#TormentNights

---
Mandy's POV

"Mandy, are you done packing your things?!" My Mom. Abala ako ngayon sa paglalagay at pag-aayos ng mga gamit ko sa maleta. Unfortunately, always. Hindi kasi kami natigil ng i-isang bahay, lagi kaming nalipat ng bahay dahil sa trabaho ni Dad.

My Dad is a soldier. A general. Kaya lagi siyang wala sa bahay. Minsan isa o dalawang beses na lang siya umuuwi sa bahay. At minsan naman okasyonal ko nalang siya nakikitang nasa bahay.

Pero pag naan dito siya, lagi naman kaming umaalis o pumupunta sa ibang lugar. Na iitindihin ko naman siya dahil sa trabaho niya, pero hindi parin maalis ang pag-aalala at kaba dahil sa trabaho niya.
Pero pinangako niya naman na mag-iingat siya.

Pagkatapos kong mailagay ang mga gamit ko sa mga maleta, dumiretso na ako sa baba. Nilibot ko ang paningin ko sa loob ng bahay at wala akong nararamdamang lungkot o kirot sa puso ko na lilipat ulit kami ng bahay. I never called this a home it's just a temporary shelter.

"Mandy?"

"Yes Mom?" Sagot ko, kinuha ko na ang maleta ko at nagsimula ng maglakad palabas ng bahay.

"Are you okay?" Tanong ni Mom pagkasakay ko sa kotse.

"Yes, I'm okay Mom." Walang bakas na emosyon na sagot k okay Mom.

***

Ilang oras ang lumipas, nakarating na rin kami sa Laguna. Ako at si Mom na lang ang nauna sa bahay na titirhan naming. Tinawag kasi si Dad sa bago niyang kampo. Tiningnan ko ang buong labas ng bagong bahay na titirhan naming. Biglang may ingay akong narinig sa pinto at may lumabas na matandang babae.
Tiningnan niya kami at ngumiti.
Sa tingin ko nasa 60 na siya dahil sa puting buhok at mga kulubot sa kanyang mukha.

"Magandang umaga po Mam, ako po si Soledad Cruz, pwede niyo po akong tawaging Manang Solly. At ako po ang namamahala sa bahay at ako rin po ang makakatulong niya sa mga gawaing bahay." Pagpapakilala niya.

Meron kayang nakatira rito dati?

"Magandang araw rin po Manag Solly, ako po si Meghan at ito naman po si Mandy anak ko po." Pakilala ni Mom.

Tumingin sa akin si Manang at ngumiti." Magandang araw po Miss Mandy" Bati niya.

"Magandang araw rin po." Bati ko.

"Halina po kayo sa loob, tulungan ko na po kayo diyan." Kinuha niya ang isang  maleta sa likod sa kotse at dumiretso na sa loob ng bahay.

Pagpasok naming sa loob, tinignan ko ang buong bahay. The living room was spacious, with light mahogany walls. A wooden framed sofa was set facing the fireplace. Most of the furniture was dusty while the others were still swathed with white sheets cloth. At halatang hindi pa ito nalilinis.

To the left was the kitchen. The white curtain is hung from the window. Like the first one, most of them are made of wood. In there were two-burner stove, oven, and an old double-door fridge. And the floor is all tiles.

"Mom saan ang room ko?" Tanong ko pagpasok niya sa loob ng kusina.

"Upstairs on the right side." Sagot ni Mom habang busy sa pakikipag-usap kay Manang Soly.

"Okay." Tumango ako.

Pagpanik ko sa taas bahay, nakita ko agad ang nag-iisang pintuan sa kanan. Pagbukas ko ng pinto, biglang may malamig na hangin ang dumampo sa buong katawan ko. No wind. But the window were all closed. Nag simula akong mataranta dahil sa naramdaman ko.

'Kumalma ka Mandy.' I told myself.
Woah...

Pumasok ako sa loob at tinignan ang buong loob. It's huge than the one I left before. There's a bed, closet, and a table on the right side of the bed. At isang pinto na nakaharap sa kama. I think that's the bathroom. The walls are are painted in dull blue, covered with butterfly drawing on it. And all the types of furniture are made of old wood. In short old-style ang design ng bahay but, it's beautiful because of the butterfly.

"Ayusin ko na nga muna ang gamit ko."

Nilapag ko ang maleta sa sahig at sinimulang inilagay ang mga damit sa closet. Mga ilang oras na tapos ko na rin ilagay ang mga damit ko sa closet at linisin ang buong kwarto.

"Ka-pagod!"

Inihagis ko ang sarili ko sa kama at huminga ng malalim at pumikit.

"Woah.."

"Mandy!" I opened my eyes after I heard Mom calling my name.

"Why Mom?!" I shouted asking Mom.
"Kakain na, bumaba ka na muna!"
Huminga ako ng malalim bago tumayo sa kama.

