Έχουν περάσει τρις μέρες από τότε που ο Έρικ εν μέσω πλην σαφώς μου είπε πως θέλει να μείνουμε μαζί. Έχω ακόμα έναν μήνα πριν ξεκινήσουν τα μαθήματα και θα πρέπει να φύγω για το Βανκούβερ αλλά η ιδέα και μόνο του να μείνουμε μαζί από την μια με ενθουσιάζει και από την άλλη με φοβίζει. Φυσικά μου έδωσε το περιθώριο να το σκεφτώ αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να του απαντήσω θετικά ή αρνητικά αν και το να έχω σε καθημερινή βάση μεγάλες δώσεις Έρικ δεν ξέρω πόσο κακό μπορεί να είναι σκέφτομαι και χαμογελάω μόνη μου. Έχω στείλει στην Έμμα να βρεθούμε για καφέ ίσως αυτή να μπορέσει να με βοηθήσει με την απόφαση μου. Σηκώνομαι από το κρεβάτι μου και παίρνω ένα τζιν παντελόνι και ένα λευκό t - shirt και τα φοράω. Πιάνω μια ψιλή αλογοουρά τα μαλλιά μου και βάφομαι ελαφρά φοράω ένα ζευγάρι sneakers και είμαι έτοιμη να φύγω για τα starbucks. 

<<WTF σου ζήτησε να μείνετε μαζί>> λέει η Έμμα και πίνει νερό από το ποτήρι της για να συνέλθει από αυτό που μόλις της είπα <<Λυπάμαι πολύ για τον Έρικ φιλενάδα>> λέει και την κοιτάζω ερωτηματικά. <<Γιατί;>> την ρωτάω <<Γιατί την πάτησε>> μου απαντάει και βάζει τα γέλια <<Έμμα σοβαρέψου επιτέλους>> την επιπλήττω αλλά, δεν μπορώ να μην γελάσω με το ύφος της. <<Τι θες να σου πω ρε Κέιτ είναι ξεκάθαρο πως σε γουστάρει τρελά αλλιώς δεν θα σου ζητούσε κάτι τέτοιο και δεν νομίζω πως όσα χρόνια μιλάμε για αυτόν να μου έχεις πει πως έχει μείνει με καμία απ' όλες αυτές με τις οποίες γύριζε>> μου λέει η Έμμα και ξέρω πως έχει δίκιο <<Ναι αλλά, μένουμε μαζί>> της λέω και την δείχνω.

 <<Η αλήθεια είναι πως θα σε αποχωριστώ με μισή καρδιά αλλά ίσως να σε επισκέπτομαι συχνά αν φέρνει και Έρικ κανέναν φίλο του στο Βανκούβερ τον Νίκολας ας πούμε για παράδειγμα>> λέει και με κοιτάζει πονηρά <<ΈΜΜΑ>> λέω και την κοιτάζω άγρια <<Και δεν μας είπες εσύ τι έγινε με τον Νίκολας εκείνο το βράδυ>> της ρωτάω και αρχίζει να παίζει με μια τούφα από τα μαλλιά της <<Τίποτα απλά κάναμε μια στάση πριν με αφήσει σπίτι μου>> λέει και πεταρίζει της βλεφαρίδες της αθώα <<Α ναι που ακριβώς>> την ρωτάω με ίδιο ύφος σαν το δικό της <<Σπίτι του>> λέει και γελάμε <<Ήμουν σίγουρη>> της λέω κοροϊδευτικά <<Πάντως δεν έχω παράπονο όσοι κάνουν παρέα με τον Έρικ ξέρουν να κάνουν και καλό>> λέει η Έμμα <<ΜΗ ΤΟ ΠΕΙΣ>> της λέω προειδοποιητικά και γελάει με το ύφος μου. 

