Ikaapat na huling pahina

Distansya

Andres: Hey bruh, Tobias Yichen Lim, saw your crush. Nandito sila ng kapatid ko.

Napatigil ako sa pag lalakad papunta sa comfort room nang mabasa ang mensahe ng kaibigan ko.

Kumunot ang noo ko.

What? Avery Sienna Zobel is here? And what is this? He announced that in our group chat?! This motherfucker.

Agad akong nag tipa ng reply.

Me: What do you mean? Here? In La Union? With your brother? Why? What's with them?

Mabilis naman siyang sumagot at nag send ng sticker ng isang pusang tumatawa.

My chest heaved with annoyance and I wanted right there and then to go back to our table and smack him!

Pinagloloko ba niya ako?!

Andres: Ewan ko. I don't live with my brother so dunno about his whereabouts, y'know?

Gusto ko man isipin na seryoso niya akong kinakausap ay agad iyon nakontra nang mag send siya ulit ng gif ng isang lalaki na naka black glasses at nakangisi.

Fucker.

Basty: Fuck you, Andres. Stop that. Wait for your turn. I'll be renting a whole cinema playing a scene of you crying.

Napailing nalang ako sa sinabi ni Batsy.

Here they go again. The more similar they are, the more they fight.

King: Tob, she's here. She's with her friends. Bilisan mo na.

That was supposed to calm me down but no. It made my heart trembling worse. Nag madali akong isara ang cellphone ko at tumuloy sa CR. I need to do what I need to do fast so I could see her for myself! Nagawa ko pang tignan ang sarili ko sa salamin bago lumabas ng banyo.

I looked distressed but I couldn't care less!

Hindi naman niya ako makikita kaya ayos lang. Hindi rin niya ako mapapansin... that I am sure of. She has this world where it is only her and the people she cares about exist inside it. It sucks. But it is one of the things I like about her. Her passion and... attention to the people she cares about.

Minsan... nararamdaman ko ang inggit pero, I should know better that I shouldn't feel that.

To envy means getting close to... wanting a taste of it. And I couldn't want her.

Not in this lifetime...

Pero kahit ga'non, hindi ko maalis ang excitement sa akin na makita siya ngayon.

Medyo matagal ko na siyang hindi nakikita dahil naging abala ako sa kompanya. I haven't got the chance to check on her, lalo na at wala rin balita tungkol sa pinagkakasundo sa akin.

Plus... it is not good for me to always check on her. The craving to introduce myself intensifies.

I'll only take a glimpse...

Then I am done.

Got that, Tob? Yeah...

The moment I stepped out, I heard a male's voice.

"Makikiraan po..." anito sa manghang boses.

Wala sa sariling napalingon ako roon. It was supposed to be a quick glance but glue found its way on my feet, sticking me on the floor as I get dumbstruck because of my view.

Instantly, pakiramdam ko naririnig ko ang bawat maliliit na patak ng tubig mula sa gripo na nakabukas hindi kalayuan sa akin. I can hear the sound of waves outside Kabsat. Movements got slower. People's silhouette were fazed. I couldn't hear a thing yet I feel like hearing everything!

Fuck this! Anong nangyayari sa akin?!

A curve formed on her lips and I feel like my eyes would roll from my delusion.

Damn.

Nananaginip nga siguro ako?

I know how she smiles...

But I have never seen it up-close!

I was beyond... enticed...

I felt my world shook yet my eyes couldn't fall away from her.

How can a smile... makes all the bad things in my life feel a little bit better?

She doesn't even know me... she doesn't even know how big her impact is... in my life.

If I could... be with her... everyday... maybe... bad days will all be bearable...

Napalunok ako at napahugot ng malalim na hininga.

Imposible 'to! I can't be this close to her! I am sure the heavens will never allow it! Kaya nga malayo ang agwat ng edad namin, we never had the chance to meet, we don't even have the same circle, our worlds are very far from each other, and then now...

She's only a few feet away from me?

How could that be?

That's why I might be hallucinating or... delusional!

Pero hindi.

Dahil sa lahat ng panlalabo ng lahat, sa lahat ng pagbabagal, siya lang ang malinaw... siya lang ang mabilis. Na tila sa bawat galaw niya ay pananakot na makakatakas siya mula sa akin... lumalayo na ulit...

I saw her shifted, inaayos ang damit niya at umaambang umalis.

Oh...

No...

No-no!

Nihigop ko lahat ng lakas ko para kontrahin at labanan ang sarili pero wala sa sarili akong gumalaw, tinatangay lang ng puso...

My feet quickly moved...

The tip of my right forefinger reached for the handkerchief tying her hair together.

Bahagya ko iyong nahila dahilan ng pagkahulog nito. Her hair gracefully moved settling behind her back while her hanky fell.

Para akong mahihilo sa kaba at sa dami ng nangyayari.

Kabog na kabog ang puso ko.

