De auto waar Anna in zat zwenkte en knalde vervolgens tegen een boom langs de kant van de weg. Meteen vloog de wagen in brand. De adem werd uit Anna's longen geslagen door de klap... Anna tilde met moeite haar linker ooglid op en draaide haar hoofd naar links. "Mama...? Papa...? W.. Word wakker.. Al.. Alsjeblieft." zei ze hees. Ze keek naar haar broertje, die bewegingloos in zijn stoeltje zat. Anna wist zich naar zijn kant toe te draaien en begon met alle kracht die ze nog had aan zijn gordel te wrikken. Het was verloren moeite. De gordel gaf geen millimeter mee.
Anna vloekte en probeerde de deurklink van de auto open te krijgen.
De vlammen tongen likten genadeloos haar armen. Het meisje schreeuwde het uit en liet zich achterover zakken. Tranen vloeiden over haar met as bedekte wangen. Dit was het dan. Ze zou sterven samen met haar ouders. Er zou niets meer van haar overblijven behalve misschien herinneringen. Ze sloot haar ogen en beet op haar lip wanneer de zoveelste vlammen tong haar been brandde.
***
Kylie dwaalde een beetje onthutst door de hangar. Ze was zo overdonderd geweest van de mededeling die Luthgard haar deed dat ze was vergeten te vragen welke vliegdekschip ze moest hebben. Hoe
kon het dat Luthgard van haar geheim af wist? Haar bagage - die bestond uit een gigantische, loodzware rugzak - Sleepte ze achter zich aan. Plotseling hoorde ze, behalve haar eigen voetstappen, die hol tegen de muren van de hangar weerkaatsten, nog iemand anders gehaast achter haar aan lopen. Ze draaide zich om en zag een redelijk knappe man van iets in de twintig, schatte ze. "Bent u Kylie? " vroeg hij hijgend. Kylie knikte beduusd. "Ah mooi zo, want het vliegdekschip moest al tien minuten geleden zijn vertrokken. Dus wilt u zich haasten alstublieft? Het is deze kant op. " ratelde hij door en jogde weer verder. Kylie wankelde even onder het gewicht van de zware rugzak en strompelde vervolgens achter de man aan.
Het vliegdekschip zag er futuristisch uit. "Dit is de 'Blood Thief' een van de snelste schepen van de hele basis. Zo zullen we er in no time zijn. Maak het je gemakkelijk, de reis gaat toch twee uurtjes duren." zei de man en hielp haar in het schip. Naast de twee piloot stoelen in de bestuurderscabine waren er nog vier extra zetels voorzien achter in de laadruimte.
"Hallo allemaal, ik ben Jeremy en ik mag vandaag jullie piloot zijn. Ga aub zitten of houd jullie goed vast. We zullen zo vertrekken. Ik wens jullie een goede reis." schalde de stem van de man, die Kylie had begeleid door de hangar, door de luidsprekers. "Straks gaan ze ons nog warme handdoeken serveren. " mompelde Kylie. Het schip was echter niet geschikt voor luxe ritjes. Alle zetels waren bezet op een na. Kylie aarzelde niet en ging meteen zitten. Zij was niet de enige passagier. Ze zat tussen twee tweelingzussen die allebei Ine bleken te heten. Om het de mensheid makkelijker te maken noemden ze zichzelf Ine 1 en Ine 2. Ine 1 had lang blond, krullend haar en blauwe ogen. Ook stond haar wipneus vol met sproeten. Ze was iets in de twintig.(Haar precieze leeftijd wou ze niet kwijt aan Kylie. Wat Ine 2 best kinderachtig vond) Ine 2 was een ietwat rondere type. Ze had kort blond haar en een enorme frou. Ze glimlachte altijd en had blije ogen. Het vliegdekschip werd bewaakt door 7 soldaten, maar die waren niet erg spraakzaam. " Nee maar, wie we daar hebben! " hoorde Kylie achter zich uit komen. Ze draaide zich verbaasd om. "Ken je mij niet meer? We hebben nochtans samen in dezelfde groep gezeten tijdens de opleiding. " zei de vrouw een beetje beduusd wanneer ze Kylie's nadenkende blik zag. Ze zuchtte en zei: "Ik zal de Ines maar niet vertellen over Jacob... " "Mijn God, Claudia! Dat is lang geleden zeg! " glimlachte Kylie. Plotseling voelden allen een schok.