Καθίσαμε ακόμα μια ώρα με την Έμμα στο καφέ και έπειτα γύρισα σπίτι μου. Κάθομαι στο κρεβάτι μου και ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς μου ζήτησε ο Έρικ όμως η Έμμα είχε δίκιο πρώτη φορά θέλει να μείνει με κάποια και αυτή η κάποια είμαι εγώ. Πόσο τρελό μπορεί να ακούγετε όλο αυτό πόσο τρελά είναι όλα αυτά που έχουν γίνει μέσα σε σχεδόν δυο μήνες. Ότι ονειρευόμουν όλα αυτά τα χρόνια ξαφνικά γίνονται πραγματικότητα μόνο που φοβάμαι πως αργά η γρήγορα θα ανακαλύψουν οι δικοί μου για την σχέση μου -  εάν θεωρείτε αυτό σχέση με τον Έρικ και θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα. Αποφασίζω να κάνω ένα ντουζ για να ηρεμίσω και να χαλαρώσω και να σταματήσω έστω και για λίγο να σκέφτομαι όλα αυτά. 

Μόλις έχω βγει από το μπάνιο όταν από το κινητό μου χτυπάει ειδοποίηση του messager, το ανοίγω και βλέπω πως είναι από τον Έρικ μου λέει πως θέλει να με πάει κάπου και να ντυθώ καλά θα είναι έξω από το σπίτι μου στις εννέα ακριβώς. Αυτός ο άνθρωπος δεν θα με αφήσει να ηρεμίσω ούτε ένα λεπτό του στέλνω ότι θα τον περιμένω και κοιτάω την ώρα η οποία γράφει οκτώ ακριβώς. Γαμώτο θα αργήσω σκέφτομαι και διαλέγω ένα αέρινο κοντό φόρεμα σε σκούρο μπλε χρώμα και ένα ζευγάρι ροζ - χρυσά πέδιλα από Rinascimento. Φτιάχνω λίγο τα μαλλιά μου σε χαλαρές μπούκλες και κάνω ένα απλό μακιγιάζ. Φοράω το κραγιόν μου όταν, μου έρχεται μήνυμα στο messager από τον Έρικ ο οποίος έχει φτάσει και με περιμένει. Έχω πει ήδη στην μητέρα μου πως θα βγούμε για φαγητό με την Έμμα και κάποια παιδία με τα οποία κάνουμε παρέα. Οπότε βγαίνω όσο πιο γρήγορα μπορώ από το σπίτι και πηγαίνω στο γνωστό σημείο όπου με περιμένει η Jaguar. 

Βλέπω το βλέμμα του να με ακολουθεί καθώς περπατάω και φτάνω στο αυτοκίνητό, ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα ενώ δεν σταματάει να με κοιτάζει <<Βλέπεις κάτι που σου αρέσει>> λέω κοροϊδευτικά και ένα μικρό χαμόγελο εμφανίζετε στην άκρη των χειλιών του <<Πάντα>> λέει και με κάνει να γελάσω. Φοράει ένα σκούρο γκρι κοστούμι και φαίνεται τόσο σέξι και όμορφος ακόμα και σακί να φορέσει αυτός ο άνθρωπος πάλι κούκλος θα είναι. Βάζει μπροστά και ξεκινάει <<Δεν θα μου πεις που πάμε;>> τον ρωτάω <<Υπομονή σε λίγο φτάνουμε μικρή μου>> λέει και κοιτάει μπροστά του αλλά, στην διαδρομή τον πιάνω που και που να μου ρίχνει κλεφτές ματιές. 

