Kinabukasan sa bahay namin. Habang nag-aagahan kami magpamilya. Hindi na mapigilan ni Dad na mag-alala sa pagbabago ng ugali ko. Lalo na sa kalagayan ng kinabukasan ko.

After what happen kasi ang laki ng pinagbago ko. Nagiging harsh na ako at parang wala ng paki sa bukas ko. Kaya naman si Dad, hindi na nakatiis at magsalita na.

"Acxies, you need to build up your career as of now. Kailangan mo ng ayosin ang financial status mo para sa future family mo, anak." paalalang pagbubukas usapan ni Dad.

"Okey Dad, from now on ako na ho ang magpapatakbo ng negosyo natin. I will accept the job na noon mo pa pinapakiusap sa akin. At simula sa araw na I'll be the one to handle the company." tugon ko kay Dad na kinasaya naman niya.

Ngunit ganoon paman ay hindi pa rin buo ang saya Nita dahil alam niyang hindi iyon bukal sa puso ko. Na tatanggapin ko lang ang responsibledad dahil bagot ako at nais lang maging busy Saturday buhay.

And a days past. Dad turn over his company to me. Ako na lang muna ang magpapatakbo sa kumpanya pansalamanta.

Malayo-layo na rin ang inunlad ng company ni Dad after the tragedy. It's a Garment Company na nag e-export/at import ng mga RTW clothes and we also have a raw materials cloths.

A week after mabilis kong natutunan kong paano patakbohin ang companyang pinaghirapan ni Dad. Kaya ngayon, madali na sa akin ang lahat.

Habang nakaupo ako sa swivel chair at napasandal nang saglit, para magpahinga mula sa over time work. Pinaikot ikot ko ang upoan ang randomly ginala ko ang paningin ko sa paligid. Hanggang sa mapansin ko ang bagong magazine na nakapatung sa mesa ko.

Inabot ko ang naturang magazine para alamin ang mga bagong trend na mga damit.  Binuklat koh ito at napatigil ako sa nakita kong pahina.

Isang magandang larawan ng isang babae ang kumuha sa aking atensyon. Napatitig ako sa kanya at muling kumabog  ang dibdib ko, gaya noong una kong makita si Zaphie.

Nakalagay doon ang date ng arrival ng taong nasa magazine. Nang tingnan ko ang smart watch ko. 30 mins na lang at dadating na siya. Para maabutan ko ito. Kailangang kong magmabilis sa pagpunta sa naturang airport.

Halos mabilis pa sa alas kwarto kong nilisan ang opisena at mabilis na bumaba sa labasan. Pagkalabas ko pa'y naabutan ko si Alex na kakarating lang at inabot sa parking boy ang susi ng
Kotse niya.

Kaya bago pa man makaalis ang kotse ay binuksan ko ang pintoan sa may driver seat at pinalabas ko ang crew. Kinuha ko mula sa kanya ang kotse ng kapatid ko.

"Kuya saan ka pupunta?" sigaw ng kapatid ko.

Alam kong nag-aalala siya sa bago niyabg sports cars na regalo ni Dad sa kanya, as a graduation gift. Baka kasi ibangga ko lang ito. Pero kahit anong sigaw at pigil niya'y hindi na ako making patuloy na ako nagpatakbo ng mabilis.

Nasa Nlex na ako kung saan, kung kailan ka nagmamadali ay siya ring paghaba ng traffic.

Pinas nga naman oh, hindi na nagbago. Hay naku!

Busina ako ng busina sa gitna ng traffic. Inis na inis ako sa haba ng letse na traffic na ito. Hindi ko tinigil ang bosina ng sa ganoon ay umusad na sila.

Kaya sa kakabusina ko'y nainis ang unahang motorista.

"Hoy! Ang ingay ingay mo! Nakakabulahaw kana!" sigaw ng mga tsuper sa akin.

Umiinit na ang ulo nga mga tao. Kaya kay sa maghintay ako sa pag-usad ng mga sasakyang ito. Bumaba na lang ako sa kotse at tinawagan ko si Alex para e pick-up ang kotse niya sa gitna ng traffic.

