Φυσικά και πέρασα μια από τις χειρότερες Ημέρες των Ευχαριστιών που έχω ζήσει μέχρι τώρα. Το φαγητό της Ολίβια αν και ήταν υπέροχο όπως πάντα  κανένας μας δεν είχε διάθεση να φάει και την περισσότερη ώρα ήμασταν όλοι σιωπηλοί. Φυσικά και ο Έρικ δεν ήρθε και είναι απόλυτα δικαιολογημένος πως θα μπορούσε άλλωστε να έρθει και να καθίσει στο ίδιο τραπέζι μαζί μου. Είμαι στο αυτοκίνητο με τον Ίαν ο οποίος με γυρίζει πίσω στο Βανκούβερ, έχω ζητήσει από την Έμμα να πάει και μαζέψει τα πράγματά μου από το σπίτι στο οποίο έμενα με τον Έρικ και να πάει στο δικό μας. Το τελευταίο πράγμα που χρειάζομαι είναι μια συνάντηση μαζί του αυτή την στιγμή αν και αμφιβάλω αν θα τον δω σύντομα μετά από όλα αυτά που του είπα και αφού είδε την γλώσσα του Κρις μέσα στο στόμα μου. 

Η σκέψη και μόνο με κάνει να ανακατευτώ και νιώθω το πρωινό που έφαγα πριν μια ώρα να ανεβαίνει προς τα πάνω. Ανοίγω λίγο το παράθυρο μου και ο χειμωνιάτικός αέρας μπαίνει μέσα στο αυτοκίνητο και κάπως ηρεμεί το στομάχι μου. Ποτέ στην ζωή μου δεν έχω μισήσει άλλον άνθρωπο όσο μισώ τον Κρις. Πως γίνετε ένας άνθρωπος να είναι ικανός να προκαλέσει πόσο πόνο και καταστροφή σε κάποιον άλλον χωρίς να έχει τύψεις ή ενοχές για όλα αυτά που κάνει. Στο κάτω - κάτω θα παντρευτεί μια γυναίκα που δεν τον αγαπάει και δεν τον θέλει και πότε δεν θα τον αγαπήσει και το ξέρει καλά. Το κινητό μου δονείτε και βλέπω πως έχω ένα messenger από την Έμμα η οποία με ενημερώνει πως πήρε όλα τα πράγματά μου. Αυτό ήταν λοιπόν το κερασάκι στην τούρτα. Το στομάχι μου ανακατεύεται και πάλι και ζητάω από τον Ίαν να σταματήσει για λίγο. Το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι κάνω εμετό ελπίζω μόνο να μην έχω κάποια ίωση και να χρειαστεί να χάσω και μαθήματα καθώς έχω μια πολύ σημαντική εργασία να παραδώσω αύριο και αν δεν πάω θα μηδενιστώ.  

Μετά από δυο ώρες φτάνουμε επιτέλους στο Βανκούβερ και ο Ίαν αφήνει τα πράγματά μου στο σπίτι και γυρίζει πίσω στο Σιάτλ. Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα <<Κέιτ>> λέει η Έμμα από το σαλόνι και έρχεται προς το μέρος μου και με αγκαλιάζει <<Πως είσαι;>> ρωτάει καθώς πηγαίνουμε και καθόμαστε στον καναπέ <<Αν σου πω ότι είμαι καλά θα είναι ψέματα>> της λέω και ακουμπάω πίσω την πλάτη μου στον καναπέ <<Πίτσα;>> ρωτάει και κουνάω θετικά το κεφάλι μου <<Αύριο έχουμε την παράδοση της εργασίας >> λέει καθώς σηκώνεται και πηγαίνει προς την κουζίνα για να παραγγείλει. <<Το ξέρω και ελπίζω να πάει τουλάχιστον αυτό καλά αν και δεν ελπίζω>> της λέω και με κοιτάζει εξεταστικά καθώς γνωρίζει πόσο πολύ έχω δουλέψει για να πάρω καλούς βαθμούς σε όλα τα μαθήματα φέτος. Αφού φάγαμε με την Έμμα την πίτσα μελετήσαμε άλλη μια φορά τις εργασίες μας και ξαπλώσαμε για να ήμαστε ξεκούραστες το πρωί. 

Ευτυχώς το πρωί όλα πήγαν καλά και παρέδωσα με επιτυχία την εργασία μου. Μετά τα μαθήματα η Έμμα μου πρότεινε να έρθουμε για καφέ στο γνωστό μας στέκι και δέχτηκα. Ρίχνω μια γρήγορη ματιά στην φίλη μου η οποία έχει πάει να πάρει τους καφέδες μας αλλά, έχει πιάσει εδώ και δέκα λεπτά την συζήτηση με έναν συμφοιτητή μας και αρχίζω να εκνευρίζομαι. Επιτέλους στρέφει το κεφάλι της προς το μέρος μου και βλέπει πως έχω εκνευριστεί. Αποχαιρετάει γρήγορα το νεαρό άντρα και έρχεται προς το μέρος μου <<Επιτέλους>> λέω καθώς κάθετε απέναντί μου και σηκώνει το φρύδι της. Πιάνω τον καφέ μου και πίνω μια γουλιά αλλά, η γεύση του για ένα περίεργο λόγο κάνει το στομάχι μου να ανακατευτεί και δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο αφού πάντα πίνω τον ίδιο καφέ εδώ και δυο χρόνια. <<Κέιτ είσαι καλά;>> ρωτάει η φίλη μου καθώς με παρατηρεί <<Ναι μια χαρά>> της λέω και δοκιμάζω άλλη μια γουλιά. Ευτυχώς αυτή την φορά η γεύση του ήταν όπως πάντα υπέροχη. 