Enkele soldaten vielen om, de anderen grepen her en der een
baar en hielden zich stevig vast. Even leek het alsof Kylie in haar zetel gedrukt zou worden, zo snel steeg de machine op. Daarna ervaarde ze dat heerlijke gevoel van gewichtloosheid. De Ines waren ondertussen de spartelende soldaten aan het uitlachen. Ze focuste zich weer op Claudia. "En, waar vlieg jij naar toe? " vroeg Kylie. "Naar dezelfde plek als jij zeker? " lachte Claudia. "Hoe is het nu geweest met je proeven? Je had nooit tijd om met me te praten omdat je heel de tijd trainde. Ben je geslaagd? " vroeg Claudia vervolgens nieuwsgierig. "Ik ben geslaagd met onderscheiding en ik..." Kylies aandacht werd getrokken door de enorme rugzak die rood oplichtte. Ze bedacht zich dat ze geen tijd had genomen om de inhoud van deze rugzak te onderzoeken. Geïnteresseerd trok ze de ritssluiting open en haalde er een paar voorwerpen uit.
Ze vond transportatie schijven (met en zonder coördinaat instellingen), een rol touw, een dolk, een drinkfles,... Uiteindelijk vond ze de oorzaak van de rode gloed. Ze haalde een kleine kristal aan een touwtje uit haar tas. "Wat is dit? " vroeg ze benieuwd. "Dat is de verbindingskristal. Hij laat je zien hoe het met je beschermeling gesteld is. Zeg eens, heb jij al een beschermeling??? Waarom weet ik er niets van? "vroeg Claudia met een opgetrokken wenkbrauw. "Later, Claudia. Alles op zijn tijd. Wat betekent de kleur rood.?" vroeg Kylie geprikkeld. "Rood betekent dat je beschermeling in... In levensgevaar is... " Claudia zweeg. Meteen greep Kylie naar haar enorme rugzak en groef erin tot dat ze het zakje met transportatie schijven vond.
Ze nam er eentje en stopte deze in haar mond. Wanneer ze deze tegen haar gehemelte brak, voelde ze de zoete, stroperige sap over haar tong stromen. Meteen dacht ze aan haar beschermeling en loste ze op in de lucht. "En ik wou haar nog zo veel vragen stellen. " zuchtte Claudia spijtig.
***
Kylie landde op de pechstrook langs de autostrade. Een doordringende geur van brandend rubber trok haar aandacht. Wat ze zag deed haar schrikken: langs de kant van de weg stond een brandende auto.
Zonder te aarzelen rende ze naar het wrak toe. Het gloeiend hete ijzer voelde verschroeiend aan. Kylie vloekte en slaakte een kreet van de pijn. Toch lukte het haar op de een of andere manier om het portier open te rukken. Meteen werd ze overwelmd door een rookwolk. Een van de inzittenden draaide haar hoofd naar haar toe. Haar lippen vormden een woord: "Help... "
Kylie rukte de gordel, met een onmenselijke kracht, van het meisje af en sleepte haar uit de auto. Desondanks het zwart van de as kon haar armband haar beschermeling herkennen: Anna. Meteen greep ze naar het zakje en haalde er twee transportatie schijven met coördinaat instellingen uit. Ze stelde deze in, brak zo'n schijf en goot de stroperige vloeistof in Anna's mond. Ze hield haar hoofd een beetje omhoog zodat het meisje zich niet zou verslikken. Pas toen ze zeker was dat Anna het spul had doorgeslikt, legde ze haar terug neer en stopte nog zo'n schijf deze keer in haar eigen mond. Kylie loste sneller op dan ze gehoopt had. Met een laatste blik op haar beschermeling verdween ze, op weg naar een legerbasis, ergens in de tweede dimensie. Voor Anna begon de verdwijning nog maar pas....
----------------------
Heyy mensjes. Ik wil graag  Vuurheks bedanken voor de ideeën van Anna's auto ongeluk. Volg haar!