ΕΡΙΚ   

Είμαι καθισμένος στο σκαμπό ενός strip club όπου πρόθυμα κορίτσια με ένα σου νεύμα δεν έχουν πρόβλημα να σε ακολουθήσουν οπουδήποτε. Κοιτάζω γύρω μου το μέρος μυρίζει φτηνό ουίσκι σαν και αυτό που κρατάω στα χέρια μου και καπνό τσιγάρου. Έχω μόλις αγκυροβολήσει στο Σιάτλ με το carpe diem και είχα ανάγκη να ξεφύγω απ' όλες τις μαλακίες που βίωσα τις τελευταίες μέρες στο κυνήγι της αλήθειας της δικιάς μου αλήθειας. Συνοφρυώνομαι και πίνω μονοκοπανιά το υπόλοιπο ουίσκι κάνω νόημα στον μπάρμαν να το ξαναγεμίσει. Έχω ανάγκη να ξεχάσω και πάντα βρίσκω τον τρόπο. Κοιτάζω πίσω μου μια κοπέλα ετοιμάζετε να ανέβει στο στύλο και να αρχίσει να χορεύει ενώ τα αχόρταγα μάτια των αντρών από κάτω με ήδη την κοιτάζω και δεν μπορούν να κρύψουν την ηδονή του. Άχρηστοι λέω από μέσα μου αν και δεν πάει καιρός από τότε που και εγώ βρισκόμουν ακριβώς σε αυτήν την θέση αλλά, μεσολάβησαν πολλά από τότε η σκέψη της Κέιτ με κάνει να συνοφρυωθώ ξανά. Πίνω δυο - τρις γερές γουλιές από το ποτήρι μου  την ώρα που μια ψιλή κοκκινομάλλα με πλησιάζει κουνώντας προκλητικά τους γοφούς της κάτω από το άκρος προκλητικό φόρεμά της. 

Κάθετε στην άδεια θέση δίπλα μου και με κοιτάζει <<Ένας άντρας σαν κι εσένα δεν πρέπει να κάθετε μόνος του>> λέει και χαμογελάει και μου δείχνει πως είναι έτοιμη για όλα. Ο παλιός μου εαυτός κάπου μέσα μου χαμογελάει καθώς θα την είχα αρπάξει ήδη και θα είχα φύγει για το διαμέρισμά μου. <<Φύγε>> της λέω και αφού πρώτα με κοιτάζει λες και κάτι τέτοιο το ακούει πρώτη φορά αλλά, κάνει ότι τις είπα απομακρύνεται. Πίνω το υπόλοιπο ποτό και για τρίτη ή τέταρτη φορά δεν θυμάμαι πια ζητάω να το ξανά γεμίσουν. Σε λιγότερο από ένα λεπτό είναι και πάλι το ποτήρι μπροστά μου. Το κεφάλι μου αρχίζει να πονάει και μια ελαφριά ζαλάδα εξαπλώνετε μέσα του ίσως φταίει το πότο ή η κόκα που είχα κάνει πριν να έρθω εδώ γιατί θυμάμαι πως η ποιότητά της εδώ μέσα δεν είναι η καλύτερη. Είχα χρόνια να βρεθώ σε αυτήν την κατάσταση από τον θάνατο της Έμιλυ της μητέρας μου και τώρα για άλλη μια μάνα βρίσκομαι πάλι στην ίδια θέση. 

Όλο αυτό το διάστημα και πριν γίνει ο γάμος της Κέιτ είχα βρει όταν καθαρίζαμε την αποθήκη του ομίλου μια κούτα όπου περιείχε όλα τα έγραφα της υιοθεσίας μου αλλά, τίποτα για την μάνα μου ή τον πατέρα μου μόνο μια διεύθυνση. Τότε άρχισε να μπαίνει η ιδέα πως θέλω να μάθω πια σκατά ήταν η γυναίκα που με παράτησε μόλις με γέννησε και το έμαθα. Ο Τζάκ  Μπράουν ο ντετέκτιβ που έβαλα δεν άργησε να βρει κάποιες πληροφορίες και να μου δώσει την τελευταία διεύθυνση στην οποία έμενε. Το είχα αφήσει όμως στην άκρη γιατί είχα στο μυαλό μου τον γάμο της Κέιτ και όταν έμαθα στο νοσοκομείο ότι ήταν έγκυος με το παιδί μου ήθελα να τα σπάσω όλα. Τους έκανα την χάρη και έφυγα όχι για πολύ όμως έπρεπε πρώτα να αντιμετωπίσω τους δικούς μου δαίμονες και τώρα που επέστρεψα τίποτα και κανένας δεν με σταματάει από το αποκτήσω αυτή την γυναίκα. Κοιτάζω πίσω μου όπου γύρω από την κοπέλα που χορεύει μια σερβιτόρα προσφέρει έναν δίσκο πάνω στον οποίο είναι απλωμένη κόκα. 

