Ο Κρις στεκόταν μπροστά μου και χαμογέλασε <<Εσύ;>>  ρωτάω πάλι καθώς δεν μπορούσα να κατανοήσω αυτό που ζούσα ήταν σαν εφιάλτης που ζωντάνευε <<Τι θες από εμένα γιατί τα κάνεις όλα αυτά;>> τον ρωτάω <<Θα σου πω μικρή μου>> λέει χαμογελαστά <<Μην με ξανά πεις έτσι ποτέ το κατάλαβες>> του λέω άγρια <<Ναι σωστά Ο Έρικ σε λέει έτσι>> λέει και το αίμα μου βράζει μέσα μου. <<Τι θες;>> ρωτάω κοφτά <<ΤΑ ΠΑΝΤΑ>> λέει και με πλησιάζει απειλητικά και κάνω ένα βήμα πίσω <<Που τις βρήκες τις φωτογραφίες, μας παρακολουθούσες πες μου πόσα θες για να μου τις δώσεις>> του λέω με όση δύναμη έχω <<Δεν είναι τόσο απλό γλυκιά μου και όχι δεν θέλω λεφτά όπως σου είπα τα θέλω όλα και εσύ θα με βοηθήσεις να τα αποκτήσω>> λέει και ένα γελάκι ξεφεύγει από το στόμα μου <<Εγώ δεν υπάρχει περίπτωση να σε βοηθήσω σε τίποτα>> του λέω άγρια <<Κι όμως θα το κάνεις>> λέει και με πλησιάζει ξανά <<Βλέπεις ο Έρικ έκανε ένα λάθος τα έβαλε μαζί μου>> λέει και στενεύει τα μάτια του <<Δεν πας καλά ο Έρικ ούτε που ασχολείται μαζί σου>> του λέω και γελάει <<Μπλέχτηκε όμως στα πόδια της εταιρίας μας>> απαντάει και μια αναλαμπή σχετικά με τον πατέρα του Κρις έρχεται στο μυαλό μου.

<<Βλέπεις ο Έρικ έκανε το λάθος να αναλάβει την υπόθεση του μαλάκα Τζόν Κούπερ ο οποίος μας κατηγορεί ότι του υπεξαιρέσαμε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και ο θείος σου κατάφερε να τον δικαιώσει και τώρα μας ζητάει εκατομμύρια και η εταιρία μας είναι ένα βήμα πριν την καταστροφή>> λέει και προσπαθώ να κατανοήσω όλα όσα μου αποκαλύπτει <<Μα θα μπορούσε να είχε αναλάβει ο οποιοσδήποτε τη υπόθεση>> του λέω και γελάει <<Ναι όποιος και να το θα είχε την ίδια τύχη με τον Έρικ αλλά το έκανε αυτός και με αυτόν τρόπο με βοηθάει να πάρω και μια προσωπική εκδίκηση από εσένα>> λέει και με πλησιάζει ξανά <<Από εμένα μα εγώ δεν σου έχω κάνει κάτι>> του λέω και κάνω μερικά βήματα μακριά του. <<Θα σου θυμίσω πως με φίλησες στο γκαλά του ομίλου σου προφανώς και με χρησιμοποιήσεις για να ζηλέψει ο άλλος αλλά όπως σου είχα πει και τότε θα μου το πληρώσεις>> λέει και νιώθω ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω <<Φαντάσου λοιπόν όταν ο ιδιωτικός ντετέκτιβ που έβαλα για να ψάξει για τον Έρικ μου έφερε στο γραφείο μου τις φωτογραφίες σας από το Κανκούν. παρεμπιπτόντως ωραίο μέρος δεν έχω πάει αλλά, με τις φωτογραφίες αυτές είναι σαν να είμαι εκεί>> λέει και νιώθω ότι θέλω να κάνω εμετό.

