Indulge

Bahagya akong nagulat nang maramdaman ang tumamang sikat ng araw sa aking mukha. Hindi iyon masakit ngunit sa lalim ng tulog ko ay nagawa nito akong gisingin. Nanatili akong nakapikit, bume-bwelo sa pag mulat ng aking mga mata.

Pinakiramdaman ko muna ang paligid. Ramdam ko pa rin ang preskong simoy ng hangin, dinig ko ang hampas ng alon sa labas ng aming tinutuluyan, amoy ko ang maalat na hangin mula sa tubig dagat, at ramdam ko ang init ng balat ng lalaking pinakamamahal ko.

His arms were wrapped around me. His right arm was under my upper body, holding me from behind while his left hand was hanging loosely on my waist. Nakatagilid ako paharap sa kanya, dama ko ang init ng kanyang pag hinga habang nakalapat ang kanang kamay ko sa kanyang dibdib.

Hindi ko mapigilan mangiti habang naririnig ang hampas ng alon habang ramdam ko naman ang mabagal at malalim niyang pag hinga. Having these two penetrating my senses this morning is... heaven for me.

My eyes finally fluttered open and I was welcomed by the most gorgeous view I pray to see everyday.

I bit my lower lip as I take this view in front of me.

Napakasarap mangarap ng ganito hindi ba? The sound of the waves harmonizing with his breathing, while my heart beat swimming with it, napakasarap sa pakiramdam.

I tried my best not to move, hinayaan ko ang sarili kong damhin ang lahat ng ito na nasa harapan ko.

I indulged myself greatly as I selfishly allowed myself to enjoy the feeling of waking up simply beside him.

This kind of selfishness must come with great price...

Ilang minuto akong nanatiling nakatingin sa kanya. Pinapanood ang bawat malalim at payapa niyang pag hinga habang ang kanyang noo ay maya't mayang kukunot... pagkatapos ay giginhawa ulit.

He must be dreaming, hmm?

I had the urge to touch his eyes but I restrained myself, ayoko siyang magising lalo na at gustong gusto ko pa siyang titigan. At isa pa, alam ko rin kung gaano siya kapagod sa pagmamahaneho, maaga kaming tumulak sa Liwa para makapag check-in, agad siyang nag bayad para sa early check-in kung kaya't napag pasyahan namin na matulog na muna dahil hindi kami nakatulog ng maayos sa sasakyan.

Gusto kong maasiwa sa pag tatabi namin sa kama pero nakakagulat man... parang natural lang ang lahat. Nang maramdaman ko ang unan sa aking ulo at ang agaran niyang pag hila sa akin sa kanyang bisig ay hindi ako nakaramdam ng kahit anong pagtatanggi.

Truthfully, I felt more at peace and comfortable. We said our good nights, he kissed me on my temple and I unconsciously drifted to dream land.

Ang tagal naming hindi nag kita pero siguro dahil ang puso ko ay kanya lamang talaga tumibok ng ganito, it doesn't feel foreign. Instead, it felt... I am just coming home to him.

I have felt comfort in many ways in my life, but this kind of comfort is what I will always long for.

"Baby..." he whispered.

Mabilis akong pumikit at nag kunwaring tulog nang maramdaman ang pag galaw niya. Pero hindi ako naging matagumpay dahil humalakhak siya bago ako dinampian ng mababaw na halik sa aking labi.

Nahigit ko ng kaunti ang aking pag hinga sa pagkalabog ng puso ko. Wala sa sariling sumilay ang ngiti sa aking labi.

"I know you're awake, stop pretending, kagabi ka pa... hmm..." aniya.

Tuluyan ng bumigay ang labi ko at mula sa simpleng pag ngiti ay natawa, naalala ang pag kukunwari ko rin kagabi habang nakikinig sa usapan niya sa cellphone.

I giggled harder when he pulled me tighter for a side hug. Muntik pa akong pumaibabaw sa kanya dahil sa lakas niya. Ambang mapapahiyaw ako nang sakupin ng kanyang labi ang aking labi para sa isang malalim at buong halik.

Para akong sumabay sa alon sa lakas ng hampas ng puso ko. Pakiramdam ko ay naabot ko ang rurok sa halik niyang iyon. Masyadong masaya ang puso ko, binuo 'non ang umaga ko at... patunay doon ang pag silay pa rin ng ngiti sa aking labi sa gitna man ng patuloy niyang pag halik sa akin.

