Wspak zmierza po narodzinach człowieka
Brzydota krzywdzi cudze ślepia, nosiciela ku rozpaczy czołga
Wszak berło dzierży wagą niewidnego złota
Odciąża grabieżców nieskazitelnego serca

Ciągnie w zdrój szczerej lubości
Azaliż piękne lica dla fałszywej ponętą
Człowiecze uczucie po przebłyslu okrasza się pustką
Szczerość nie napawa serca obłudą
Nigdy węzłu z umysłem nie roni