FRIZA GONZALES 

"Friz!" Hawak ko ang baril ko nang lingunin ko ang g*gong si Nickolas. 

"P*tang ina!" Napapikit ako nang tumama sa mukha ko ang tubig galing sa p*tang inang water gun na hawak niya. T*ng inang nilalang 'talaga 'to. Isip bata! 

"Hoy, t*ng ina, wala namang totohanan dito!" Nagsimula siyang tumakbo dala ang water gun niya nang ikasa ko ang baril ko. "Powta naman, oo! Teka lang, nagbibiro lang naman kasi ako! Akala ko 'di gumagana 'tong water gun. Ayan si Axcel, sisihin mo, siya nagbigay sa 'kin nito." Inihagis pa ng p*ta ang laruang baril kay Axcel na walang kaalam-alam.

"Luh, g*go 'to. Dinamay mo na naman ako." Binato pabalik ni Axcel ang water gun sa g*gong si Nickolas pero naiwasan niya 'to. P*tang ina niya! Alcohol ba 'yong laman ng toy gun at ang hapdi sa mata? Akmang kakalabitin ko na ang gatilyo ng baril ko para patamaan ang paa niya nang may marinig kaming pagsabog banda kila Gingerly dahilan nang mapatingin kami ro'n. P*tang ina? 

"What the...What are you doing, Zion?!" Si Dhale na naghi-histerikal palapit sa kanila pero naagaw ng atensyon namin ang tatlong parating na sasakyan. 

"Tagal ni'yo ah. Weak yata kayo ngayon." Bungad ng g*go at p*tang inang nilalang na si Nickolas kila Jinno nang makababa sila sa kanya-kanya nilang sasakyan. P*tang inang Navarro 'to, kung makapagsalita akala mo miyembro ng gang. 

"It's almost time." Buti at hindi siya pinansin ni Jinno na seryosong sinulyapan ang suot niyang relo. Pinagmasdan niya ang buong paligid. "We need to-----"

Lahat kami'y nagulantang nang marinig ulit ang mas malakas na pag-sabog. P*tang ina talaga! 

"Hoy, g*go! Tigilan mo ng kaka-testing mo riyan!" Sigaw ni Axcel kay Zion.

"F*ck that asshole. We need to call the Commander before this place gets burned." 

ELLISSE ZERINA 

Buong biyahe akong walang imik sa loob ng sasakyan ni Max pabalik ng mansion ni Renzo. I dont feel like talking dahil una sa lahat wala rin naman akong sasabihin, and I don't want to talk about the main reason why am I acting this way. 

I know Max is aware about the reason of my defeaning silence. Gustuhin ko mang magtanong sa kaniya kung saang lupalop nagpunta ang kapatid niya, I think, it's better for me to just shut the f*ck up, because she won't tell me anything anyway maliban sa pampalubag niyang "Don't mind him. That devil will surely survive on his own." And d*mn that! 

"What do you want for dinner? I'll cook." Prisinta niya nang makapasok na kami sa loob. Nauuna ako at nagpatuloy sa paglalakad paakyat ng hagdanan. "You choose." Walang ganang sagot ko nang hindi na lumilingon pa dahil gusto ko nalang magbihis. Naiirita na ako sa makeup at damit ko dahil na yata kay Renzo. Bakit ba kasi kailangan pa niyang umalis?! Seriously? 

Naligo lang ako at nagbihis na rin ng loose shirt at beige na pajama as my usual night garments. I was about to leave the walk-in closet kaso parang hindi ako satisfied sa suot ko. I looked at my reflection in the mirror. I heaved a sigh bago ko tinungo ang closet kung saan nakalagay ang mga shirt ng lalaking nang-iwan sa akin. Gray, white, black, and almost dark shades ang mga shirts niya. I took the dark plain para palitan ang shirt ko bago ako lumabas. 

I don't feel like eating, pero ayokong gutumin si baby kaya bumaba ako sa kusina para kumain. Nasa hagdanan palang ako ay naamoy ko na ang mabangong tinola. Nagutom tuloy ako. 

I was greeted by Max's smile as I reached the dining area. Kahahain lang yata niya. "Let's eat, witch." At wala ba siyang balak mag-bihis? 