Ξαναγυρίζω μπροστά και η εικόνα της γειτονιάς όπου διέμενε η βιολογική μου μάνα έρχεται ξανά στο μυαλό μου η μόνη που την ήξερε και μου μίλησε αφού της πρόσφερα ένα μεγάλο χρηματικό ποσό ήταν η γειτόνισσα της. Όπως με ενημέρωσε έχει πεθάνει εδώ και τρία χρόνια από υπερβολική δόση κόκας. Ένα γελάκι ξεφεύγει από το στόμα μου τελικά ίσως είναι στο dna μου και της έχω μοιάσει. Η ηλίθια πότε στην ζωή μου δεν ξεπερνούσα τα όρια ούτε στο ποτό ούτε στα ναρκωτικά. Πίνω μια γουλιά από το ουίσκι μου και το αφήνω να μου κάψει τον ουρανίσκο μου καθώς θυμάμαι τα υπόλοιπα λόγια της "Τα είχε με έναν από το λύκειο στο οποίο πήγαιναν μαζί όταν έμαθε ότι έμενα έγκυος σε εσένα την παράτησε και έφυγε αν και πρώτα της έδωσε λεφτά για να σε ξεφορτωθεί. Αυτή σε κράτησε και μόλις γέννησε μετά από λίγο σε έδωσε σε ένα ίδρυμα. Έπιασε δουλειά σαν σερβιτόρα αλλά, συχνά δούλευε και σε έναν οίκο ανοχής. Την τελευταία φορά που την είδα πριν πεθάνει μέσα στο σπίτι της είχε πηδηχτεί με κάποιον για να πάρει την δόση της". Παίζω ξανά και ξανά τα λόγια της στο μυαλό μου άραγε θα είχα γίνει και εγώ ένας ναρκομανής εάν με είχε κρατήσει κοντά της ή μήπως όλα θα ήταν διαφορετικά και τώρα θα ζούσε. 

<<Μίλλερ>> μια φωνή με κάνει να γυρίσω το κεφάλι μου πίσω <<Τζον>> λέω και κοιτάζω τον άντρα με τα μαύρα μαλλιά και μάτια τα οποία φαίνονται κόκκινα προφανώς έχει κάνει χρήση ναρκωτικών. Ο Μεγάλος Τζον Κλαρκ μεγαλομέτοχος πολλών επιχειρήσεων σε όλη την Αμερική στέκετε μπροστά μου και δεν είναι η πρώτη φορά που τον βλέπω έτσι <<Καιρό έχουμε να σε δούμε στα μέρη μας αλλά, απ' ότι βλέπω οι παλιές συνήθειες δεν κόβονται>> λέει και και στενεύω τα μάτια μου. <<Έμαθα για τον γάμο της κόρης του αδελφού σου με τον Κρις Τέρνερ>> λέει και ένα γελάκι ξεφεύγει από τα χείλη του <<Ο σπουδαίος Γουίλ θα έδινε την κόρη του στον άντρα τον οποίο, πολέμησε ο αδελφός του πιο πολύ από κάθε άλλον στις δικάστηκες αίθουσες αλλά, ίσως βρήκατε τρόπο παρέα με τον Τέρνερ να επεκτείνεται τον όμιλό σας>> μου λέει και γρυλίζω <<Αι γαμήσου Τζον>> του πετάω στα μούτρα <<Ω αυτό είναι το μόνο σίγουρο που θα κάνω>> λέει και χαμογελάει πλατιά. Η κοκκινομάλλα η οποία πριν λίγο είχε έρθει δίπλα μου πλησιάζει ξανά αλλά, αυτή την φορά στρέφει το πρόσωπό της προς τον Τζον <<Θα θέλατε παρέα>> λέει και ανοιγοκλείνει τις βλεφαρίδες της. Ο Τζον μου ρίχνει ένα πονηρό χαμόγελο και την πιάνει από το χέρι οδηγώντας την έξω. 

Ξαφνικά η ατμόσφαιρα γίνετε όλο ένα και πιο αποπληκτική πετάω κάποια χρήματα πάνω στο μπαρ χωρίς να περιμένω τα ρέστα και βγαίνω έξω όπου ο με περιμένει το SUV με τον Ρόμπερτ τον καινούργιο οδηγό μου, μέσα σκέφτομαι να τον κρατήσω. Τον είχα προσλάβει αυτό το διάστημα που έψαχνα για το παρελθόν μου καθώς δεν είχα όρεξη να οδηγώ τόσο μεγάλες αποστάσεις όμως, ανταποκρίθηκε στα καθήκοντά του και είναι καλός -  πολύ καλός θα έλεγα στην δουλειά του. Μου ανοίγει την πόρτα και μπαίνω στο πίσω κάθισμα <<Σπίτι>> λέω κοφτά και μου κάνει ένα νεύμα με το κεφάλι του βάζει μπροστά και βγαίνει στους δρόμους του Σιάτλ. Όταν φτάνουμε σπίτι δεν νοιώθω καν τα πόδια μου πηγαίνω στο υπνοδωμάτιο και πέφτω πάνω στο κρεβάτι χωρίς να κάνω τον κόπο να ξεντυθώ. 