Napakasaya!

"T-tob!" Daing ko nang lumalim ng sobra ang halik niya.

I was almost panting from his wet kisses. Nakahiga pa rin siya pero dahil sa pagkakayakap niya sa akin ay ang kalahati ng katawan ko ay nakapaibabaw sa kanyang dibdib. He was angling me for a better access to my lips.

I accepted all his kisses and returned them with great favor!

Pagkatapos ng ilang minuto ng walang pag papahinga sa mga halik ay tumigil din siya, tila hindi man napagod... habang ako ay hinihingal sa tindi at tamis ng mga halik niya!

My cheeks burned with too much happiness and hunger for him!

"Good morning, lovely..." he said huskily.

Kinagat niya ang kanyang pang-ibabang labi habang pinagmamasdan akong mamula sa kanyang harapan.

I rolled my eyes but smiled sweetly at the end. Masyado akong masaya para itago pa iyon sa kanya. At isa pa, sa magkalapat naming dibdib ay paniguradong naririnig niya ang pag wawala ng puso ko. It will give me away without a sweat.

"Goodmorning..." napapaos kong bati sa kanya.

Muli niyang inabot ang labi ko, ngayon ay siya lang ang gumalaw, inangat niya ang kanyang leeg para maabot ako... at dinampian lang iyon ng isang beses pero parang libo-libong alon ang rumagasa sa aking puso.

Muli siyang bumalik sa pagkakahiga at ngumiti rin pabalik sa akin. He looked so fresh in this early morning! Nakaka conscious tuloy kung anong itsura ko, ang alam ko lang ay maputla talaga ako kapag bagong gising, the burning in my cheeks might help, huh?

"What do you want to do today?" Tanong niya.

"Hmm..."

Sandali akong nag-isip...

"Bukas pa naman tayo uuwi diba?" Tanong niya uli.

Tumango ako habang patuloy nag lilista ng maaari namin gawin ngayong araw.

"You look very pretty," pag singit pa rin niya sa pag-iisip ko.

I pouted my lips which he took for granted again! Inangat niya muli ang kanyang leeg para mahabol ang labi ko! He planted a sweet soft kiss before returning back on the pillow.

"Paano ako makakapag-isip..." mahina kong reklamo habang mas pinamumulhan ang pisngi panigurado!

Kumunot ang kanyang noo at bahagyang natawa. His laughter penetrated my ears, at tila musika na iyon para sa akin! Mariin akong napapikit.

Avery, you got it bad! Mukhang hulog na hulog ka na sa lalaking ito! Wala na talagang kawala... kahit lokohin ko pa ang sarili ko, wala ng maniniwala na kaya ko pa siyang pakawalan!

"I am so happy..." nanghihina niyang sabi kung kaya't napamulat ako uli.

Bakas sa mga mata niya ang kasiyahan na sinasabi niya. Ako mismo ay paniguradong naipapakita rin iyon lalo na at hindi maalis ang paninitig ko sa kanya. Natatakot na baka mawala bigla ang lahat ng ito kapag naalis sa kanya ang paningin ko pero habang tumatagal na mas nanunuot ang presensya niya, tila nag sisilbing assurance ito na hindi siya mawawala.

"Ako rin," pag-amin ko.

"Thank you..." mas nanghina ang boses niya, parang mababasag sa sobra-sobrang saya.

To hear him like this...

I smiled and cupped his right cheek this time. Gusto ko siyang paluguran ng paulit-ulit. He deserves this. Gusto kong ibigay sa kanya ang pinagkait kong pagmamahal sa mga nag daang taon.

Hinaplos ko iyon ng sandali bago dumukwang para siya naman ang dampian ng halik. I saw him immediately closing his eyes, ako man ay gustong pumikit pero naging makasarili ako, gusto ko siyang tignan habang minamahal ko siya, gusto kong siguraduhin na nararamdaman niya iyon.

I planted soft light kisses on his lips. At bago iyon matapos ay isang malalim at mapagmahal na halik ang iniwan ko bago humiwalay uli. I swirled my tongue with his, almost dancing with each other before pulling his lower lip with my own for a few seconds.

Napalunok ako at tinago ang mukha ko sa kanyang leeg. Huminga ako ng malalim at ga'non din siya. Nanatili kami sa ganoong posisyon, nakayakap siya sa akin habang nakapatong ang itaas na bahagi ng katawan ko. We only listened to our own breathing.