Pag pasok ko sa kitchen kita ko na ang kabuoan nito at halatang kalilinis lang nito. Hindi kasi linis at natatakpan pa ng tela ang ibang gamit sa kusina.

Umupo ako sa upuan habang si Mom ay abalang naghahain ng pagkain sa mesa katulong si Manang.
Pagkatapos ni Mom maghain tiyaka lang siya umupo sa tabi ko.

"Manang sumabay ka na sa'min. Naparamii ang niluto ko dahil sabi ni Dani eh, dito siya kakain."

"Ah wag na po, nakakahiya po."

"Wag ka ng mahiya, umupo ka na rito. Masasayang lahat ng niluto ko."

"Sige po." Umupo siya sa tabi ni mom na kaharap ko.

"Mandy, I enrolled you now to your new school and this Monday na ang unang pasok mo." Mom said while eating. I nodded. What-wait! School?! Muntikan ko ng maibuga ang pagkain na nasa loob ng bibig ko dahil sa narinig mo.

"Are you okay?" Inabot ni Mom ang tubig sa akin at ininum ko.

"Mom, I thought sa bahay ako mag-aaral?" Bigla kong tanong. They never enrolled me in a school, dahil nga sa palipat-lipat kami ng bahay kaya hindi ko natatapos ang school ko.

"Don't you like it?"

"I like it, but I thought that I will study here?"

"I talk to your dad, and he told me that this is will be our home. For good." Hearing my mom said, I don't what I'm gonna react. I just smiled after hearing that. Alam ko na may posibilidad na maging totoo ang sinabi ni dad na dito na kmi titira. For good. Pero hindi ko inaasahan na ngayon. But I'm glad to know that this is will be our home finally.

"Aren't you happy?"

"I'm happy, nabigla lang po ako."

"Kumain kana bukas tayo mamimili ng gamit mo sa school."

"Okay po." I smiled widely. I'm happy na natupad ang isa sa dreams kong pumasok na sa school.

Pagkatapos naming kumain agad na akong dumiretso sa kwarto. Binato ko ang sarili ko sa kama. Without knowing, I was smiling. I'm happy because two my biggest dream came true.

Nagising ako dahil sa mga ingay na naririnig ko. A howling sound. Pero hindi ako nagising sa kwarto ko. It's a castle. At sobrang laki nito.

I'm dreaming.

Nilibot ko ang buog kastilo,  hindi siya yung ginto at pilak. Gawa siya malalaking bato. Chandelier hang on the center of the main castle, long wooden table and a red fabric place on it.

Before I knew it, nakaupo na ako sa isang upuan. Tumingin ako sa buong lugar. Madilim sa buog lugar at tanging kandila na nakapatong sa mesa ang ilaw, kaya hindi mo maaaninag ang buong lugar.

After a second, I nearly stood up upon hearing someone shuffling behind me. I stifled a cry and look around the castle. But there's nothing here except me.

Bumilis ang tibok ng puso ko. I gulped and told myself, 'this is just a dream'. Pero hindi parin maalis ang takot at kaba ang nararamdaman ko.

Mga ilang segundo ang lumipas, isang malakas na pagbukas na pinto ang narinig ko. Bigla akong napa-tayo sa upuan. Shit! Someone here!
Dali-dali akong pumunta kung saan nanggaling ang ingay.

I saw a shadow.

My feet froze as he walking toward the castle. Habang papalapit siya, mas naaninag ko ang mukha nito dahil liwanag ng buwan. Hindi ako makapag-salita dahil sa pangamba. My eyes widened as I tremble against the strange chill that crept to my spine.

Tall and bulky with pale skin and a messy jet-black hair. His eyes were red were void of any emotion. Before I realize, he stopped walking at iyon ang ikanagulat ko.

Hindi ako makapag-isip ng maayos. Para bang napako ang mga paa ko sa lupa.

He's looking at my direction. No. He's looking at me sharply and it's suffocating me. Then a smile curved on his lips.

In a blink of an eye, bigla siyang nawala sa harapan ko, 'nasan na siya?' nangangambang tanong ko sa sarili ko.

The hairs on the back of my neck stood up as a chill sensation shut down my spine. Ramdam na ramdam ko ang init ng hininga niya.

Bago pa ako maka-ikot, isang kamay ang naramdaman kong may humawak sa leeg ko.

My heart started surging again. Napalunok ako ng may naramdaman akong matulis na bagay na tumatama sa balat ng leeg ko.

"Mandy..."His voice. It's husky and sexy. He know my name. How? Bago pa man ako makapag-salita, he's hand started to explore my neck. Rinig na rinig ko na ang tibok ng puso ko dahil sa lakas nito.

I gulped.

'Sino ba siya?!' Iyan ang tanong na nasa ulo ko.

"Who are you?" I calmly question him. But deep inside I wanted to shout. He continue exploring my neck down on my shoulder. I was shocked when his other hand was on my face, rubbing my lips.

"Did you miss me my little one?"

***
Thanks for Reading!