Happy New Year!!! 

M A R I U S

Naalimpungatan ako dahil sa malakas na sigawan sa labas ng kwarto ni Milleana. Napatingin ako kay Meinard na nakaupo sa sa couch at nakatingin sa pinto while crying. Lumapit ako sa kanya at inalo ito. 

"Shhh why are you crying?" I asked him. 

"Mom is fighting with a stranger outside!" He cried. Kumunot ang noo ko. And then I realized, it's Mom and Dad, fighting outside!! Mabilis akong lumabas ng kwarto at pumagitna sa kanilang dalawa. 

"Kung hindi ka naging pabayang Ina, hindi ito mangyayari sa anak mo!!!" Dad exclaimed. 

"Kasalan ko pa?! Kasalanan ko pang naghahanap buhay ako para may ipakain sa mga anak ko?!" Mom shot back. 

"Dad! Mom! Nasa hospital kayo! Please!" Pigil ko sa kanilang dalawa. Napabaling sakin si Mommy at agad akong niyakap. 

"Ang anak ko! Marius! I miss you!" Umiiyak na sambit ni Mommy. I hugged her back and brush her hair. 

"I miss you, too Mom." 

Napatingin ako kay  Daddy. He looks very furious while looking at us. 

"How can you explain about the kid?" Dad uttered. Naramdaman kong naestatwa si Mommy at mas humigpit ang pagkakayakap niya sakin. 

"Dad please not this time---"

"Did you know about the kid?" He asked me. Umiling ako sa kanya. 

"I just found out about him when I went to their house to get some of her clothes." 

"You don't have to know! Diba itinakwil mo na kami? Gaya ni Milleana, hindi mo siya anak. Diba yun naman ang gusto mong paniwalaan?! Lahat ng sinasabi ni Veronica ang pinaniniwalaan mo. Hindi ako nagkulang bilang Ina, Mourice, ikaw ang problema! You failed as a father!!" Hindi ko na napigilan si Mommy na pumasok sa loob ng kwarto ni Milleana at ibalibag ang pintuan. 

Napatingin ako kay Daddy. He's clenching his jaw furiously pero hindi nakatakas sakin ang panunubig ng kanyang mga mata. 

"Mga anak mo sila Dad, they both love Spicy Pork Liver Adobo." I tapped his shoulder at nauna na kong pumasok sa kwarto ni Milleana. Naabutan ko si Mommy na yakap-yakap si Meinard at bahagyang pinapatahan sa pag-iyak. 

"Mommy..." I called her. She extends her arm to hug me again as I sat besides Meinard. 

"Will she be fine Mom?" I asked her. 

"Of course she will... Your sister had been through a lot Marius." She caressed my cheeks. Napatingin ako kay Meinard na namumula ang ilo at bahagyang sinisinok na nakatingin sakin. 

"I told you before Meinard, that you'll soon meet your Kuya, right? Here he is now!" Mom exclaimed. Ngumiti ako kay Meinard na tumingin muna kay Mommy bago sakin. Unti-unting sumilay ang ngiti niya sa mga labi and hugged me tight. 

"We'll play basketball? I always play with Ate. My playmates always play with their brothers." He pouted. 

"Sure! We have our own covered court, we could play there. When you start staying in our house--" 

"Marius..." Mom cut me off. 

"Dapat lang na sa mansyon na kayo tumira Lauren, I'll hire a private nurse for Milleana, at hindi ko hahayaang lumaki ng malayo sa akin ang bunso ko." Dad entered the room. Agad na tumalim ang tingin ni Mommy sa kanya. 

"Hey little boy. I'm your Dad." He patted Meinard's head. Lumabi ito at bigla na lang umiyak ng malakas. Malakas na hinampas ni Mommy si Daddy sa braso. 

"Takot yan sa monster! Monster ka kasi!" 

I can't help myself but smile. They're acting like kids again. Binuhat ni Daddy si Meinard at bahagyang sinayaw-sayaw. I know he's been wanting some kids in the house. 

Agad akong tumakbo papunta kay Milleana ng makita ko siyang gumalaw. 

"M-Milleana..." I called her. Hirap siyang dinilat ang kanyang mga mata as tears started to stream down her cheeks. 

"S-Shhh it's okay baby, andito na kami. Hindi ka namin pababayaan." Mom brush her cheeks. Tinignan ako ni Milleana tapos si Mommy and her gaze landed on Dad who's carrying Meinard on his arms. 

"M-Mommy..." She uttered in a shaky voice. Hinawakan ni Mommy ang kamay niya as she tried so hard not to cry kahit kitang-kita ko ang pangingilid ng mga luha niya. 

"Shhhh nagugutom ka ba?" She asked her. 