<<Με ένα σπάρο δυο τρυγόνια σκέφτηκα και τον έβαλα να συνεχίζει να σας παρακολουθεί>> λέει ο Κρις και θέλω να τον βαρέσω αλλά, δεν θα καταφέρω κάτι με αυτό σφίγγω τις γροθιές μου και παίρνω ανάσα <<Ωραία τι θες λοιπόν από εμένα;>> τον ρωτάω. <<Να τον διαλύσω όπως έκανε και αυτός με την οικογένεια μου>> λέει κοφτά <<Και για να γίνει αυτό υπάρχει ένας μόνος τρόπος να με παντρευτείς>> συμπληρώνει και αρχίζω να γελάω δυνατά <<Είσαι τρελός δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω κάτι τέτοιο ξέχνα το>> του λέω και χαμογελάω. <<Κι όμως θα το κάνεις εάν είσαι ερωτευμένη μαζί του και δεν θες να πάθει κακό αυτός ή η οικογένεια σου θα το κάνεις αλλιώς, όλες οι φωτογραφίες θα βγουν στην δημοσιότητα και τότε πίστεψέ με θα καταστραφείτε μόνοι σας>> μου λέει. Ακούω την καρδία μου να χτυπάει δυνατά μέσα στο κεφάλι μου <<Δυστυχώς για εσένα δεν έχεις και πολλές επιλογές ή με παντρεύεσαι ή>> λέει και κουνάει τα χέρια του <<Εσύ διαλέγεις>> συμπληρώνει ο Κρις και θέλω να τρέξω όσο πιο μακριά μπορώ ουρλιάζοντας .<<Ποτέ δεν πρόκειται να σε αγαπήσω ούτε και σε θέλω>> του λέω κοφτά και βάζει το χέρι του στην καρδιά του και το παίζει πληγωμένος <<Ξέρεις χέστηκα>> μου λέει απότομα.

<<Όμως ο Έρικ θα καταστραφεί και αυτό θα το κάνεις εσύ σου δίνω διορία μέχρι την η Ημέρα των ευχαριστιών να τον χωρίσεις>> λέει κοφτά <<Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να το κάνω αυτό, αυτόν τον άντρα τον αγαπώ>> φωνάζω και εννοώ την κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα μου. <<Η θα το πεις εσύ ή θα το μάθει με τον δύσκολο τρόπο καθώς ένα δημοσίευμα θα βγει εκείνη την ημέρα που θα λέει για τον γάμο μας ο οποίος, να σε ενημερώσω πως θα γίνει παραμονή πρωτοχρονιάς ίσως, θα ήθελες να αρχίζεις να ετοιμάζεται>> λέει και τον κοιτάω χαμένη καθώς είμαι ανήμπορη να κάνω το οτιδήποτε. <<Α και μη τολμήσεις να πεις τίποτα απ' όλα αυτά στον Έρικ γιατί θα το μάθω και πίστεψέ με δεν θες να φτάσουμε στα άκρα>> λέει άγρια  και κάποια δάκρυα αρχίζουν να κάνουν την εμφάνιση τους <<Χαίρομαι που τα είπαμε μωρό μου άντε και να ζήσουμε>> μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο αλλά, τραβιέμαι απότομα. Γελάει, με προσπερνάει και χάνετε  πάλι μέσα στο πάρκο όπως ακριβώς ήρθε. Παίρνω μια ανάσα και αρχίζω να τρέχω προς το σπίτι ενώ τα δάκρυά μου έτρεχαν στο πρόσωπό μου. 

Μετά από λίγα λεπτά μπαίνω στο σπίτι και κλείνω με δύναμη την πόρτα πίσω μου η Έμμα εμφανίζεται στο δωμάτιο ακριβώς την ώρα που ακουμπάω την πλάτη μου στην πόρτα και κάθομαι κάτω και αρχίζω να κλαίω με δύναμη <<Κέιτ πες μου τι έγινε αγάπη μου>> λέει και κάθεται κάτω δίπλα μου. Την αγκαλιάζω και συνεχίζω να κλαίω <<Σε παρακαλώ Κέιτ μίλα μου>> λέει και με χαϊδεύει απαλά. Μέσα στα αναφιλητά μου αρχίζω να της λέω τι είχε συμβεί στο πάρκο και μέχρι το τέλος την διήγησής μου ήταν στην ίδια κατάσταση με εμένα και προσπαθούσε να με ηρεμίσει.

Έπειτα από αρκετές ώρες που έκλαιγα τα δάκρυα μου είχα πια στρέψει. Καθόμαστε στο καναπέ με την Έμμα και έχει ανοίξει ένα μπουκάλι βότκα το οποίο κοντεύει να τελειώσει αλλά, τίποτα δε έχει αλλάξει μέσα μου <<Θα τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια>> λέει η Έμμα και πίνει από το ποτήρι της <<Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορούμε να κάνουμε Έμμα>> της λέω και σκουπίζω το πρόσωπό μου <<Και θα κάνεις ότι λέει πας καλά Κέιτ δεν θα σε αφήσω να καταστρέψεις την ζωή σου>> λέει η φίλη μου <<Δυστυχώς δεν έχω άλλη επιλογή ήταν ωραίο όσο κράτησε όλο αυτό και τώρα προσγινόμαστε απότομα στην πραγματικότητα >> της λέω και πίνω μονορούφι την βότκα από το ποτήρι μου <<Δεν το πιστεύω πίστευα ότι θα καταλήγατε μαζί Κέιτ ίσως αν του μιλούσες>> λέει η Έμμα και με κοιτάζει <<Όχι μου το ξεκαθάρισε μπορεί να έχει άτομα να μας παρακολουθούν ακόμα και τους δυο μας >> της λέω και αναστενάζω <<Χριστέ μου πόσο κάθαρμα μπορεί να είναι τελικά κάποιος και δεν του φαινόταν>> μου λέει <<Το ότι αλλάζει τις γυναίκες σαν τα πουκάμισα δεν τον έκανε και τον χειρότερο άτομο στον κόσμο>> συμπληρώνει.