Bahagya kong naamoy ang bango ng shampoo niya. Smells like strawberries. Damn. My nerves twitched. My sharp mind made its planned move. Dumukwang ako at yumuko para makuha ang panyo niya.

"Miss..." I hoarsely called her.

Maagap siyang napalingon.

I swear... this could be my last day and I will be fine.

For years... I dreamt of this. Settling that this couldn't happen in this lifetime. Pero ito... kaharap ko siya ngayon, nakukuha ang atensyon niya...

Fuck my delusions!

"Yes?" Her voice sounded both mature and sweet...

Sweet para sa akin?

Oh please, Tob! Delusional!

I catch her almost not breathing when her shoulder hit my chest. Mabilis siyang lumingon ng maayos at humakbang palayo para mabigyan kami ng tamang distansya.

I was fucking nervous to feel anything but I can damn feel tingling nerve wrecking pulses from where she accidentally hit me.

Damn. Am I scary?

Sinigurado ko naman na mas mabait ang ekspresyon ko kumpara sa normal ko.

"I am sorry." Agap niya.

Pinanood ko ang bawat kibot ng ekspresyon niya.

I suck it all up. All of her. Gaze. Breathing. Confusion. Intimidation. Beauty. Everything of her.

Kumunot ang noo niya.

She watched me back. Taking me all in too. Mas kinabahan ako. Mas bumayo ang puso ko. I wonder if I look okay. Fuck this. This is the first time I worried about how I look. Not because I look good always but because it is the first time I actually cared. Because...

It is her.

Tumikhim ako para mawala ang kaba ko na pinagsisihan ko rin kalaunan.

She shook her head and stifle a smile.

Damn.

I want her smile always.

Fuck... this.

Fuck... 'couldn't's...

Fuck... rules and our traditions...

I... can't...

Paano...

Gusto ko siya.

Gustong gusto.

No. This is just an infatuation okay? I don't know her... sino makakapag sabi na magugustuhan ko pa rin siya kahit na makilala ko na siya ng lubusan?

So... shall I get to know her? Baka mawala rin 'tong nararamdaman ko pag kilala ko na siya!

Ha-ha-ha, Tob. Sinong niloloko mo?

I know all her efforts to support charities and all the programs she initiated...

All that. Without putting her name out there. She doesn't brag. She doesn't give credit to herself enough. She... silently takes care of everything.

Doon pa lang alam ko ng wala na akong kawala.

Paano pa pag maranasan ko na ako naman...

Ang alagaan niya?

"I am sorry." here comes her voice again...

Oh baby, it's okay... kahit tamaan mo pa ako uli, kahit na mahulog ka sa akin, ayos lang...

My jaw clenched. "You drop this..." lies! Lies, Tobias!

Nilahad ko ang kamay ko sa kanya. My eyes were still fixed on her. Napaawang ang labi niya nang bumaba ang tingin niya sa hawak ko.

Napahawak siya kanyang buhok, hindi napansin na nakalugay na iyon.

Bumaba ang tingin ko roon at nakitang medyo nadumihan pala ang panyo.

Then I did what I shouldn't do...

To do things for her...

Niladlad ko iyon at pinagpag para maalis ang dumi.

Sinusubukan kong 'wag gawin pero hindi ko mapigilan.

I want to take care of her...

To do things for her...

At natatakot ako na hindi lang ito 'yon.

Natatakot ako na simula pa lang ito.

Natatakot hindi para sa sarili ko.

Natatakot para sa lahat ng babanggain ko para lang magawa ko ang mga ito.

"T-thank you..." Mahinang pasasalamat niya.

She flinched a bit when her forefinger grazed my palm.

Lihim akong napangiti nang makita ang reaksyon niya.

Guess, I am not just the one, huh?

Can you feel it too, baby?

"Salamat. Pasensya ka na."

"It's nothing." Agap ko, suppressing a smile.

My lips formed a thin line— para lang mapigilan ang pag ngiti.

Isang tango lang ang iniwan niya bago tumalikod at iniwan ako roon. Gusto ko pa sana siyang habulin pero alam kong may mas kailangan akong kaharapin ngayon.

Mabilis kong tinahak ang daan papunta sa mga kaibigan ko. Hindi nakatakas sa akin na ilang lamesa lang ang layo namin sa kanila. Kita ko naman ang pag ngisi sa akin ng mga kaibigan ko pero hindi ko na iyon pinansin. Nilahad din ni Andres ang katabing upuan pero hindi ako tumalima roon.

Instead, I feel agitated and worked up. My right foot tapped the floor numerous times as I quickly glanced over and over again to her seat.

"Hey man. Bakit hindi ka umupo? Tampo ka pa rin? Inaasar lang naman kita! Huy!" Pangungulit ni Andres sa akin, kinukuha ang atensyon ko.

I glared at him which made him shut up.

"Oo na..." pag baba ng boses niya at pag nguso pa ng mokong.

"Sorry na..."

Oh please!

Umikot ang mga mata ko at muling napatingin sa gawi nina Avery Zobel.

She was smiling a bit.