Habang ako naman nagpatuloy na  sa pagpunta sa airport. Dahil dotdutan ang kotse hindi ako makadaan. Kaya't para mas mapabilis ang paglalakbay ko.

Sumampa ako sa ibabaw ng mga sasakyan, doon ko tinakbo ang mahabang traffic na mukhang pang habang buhay sa haba.

Halos magalit sila sa ginawa ko. Grabe ang pinagbago ko. Nagiging Trouble Maker na rin ako sa paglipas ng panahon.

Ganoon paman, nakarating ako sa airport sa tamang oras. Buti na lang may isang lalaki na pumayag na bilhin ko ang motor niya at 'yon ang ginamit ko papunta dito.

Pagkadating ko pa'y sumalubong sa akin ang maraming paparatse.  Nasa labas ito naka-abang sa paparating na Holly wood model.

Ayon kasi sa magazine. She's not just a class model but a fashion designer and and beauty consultant too.

Kaya naman hindi na kataka taka na ganito siya  pagkagulohan ng lahat. At sa itsura ba naman niya na maganda, sexy at sikat na fashion designer sa labas ng bansa ay talagang manghahalimuyak talaga ang pangalan niya dito sa Pilipinas.

Noong bumaba na ito, nagkagulo na ang mga tao at press panay dutdutan at unahan na sila.

Sa dami nila ay nakidutdot na rin ako. Ngunit hinarang ako ng mga guardia. Dahil hindi naman daw ako reporter.

"Sir bawal ka dito." sita sa akin.

"Boss, pakiusap gusto ko lang kausap si Sofia. Kilala ko siya at kilala rin niya ako. Kaya please padaanin n'yo na ako. Please." paki-usap ko.

"Sorry sir, pero hindi pwede. Kung gusto mong makausap siya, Magpa-schedule na lang ho kayo sa assistant niya. Basta ngayon ho, bawal ho kayo rito po siya pwedeng lapitan ng kahit na ano pa po, ang razon." pagmamatigas na paliwanag niya.

"Boss nakikiusap ho ako." pilit ko.

"Hindi nga pwede!" nagagalit nitong away

Ngunit nagpumilit na ako. Dahil doon, tuloy ang akala ng gwardya'y kidnapper na ako.

Pero bahala na. Bahala sila anong iisipin nila. Basta kailangan kong Makita si Zaphie.

"Sofie!" sigaw ko at sumugod na ako't nagpupumilit na makalapit sa babaeng pinagkagulohan ng mga press.

"Zaphie!" sigaw ko pa na pumapaibabaw  sa kalagitnaan  nang maiingay na mga press.

Sa ginagawa ko lalo akong nalagay sa isang iskandalo. Hinawakan na ako ng mga guard dahil baka, kung ano na ang gagawin kong panggugulo.

"Sir nag e eskandalo na ho kayo. Tama na!" sita nito habang hinihila nila ako.

Pero 'di ako nagpapigil.

" Zhaira Sofia Ayala Zhovel. Mahal na mahal kita!" sigaw ko na umagaw sa lahat nang press at lahat ng atensyon nila'y lumipat sa akin. Kasunod noon ay, panay picture na sila sa akin.

Pero 'yong babae na pinagkagulohan ng lahat kanina, ay hindi man lang ako pinansin.

Impossible namang na amnesia siya? Nakaka amnesia ba ang sakit na leukimia?

Pagtataka ko sa hindi man lang lumingon na si Zaphie. Matapos pa'y patuloy lang itong lumakad at lumayo kasama ang my personal guard nito na nakasuot ng puting uniporme.

Bagsak balikat akong nagpatianod sa mga gwardyang kumaladkad sa akin palabas ng airport. Matapos pa'y patulak akong pinaalis sa exit door.

"H'wag ka ng bumalik pa. Kung ayaw mong ipadampot ka namin sa mga pulis!" asik ng galit na head guard.

Si Zaphie nakaya talaga 'yon? Malalaman na'tin sa susunod na kabanata.

_____________________~*~___________________

Dedication Area

____________________________________________
Writer's Note: Pa Votes and comments ulit bebeh.