Ondertussen in het territorium van de imensae...

Valencia grijnsde tevreden. Eindelijk, na zo veel jaren van onzekerheid had ze haar gevonden. De afstammeling van de witte draak met een directe bloedlijn.
Kortom de reïncarnatie van de witte draak. "Als zij de oude daden van haar voorouder voort gaat zetten, zal ze de volkeren verenigen... En verlies ik mijn macht." piekerde Valencia luid op. Ze ijsbeerde door de hele troonzaal. Tine keek van achter een zuil toe. "Maar mijn meesteres... " "Zwijg Tine! Ik wil geen geslijm nu horen. Ik probeer een oplossing te bedenken." gromde Valencia. Als Tine de waarheid sprak over die ene halfbloed, dan waren inderdaad haar uren op de troon geteld. Het enige wat ze nodig had was een naam. Dat volstond om zelfs de herinneringen
over die persoon weg te vagen. Maar Tine was te geschokt om die persoon fatsoenlijk te beschrijven en kende zelfs niet hoe zij heette. Het enige wat ze zeker wist was dat het een vrouw is. "Als u het me toestaat ga ik wel..." "Wat ga jij doen? Mijn eer nog eens besmeuren door te falen zoals altijd. Tine, we mogen niet falen nu we weten dat de witte draak onder de insae is. Als de witte draak in de gaten krijgt dat we weten dat zij terug is... Is het gedaan met ons. Ons allemaal." "Laat me toch uitspreken, uwe eminentie. Als u me toestaat ga ik onze beste spionnen naar de insae sturen en hen laten infiltreren." Valencia bleef abrupt staan en zei met een vleugje interesse in haar stem: "Ik luister. "
Tine glimlachte. Nu was het aan haar. "Wel herinnert u zich nog ons gesprek over het Transfo-project?"
Natuurlijk herinnerde Valencia zich het moeizame gesprek over Tine's serum die mensen van teken kon laten veranderen. Valencia had zo gehoopt dat het zou werken. Maar zij was niet vatbaar voor het serum. Wat was zij toen kwaad op Tine geweest. Die zelfde woede borrelde nog steeds ergens diep van binnen als ze over de halfbloeden spraken. "Ja..." zei Valencia met een betrokken gezicht. "Wel, wat als ik u vertel dat ik mijn Trasfo-92 heb verbeterd? Het nieuwe serum heet STransfo-93. Ik wilde deze bij alle gewonde insae in laten spuiten, zodat we meer troepen krijgen." Valencia knikte aarzelend en vroeg toen: "En wat moet ik met al die gewonde troepen? De imensae zijn sowieso al uitgeput van de slag om NEUTRO-43. En jij wil mij nog meer zwakkelingen aansmeren?" "Maakt u zich maar geen zorgen om de toestand van de insae, mijn exelentie. In het geoptimaliseerde serum zitten de sterkste pijnstillers, ontstekingsremmers en nog meer van die dingen. Zij kunnen de toestand van zelfs de meest zwaargewonde patiënt verbeteren. Het is al uitgetest op enkele krijgsgevangenen. Zij vertonen zelfs diezelfde haat naar de witte draak als u." zei Tine.
"Breng me de verslagen over hun behandeling met je STransfo-dingetje. Ik wil ook met enkele van de kersverse imensae praten. Als je serum echt zo goed is als je hem beschrijft, dan zullen we binnenkort over alle volkeren van de tweede dimensie heersen." zei Valencia tevreden.

********
Terug bij de legerbasis van de insae...

Triiiiiii!!!!  Een schel fluitsignaal wekte Anna op uit haar dromen. "Je hebt vijf minuten om je om te kleden. Daarna gaan we ontbijten." zei Kylie en verdween weer in de gang. Anna's maag knorde en dus aarzelde ze geen seconde en schoot in haar kleren. Ze waste snel haar gezicht en kamde rap haar haren. Ze rende naar de deur en duwde die met alle kracht open. De deur vloog bijna tegen Kylie's gezicht aan. Ze kon net op tijd weg springen.