"I was so scared..." Milleana cried. Nakagat ko ang ibabang labi ko at inalis ang tingin ko sa kanya. Pain and horror are written on her eyes at hindi kaya ng puso ko ang tignan siya sa ganoong kalagayan. I just can't imagine what they did to her!! Ayoko ng isipin, if I was a minute late baka wala na si Milleana ngayon. 

"W-Wag kang mag-alala, nailigtas ka ng kuya mo, nothing worse happened, ang mahalaga buhay ka." 

"Why is he here?" Milleana asked. I saw her looking at Dad. Malungkot ang mga mata ni Daddy habang nakatingin sa kanya. Guilt is written all over his face while Milleana is looking at him coldly. 

"M-Milleana, he flew all the way from Cebu when he found out what happened to you." I told her. Hindi ako tinignan ni Milleana.

"Do I have to be thankful? Who are you anyway? Diba nga sabi mo hindi mo ko anak?! Even though I look more like you more than Marius does! Kahit na lahat ng paborito mo ay paborito ko rin, we have the same hobbies! Na kahit ilang tao ang nagsasabing I am the girl version of you mas pinili mo pa ring paniwalaan ang Veronica na iyon! Never in my life that I have doubted that you are my father!!!" 

Bumuhos ang mga luha ni Milleana as Mom tried to calm her down. 

"Umalis ka dito!!!" She shouted furiously. "Umalis ka! Ayoko sayo! Alis!!!" She kept on shouting. Nagdudugo na rin ang dextrose and I even helped to pin her down pero nagpupumiglas pa rin siya. I pressed the emergency button dahil hindi na nakikinig samin si Milleana. 

She kept on screaming and shouting!!

"Wag po!!! Please tama na po!!! Tulong!!! Umalis ka dito! Alis!!!" She screamed. Nanginginig ang mga kamay ko as I was holding her. Dumating na rin ang mga doctor at nurse at may tinurok na kung ano sa kanya, naramdaman ko ang panginginig ng kanyang katawan at unti-unting panghihina until she lost consciousness again. 

"A-Ano pong nangyayari sa kapatid ko?" I asked the doctor. Umiling-iling ito. 

"By the looks of it, the patient is suffering from psychological trauma, as soon as she can be discharged we suggest an immediate physical and psychological therapy." 

Ilang linggo rin ang inabot ni Milleana dito sa hospital. She refused to answer some of our questions, gaya ng kung paano siya napunta sa lugar na iyon at kung sino ang kasama niya. She's starting to adjust to Dad. Pumayag na rin silang sa bahay na tumira so we can monitor her recovery lalo't ob-gyne si Mommy at hindi niya specialization ang kaso ni Milleana. 

She can now walk with crutches. Pero bakas pa rin ang ilang mga pasa at sugat sa katawan niya lalo na sa braso. Madalas niya ring iniinda ang sakit sa tagiliran niya dahil sa mga nabaling ribs. 

"Angelica? Veronica's daughter?!" Dad spat ng lumabas ang report tungkol sa nangyari kay Milleana. Nasa loob kami ng office ni Daddy dito sa mansyon. Mom is with us.

"That's not very surprising, Veronica will do anything just to be part of this family. Pati sarili niyang anak ginagamit niya." Mommy said. Umigting ang panga ko. 

"She's delusional! Kailangan na siyang makulong Dad before she even tries to do anything worse!" I uttered. Nasa kulungan na ang mga lalaking muntikan ng pumatay sa kapatid ko and we made sure that they won't be able to contact their boss para hindi ito makapagtago. 

Umamin naman ang mga lalaking iyon na napag-utusan lang sila ng babaeng nagngangalang Angelica na takutin si Milleana, but unfortunately the two of them wanted to rape her which resulted to more disastrous events. 

Pinatanggalan ko na ng bayag yung dalawa. They don't hurt my sister like that!! They will rot in jail, and they can feast on Angelica and that freakin' witch Veronica all they want!!! Sisiguraduhin kong mas malupit pa ang pagdadaanan nila sa kulungan. 

"You heard my son, send them to hell." Utos ni Dad sa mga tauhan namin. Agad namang silang tumalima at umalis. Naiwan kaming tatlo nina Mommy at Daddy dito sa office. 

"Your ex girlfriend is insane." Mom told Dad. Napasentido na lang ako dahil mukhang mag-aaway na naman sila. 

"She's the biggest mistake in my life." Dad hissed. Bumukas ang pintuan ng office at iniluwa nito si Milleana na nakaupo na sa electric wheelchair niya. Maybe she's tired again. 

"Dad, I wanna go back to school." She said. 

"What?! Hindi ka pa lubusang magaling Milleana!" Bulyaw ko dito. Inirapan lang niya ko and maneuvered her wheelchair papunta sa harapan ng upuan ni Daddy. 

"But first, I want you to bring Barbie to me, ikukwento ko ang buong pangyayari." 

#unedited