#TormentNight

***
Mandy's POV

After that dream, every single time I close my eyes, para bang nakikita ko ang pulang matulis niya mata na nakatitig sa akin. Iniling ko nalang ang ulo ko bago napag-pasyahang maligo. And besides it's just a dream.

Nothing real about it.

'But the feeling is so real'

After a minutes, natapos na rin ako. This day was special to me. Ito ang unang araw ko sa bago kong school at ayokong masira ito dahil sa panaginip na'yon.

"Mandy hurry up, baka ma-late ka sa school mo!"

"Yes mom!" Mabilis akong nagsuklay at dumiretso na sa kitchen.

"Kain na," Mom said habang inilalapag ang niluto niya para sa'min.

"It's smell nice Mom." Biro ko bago umupo. She smiled.

"Kumain ka na, baka ma-late ka na sa first day mo sa school." Paalala ni Mom. I nodded before I started eat my food. Binilisan ko na ang pagkain ko, ayoko naman na ma-late ako sa first day ko.

Mga ilang minuto lang ay natapos na rin ako sa pagkain. Ako at si mom ay papunta na sa bago kong school.

"Mom, kailan uuwi si Dad?" Hindi pa kasi nakaka-uwi si Dad after ng dumating kami rito. At hindi pa rin siya tumatawag kahit kamustahanin kami ni Mom.

"Next week pa uuwi ang Daddy..." Ramdam ko ang lungkot sa boses ni Mom. Alam kong na-miss niya sa Dad kahit hindi niya sabihin. Kahit rin naman ako. I miss him so much.

Nakita kong nanggigilid ang luha sa mata niya.

"Are you crying Mom?"

"No I'm not, na puwing lang ako." Umiwas siya sa akin at kita kong pinunasan niya ang luha niya.

"Paano ka naman mapupuwing, we are on the car and besides kalilinis mo lang rito." Paliwanag ko.

"Alright-alright, yes I miss your Dad, wala naman akong magagawa. It's his duty, kailangan niya roon at mas kailangan siya doon dahil maraming umaasa sa kanyang tao." Paliwanag niya. Mom know about Dad's duty, kaya nga niya kayang tiisin ang lungkot na nararamdaman niya pag wala si Dad.

She love Dad so much na kaya niyang tiisin ang lahat ng sakit. But I can't tell kung kalian niya kayang tiisin iyon. But I know she will never give up on Dad.

Alam ko na sa isip ko na baling araw na maghihiwalay rin sila ni Dad. Pero, desisyon na nila iyon. Kung saan sila magiging masaya doon ako.

"Mom-" Bago pa man ako makapag-salita, nagsalita si Mom.

"Where here!" Masigla niyang wika.
Tumingin ako sa labas ng bintana, then I saw the whole of the school.

'Central Wings Senior High School' I whispered.

Not so big, but it's okay.

As we arrived at the car park, "Do you want me to go with you?" Mom offered.

"I'm okay Mom, I'm older enough para samahan pa. Puntahan mo na lang kaya si Dad?" I request.

"Wag na, baka busy pa Daddy mo." Mom answered. "Hindi ka na ba talaga magpapasama?" Dagdag pa niya.

"I'm okay Mom, don't worry about me. I'm okay."

"Okay." I slung my backpack on my right shoulder, at tiyaka bumaba.
Hinitay kong umandar at umalis si Mom bago ako pumasok sa entrance.

Hindi ko na hinanap ang pangalan ko sa list ng transferee sa board. Nakalagay na kasi sa receipt ang section ko at syempre may mapa pa. Ang cool nga eh. Nakarating na'ko sa room. Luckily, wala pang teacher. It is seven-fifty five, five minutes after the first subject start.

Wala pa masyadong tao sa loob. Pumasok ako sa loob at pumuwesto sa taas. The seat is like a theater style, half-circle na pataas.

Mga ilang minute, rumami na ang tao sa loob at dumating na rin ang first subject teacher.

Pagkapasok pa lang ng teacher agad siyang kumuha ng chalk at nag-sulat.
Miranda Gonzalvo.

"I'm Miranda Gonzalvo, I will be your adviser and subject teacher in Media Literacy." Pakilala niya. Miss Gonzalvo must be in her late twenties though I couldn't entirely sure. She had tan skin and straight-long brown hair. Kung hindi lang siya mukhang masungit, she might've been even beautiful.

"There's no class for today just enjoy your first day. Class dismissed!" Agad na lumabas si Miss pagkatapos niyang magpakilala.

"Hi, transferee ka?" Tumingin ako sa gilid ko, kung saan my kumuhit sa akin.

"Hello, ah oo." She looks like a Korean. Straight black hair, pointy nose, red thin lips, pale skin at singkit. She's like an angel.

"If you want, I will tour you?"

"Okay lang ba sayo?" Ang cute niya talaga. Lalo na yung red cheek niya. Ang sarap pisilin.

"Oo naman. Kaya nga ako na ang nagyaya."

"Okay-sige."