"Zo met de deuren smijten was het echt niet waard, Anna. Je bent twee minuten te laat. Deze worden omgerekend naar straftijd bij je opwarming. En wil je in het vervolg waarschuwen als je mijn gezicht wil bewerken met de deur? " zei Kylie ontevreden. "Sorry Kylie. Dit zal niet meer gebeuren. " mompelde Anna.
Ze was nu al ruim een week aan het trainen. Kylie had Anna's verborgen talent speervechten ontdekt. Na enkele dagen was Anna al een geduchte tegenstander bij speervechten.
Terwijl ze naar de eetzaal liepen vroeg Anna: "Wat staat er vandaag op de planning? " "We hebben vandaag twee uur fysieke training. Ik ga je leren vechten met een dolk. Voor de rest wil ik dat we ons mentale training focussen. Ik wil de kennis, waarover over je tot nu toe beschikt, over de geschiedenis van de tweede dimensie testen. Daar houden we ons drie uur mee bezig en na het avond eten gaan we ons twee uur bezighouden met survival training." Anna zuchtte. "Zo te zien wordt het een drukke dag." merkte ze op. "Als ik je alle nodige vaardigheden wil aanleren voor de deadline moeten we veel klaar krijgen op een korte tijd." zei Kylie. Ze kwamen aan bij de eetzaal. Voor de eetzaal stonden twee soldaten. "Namen? " vroeg een van hen. "Kylie en Anna. " zei Kylie in het voorbijgaan. Bijna alle tafels waren vol. "We gaan toch niet weer op de grond ons ontbijt opeten? " vroeg Anna bezorgd.
"Kylie! Anna! Kom bij ons aan tafel. " hoorden ze. Anna tuurde even rond en zag toen Ine 2 verwoed zwaaien. Claudia wenkte hen wat rustiger. Ze porde Kylie en wees in de richting van hun tafel. Kylie knikte en gaf Anna een complimentje voor haar waakzaamheid.
Ze baanden zich een weg door de rijen tafels naar de tafel van hun vriendinnen. "Ik denk dat jullie tien minuten moet wachten voor dat jullie eten kunnen halen." lachte Ine 1 toe ze bij de tafel aankwamen. Kylie zuchtte en knikte. Ine 2 was zich ondertussen al aan het volproppen met zoete sandwiches die op haar bord lagen. Anna bekeek hun borden en vroeg: "En hoe komt het dat jullie al eten hebben?"
"Ah, wij staan om vijf uur op. Om zes uur gaat de eetzaal open en omdat niemand anders er aan denkt zo vroeg op te staan kunnen wij meteen ons bord vol scheppen." legde Ine 1 uit. "Omdat niemand anders zo gek is om zo vroeg op te staan." bromde Kylie. "Ik weet niet hoe het met je humeurige mentor zit, maar ik ben nog wel in voor een glas sinaasappelnas sap." zei Claudia en keek Anna veelbetekenend aan. Anna snapte meteen wat Claudia bedoelde en ze stond op. "Kom je ook mee? " vroeg ze aan Kylie terwijl ze haar een schouderklopje gaf. Kylie stond zwijgend op en volgde de twee naar de rij. Anna nam twee zoete sandwiches, een appel en een vreemd paars-roze fruitstuk waarvan Kylie haar verzekerde dat ze deze moest proeven. Ze kwamen maar traag vooruit. "Er is iets mis met de sap pers." zei Claudia. Kylie fronste haar wenkbrauwen en snoof ontevreden. Anna voelde haar ochtendhumeur ook opkomen. Na een kwartier van wachten en honger lijden was het hun beurt om hun drinken te halen. Er stond een kleine jongen bij de pers. Zijn gezicht zat vol met vuile vegen en hij zag er afgemat uit. "Een glaasje sinaasappelnas sap alsjeblieft." zei Claudia. De jongen nam een glas en zette deze onder een primitief ogende pers machine neer. Hij haalde een hendel over en uit de machine kwam een  doorzichtige oranje vloeistof. Claudia knikte en ging aan de kant staan wachten op Anna en Kylie. Aarzelend bestelde ook Anna een glas sinaasappelnas sap en Kylie vroeg om gewoon water.
