Lisa's P.O.V

Tumakbo kaagad ako patungo sa room ni Yerim habang dala dala ang cellphone ko at tinatawagan si Taehyung. Shit, dahil kasi to kay Jungkook kanina!

"Room 56 Taehyung, tumatakbo na ako papunta dun!" sabi ko habang iniiwasan ang ibang taong naglalakad.

"Sige sige, salamat! Papunta na kami." I turned off my phone ng dumating na ako sa harapan ng pintuan ng room niya. I slowly opened it at nakita ko kaagad si Yerim na nakahiga sa kama na walang malay.

"Yerim!" sabi ko tsaka umiyak. Dahan dahan kong naglakad tsaka umupo tsaka hinawakan ang naka dextrose na kamay niya. Yerim... Ano bang nangyari sa iyo?

Ano ba talagang epekto ni Jungkook sa'yo?

Nabigla naman ako ng biglang bumukas ang pinto at nakita ko kaagad si Jungkook na hingal na hingal. He has tears on his eyes at pula-pula ang mga mata. This jerk, this fucking asshole. My eyes raged dahil sa galit at agad ko naman siyang sinugod at sinuntok. Putangina. Napahiga naman siya ng wala sa oras.

"Ikaw'ng gago ka!! Kayong dalawa ni Jaehyun ang dahilan nito eh! Putangina ka!!" sigaw ko tsaka lumuhod at sinuntok siya ng malakas sa mukha, pero di siya lumaban. He stayed there, tears are still falling from his eyes kaya tumigil ako at tumayo. I looked at Yerim's unconscious state kaya napaupo ako ng wala sa oras at  tinakpan ng dalawang kamay ko ang mukha ko at umiyak.

I felt Jungkook's hand on my shoulder tsaka niyakap ako mula sa likuran. Gusto ko sana siyang itulak pero di ko na kaya. Ang sakit sakit, ako yata ang nasasaktan ng grabe nito eh. Bestfriend ko si Yerim, actually kaming tatlo nila Jungkook nung high school. Ngayon, di na kami close ni Jungkook pero magkaibigan pa rin kami.

"Mahal ko si Yerim... mahal ko siya Lisa, di ko lang alam kung bakit-" I cutted him off.

"Shut up, just please. Alam ko ang lahat. Akala ko mahal mo talaga si Yerim? Pero bakit mo yun ginawa sa kanya?" sabi ko tsaka tumayo. Kinuha ko ang isang upuan sa isang table tsaka nilagay sa gilid ng kana ni Yerim.

"Di ko lang kasi maintindihan bakit si Jieun pa, gago ka talaga no?" dagdag ko pa at hinawakan ulit ang kamay ni Yerim. Jungkook stood up tsaka naglakad patungo sa pintuan.

"S-she started to fall inlove with you Jungkook... she realized what she did to you two weeks ago and now, she's here. Ipaglaban niya sana kayo eh pero nagawa mo ng iwan siya. Di ko lang alam kung papatawarin ka pa niya sa ginawa mong pagsira ng relasyon nila Jieun noon. You broke her, at natatakot akong magbago na talaga siya dahil sa'yo." I said, breathlessly as I fiddled with Yerim's fingers.

I can hear the door opening at in one thud, wala na siya.

1 Month After

Yerim's P.O.V

"Siguradong okay ka na maglakad mag isa pre? Baka masagasaan ka ulit ah." sabi ni Lisa at hinampas ko nalang ng malakas ang braso niya at tumawa.

"Ow! Sakit non pre ah!"

"Gaga okay na ako, strong ako diba? Pusong lalake ako!" sabi ko tsaka pinakita ang muscles ko pero tumawa lang ang gaga.

"Tss, sige na. Lumabas ka na."

I smiled at her cheerfully tsaka naglakad patungo sa labas. It's been a month since nasagasaan ako at pasalamat ngang minor head injury at ang mga paa ko lang ang may problema. It's been a few days since na discharge ako sa hospital at siguradong nakakalakad na ako. Nakakasakit ng likod yung wheelchair, ang hassle palaging umuupo. Dahan dahan akong lumabas sa gate tsaka inamoy ang simoy ng hangin sa labas. Mabuting nangdito pa ako sa bahay ni Lisa kesa sa bahay namin, dito ako gustong ipastay nila mama eh.

Kinuha ko ang cellphone ko mula sa bulsa ko at sinagot ang tawag mula kay Somi.

"Somi? Bakit?"

"Okay ka na?" tanong niya at tumawa lang ako.

"Oo naman, ako pa." sagot ko tsaka sumandal sa gate.

"Pwede ka bang pumunta rito sa bahay? Si kuya kasi eh..." rinig kong sabi ni Somi kaya nanlaki naman ang mga mata ko.

"Di pwede, may lakad ako eh." I lied. Actually di ko gustong makita na si Jungkook. Natatakot na akong harapin siya, mula nung iniwan ko siya. At nung nasagasaan ako sa araw na nakita ko sila ni Jieun.

"Please? Y-yerim... Aalis si kuya. He will go to the states para mag aral. He will transfer there, sabi ni mama. Please? See him one more time?" she pleaded and I sighed.

We're still bros. Kahit anong sakit na dinulot namin sa aming dalawa, he was once my friend, my best friend.

Kahit na pupunta ako sa mall para bumili ng polo eh. Tss, sige na nga.

Jungkook, I hope you'll forgive me.

And I already forgave you.

Nabigla naman ako ng nagvibrate ang phone ko at agad ko namang tinignan iyon. It was a message from Jaehyun.

Jung Jaehyun messaged you.

Jaehyun: mom wants to see you at the states

Jaehyun: wanna go?

Jaehyun: okay lang naman kung hindi.

Jaehyun: but it's important for the engagement

Jaehyun: to be stopped.

Jaehyun: act like who you are, and after ma stop na ang lahat

Jaehyun: i want us to remain friends

Jaehyun: im sorry for everything.

Jaehyun: sa pagsira ng buhay mo.

Jaehyun: i'm sorry.

Seen

Shit. The hell is going on?