Lumabas na kami after naming mag-usap. Nilibot niya ako sa school. Hindi siya ganun kalaki. Meron ditong limang building, sa North, East, West, South and Central Wings. Ang pinaka main building ay ang Central Wings na nasa center ng school.

After akong nilibot ni Jenny ni-announce nila na wala ng klase sa susunod pang subject, dahil daw makapaglibt-libot.

"Gala tayo Mandy." Suhestiyon niya habang kami ay naglalakad sa hallway.

"Maybe next time, may gagawin pa ako sa bahay." Pagsisinungaling ko. Ang totoo wala naman akong gagawin, tintamad lang akong mag-gala. At naalala ko na kailangan kong tulungan si Mom sa pag-aayos ng bahay at bumili ng mga gamit sa bahay.

"Ah ganun ba? Okay next time na lang pero, treat mo. Hahaha!" Tumawa siya habang nag-aayos siya ng gamit. Naramdaman kong nag-vibrate ang cellphone ko sa bulsa, kinuha ko ito tiningnan kung sino ang nag-text. It's Mom.

"Okay-okay, sige alis na'ko naghihintay na si Mom sa parking eh."

"Okay bye!"

Lumakad na ako papuntang parking kung saan naghihintay si Mom. Nakita ko si Mom na nakasakay sa driver's seat at halatang busy sa binabasa niyang novel. My Mom was bookworm, hindi lang halata. Her favorite genre is Romance and Fantasy.

"Mom." Hindi niya napansin na nasa tabi niya ako kaya, medyo na gulat siya sa pagtawag ko.

"Mandy, you startled me." I laugh. Sinara niya ang libro na binabasa niya at tinago sa bag na nasa backseat.

"So where are we going now, Mom?" I asked.

"Mall. Tulungan mo akong bumili ng mga gamit sa bahay." She answer.

I nodded.

"Okay."

***

Maaga kaming naka-uwi sa pamimila ng mga gamit sa bahay. At ito ako, pagod sa dami ng gamit na pinamili ni Mom.

Nakahiga ako ngayon sa kama at nakatingin sa kisame, kahit wala naman akong tinitingnan. Nagisp-isp ng kung ano-ano. I was thinking about that dreams. Every time na lagi kong iniisip 'yon, lagi na lang lumalakas ang tibok ng puso ko. I don't know why, but it always bugging me.
I don't know exactly what happened.

That dream is creepy.

I sigh.

Inayos ko ang pagkakahiga ko at ipinikit ang mga mata ko at hinayaang dalawin ng antok

Binuksan ko ang mata ko dahil sa pamilyar na amoy ng bulaklak, tunog ng ibon at ang lamig na bumabalot sa aking katawan. Nilibot ko ang mga mata ko sa buong paligid. It's an old village. I was standing near the river. Kitang-kita ko ang kabuoan ng baryo at kita ko rin ang pamilyar na kastilo sa tuktok ng bundok sa dulo ng village.

My heart starts to surge again as I remember the guy.

Humakbang ako ng isang beses at bigla na lang humangin ng malakas. Napahinto ako dahil sa lamig na dumadampi sa balat ko.

It's creeping me out.

I continue walking toward the village. Habang naglalakad ako, hindi ko maiwasang matakot. The doors continue slamming. A howling sound produced by the wind and the sounds of a crow flying around the village.

While I was walking, it was as if I feel someone looking at me. I look around, but nothing.

Thud. Thud. Thud.

My heart continually surging and it keeps beating fast as it was like a bomb.

Palinga-linga ako sa buong paligid. Hindi ako mapakali, sa paglalakad ko. Hanggang sa-

"Mandy, my dear little one. You came back." I was shocked. He's standing in front of me. And giving me smirk on his lips.

He was wearing animal fur, tight black pants, and leather shoes.
I was dumbfounded looking at him.
He's a goddess. Geez, what am I thinking?

"W-what d-do you w-want?" I stammered looking shocked at him.

"Don't you remember me?"

Natatawang tanong niya. Nagsimula siyang maglakad pa-punta sa direksyon ko.

"Stop right there!" I shouted. Be brave Mandy.

"Answer me, don't you remember me?" Nagsimula ulit siyang maglakad papunta sa direkson ko.

"Hey stop!" Sigaw ko ulit, para siyang bingi at patuloy pa rin siyang papalapit sa sa'kin. Hindi ako maka-galaw sa kintatayuan ko dahil sa hindi ko malamang dahilan. Shit!

"I said stop!" Mas binilisan pa niya ang paglakad pa punta sa direksyon ko.

My heart raced to surge into my throat. Suddenly I felt like running but it was as though my feet were buried in the ground.

Thud. Thud. Thud.

In a few blinks, he was standing so close in front of me.

Parang sasabog ang puso ko dahil sa sobrang lapit niya sa'kin. Hinahabol ko ang hininga ko dahil sa kaba na nararamdaman ko.

He leans his face in my neck-"I'm Levis Moudrake, a demon of a nightmare." He whispers.

"Do you remember me now?" A smirk glimpsed on his lips.