Napakasimple pero... ito na ang lahat para sa akin.

"Hindi ka ba nagugutom?"

He scooped a little bit of my hair from the left to my right, making sure he tucked them behind my ear softly.

"Hmm... breakfast tayo? Then... mag water activities tayo? Jet Ski? Banana Boat? Tapos mag ATV? Then coffee? Tapos manuod tayong sunset?" Tanong ko sa mga nabuo sa utak ko kanina.

"Then a good dinner? Then back here, hugging each other?" Pag tutuloy niya sa mga suhestyon ko.

I smiled and nodded.

He sighed and hugged me tighter, nanggigigil.

Napahalakhak ako at mas natawa nang kagatin niya ang malambot na parte ng tainga ko!

"Tob!" Hagikgik ko habang kumakalas sa kanya.

"Tara na nga, tumayo na tayo!" Pag anyaya ko sa kanya habang umaahon mula sa pagkakayakap niya.

Dumaing siya at binaliktad ang posisyon namin. He rolled us, ako na ngayon ang nasa baba at siya na ang nakapaibabaw sa akin. His large frame hovered me and I can't help but laugh when he started kissing my neck!

"Tobias Lim! Wala tayong magagawa ngayong araw kung hindi pa tayo tatayo!"

He keeps on kissing my neck, tracing it with his tongue for every kiss. Nakikiliti ako pero mas nananaig ang sarap na nararamdaman ko. Ang malamig na simoy na bitbit ng hangin mula sa tubig dagat ay tila wala ng saysay sa init na bumabaha sa aking sistema.

"I missed you... so much... I could face death dreaming about this before, akala ko..." he gasped for air after a hot fiery kiss he left on my right shoulder.

"... hindi na talaga mangyayari..."

Nanlambot ang puso ko sa narinig. Inabot ko ang kanyang ulo at marahang hinaplos ang kanyang buhok gamit ang dalawa kong kamay. Hinahayaan siyang gawin ang bawat pag mamarka sa aking balat. He made sure my neck, collar bone, to my shoulders... were marked by his lips, grazed by his tongue and loved by his kisses.

I arched my back when he bit my left shoulder this time. I felt very hot below and my breathing can't keep up. Nangatog ang mga binti ko kahit na nakahiga naman kami. Pumintig ang bawat laman ko, may gustong maabot pero hindi ko magawang maisatinig!

"T-tob..." I hoarsely called his name after that bite.

He licked it after, sending a foreign high heat feeling between my legs. Napalunok ako at napakapit sa kanyang ulo. Pinigilan ko ang sarili kong masabunutan siya pero kapalit naman 'non ang mabigat na pag hinga ko.

He bit it again, grazed his tongue upwards, licking the side of my nape, stopping at the center... biting it again, sucking it... which made me arch my back again.

"Ah... T-tob..."

Parang babaliktad ang mga mata ko sa sensasyong naramdaman ko. I wasn't wearing a bra so for sure he can feel how hard my nipples are. Init na init ako, lalo na sa ibaba. Gusto kong mahawakan iyon... gusto kong hingin... pero may katiting pa akong kahihiyan na pilit kong pinag titibay.

I can't ask him... but I want to...

Oh...

"T-tob... I..."

Hingal na hingal ako sa pag sasalita habang pilit na binubukas ang mga mata ko.

"I love you..." he whispered as he continued making love with my neck.

I wanted to close my thighs from too much heat but I was too weak to move.

"I offer you all of me..." bulong niya.

Tumango ako habang hirap na hirap sa pag pipigil na tuluyang magmakaawa para sa mga makamundong naiisip.

"I am y-yours too, Tob... noon pa man... i-ikaw lang... iyong-iyo ako..." I managed to cry from the immense feeling conquering me.

Tila nabaliw siya sa narinig at mas dumiin ang kanyang katawan sa akin. Naramdaman ko ang isang matulis at matigas na bagay sa may gilid ng hita ko. Umakyat lahat ng init sa aking leeg papunta sa aking mukha. Hindi ako inosente sa bagay na iyon. Oo, wala akong karanasan pero lumaki akong mulat sa ga'non, hindi lang dahil sa mga kakilala kung hindi dahil din sa mga kaibigan.

"F-fuck..." he grunted.

Bumaba ang hawak niya sa aking baywang tila nag hahanap ng suporta.

"I-I... want you... but..."

