Jaren volgden,
Het feest stopte nooit,
Alsof er niets anders was,
Misschien was dat toch zo,

Gezwegen als een graf,
Maar dat bleek ik ook,
Een graf, want de vorige,
De vroegere ik was weg.

Als je te lang in het duister blijft,
word je zelf het duister,
Niemand had het me gezegd,
en ik wilde toch niet horen.

Handen pikzwart,
Ogen zonder leven,
Geen kloppend hart,
Waar was ik gebleven?

De duistere koningin
Gemaakt door Satan
Niemand medelijden
Met de gebrokene

Lakens over spiegels,
Ik wilde haar niet zien,
Maar Zij achtervolgde Mij,
Zelfs in mijn dromen,

Zwart omhulsel
Zonder kleur
Achter Zij, leven,
Voor Mij, niets.

Ik sprak over Zij en Mij,
Zij was dit, en ik,
Ik was zo, maar oh,
De leugens, zo simpel,
Vloeiend over lippen.

Zij was een monster,
Maar ik, ik ook,
Want zij was Mij,
En ik was Zij.