Hindi na ako makatiis...

Gusto ko pa uli! Gusto ko pa ng ngiti niya...

Pero hindi na para lang panoorin siya na ngumiti sa iba.

Gusto ko... sa akin na.

"King." Pag babalewala ko kay Andres at tumingin sa kaibigan kong umiinom na naman ng hard liquor.

May kinukuha si Basty na impormasyon mula kay King, and the only thing to make him talk without paying him is... hard wrecking liquor.

"Yeah?" Aniya, namumula na.

"Please find out my Angkong's plans. Tungkol sa engagement. Kung kailan kami ipakikilala sa isa't isa. Kung nasaan na sila sa kasunduan nila. I need his timeframe, man."

His brow shot up, nakuha agad ang sinasabi ko.

"Your inheritance? Nakalimutan mo ata?"

He is still damn sober. Basty, galingan mo naman!

Bahagyang kumibot ang labi ko at tipid na umiling.

"I don't care about my inheritance. Ibibigay nila 'yon kung gusto nila. Kung ayaw... wala na akong magagawa. I will try to secure it but I won't lose anything just to have it."

Saglit akong muling napalingon kay Avery Zobel.

"You sure?"

I bit my lower lip— trying to shake myself. But then I didn't feel any second thoughts coming. Sa kabilang gawi, mas naging sigurado lang ako.

"I just need a timeframe, King. I need a little time to introduce myself. Just... a little time... to make her know I exist... before I..."

"Before you start a freaking war with your family?" Singit ni Basty.

Bumaling ako sa kanya at sinalubong ako ng ngisi niya.

"Because you know your family, Tob. Families like ours... won't sit back."

My jaw clenched and I felt a pang on my chest.

Nawawalan na talaga ako ng pakielam...

And that's all just because of a single interaction. Paano nalang kung binigyan na niya ako ng atensyon? I might not give a damn to whatever I will face, huh?

"I don't need them to sit back. They just have to
make sure not to touch her."

A dangerous smile plastered on my lips.

"Because I will definitely not sit back."

"Sigurado ka ba, pare? Kasi hindi lang naman si Avery ang madadamay mo. Your soon to be fiancé too..." alanganing tanong ni Andres.

Nagsalubong ang kilay ko bago hinarap si Andres.

"I know..." and I know why he is asking this.

"That's why I need a timeframe. Kailangan kong malaman kung ilang linggo o buwan pa ang mayroon ako para makapag—"

"Damage control." Pag tutuloy ni Andres, tila hindi sang-ayon sa mga sinasabi ko. "But will that be enough?"

"Teka, what changed your mind, huh? Akala ko ba infatuated ka lang? Akala ko ba curious ka lang? Anong nangyari sa distansya mo?" Ani Basty.

Nakuha akong magulat ng mga tanong na 'yon. Hindi ko alam kung anong rumehistro sa mukha ko pero saglit na dumaan sa ala-ala ko ang ngiti at boses niya kanina.

"You talked to her!" Puno ng pag aakusa na sabi ni Basty, nagawa pang ituro ako.

Huh? Paano niya nalaman?

Fucking shit.

I rolled my eyes but I can't help but smile.

"Ngiting wagi si gago." Ani Andres habang pailing-iling pa.

Kinuha niya ang iniinom ni King at nilagok iyon.

"Kung nakausap mo... makakalimutan mo na talaga ang distansya..." mahinang bulong-bulong ni Andres.

"Hey! Kay King 'yan!" Bawi ni Basty sabay salin uli ng inumin para kay King.

Napansin ko ang pag dating ng mga pinsan ko kasama ang mga kaibigan nila. Sinundan ng paningin ko ang kamay ng isa sa kanila, tinuturo ang katabing lamesa nina Avery.

Bakit ba kasi dito kami umupo?

Hmm...

Maybe I could say hi to my cousin, huh?

Oh yeah...

Nothing wrong with that, right? Sa pinsan ko naman ako babati. Hindi naman sa kanya.

Sige pa, Tob. Gaslight pa sa sarili.

"I need more." Ngiti ko lalo.

Binaba ko ang wallet ko sa ibabaw ng lamesa namin.

"Order all you want. Pupuntahan ko lang ang mga pinsan ko."

"Hoy gago!" Tawag sa akin ni Andres. "Foul move 'yan! Wala pang intel mula kay King, oh?! Plan muna, pare!"

"Hayaan mo na, mag ga-gas muna siya bago mag plano. Pabayaan mo na." Dinig kong pag suway sa kanya ni Basty.

"Pay me up, Lim! Kukunin ko na dito sa wallet mo ang pangbayad! I'll get your credit card!" Habol ni King.

"Drink up, Kingston!" Basty.

Napailing nalang ako habang nawawala na sa pandinig ko ang mga kaibigan ko at si Avery Sienna Zobel nalang ang nakikita at nakakakuha ng atensyon ko.

I forced my smile to hide and furrowed my eyebrows.

Here we go...

No going back.

I want her.