He shook his head, his lips still on my neck.

Our heavy breathing were messy, not in sync, hindi ko na alam kung anong mas mabigat at mabilis, kung ang akin o ang kanya.

I nodded again, nalililyo na sa lahat ng nangyayari.

"But... you're not ready yet..." bulong niya.

Tumigil na siya ngayon. Hinahawakan ang natitirang pasensya niya. Gusto kong umapila! Paano niya nasabing hindi pa ako handa! May nagawa ba ako? May naipapakita ba ako na nag sasabing hindi pa ako handa?! Pero... sa pagkatigil niya sa paghalik sa akin ay muling bumalik sa hwisyo ko ang kahihiyan!

"I can do this..." bulong niya, hindi sa akin... parang para sa sarili niya.

Gusto kong matawa kaya niyakap ko nalang siya. He went back with kissing my neck, this time softly and with restraint. I closed my eyes and indulged myself with the good feeling, kahit na halos mabaliw na ako sa sarap at sa... kagustuhan ng higit pa.

Pagkatapos niyang makuntento sa leeg ko ay umakyat muli ang halik niya papunta sa gilid ng aking labi. Ang dami kong hinahanap. Ang dami kong gustong hingin na mga halik... I want it on my jaw... on my chest... on... the places where I am found to be the most sensitive, I want to be with him... I want him...

But...

I can't ask him that.

Pagkatapos niya makuha ang hwisyo niya ay umahon siya, sapat lang para matignan ako. Our eyes were both tired and soft, reflecting the desire towards each other. He smiled and lovingly moved my hair away from my face to see me better.

Mabigat pa rin ang aming pag hinga pero mas kalmado na ngayon. Dumukwang siya at hinalikan ang ilalim ng mata ko. Napangiti ako at hinaplos ang kanyang buhok mula sa likuran. Nang lumayo siya ulit ay nanghihina ang mga mata niya habang nakatingin sa akin, napipikit sa bawat hagod ng kamay ko sa kanyang malambot na buhok.

"L-let's have some breakfast?" Pag-aya ko.

Baka kung hindi ko pa siya ayain ay ako na ang magmakaawa na... mapagbigyan ako.

He painfully nodded and smiled.

"I love you." Pag uulit niya.

I can't help but giggle.

"'Wag ka sana mag sawa marinig 'yan," fear could be heard from his tone.

Napaismid ako. "Bakit naman ako mag sasawa? I am honored to be loved by you, Tob."

Napabuntonghininga siya at tumango-tango.

"I am privileged to love you." Aniya.

Pinanlakihan ko siya ng mata at tinawanan!

"Hindi ka talaga papatalo, huh?"

Tumawa na siya kasabay ko. "Gusto kong mas mahalin ka, para may rason ka parati na manatili kasama ko."

Inabot ko ang pisngi niya at marahang pinisil.

With my heart beating loudly, I looked at him with eyes full of love. Kung pwede ko lang ilabas ang pagmamahal ko roon ay ginawa ko na para makita niya talaga, pero hindi ga'non ang pagmamahal, ang tangi ko lang magagawa maliban sa sabihin iyon ay iparamdam din...

"Hindi mo kailangan gawin 'yon, dahil ito..." inabot ko ang gitna ng dibdib ko, kung saan dama ang bilis ng tibok ng puso ko.

His eyes softened, kung hindi pa ba iyon malambot na malambot ang tingin sa akin. Mataman siyang nakinig, iniintindi ang bawat salitang namumutawi sa bibig ko.

"Ni minsan, hindi nag hanap ng iba... nanatiling sa'yo kahit na noong mga panahon na tanggap niyang wala na..." I said so lovingly.

Matamis akong ngumiti at hinaplos ang kanyang kanang pisngi.

"I am sorry for hurting you... and thank you... for loving me..."

A tear escaped my eyes. Pumadausdos sa gilid ng aking mga mata. Hindi ko alam saan sila nanggaling dahil masayang masaya ako para maisip na umiyak pero siguro...

Masyado akong masaya kaya ako naiiyak...

Dumaing siya at mabilis na pinunasan ang mga nakatakas na luha.

"Stop crying..." hirap na hirap niyang sabi.

Lumawak ang ngiti ko at umiling.

"Sa'yo ko lang 'to kaya gawin, kaya ayos lang..."