"Don't mind me. Chadler's on his way to bring me my clothes." Sagot niya sa tanong na nasa isip ko. That mind reading skill reminds me again of his brother. Tss. Napabuntong hininga nalang ako bago ko hinila ang upuan para makaupo na. 

"Don't tell me sinabihan ka rin ng kapatid mong matulog dito para samahan ako." I don't want to be rude, but I think we're already too close to speak my mind to this woman. 

She smirked, pinapanood lang ako sa pagsasandok ng kanin. "I know how much you dislike my presence in this house as much as I do, but yes, my brother asked me to accompany you while he's gone." 

Napakunot ako't napatigil sa pagsasandok. I crossed arms on top of my chest. "Did he tell you na hindi siya uuwi ngayong gabi?" 

"He didn't tell you?" Balik tanong niya. 

"He didn't." Matigas na sagot ko. Padabog kong kinuha ang kutsara at sinimulan nang kumain dahil pati ang anak ko ay naga-alboroto na. Bakit ba ang tigas ng ulo ng tatay mo, anak? Your Dad's giving me headache again. 

"Tss, chill down, Ellisse. He's not going to die." Confident na pagpapakalma sa akin ni Maxine but trust me, she's not helping dahil hind soothing ang ngisi niya kung hindi nakakaasar. 

"Hindi ka ba kakain?" I asked her dahil sa halip na kumain siya ay wine ang nilalantakan. Hindi ko na napansin kung kailan niya 'yon kinuha dahil nag-enjoy ako sa niluto niyang tinola. I admit, she and Renzo has a great cooking skill. Mukhang namana nila sa Mom nila.  

"Leave that for the maids. I'll waif for Chadler here. You should rest now." Sumimsim na naman siya sa wine glass sabay sulyap sa phone niya. 

"I'll go then. Thanks by the way." I thanked her for the dinner nang simulan na ring iligpit ng maid ang pinagkainan namin. Paakyat na ako sa hagdan nang magsalita ulit si Max, "Make sure to answer your beloved's call. I don't want to receive calls and countless messages from my brother just asking me how's his wife doing." 

I just rolled my eyes. Ayokong maging immature pagdating sa responsibilidad ni Renzo bilang Royalty, pero parang gusto kong isumbat ngayon sa kanya na mas mahalaga pa pala ang utos ng Serpent King kaysa sa akin na halos i-claim na niyang asawa niya. D*mn it! 

Nakakailang palapag na ako ng hagdanan bago ko marating ang taas nang marinig ko ang malutong na mura ni Maxine sa baba na nagpalakas ng tibok ng puso ko. I looked back. Parang nagkusa ang mga paa ko sa pagbaba. Naabutan ko siyang hawak ang phone niya, nakatapat sa tainga, at frustrated na nakahawak sa noo niya. 

"My son just called me a f*cking hour ago. How come he's now missing?! What the f*ck are you doing, Chadler Benjamine?!" 

"Hey, what the hell is going on?" Nag-aalala kong tanong nang makababa ako para laiptan siya. She's furiously worried to the bone. Pabalik-balik siyang naglakad-lakad, hawak parin ang phone niya. 

"Forget me as your f*cking wife, Moralez, if there's something bad happens to Kiel. F*cking pray to all the saints that he's safe, you idiot." Pinatay niya ang tawag at pabagsak niyang inilapag sa mesa ang pone niya. Halos masabunutan niya ang sarili sa sobrang inis at pag-aalala.

"Max...."

"F*ck! My son's missing. He was nowhere to be found and no one told me! F*ck them!"

Sa sinabi niya ay may unti-unti akong may napagtanto. "Did Renzo...."

"Mikael, that f*cking idiot. He didn't tell me. Nauna pa siyang sinabihan ni Chadler para hanapin ang anak ko. F*ck!" Hinablot niya ang phone sa mesa at hindi mapakaling may kung ano-anong pinindot do'n bago niya itinapat ulit ang phone sa kanyang tainga. So that was Renzo's mission: Para hanapin ang pamangkin niya. So it was not an order from the Serpent King? 

Who would dare to abduct that kid? WTH! Kiel's just a kid! 

"What the f*ck are you telling me now, huh?!" Mas na-doble pa ang pag-aalala ko. Hindi na rin ako mapakali. 