<<Το θέμα είναι Έμμα πως δεν μου αφήνει άλλη λύση παρά να τον παντρευτώ με το ζόρι και θα το κάνω γιατί τον δεν θα επιτρέψω να καταστρέψει την οικογένειά μου ή τον Έρικ>> της λέω και δάκρυα αρχίζουν πάλι να τρέχουν από τα μάτια μου <<Και θα καταστρέψεις την δικιά σου ζωή>> μου λέει <<Καλύτερα εγώ παρά αυτός όμως δεν μπορώ να τον χωρίσω δεν μπορώ να του ραγίσω την καρδιά Έμμα ειδικά από όλες τις στιγμές που περάσαμε μαζί το τελευταίο διάστημα ξέρω πως βαθιά μέσα του νιώθει για εμένα πράγματα ακόμα και αν δεν τα λέει τα λένε τα μάτια του>> της λέω και κλαίω. Με αγκαλιάζει και με χαϊδεύει απαλά. <<Μαζί θα το περάσουμε και αυτό Κέιτ δεν θα σε αφήσω μόνη σου ούτε μια στιγμή>> μου λέει γλυκά.

Έχουν περάσει τρις μέρες από εκείνο το βράδυ και σήμερα θα έρθει επιτέλους ο Έρικ. Χριστέ μου δεν ξέρω να πως να τον αντιμετωπίσω δεν θέλω να τον χάσω από την ζωή. Όλες αυτές τις μέρες ήμουν σαν ζωντανή - νεκρή δεν έτρωγα πήγαινα στα μαθήματα αλλά, με δυσκολία τα παρακολουθούσα. Την άλλη εβδομάδα θα γυρίσω στο Σιάτλ για την Ημέρα των Ευχαριστιών και τότε όλα θα τελειώσουν.  <<Κέιτ>> λέει μια φωνή και πετάγομαι από τον καναπέ του κάθομαι. Ο Έρικ τρέχω και το αγκαλιάζω σφιχτά και τον φιλάω με πάθος <<Είσαι καλά μωρό μου;>> με ρωτάει καθώς ποτέ άλλοτε δεν έχω αντιδράσει έτσι <<Ναι απλά μου έλειψες>> λέω και με πιάνει από την μέση <<Σου είπα να έρθεις μαζί μου αλλά, δεν ήθελες>> μου λέει <<Ίσως έπρεπε να είχα έρθει>> του λέω και παίρνω μια κοφτή ανάσα <<Γιατί δεν πέρασες καλά με την Έμμα;>> ρωτάει και με κοιτάζει κάπως εξεταστικά <<Μια χαρά περάσαμε τέλεια όπως σου είπα μου έλειψες>> του λέω και ενώνω τα χείλη μας σε ένα απαλό φιλί. Με σφίγγει πάνω του και βαθαίνει το φιλί μας, πιάνει την μέση μου με σηκώνει στην αγκαλιά του και ανεβαίνει προς το πάνω.

Με αφήνει απαλά στο κρεβάτι και βγάζει την μπλούζα μου και το σουτιέν μου, βάζω τα χέρια μου στο λευκό του πουκάμισο και το ξεκουμπώνω αργά θέλω να κρατήσει όσο γίνεται περισσότερο αυτή η νύχτα. Μου δίνει απαλά φιλιά στο λαιμό μου. Αφήνει να πέσει κάτω το πουκάμισό του και με φιλάει απλά στα χείλη. Κατεβάζει τα χείλη του πιο κάτω στο στήθος μου και στην καρδιά μου όπου χτυπάει γοργά μέσα στο κορμί μου. Ξεκουμπώνει το τζιν μου και το βγάζει μαζί με το εσώρουχό μου και το πετάει με το πουκάμισό και την μπλούζα μου. Ακουμπάει τα χείλη του πάνω στο εφηβαίο μου και ανατριχιάζω καθώς η γλώσσα του περνάει πάνω από την κλειτορίδα μου. Σηκώνεται και ενώνει τα χείλη σε ένα απλό τρυφερό φιλί στην αρχή αλλά, μετά γίνεται αχόρταγο προσπαθούσα να πάρω όσα περισσότερα μπορούσα από αυτή την στιγμή. Ξεκουμπώνω το παντελόνι του, το βγάζει και νιώθω την στύση του ανάμεσα στο πόδια μου και σιγά - σιγά την βάζει μέσα μου και βογκάω απαλά καθώς κάθε εκατοστό του γεμίζει το σώμα μου.

