Los jest śmieszny.

Ale nie mówię tutaj o śmieszności pokroju obrzydliwych wujkowych żartów przy wigilijnym stole albo o śmieszności małych dzieci, gdy wsadzą sobie klocka do nosa i trzeba z nimi jechać do szpitala, bo mają tak małe dziurki, że na dodatkowy naparstek nie wystarczy już miejsca. A co dopiero na palucha. A dorośli mają naprawdę ogromne paluchy. Zupełnie niedostosowane do nosów małych dzieci.

Znaczy. To też jest zabawne. Ale nie chodzi mi tutaj o tak infantylnie zabawną sytuację.

Chodzi mi o to, że los jest śmieszny, bo jest przewrotny. Nigdy nie wiesz co dla ciebie szykuje, dopóki nie dostaniesz tym prosto w twarz. Tak, wiesz, mocno, nagle i z zaskoczenia. I trochę cię boli. No dobra. Pół twarzy do reanimacji.

Ja dostałem właśnie takim losem prosto w gębę.

I nie mówię tutaj o wygranej na loterii, choć cóż – nie mogę żałować.

Trafiło mi się coś znacznie lepszego.