"Max, let me hear." Pakiusap ko, nanlalamig na rin ang mga kamay ko. She didn't hesistate to put the call on a loud speaker mode. 

"Kararating lang namin sa lokasyon kung saan nagpunta si Commander, Ms. Angel..." 

That was Zion on the line. Kaba at sobrang pag-aalala ang nararamdaman ko at hindi ko 'to mapigilan, pero kahit papa'no ay nabawasan naman 'to dahil nakasiguro akong kumikilos ang gang para sa safety ni Renzo at ni Kiel. 

"Where are you?" I asked. 

"N-no...this can't be..."  And that was Gingerly. 

"What the f*ck?" 

I heard gunshots and bombs at mga kaluskos sa background na mas nagpakababa na naman sa akin. 

"What the f*ck is happening there? Where the f*ck are you idiots?!" Hindi mapakaling sigaw ni Maxine. 

"Give us your location, Zion." Tinatagan ko ang loob ko kahit na kinakain na ako ng lubos na pag-aalala. 

"Sorry, Knight----"

"F*ck!" Pinatay ni Maxine ang tawag at mabilis na naglakad paalis. "I'm going to kill anyone who dares to mess up with me right now. I f*cking swear." Hindi na ako nagtanong pa at kaagad siyang sinundan. 

"Leave this to me, Ellisse. This is my-----"

"No. We're doing this together. Your son is in danger. My man is in danger." May awtoridad na sagot ko bago pa siya makapasok sa driver's seat. Nagkasukatan pa kami ng tingin bago siya tuluyang pumasok sa loob. I won't back off this time. 

"Take the gun inside the global compartment." Utos niya sa akin na siya namang ginawa ko. 

Nanginginig at nanlalamig ang mga kamay at paa ko dahil sa pag-aalala sa posibleng mangyari. "Alam mo ba kung nasa'n sila?" 

"If my f*cking hunch is right about the people who abducted my son, there's only one place they're going to take him." Sobrang bilis na ng takbo ng sasakyan namin pero parang wala na 'yon sa akin. Ang gusto ko lang ay makarating na agad sa destinasyon namin. 

Pakiramdam ko nga ay magkakalahating oras ng tumatakbo ang sasakyan nang biglang tumunog ang phone ni Maxine. She took the wireless earpiece from the dashboard at isinuot 'yon. "What?...Say it again." Kalmado pero hindi nakatakas sa paningin ko ang paghigpit ng hawak niya sa steering wheel.

Akala ko ay maghi-histerikal na naman siya pero tahimik lang niyang tinanggal ang earpiece at nag-pokus sa pagmamaneho. "Are they safe now? Nasa'n daw sila?" Sunod-sunod na tanong ko pero hindi siya sumasagot. 

"What happened, Maxine?" I asked again, trying to suppress the tears that were trying to form in my eyes. Masama ang kutob ko sa katahimikan niya. 

"Let's get there first, Ellisse." Seryoso ang boses niya. Kalmado, pero alam ko na hindi ito ang panahon para kumalma. D*mn! 

"No. You tell me first." Humigpit ang hawak niya sa manibela at naramdaman ko ang pagbilis ng sasakyan. "Anong nangyari?" 

"You're pregnant. You should calm----"

"D*mn it, Maxine! Ano bang nangyari?! Bakit ba hindi mo masagot 'yong simpleng tanong-----"

"They found my brother unconscious, okay?!" Natigilan ako at pakiramad ko ay nadaganan ang puso ko ng malaking tipak ng bato. Tears started to fall. 

"F*ck this!" Hindi ko na maramdaman ang bilis ng sasakyan. Parang naging mabagal ang takbo ng lahat. 

"Ellisse!" At natauhan lang ako nang halos sigawan na ako ni Maxine. Nakatigil na ang sasakyan. "We're----" Hindi ko na pinatapos ang sasabihin niya at kaagad na akong bumaba ng sasakyan. Bumungad sa akin ang lugar na hindi maikakailang pinanggalingan ng gyera. 

Cold corpses of men in black were all lying around me. I bit my lower lip. Tears kept on falling down my cheeks. Sinubukan kong punasan ito gamit ang likod ng palad ko pero patuloy parin ako sa pagluha. 