His eyes read my mind. Walang nakakagawa 'non sa akin pero pakiramdma ko, this time... siya... nababasa niya ako. Tumango siya at yumuko para isubsob ang kanyang mukha sa pagitan ng aking panga at balikat.

"Then... happy tears only, okay? If you cry because you're in pain, I will never forgive the reason behind your tears..."

My commanding big boy...

Napalunok ako at tumango, tinaggap ang yakap at pagmamahal niya.

After that good waking up moment, nakakuha rin kami ng lakas tumayo at simulan ang araw namin. We did our day casually, normal and very spontaneous. Kapag gusto namin mag pahinga ay mag papahinga kami, either sa tabi ng dagat o kung saan kami kainan maabutan. Kapag gusto namin mag libot, talagang mag lalakad kami at iikot para mamasyal, kahit na pareho na namin nakita ang mga lugar na ito.

I have been here with my friends multiple times pero iba ngayon na siya ang kasama ko. I view the place differently, I feel it differently and... I am here differently now.

Magkahawak kamay kami sa halos lahat ng ginagawa namin. Sa mga water activities, panay ang yakap niya sa akin. Kahit noong nag jet ski kami, ako ang nag maneho at siya ang nakayakap sa akin mula sa likuran.

I understand him though... I know we both have longed for this. Kung ako ang dating Avery bago siya makilala, maiisip ko 'bakit dapat nakahawak pa? O hindi kaya nakayakap? Baka mag sawa niyan sila sa isa't isa?', pero ngayon, naiintindihan ko na.

There are moments that the only way to express your love is by sticking together, feeling each other and with us, masyado kaming matagal nawalay sa isa't isa, ang tagal ko siyang tinulak palayo... kaya ito ang pagkakataon niyang mapagbigyan at malugod ko iyon ibibigay sa kanya.

Mabuti nalang din at wala masyadong tao sa Liwa ngayon, surprisingly. Dahil sasakit ang baywang ko kakahawak niya sa akin tuwing may titingin! It was as if ako ang tinitignan, but believe me... siya ang tinitignan. Regardless of the gender. Siya talaga. He looked like a freaking model right now.

Napakaputi niya pa. Bagay na bagay niya ang napili naming susuotin ngayon. Masungit pa siyang tignan kung kaya't mas agaw pansin.

Hindi rin siya maawat kakatitig sa akin. There was even this one moment...

Nag lalakad kami papunta sa New Liwa Coffee Shop, sa may dalampasigan kami nag lalakad pero nagulat ako nang muntik na siyang madapa!

"Tob!"

Mabilis ko siyang hinawakan sa braso kahit na nakahawak naman siya sa kaliwang kamay ko. Binalingan ko siya ng tingin at nakitang hindi man lang siya nakaramdam ng kaba o ano.

Mataman pa rin siyang nakatingin sa akin. Inosenteng nakangiti.

My eyes widened and laughed at him!

"Ano ba 'yan? Tumingin ka kasi sa dinadaanan mo! Hindi sa akin."

He chuckled and shook his head. Hay naku!

"I can't miss the chance of looking at you while behind you is the setting sun, Avery." Malambing niyang sabi.

Kumunot ang noo ko, pinipigilan na maipakita ang kiliti sa puso ko! Pero... kumawala pa rin ang kinikilig na ngiti sa labi ko.

Hay naku talaga!

"Then let's take a picture? Mas mag tatagal 'yon at para hindi ka na madapa. Big boy na nga nadadapa pa rin..." pang aasar ko sa kanya.

He pouted and profusely nodded.

My commanding big boy listens now?

Ginawa nga namin iyon. We took pictures. Solo and together. Laking pasasalamat namin nang may dumaan na isang lokal, tinanong kami kung gusto ba namin pakuha ng litrato. Kahit nahihiya ako, siya naman ay game na game kaya nag pakuha kami.

At buti nalang ginawa namin iyon dahil gustong gusto ko ang nakuhang litrato...

Behind us was the majestic purplish ombré sky with a hint of fading pink and orange. Ang tubig dagat ay may kakaunting alon. Habang kami ay nakatayo sa tabi ng isa't isa, magkahawak kamay, ngiting-ngiti sa camera.

Ang maganda pa roon ay binagayan niya ang suot ko. Nakabili kami ng damit kanina, ang suot ko ay kung ano ang mga sinusuot ko sa Camiguin. Puting sando at mahabang palda, this time I was wearing a lavender flowy long linen skirt. Siya naman ay puting sando rin at lavender colored linen pants.

