WANNEER DE MASKERS VALLEN...
Het feest van de vermomde,
Niets kon de nieuwsgierigheid stoppen,
noch het hart, noch het verstand,
zelfs het voorgevoel niet.
Een vreselijke nacht,
een feest van de hel,
wie had het ooit gedacht,
de leugens gingen zo snel,
Maskers op hoofden,
Achteraf gezien,
Wie speelde mee,
Wie niet?
Hij zag mij,
Gefluister volgde,
Wisten de fluisteraars
Wat komen ging?
Mensen kwamen,
Mensen gingen,
Toen was het enkel,
Hij en ik.
De tijd raasde
De nacht kwam snel,
Ik wilde naar huis,
Maar bezig was het spel,
Weg kon ik niet,
Deuren gesloten,
Het doolhof open,
Waar kon ik heen?
Scherven op de grond,
Het masker was gevallen,
De duisternis toonde zich,
Maar enkel aan mij,
Gescheurde kleren,
Naakte huid,
Alles bedekt met
Hulpeloosheid,
Verloren was ik,
Alles in eens,
Voor hem stopte het,
Voor mij nooit.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top