"Renzo!" I shouted, looking for the man I love. 

"Knightress!" I came to a halt when I heard Leigh's voice. Namumula ang mga mata niya nang malapitan niya ako halatang galing sa pag-iyak. 

"S-sorry..." And that was the only word she could utter the moment she faced me. 

"Ms. Lorico..." Nag-angat ako ng tingin. It was Jinno this time, akay niya si Kiel. 

"Son!" Ibinaba ni Jinno si Kiel. Kusang hinanap ng mga mata ko ang taong hinahanap ko. Napansin ko sa likod niyang nando'n sina Friza. Napailing ako nang makitang akay nila si Rix na mukhang malala ang tama. 

"No..." Umiling ako ng umiling na sinabayan ng patuloy na pagluha. Rix and Renzo are the perfect partner in crimes. No one could win against them! 

"Sorry. Our deepest apologies, Royal Knightress...We----"

"No!" I didn't care kung nasaktan si Jinno sa sampal ko. D*mn! This can't be! "Don't say anything. Just f*cking don't." 

"Where is he?" Nilampasan ko sila. They should've brought Renzo to the hospital kung unconscious na siya. The doctors could've saved him! 

"Novaleigh, call Highstone." 

"R-right away, Royal Knightress." 

I was a meter step away when I heard a voice that sounded deep and manly. "Hon."  Parang 'yong musika na paulit-ulit kong gustong marinig. The voice echoed all over the place. Parang naka-speaker 'to. "I'm sorry." 

Naiyak pa ako lalo at talagang sumisinghot at humihikbi na ako sa kinatatayuan ko. "Did you just f*cking record this farewell message? D*mn you, Mikael Lorenzo!!" 

Parang narinig niya ang sinabi ko dahil natawa pa siya sa sinabi ko. That laugh I always want to hear. 'Yong tawa niya na nagiging pahinga ko sa kabila ng gulo at pasakit ng mundong 'to. 

"I hate you..." Halos bulong nalang ang nasabi ko dahil sa pag-iyak. 

"I am so sorry for bringing chaos and danger into your life. I thought if you learned about us...about this world, everything is already going to be fine. I was f*cking wrong...I honestly regretted the moment I assigned you to make Natsuo Daigoro's work with MCA..."

Natigilan ako dahil sa huling mga salitang sinabi niya. 

"Yes, I was the one behind that...and for the very f*cking first time, I regretted my existence. I wanted to protect you so bad that I could almost kill anyone, and being the reason for your near-death-assignment made me want to f*cking kill myself."

Napatakip ako sa bibig ko. Since that day...he already knows me? Noon palang, siya na ang laging nandiyan para protektahan ako? How could... 

"I knew you would resent me the moment you learn about us...but you know how thankful I was the day when you woke up after your abduction?... I was like a dead that had been given the chance to live again though it f*cking hurt me every time I see your eyes looking at me with nothing but anguish in your eyes. I know how much you wanted me dead." 

I bit my lower lip para pigilan ang walang tigil na pag-luha ko pero hindi ko magawang tumahan. Bakit ba kailangan pang sabihin ni Renzo sa akin lahat ng 'to? Did he prepare for this? Para lang sa farewell na 'to?! 

"I didn't care how much you wanted me gone. I wanted to protect you, and I always want to even if it means death."

Umiling ako at pinunas ang pisngi kong nabasa ng luha pero nonsense rin dahil patuloy parin ako sa pag-iyak. I sobbed, "Kaya ba iniwan mo 'ko agad-agad? Do you really have to die just to protect me?...P-paano na kami ng a-anak mo?" Ang isipin palang na walang makakasamang ama ang anak namin ay parang dinudurog na ang puso ko. 

"No...I can't, Renzo. I...I might be a strong woman, but I can't do this alone...There's no way I can be complete again without you..."

"Who says I'm going to leave my home?" Natigil ako at mabilis na nag-angat ng tingin ng marinig ko ang boses niya nang mas malapitan. It was Mikael Lorenzo. My man's standing a meter away from me. "I won't leave you and our child as long as I am alive. I will always be here for the both of you for life to death."