Isang litrato pa ang kinuha, this time, my eyes were shut tightly while smiling. Nakabaling ang kanyang leeg sa akin para halikan ako sa gilid ng aking noo. Ang mga kamay namin ay magkawak pa rin.

We both said our thank yous at nagpatuloy na sa pag lalakad. Nang makapunta na kami sa coffee shop ay bumili kami ng inumin bago nag patuloy sa kung saan kami mag di-dinner. Sa may beach front kami nakapagpasyang kumain para kahit nakababa na ang araw ay marinig pa rin namin ang mga alon.

Habang kumakain kami ay gusto niya mag palit kami ng wallpaper sa cellphone namin. Kahit hindi ga'non ang personality ko ay pumayag na ako. Parang hindi ko siya kayang mabigo ngayon lalo na at nakikita kong sobrang masaya siya.

Nang ilabas na niya ang cellphone niya ay may napansin ako!

"Wait..."

T-that... crochet... phone... lace...

Of course it's familiar to me! I... made that!

Napalunok ako.

Hindi na ito ga'non kaayos. Halos nag himulmol na ito. Hindi na ka aya-aya tignan. Not aesthetic. It looked so worn out, na... pag tinapon ay hindi na mag tataka pa ang makakakita kung bakit nasa basurahan na iyon.

"Oh... hindi ata ako magaling mag-alaga? Halos masira na..." malungkot niyang sabi.

"G-gamit mo pa rin..." namamangha kong sabi habang inaabot ito.

Marahan ko itong hinawakan habang naaalala ang mura kong pusong ginagawa ito para sa kanya.

Mula sa phone lace ay nag angat ako ng tingin sa kanya at muli na naman nahulog sa klase ng tingin niya sa akin.

He gazed at me lovingly. Nahihiya pero proud sa natuklasan ko tungkol sa kanya.

"Pag nakauwi tayo sa Manila, let's make a new one." Aniya.

Matamis akong napangiti, namamangha pa rin at tumango-tango.

"Okay, gagawan kita ulit..."

Hindi ko alam pero napabuntonghininga siya pagkatapos ng sinabi ko.

Nag salubong ang kilay ko.

"Para saan naman ang buntong hininga mo?"

Napayuko siya at kinalikot nalang ang cellphone niya para mapalitan ang wallpaper niya. Pinanuod ko muna siya. He changed his basic default wallpaper to our picture. He chose the one— him kissing me on my forehead.

Ako rin ay sumunod pag katapos, this time I chose the one where both of us were smiling in front of the camera. Pero hindi ako nakuntento pagkatapos. Hinagilap ko ang paningin niya at nang pilit siyang umiiwas ay hinawakan ko ang kanang kamay niya.

"Tob? May problema ba?" Nag-aalala kong tanong.

He sighed again! Heavily! Kaya may problema nga?

Nag-angat siya ng tingin at nagniningning ang mga mata habang nakatanaw sa akin.

"Hindi mo ba napansin na hindi kita tinatanong kung anong plano mo? About your school? Or about your parents?"

Huh?

Hindi ko naman iyon naisip dahil kanina ay tinanong na niya ako kung paano ako tinulungan ni Anton mag tago all these years. Naikwento ko rin sa kanya ang kay Willow dahil nakakagulat man, alam na rin niya ang tungkol kay Ina! Na anak ito ni Willow at hindi sa akin! He knows about the Tans too! Ako na mismo ang nagugulat sa dami ng alam niya.

He said he has this friend named Kingston, siya raw ang nakakaalam ng lahat, supposedly... matagal na niya dapat alam ang mga impormasyon na iyon pero hindi raw sinabi ni Kingston ang lahat. He only told him about me stopping school and me hiding in Camiguin with the help of Anton. I am with Willow and we're both working there under the shadow of being a far family member of the Lopezes.

Iniintindi ko pa ang lahat ng sinabi niya pero ayon sa nahinuha ko, hindi sinabi ni Kingston kung sino ang ama ni Ina.

Hindi siya sigurado kung alam ba ni Kingston o hindi pero hindi niya rin naman ako pinilit sabihin. Thank God... because I don't want to lie but I know I can't tell him! I really can't... maliban sa hindi ko iyon kwento, hindi talaga pwede sa kanya.