"Zeg, Kylie. Hoe doet Anna het tot nu toe? " vroeg Ine 1 nieuwsgierig. Kylie, die al ijverig bezig was een zoete sandwich naar binnen te werken, nam een slok water om de stukken sandwich door te spoelen en zei: "Anna begon... Sorry Anna ik ga eerlijk zijn, rot slecht. Ik vond het beschamend om haar een zwaard in de handen te geven. Maar nu is ze de meest gevreesde tegenstander van de hele zaal. Met een speer is ze dodelijk... Ik ben trots op haar. Ze leert snel en steekt veel op. Ze wordt een top krijger." zei Kylie en keek vriendelijk naar Anna. Het meisje boog haar hoofd zodat niemand zou zien hoe erg ze bloosde. "Maar ze heeft nog werk punten net als velen onder ons. Zoals de omkleed tijd en haar koppigheid." lachte haar mentor. Anna grinnikte. Typisch iets van Kylie. Ze hield er niet van om enkel de positieve dingen te zeggen en de negatievere te verduisteren. "Ik denk wel dat Anna een fijne leerlinge is." zei Claudia glimlachend. "Dat is ze ook." gaf Kylie toe. Ze had bijna haar hele bord al op. Anna nam een slok van de sinaasappelnas sap en riep: "Dit is lekker zeg!" "Ja, het is gemaakt van de sinaasappelnas." zei Ine 2 droogjes. "Hoe, de sinaasappelnas? Ik dacht dat het de naam van die sap was." zei Anna en fronste met haar wenkbrauwen. Kylie zuchtte en zei: "In de tweede dimensie kunnen sommige planten niet groeien door de omstandigheden. Daarom hebben onze voorouders met behulp van magie sommige vruchten gekruist. En dan heb je zo van die combinaties zoals de sinaasappelnas of de prappel. Maar dat leer ik je allemaal later wel."
Anna at haar appel op en stond op om haar bord weg te brengen. Kylie stond mee op. "Dag dames. We gaan nu beginnen met de training. We zien elkaar bij het avondeten, neem ik aan?" vroeg Kylie. "Natuurlijk. Veel succes en put Anna niet te fel uit, he? "
Kylie schudde glimlachend haar hoofd en bracht ook haar bord weg.
Anna wachtte geduldig op haar mentor in de gang.
Kylie liep naar buiten en nam Anna mee naar het trainingszaal. "Ben je klaar om af te zien? " vroeg ze grappend. "Oh ja. Helemaal. " zuchtte Anna. Tijd om haar twee minuten straftijd in praktijk te brengen.

Ondertussen kwamen er vier mensen aan in het ziekenboeg. Ze droegen allemaal de traditionele kleding van een genezer. Wanneer de bewakers hen tegenhielden en hun tekens controleerden zagen ze dat het insae waren. "Ik neem aan dat onze hulp welkom is." zei één van de genezers na een kort gesprek. De bewakers keken elkaar aan en toen zei er één: "Ja. We hebben een te kort aan genezers. Alle hulp is welkom. Doe wat jullie moeten doen."
De genezers knikten en gingen naar binnen. Toen ze zeker wisten dat niemamd er aan kwam nam er één van hen een kristal uit zijn zak en meldde: "We zijn binnen, Valencia. We beginnen aan fase twee van het plan."
"Goed zo. Neem jullie tijd. Hoe meer insae jullie vertrouwen, hoe beter. Meld het me als jullie klaar zijn voor de grote finale." zei een goedkeurende stem uit het kristal...