Φιλάει το λαιμό μου και τραβάει απαλά τον λοβό μου και κάνει όλο μου το σώμα να τρέμει κάτω από το άγγιγμά του. Μπαινοβγαίνει αργά μέσα μου και οι ανάσες μας βγαίνουν κοφτές καθώς τα σώματά μας συγχρονίζονται και γίνονται ένα. Ανεβάζει τον ρυθμό του και νιώθω το σώμα μου να αιωρείται καθώς φτάνω στη κορύφωση <<ΈΡΙΚ>> φωνάζω και κρύβω το πρόσωπό μου στην βάση του λαιμού του. Συνεχίζει να μπαίνει μέσα μου πιο γρήγορα και τον νιώθω να τελειώνει ενώ κλείνει τα μάτια του. Προσπαθούμε να βρούμε τις ανάσες μας ξαπλώνω πάνω στο στήθος του ενώ το χέρι του χαϊδεύει απαλά την γυμνή μου πλάτη. Νιώθω ένα κόμπο στον λαιμό αλλά, καταπίνω για τον διώξω. <<Σήμερα ήταν διαφορετικά>> λέει ο Έρικ και βλέπω ένα αγνό χαμόγελο στα χείλη του <<Πιο αισθησιακά πιο ρομαντικά όπως λες και εσύ>> λέει και χαμογελάω <<Μου αρέσουν όλες οι φορές μαζί σου και οι πιο άγριες αλλά, και οι πιο ρομαντικές στιγμές μας>> του λέω και σηκώνει το πιγούνι μου και μου δίνει ένα απαλό φιλί στα χείλη. <

<Ε λοιπόν και η σημερινή βερσιόν ήταν πρωτοφανής για εμένα>> λέει και γελάω <<Λοιπόν μικρή μου ίσως και να έχεις δίκιο και τελικά να είμαι ρομαντικός>> μου λέει και με κοιτάζει στα μάτια. Απλώνει το χέρι του και πιάνει το παντελόνι του από το πάτωμα και βγάζει ένα μαύρο κουτάκι από μέσα και μου κόβετε η ανάσα. Παίρνει την παλάμη μου και το ακουμπάει πάνω της <<Άνοιξέ το είναι το δώρο μου για τα γενέθλια σου>> λέει και καταπίνω. Το πιάνω στα χέρια μου και μόλις βλέπω το περιεχόμενο μένω με το στόμα ανοιχτώ. Ένα ζευγάρι διαμαντένια σκουλαρίκια είναι μέσα τους αλλά, δεν είναι ένα απλό ζευγάρι <<Μου τα έδωσε ο πατέρας μου - ο παππούς σου ήταν της Έμιλυ της τα είχε κάνει δώρο όταν είχαν αρρεβωνιαστεί>> λέει και καταπίνει <<Μετά το θάνατό της μου τα έδωσε μαζί με κάποια άλλα πράγματά της>> συμπληρώνει και με κοιτάζει. <<Δεν μπορώ όμως να τα φορέσω>> λέω λυπημένα <<Δεν πειράζει ίσως κάποια στιγμή>> μου λέει και παραμερίζει μια τούφα από τα μαλλιά μου.

Δυο γαλανά μάτια σαν τον ουρανό κοιτάζουν τα δικά μου και είναι η πρώτη φορά που είναι τόσα ανοιχτόχρωμα και καθαρά που μπορώ να δω μέσα τους κάθε συναίσθημα που νιώθει αυτή την στιγμή. Τα κοιτάζω και εύχομαι να  σταματήσει εδώ ακριβώς ο χρόνος γιατί είναι ίσως η τελευταία φορά που τα βλέπω έτσι. ΑΧ πόσο θα ήθελα να ξυπνάω κάθε μέρα δίπλα του και να με κοιτάζει έτσι. Κλείνω τα μάτια μου και διώχνω ένα δάκρυ που πάει κάνει την εμφάνιση του, προλαβαίνω και το σκουπίζω πριν το δει. Αυτό το βράδυ είναι δικό μας δεν υπάρχει ούτε Κρις ούτε τίποτα άλλο μόνο εγώ και αυτός τουλάχιστον μέχρι να ξημερώσει.