Αρχίσαμε να συζητάμε με την Έμμα για τον επικείμενο γάμο μου και πως θα πρέπει κάποια στιγμή να διαλέξω νυφικό καθώς ο Δεκέμβριος μπαίνει σε λίγες μέρες <<Δεν μπορείς να πας με τζιν Κέιτ στον γάμο>> μου λέει και αναστενάζω <<Το καλύτερο θα ήταν μα μην πήγαινα καθόλου Έμμα>> της λέω και με κοιτάζει με λύπη <<Ξέρω ένα μαγαζί με νυφικά εδώ στο Βανκούβερ ίσως μπορούμε να πάμε αύριο να ρίξουμε μια ματιά>> μου λέει <<Και με τσουβάλι να πάω ποσώς με ενδιαφέρει>> της απαντάω κοφτά <<Δεν αμφιβάλω αλλά, δεν νομίζεις πως θα φανεί περίεργο στους γονείς σου πως έκανες τα πάντα για να γίνει αυτός ο γάμος και τώρα δεν σε νοιάζει τι νυφικό θα βάλεις και αν δεν νοιάζει τους δικούς σου πίστεψέ με δεν θα περάσει απαρατήρητο από τον Έρικ>> απαντάει και στο άκουσμα του ονόματος του νιώθω την καρδία μου να φτερουγίζει. Άραγε θα έρθει στον γάμο - όχι ότι έχε και διαφορετική επιλογή εκτός και αν θέλει να αναρωτούνται όλοι που είναι. <<Καλά ας πάμε αύριο να κοιτάξουμε>> της απαντάω και πίνω τον υπόλοιπο καφέ μου. 

Εδώ και δυο ώρες σχεδόν ήμαστε στον οίκο νυφικών και δοκιμάζω με το τρίτο νυφικό σε άλλη περίπτωση αυτή θα ήταν η πιο σημαντική μέρα της ζωής μου αλλά, νιώθω πως είναι η χειρότερη. Ανεβαίνω στο υπερυψωμένο βάθρο, είναι ένα απλό κλασικό νυφικό με δαντέλα και V άνοιγμα στο στο μπούστο. <<Νομίζω είναι ωραίο αυτό>> λέω στην Έμμα η οποία με κοιτάζει από τον καναπέ απέναντί μου. <<Ένα θέλετε μπορούμε να δούμε και άλλα νυφικά υπάρχουν και πολύ καλύτερα από αυτό>>λέει η υπάλληλος του καταστήματος και μας κοιτάζει <<Όχι δεν υπάρχει λόγος καλύτερα να ξεμπερδεύουμε>> απαντάω και η πωλήτρια με κοιτάζει απορημένη προφανώς οι περισσότερες νύφες δεν παντρεύονται από εκβιασμό όπως εγώ σκέφτομαι <<Είναι ωραίο Κέιτ και σου ταιριάζει>> μου απαντάει η φίλη μου και χαμογελάει ελαφρά. <<Ωραία οπότε το κλείνουμε;>> ρωτάει η κοπέλα <<Ναι θα το πάρω>> της λέω και πάω να κατέβω αλλά, μια ξαφνική ζαλάδα με κάνει να παραπατήσω. Η πωλήτρια με πιάνει από την μέση προτού πέσω και η Έμμα έρχεται δίπλα μου.

 <<Είστε καλά; θα σας φέρω λίγο νερό>> λέει πηγαίνει προς το εσωτερικό του μαγαζιού <<Κέιτ είσαι καλά έχεις ασπρίσει έλα να κάτσεις λίγο>> μου λέει και την ακολουθώ προς τον καναπέ. Η πωλήτρια εμφανίζετε με ένα ποτήρι νερό στο χέρι της και μου το δίνει πίνω μερικές γουλιές και ήδη αισθάνομαι καλύτερα. <<Κέιτ τι συμβαίνει;>> ρωτάει η Έμμα αλλά, ειλικρινά δεν έχω ιδέα τι να της απαντήσω <<Μην ανησυχείς είμαι καλά Έμμα απλά όσο αυτό το στρες με έχει αποδυναμώσει το τελευταίο διάστημα>> της λέω και χαμογελάω στραβά. Σηκώνομαι για να βγάλω αυτό το πράγμα από πάνω μου και νιώθω ότι με πιέζει ασφυχτικά. Αφού δίνω τα στοιχεία μου στην υπεύθυνη του μαγαζιού φεύγουμε και γυρίζουμε σπίτι μας. Η Έμμα πρότεινε να μαγειρέψουμε κάτι να φάμε και να δούμε καμιά ταινία όπως κάναμε παλιά. Συμφωνώ καθώς ελπίζω πως θα καταφέρω να ξεχαστώ από τα προβλήματά μου έστω και για λίγη ώρα.