Pero ang napansin ko ay wala siyang ni-kekwento tungkol sa sarili niya. He keeps on saying 'next time', yung akin na muna raw. Kahit anong pilit kong itanong ang tungkol sa negosyo, pamilya o hindi kaya anong pinagkakaabalahan niya ngayon, ayaw niya mag kwento pa.

Pinag bibigyan ko dahil naisip ko, kuryoso siya sa lahat ng mga rason ko sa pag-alis.

But now...

He looks worried.

"Hindi ako nag tatanong kasi natatakot ako na baka pag uwi natin ay hindi mo na ako kitain ulit. So I want us to have more conversation to follow, I want to give you a reason to continue this... kahit na makabalik na tayo."

Napaawang ang labi ko sa sinabi niya.

His face hardened but his touch on my hand was light as a feather.

"At least if we have something left to talk about... to pick right where we left off, mag kikita pa talaga tayo. Pero ngayong sinabi mong gagawan mo ako ng panibagong phone lace, then that means another reason... so I got relieved..." he said the last word almost breathless.

"T-tob..."

Parang bibiyakin ang puso ko sa ekspresyon at mga sinabi niya.

Tumango ako, iniintindi siya. Ayoko siyang kontrahin, I want to acknowledge his fears— that I have caused. Hindi niya iyon kasalanan, but it is my duty and my want to assure him.

"We will see each other again. Kahit makabalik na tayo sa Manila." Diretso kong assurance sa kanya.

Aside from relief, excitement etched on his face!

Tobias...

"Kahit araw-araw?" He asked weakly.

Malungkot akong napangiti.

"Pwede... kaya lang mag-aaral na ako ulit niyan..."

He licked his lower lip as he looked far away... on the shore, thinking.

"P-pwede kitang sunduin at... ihatid sa University?"

Humigpit ang hawak niya sa aking kamay.

"Sigurado ka? Hindi abala?"

Maagap siyang umiling. "Hindi. Sigurado ako. Gusto ko. Gustong... gusto."

I sighed and nodded.

"Kung ga'non... ayos lang."

He licked his lower lip and bit it, still thinking.

Ang mga susunod na salita niya ay hindi ko inaasahan.

"Pwede kitang ligawan ulit?"

Sandali? Another raw? Ligawan?

"H-huh? Hindi ba boyfriend na kita?" Nalilito kong tanong.

After all our talk and confessions last night? And after our morning... all those kisses and touch... hindi pa kami?

This time, his eyes widened and his lips parted!

So hindi nga?!

"Really?" Namamangha niyang tanong!

What?! So hindi nga? All this time akala ko ay kami na ulit!

"Oo. I mean. Kung gusto mo? Well. Marami pa dapat isipin, pag usapan, ang pamilya mo, ang pamilya ko, at ang fiancé mo—"

I was cut off when he stood up, crouched and crossed our distance from the small square table between us. Dumukwang siya para masiil ng halik ang aking labi! Nakahawak pa rin siya sa aking kamay, gripping it securely while his lips stopped me from what I was about to say.

My thoughts melted with his kisses. Nakalapat lamang iyon, hindi gumagalaw. Tila nabingi ako, ni pintig ng puso ko ay hindi ko na marinig.

Nang masigurado niyang hindi na ako makakapag salita ay tsaka siya umahon at bumalik sa pagkakaupo.

He has this successful smile! Habang ako ay naiwang gulat at nanghihina sa public display of affection na naganap!

"I only promised myself to you, Avery. No one else, only to you..."

Nilapit niya ang kamay ko sa kanyang mukha at marahang hinagkan ang palad ko.

"Ikaw lang..." ulit niya.

"Sa'yo lang ako." Pinal niyang sabi.

Napakurap-kurap ako.

"At oo, gustong gusto ko, I am your boyfriend. You are my girlfriend. We are together. Iyon lang ang mahalaga sa akin." Aniya, sinasarado ang kahit anong maiisip kong iba.

His smile never leaving his lips now.

Gusto ko na mag simulang mag-isip tungkol sa mga problemang kahaharapin pero maybe... I could have this night just for ourselves? Just to indulge ourselves? Maybe... I could do the thinking tomorrow? Baka ngayon... hanggang matapos ang gabing ito, kaming dalawa lang muna talaga?

I want this night to be ours. I want it to be special.

I want to say I am ready but I am not sure myself. Pero pag tinitignan ko siya... parang handa na ako sa lahat dahil siya? Handang-handa na.