leo έπιασε το μπράτσο μου και με τράβηξε ξανά προς τα έξω.Ο Wes στέκονταν στο τζαμί και παρακολουθούσε κάθε κίνηση μας.Απο το βλέμμα του δεν φαινοταν και πολυ χαρουμενος.

"Τι πάλι;",τον ρώτησα και τίναξα το χέρι μου από το κράτημα του.

"Κάτσε λίγο ακόμη μαζί μου.Δεν θέλω να πάω πάλι μέσα.",παρακάλεσε και με κοίταξε.

Στριφογυρισα τα μάτια μου και στάθηκα δίπλα του στο μπαλκόνι ακουμπώντας τα χέρια μου στο κρύο σίδερο.

"Με τον Wes ήμασταν τόσο καλοί φίλοι.Πραγματικα οποίος πείραζε κάποιον από τους δυο μας δεν ξέφευγε από τον άλλο.Ενιωθα πως ήταν ο αδερφός που ποτέ δεν είχα.",ξεκίνησε να λέει και να κοιτάει το δάσος απέναντι από το αστυνομικό τμήμα.

"Τον γνώρισα δυο χρόνια μετά τον θάνατο της μαμάς του.Ο κύριος Smith αγαπάει και τα τρία παιδιά λες και είναι δικά του.Και μια περίοδο ένιωθα λες και ήμουν και εγώ γιος του.",συνέχισε και κοίταξε μέσα τον Wes που είχε καθίσει στο σιδερένιο κάθισμα.

"Είχαμε πει πως δεν θα αφήναμε τίποτα να έμπαινε ανάμεσα μας.Ομως τελικά αφήσαμε και οι δυο.",ολοκλήρωσε και έκλεισε για μερικά δευτερόλεπτα τα μάτια του.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και πίεσα τα χείλη μου μεταξύ τους.

"Λυπάμαι πολύ για αυτό.Όμως μπορείτε να τα βρείτε.Εννοω δεν είναι ποτέ αργά.",εξήγησα και χαμογέλασα ελαφρά καθώς εκείνος με κοίταξε.

"Είναι ήδη πολύ αργα.Και οι δυο αυτή την στιγμή βρισκόμαστε σε ένα διαρκές παιχνίδι ανταγωνισμού.Ποιος θα πληγώσει περισσότερο τον άλλον.Και ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο;",είπε και του έκανα νόημα να συνεχίσει.

"Πως κανένας από τους δυο μας δεν μετανιώνει.",τόνισε και πίεσε το σαγόνι του.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και κοίταξα χαμηλά στο πάτωμα.Ο Leo απομακρύνθηκε από εμένα και μπήκε μέσα στο κτήριο αφήνοντας με στον κρύο αέρα.

Τόσα ερωτήματα βρισκόταν στο μυαλό μου.Ολα αναπάντητα.Και πολύ πιθανόν να έμεναν έτσι για πολύ καιρό.

Μπήκα μέσα στο κτήριο και ειδα τον κύριο Smith να βγαίνει από τα κεντρικά γραφεία με κάτι χαρτιά στα χέρια του.

"Wesley με απογοήτευσες πολύ.Ειχαμε συμφωνήσει πως αυτά θα σταματούσαν μετά την μεταγραφή σου.",είπε και τον κοίταξε αυστηρά.

Ο Wes χαμήλωσε ντροπιασμένος το κεφάλι του.Εβλεπα στο πρόσωπο του πως αισθανόταν απογοήτευση.Απο την άλλη πλευρά ο Leo σηκώθηκε από την θέση του χαλαρός και βγήκε έξω σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.

"Skylar σε ευχαριστώ που ήρθες.Αν θέλεις μπορώ να σε γυρίσω στην εστία.",προσφέρθηκε ο κύριος Smith και χαμογέλασε ελαφρά.

"Είμαι εντάξει.Περιμενει η Riley από έξω.",εξήγησα και εκείνος έγνεψε καταφατικά.

Ξεκίνησα να περπατάω προς τα έξω και ειδα την Riley να τραγουδάει δυνατά στο αυτοκίνητο της.Μολις άνοιξα την πόρτα η δυνατή μουσική ακούστηκε και ένιωσα λες και μου έσπαγαν τα τύμπανα.

"Riley!Χαμηλωσε το!",φώναξα και εκείνη τρομαγμένη αμέσως έκλεισε την μουσική.

"Πως πήγε;Βγήκαν οι κρατούμενοι;",με ρώτησε και έβαλε μπρος το αυτοκίνητο της.

"Ναι τελικά.Με λίγη βοήθεια.Αλλά κάτι δεν μου κολλάει στην κατάσταση.",ξεκίνησα να λέω.

Έπρεπε να μου απαντηθούν τα ερωτήματα.Και αφού ούτε ο Wes ούτε ο Leo ήταν διατεθειμένοι να μου απαντήσουν θα προσπαθούσα μόνη μου.

"Τι εννοείς;",με ρώτησε και σήκωσε το ένα της φρύδι.

"Σε ποιες περιπτώσεις αλλάζει κάποιος πανεπιστήμιο;",ρώτησα και σταυρωσα τα χέρια μου στο στήθος μου.

"Αν δεν τους αρέσει το τμήμα υποθέτω;",είπε εκείνη διστακτικά.

"Ναι αλλά ο Wes σπούδαζε ακριβώς το ίδιο πράγμα στο προηγούμενο πανεπιστήμιο που ήταν.",εξήγησα.

"Τότε μπορεί να τον έδιωξαν.",ξεκίνησε να λέει και τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα.

"Ακριβώς.Πρεπει να κοιτάξω τους φακέλους του.Πρέπει να μάθω ποιος πραγματικά είναι ο Wesley Brooks."

Heyyyy
Λίγο βαρετό κεφάλαιο συγγνωμηηηη
Ελπίζω να σας άρεσε τα λέμε σύντομα!