Ik sta buiten

Mijn armen over elkaar

Mijn lippen op elkaar geperst

Een gepijnigde blik op mijn gezicht

Huilen is wat ik wil

De ellende in mijn hoofd wordt me namelijk te veel

Het waait

Niet te hard

Niet te zacht

Goed genoeg voor mij om er opgelucht van te raken

De wind geeft mij kracht

Stelt mij in staat om soms de dingen te doen

Die voorheen onmogelijk leken

Mijn blik is naar voren gericht

De wind raast langs mijn gezicht

Ik huiver

En slik

Een brok verschijnt in mijn keel

Ik sluit mijn ogen

En voel hoe een siddering die de wind brengt

Van mijn voorhoofd naar mijn achterhoofd raast

En vanaf daar door mijn hele lichaam schiet

Mijn adem wordt ontnomen

Voor even lijk ik de controle te verliezen

Voor even voel ik me vrij

Vrij van de belemmeringen

Vrij doordat mijn tranen kunnen stromen

Vrij omdat mijn tranen ervan door gaan

Want zij vliegen

Ze vliegen met de wind