Tumulo ang luha ko. Ayokong lumapit sa kaniya dahil natatakot ako na baka mawala siya at malamang nag-iilusyon lang ako. But then, he took a steps closer to me. I closed my eyes when he gently cupped my cheek. Please, don't be gone. Please. 

I then felt the warmth of his lips on my forehead, and that move has never failed to make me feel loved and secure. Pagmulat ko ng mga mata ko ay ang mga mata ni Renzo ang bumungad sa akin. Hinawakan ko ang kamay niyang haplos ang pisngi ko. "Tell me...this isn't a dream..." 

He smiled at me and kissed me again on my forehead bago ulit sinalubong ang mga mata kong nagbabadya na namang lumuha. "You're not dreaming, hon. I'm here. I'm still right here, and I will always be." 

Kusa ng tumulo ang mga luhang kanina pa nagbabadyang tumulo. "D*mn you, Hilton!" I punched his chest as hard as I could para lang mailabas ang inis ko dahil sa pag-aalala na halos ikabaliw ko na kanina. "You almost choked me to death, you asshole!" 

But he just laughed at me..."I honestly have to tell you something important, hon." 

Natigil ako at tiningnan siya ng masama, "Hindi ka pa ba tapos sa trip mo? Ano bang pakulo mo ngayon, Lorenzo? Hindi ka na nakakatuwa." Pero nginitian lang niya ako.

Binitawan niya ang mga kamay kong hawak niya at bahagyang lumayo sa akin. "If this was just a story, you are the perfect twist that happened in my life. You are my endless happiness. You will always be my rest. Without you in my life, there's nothing but cruelty and darkness...I want to spend every twenty-four hours of centuries to eternity with you." 

Sobrang bilis  ng kabog ng puso ko nang lumuhod siya sa harap ko. He took something out of his leather jacket's pocket. I'm not dumb to not know what's inside that black box. Bumungad sa akin ang singsing nang buksan niya 'to. D*mn it! Hindi na ako tumigil sa pagluha. 

Diretso ang tingin niya sa mga mata ko, "Ellisse Zerina Juan Lorico...I want to officially mark you as a Hilton...Will you marry me?"

I bit my lower lip, pero alam kong hindi ko na magagawa pang pigilan ang mga luha kong kanina pa rumaragasa. I tried to wiped my tears away. "Are you really asking me, Lorenzo? Palalampasin mo ba kapag sinabi kong 'no'?" 

"No. I was asking because that's what men usually do when proposing." Natawa ako sa sagot niya at pati siya at natawa. Bwiset na 'to! Ginawang epic ang proposal. Tss.

"I think, I should try again..." He cleared his throat na parang magre-recite lang ng tula. Seriously? This man. Hindi siya pumalyang patawanin at pangitiin ako. 

"Ellisse Zerina Juan Lorico...Marry me, Royal Knightress. That's an order from your Serpent Royal Commander." 

I smiled. Alam kong hindi maitatago sa ngiti ko ang galak na nararamdaman ko sa pagkakataong 'to. "Command granted. Mark me as Hilton, Commander." 

Umangkla ako sa batok ni Renzo pagtayo niya para yakapin siya ng mahigpit matapos niyang isuot sa daliri ko ang singsing. Itinaas ko sa kawalan ang palad ko para makita 'to habang nakayakap sa kanya. Naiiyak pa rin ako!

"I love you endlessly, Ellisse Zerina." 

Kumalas ako sa yakap para salubungin ang tingin niya. "Mahal na mahal kita, Mikael Lorenzo." 

And the next thing I know, magkalapat na ang mga labi namin. I have nothing to ask for more. This man with the life inside my womb. It's more than enough. This is more than the happiness I could ask. 

We were interrupted by the sudden yell of people around us dahilan nang mapalinga ako sa paligid na biglang nagliwanag. I wasn't aware of how bright and beautiful this place is. Sobrang ganda!

"Congrats, Royal Knightress and Commander!"

"Naks! Pa-party ka na, Mr. Hilton."

"Congrats! Mabuhay ang bagong kasal!"

"Wohoooo! Inuman naaa!"

"Congrats, Ell!"

"Congratulations, Ellisse!"

