Yerim's P.O.V

  "And Jungkook." 

My jaw dropped when I heard Ate Irene mentioning that guy's name. Shit. Bakit sa lahat ng panahon, for almost 8 years ngayon ko lang siya makita ulit? Tangina o. Ano bang nangyayari?

"Yerim? Diba dapat masaya ka bumalik na ang pinsan ko-"

"Hindi ate, hindi ako masaya. Malungkot ako, shit sarap umiyak," sabi ko ng napansin ko na ang mga luha na tumutulo mula sa aking mga mata. Umiyak na talaga ako eh. Sobrang saya- ang saya ko pero puta umiiyak ako. Ano to, tears of joy? Pero shit, iniwan niya ako. Eh hindi nga niya ako pinaglaban kay dad! Akala ko ba...

Mahal niya ako?

Pero sa tawag na yun, tinigil niya ang lahat.

"If you don't want to go, just stay here. I don't want you to be sad, Yerim." mahinang sabi ni ate Irene habang pinahid gamit ng mga kamay ko ang mga luha ko.

"Tita Yerim, why are you crying?" tinignan ko naman ang dalawang anghel ni ate Irene na nasa harapan ko. I smiled at them, at lumuhod.

"Tita is just happy, Taehyun." I replied at Taehyun, the boy one tsaka bigla naman akong niyakap ng isa.

"I don't want to see tita crying... You keep on making us smile," Taehee said tsaka sumabay na rin si Taehyun sa yakap. Ate Irene just smiled at me, tsaka nabigla naman ako na nakarinig ako ng boses- ang boses na matagal ko nang hindi narinig. The guy that left me for 2 times already.

Jungkook.

"Ate, nangdito ka lang pala. Asan ang kambal-" tinignan ko siya, at nanlaki ang mga mata ko. He looks, different.

More fucking handsome and manly. What the hell. Di na yung Jungkook noon na palaging nakahoodie tapos palaging naka white t-shirt lang at ripped jeans. He is so... damn.

Babae na ako. Hihi.

"Yerim?" he asked, also wide eyed. Bigla namang kumalas ang dalawa mula sa pagkayakap sa akin at tumakbo papunta kay Jungkook. So he's there, everywhere all along?!

Bigla namang lumapit si ate Irene sa akin at hinawakan ang balikat ko. She was still smiling.

"Galing yan sa korea, habang nangdito tayo sa states. When your dad knows about the two of you, kinontact niya ako para maging model si Jungkook sa clothing brand niyo dun sa Korea. And yes, sikat na siya dun. At dahil hindi ka naman bumalik sa Pilipinas at dito nalang nag-aral, so you didn't heard from him. And I was told to keep everything from you."

"Your father wants you to marry Jaehyun. So he did this all. But alam naman nating sila na ni Rose... then ano namang plot twist para baguhin na sila? Malapit na silang ikasal, for goodness sake."

I was dumbfounded. I never expected this will happen. Tinignan ko ng maigi si Jungkook na nilalaro ang mga bata. He looks so happy, so much happier. Napansin niya naman ang tingin ko kaya tumigil siya at sinabihan nalang ang mga bata. Ate Irene called the kids para bumalik sa bahay at kami nalang ang nangdito.

So awkward.

"So kumusta ka na?" I questioned first, at lumapit naman siya.

"Alam kong sinabi na ang lahat ni Ate Irene. I'm sorry." yumuko siya at there goes, the silence.

"Hindi ka nagpakita for almost 7 years. Ni hindi ko nga alam na sikat ka na dun sa Korea, tsaka iniwan mo nalang ako ng ganun-ganun lang. Tapos sorry lang?" sabi ko at naglakad pabalik sa bahay ng hinawakan niya yung kamay ko.

"Wait. Y-yerim, I missed you. I really miss you please, sorry. Sorry sa lahat." I can hear him stuttering at hinarap ko naman siya.

"You already left me for 2 times already, And-"

He pulled me towards him and I suddenly felt his lips unto mine. I closed my eyes, cherishing the moment that I met him again. My hands are already on his neck pulling him closer and making the kiss deeper. Shit.

We pulled apart, breathless. Our foreheads touching, at nararamdaman ko na ang hininga niya. He smelled so good.

"I still love you Yerim. And I'll do everything to make you mine again. Kahit na tibo ka, o hanggang ngayon may nililigawan kang babae, I will still be here for you. So damn much na noon pa lang, gusto na kitang maging akin. Pero pano naman, na bestfriend lang ang turing mo sa akin? And now, it's been too long. Too long that I want to steal your heart, ano pa mang mangyari. Yerim, I-" I cut him off with another kiss.

I know Jungkook. I know. I know everything. I know you loved me, I know.

And now, I know that I love you already. So damn much.

p/s LATE UPDATEEEEEEE HAHAHHAHAHAHHAA EPILOGUE NEXT!! Salamat guys sa pagsubaybay ng fanfic nato!!! HHAHAHHAHAHAHHAHAHHAHAHA SEE ON MY NEXT/SOON EPISTOLARIES!!!!

btw pumili kayo sa susunod na plot:

+ kinky series (again?)

+ parehas ng plot natoooo

HAHAHAHHAHAHAH byeee