ΓΑΜΩΤΟ το κεφάλι μου κουδουνίζει τι σκατά ανοίγω τα μάτια μου αλλά, ακόμα είναι σκοτάδι έξω βλέπω το κινητό μου να χτυπάει κάτω στο πάτωμα, προφανώς θα μου έπεσε όταν ξάπλωσα. Κοιτάζω την οθόνη ο πατέρας μου τι σκατά θέλει τέσσερις το πρωί. Έχουμε να μιλήσουμε σχεδόν πέντε μήνες και δεν έχω καμία όρεξη να του απαντήσω τώρα. Έχω να κάνω μια κουβεντούλα μαζί του κάποια στιγμή ίσως αύριο ή μεθαύριο και δεν με νοιάζει αν θα του αρέσουν αυτά που θα ακούσει η όχι. Όμως μια σκέψη με κάνει να πεταχτώ από το κρεβάτι η ΚΕΙΤ. Το σηκώνω <<Ναι>> λέω με όσο πιο νηφάλιά φωνή μπορώ ακούω την αγανάκτηση από την άλλη γραμμή <<Πάλι μεθυσμένος είσαι Έρικ>> λέει κοφτά <<Τι θες;>> τον ρωτάω άγρια κάνει μια παύση και παίρνει μια κοφτή ανάσα και νιώθω το αίμα μου να αρχίζει να σφυροκοπάει μέσα μου. 

<<Η Κέιτ χάθηκε δεν την βρίσκουμε εδώ και πέντε μήνες>> λέει κοφτά. ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΟΥ ΤΟ ΛΕΕΙ. <<Τι στο διάολο είναι όλα αυτά τώρα μου το λες>> φωνάζω και το κεφάλι μου διαμαρτύρεται από το ποτό που έχω καταναλώσει <<Νομίζαμε>> λέει και σταματάει <<Τι σκατά νομίζατε>> του λέω δυνατά <Ότι ίσως να ήταν μαζί σου>> μου απαντάει και ο θυμός μου εκρήγνυται <<Μαζί μου εάν θυμάσαι καλά με έδιωξες και μου είπες να φύγω και να  μην γυρίσω μέχρι να με πάρεις εσύ και τώρα με καλείς για να μου πεις πως την χάσατε>> λέω έξαλλος και τα περνάω το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά μου. Ηλίθιοι όλοι τους είναι ηλίθιοι πως μπορέσαν να την χάσουν από τα μάτια τους. Δεν είχα επικοινωνήσει μαζί της για να τους αφήσω να χωνέψουν την όλη κατάσταση και για να μην έκανα τα πράγματα χειρότερα και τώρα μου λένε πως αγνοείτε πέντε γαμημένους μήνες. 

ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΕΝΤΕ ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΒΡΟΥΝ. Βρίσκομαι σε κατάσταση εκτός ελέγχου<<Έλα στον όμιλο στις οκτώ>> λέει ο πατέρας μου και το κλείνω πριν πει τίποτα άλλο. Σκατά χρειάζομαι μπάνιο και καφέ πολύ καφέ. Πληκτρολογώ το νούμερο του Τζακ στο δεύτερο χτύπημα το σηκώνει <<Μίλλερ>> λέει <<Τζακ θέλω να ψάξεις να βρεις την Κέιτ τώρα έχεις διορία μέχρι αύριο το πρωί>> λέω και ξεφυσάει προφανώς ξέρει για πια μιλάω <<Ξέρεις τι ώρα είναι>> λέει και μουγκρίζει <<Δεν με νοιάζει έχει εξαφανιστεί εδώ και πέντε μήνες και είναι έγκυος>> του λέω κοφτά <<Πέντε μήνες>> λέει χωρίς ούτε ο ίδιος να μπορεί να το πιστέψει <<Ναι είναι όλοι τους άχρηστοι δεν μπορούν να την βρουν φρόντισε να μην γίνεις και εσύ σαν κι αυτούς>> του λέω απειλητικά <<Α και μίλα με τον Ντέιβιντ Μουρ αυτόν πρέπει να έχει βάλει ο πατέρας μου με τον Γουίλ για να την βρει κοίτα εάν έχει βρει καμία άκρη ο μαλάκας και  να με ενημερώσεις σύντομα>> του λέω και δεν περιμένω να μου απαντήσει κλείνω το κινητό μου και βγάζω βιαστικά το πουκάμισο και το παντελόνι μου για να μπω στο ντουζ.