Hindi ko maipaliwanag ang tuwang nararamdaman ko dahil sa sorpresang 'to. Nandito ang buong gang na kinabibilangan ng mga kaibigan ko. Max and Kuya Chadler are here too. Hindi ko rin inaasahang makikita ko rito si Mama kasama sina Ash, Dwight, and even Mr. Hilton, pati ang mga nakilala ko noon sa Mors ay nandito sila. 

"Congrats, witch." Lumapit si Max sa amin kasama si Kiel. "Congrats, Tito and Tita!" He adorably congratulated us. Renzo ruffled his hair, "Thanks, kidow. You're going to be a Tito soon." I smiled at that. 

"Congrats sa inyong dalawa. Finally!" My mother hugged the both of us. 

"You better take good care of my daughter-in-law, Mikael Lorenzo." And that was Mr. Hilton. Sinong mag-aakalang magiging byenan ko ang taong inakala kong naging dahilan ng pagkamatay ni Papa? 

"No need to remind me, Dad. I'm your son, after all, Mr. Hilton." Pabiro pa niya. It's great to see Mr. Hilton smiling in the presence of his son and daughter. Ang sarap lang sa pakiramdam, and it makes me happy even more to be part of their clan. 

"Naunahan ako, tss. Congrats, anyway." Napatingin kami kay Ash nang makalapit siya sa amin.

"Got a f*cking problem, Ash Zane?" Hinapit ni Renzo ang baywang ko kaya natawa kami. 

"Na sayo na nga lang. Pasalamat ka hindi ako duma-moves kay Ell no'ng nasa New York siya, baka kasal na kami ngayon." What the...

Mabilis na nahugot ni Renzo ang baril niya nang hindi ako binibitawan. Mabilis ding nagtaas ng mga palad si Ash, tanda ng pagsuko. "Ooops! Kidding aside, asshole. Bilang kaibigan, kaya ko namang magparaya." 

"Tss. Motherf*cker." 

Napailing nalang kami. Ash is always be Ash. Sa tagal kong hindi siya nakita, wala paring nagbabago sa kanya. He's always that man I used to know. 

Napalinga ako sa paligid nang biglang bumulong si Renzo sa tainga ko, "Did I really rush you to come here?" Napatingin ako sa suot ko nang nakangisi niyang pinagmamasdan 'to. 

"Bwiset ka talaga!" Bahagya akong lumayo sa kanya at hinampas siya pero nasangga ngbraso niya ang kamay ko. Natawa pa sila mama. Ngayon ko lang napagtanto ang suot kong loose shirt at pajama na pantulog. 

"You're stunning, don't worry." Nakangisi siya at halatang nang-aasar. 

"Alam mo ang sarap mong tanggihang pakasalan." Tinalikuran ko siya pero rinig ko pa ang pagtawa niya pati ng iba. Napatakip ako sa mukha ko at mabilis na naglakad paalis. 

"I'd better follow my wife." 

Wife? Bwiset na 'yan! Kikiligin na sana ako kaso panira 'tong suot ko. 

"Hey, hon! Wait."

"D*mn you!" Pinaiyak na nga ako at pinag-alala ng sobra kanina, tapos hindi ko man lang na-realize na ganito ang suot ko. Well, who would clearly think kung sinabi sayong unconcious na 'yong taong mahal mo? Tapos parang makatotohanan pa dahil do'n sa mga katawan at parang pinanggalingan talaga ng gyera ang buong paligid. Halatang pinaghandaan. What a d*mn show. Alam kong kasabwat do'n si Maxine. Tss, Hiltons. 

"Hey, Zerina!"

"Seriously, hon, you're f*cking gorgeous with that plain shirt and loose pants, the fact that you're wearing my shirt is so sexy." 

"Shut up, you jerk." Tumigil ako para hubarin ang suot kong tsinelas panloob na hindi ko na rin naisipang palitan kanina para ibato sa pagmumukha ni Renzo pero malas lang dahil ang bilis niyang saluhin 'yon. Oh, I forgot, magaling palang sumalo ang bwiset na 'to. 

You know what I hate about this man?...This. Malapit ko ng paniwalaan na nasabi niyang ako ang kaligayahan niya dahil sayang-saya siya sa pang-aasar sa akin. 

Tss. Well, yes...I love this devilish man.