Μετά από δέκα λεπτά ο Έρικ σταματάει μπροστά από το El Gaucho και τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα από το σοκ <<Πας καλά εδώ θες να πάμε;>> τον ρωτάω έντονα <<Εδώ έρχονται όλοι οι γνωστοί μας Έρικ>> συμπληρώνω και σχεδόν φωνάζω. Χαμογελάει και πιάνει απαλά το χέρι του με το δικό του <<Ηρέμησε Κέιτ λες να μην το ξέρω αλλά, έχω κλείσει να φάμε σε ιδιωτική αίθουσα έλα>> λέει και βγαίνει από το αυτοκίνητο.  Τον ακολουθώ και προσπαθώ να ηρεμίσω αλλά, και μόνο η σκέψη πως μπορεί να μας δει κάποιος και να το πει στους γονείς μου κάναι την καρδία μου να χτυπάει ακανόνιστα. <<Χαλάρωσε μωρό μου>> λέει και βάζει το χέρι του στην μέση μου και σταματάει την ποριά μου <<Στο Κανκούν είπες πως ευχόσουν να περνάμε και εδώ περισσότερο χρόνο μαζί ε λοιπόν πάντα υπάρχει λύση σε όλα>> λέει και χαμογελάει πλατιά <<Έρικ ήμαστε στην μέση του δρόμου προχώρα>> του λέω και τον κοιτάζω επίμονα. Γελάει και με τραβάει προς το εσωτερικό του εστιατορίου όπου ευτυχώς υπάρχει και άλλη πόρτα έκτος από την κεντρική είσοδο. Απ' ότι βλέπω σχεδόν όλα τα τραπέζια μέσα είναι γεμάτα με κόσμο και σίγουρα κάποιος γνωστός μας θα είναι ανάμεσά τους. <<Κύριε Μίλερ καλός ήρθατε παρακαλώ περάστε>> λέει μια κοπέλα και μας δείχνει την ιδιωτική πόρτα για να μπούμε μέσα. 

Ο χώρος είναι τεράστιος αλλά, το μόνο που βλέπεις είναι ένα μικρό τραπέζι στο κέντρο της αίθουσας διακομισμένο με ένα  αναμμένο ψιλό κηροπήγιο στην μέση του. Η ατμόσφαιρά είναι πολύ ωραία καθώς ελάχιστο φως πέφτει πάνω μας τόσο όσο χρειάζεται για να φάμε αλλά, και για να είναι ρομαντικά. Ο Έρικ τραβάει την καρέκλα μου για να καθίσω και μετά πάει απέναντί μου. Η κοπέλα εμφανίζεται ξανά κρατώντας αυτή την φορά ένα μπουκάλι λευκό κρασί και βάζει από λίγο στα ποτήρια και το αφήνει μέσα στην σαμπανιέρα.

  <<Λοιπόν αυτό είναι αρκετά ρομαντικό για εσένα>> λέει και γελάω καθώς θυμάμαι αυτά που του είπα στη βίλα. <<Αρκετά θα έλεγα αν και δεν πίστευα ότι ο γυναικάς Έρικ θα ήταν ρομαντικός>> λέω και με κοιτάζει καθώς σηκώνει το ποτήρι του <<Για όλα υπάρχει πρώτη φορά μωρό μου>> λέει και πίνει από το κρασί του χαμογελάει και σηκώνω το φρύδι μου και πίνω και εγώ μια γουλιά <<Αλλά, δεν αργώ να σε βάλω πάνω στο τραπέζι και να σε πηδήξω>> λέει κοφτά και πνίγομαι. <<Δεν θα τολμούσες>> του λέω άγρια και με κοιτάζει πονηρά <<Πας στοίχημα>> λέει και κοκαλώνω κοιτάζω γύρω μου το άδειο δωμάτιο και σκέφτομαι πως δεν είναι πολύ καλή ιδέα να του πάω κόντρα αν και το μικρό τερατάκι μέσα στο κεφάλι μου, μου φωνάζει ΠΑΣ ΠΑΣ αλλά το αγνοώ. Η κοπέλα έρχεται και μας φέρνει πιάτα με διάφορα κρέατα, σαλάτα και κάποια ορεκτικά. <<Σχετικά με αυτό που με ρώτησες τις προάλλες στο σπίτι σου>> λέω και με κοιτάζει στα μάτια περιμείνοντας την απάντηση μου <<Δέχομαι>> λέω και χαμογελάει ενώ ξεκινάει να τρώει από το πιάτο του.