Nasza historia nie miała być szczęśliwa, Dafne. Cóż, zdarza się tak. Chociaż zdecydowanie wolałbym, żebyś była ze mną, a nie tylko obok mnie.

Teraz, gdy to czytasz, nie mam pojęcia, czy płaczesz. To możliwe. Nigdy nie umiałem wzbudzać w innych śmiechu – był tylko płacz.

Pragnę, dotknąć teraz Twojego policzka i zetrzeć łzę.

Ale nie mam jak.

Mnie już nie ma.

Zawsze chciałem zostawić po sobie jakiś ślad.

To miasto dostało ode mnie ten pamiętnik.

A ty, Dafne, co dostałaś?

PS Boję się, lecz gdy już zostawiłem ten zeszyt pod Twoją poduszką, skok może nie będzie taki zły.

a/n kolejne smutne zakończenie od Mary!
czy planowałam to tak skończyć? nie, w gruncie rzeczy nie. pisałam to noc, dwie i dopiero na końcu przyszedł mi taki pomysł.
nie jestem zadowolona ze wszystkich rozdziałów, ale zostawiam je, tak jak są.
od razu zapraszam na slytherin;headcanons, coś nowego, świeżego.
dziękuję za wszystkie gwiazdki i wyświetlenia, jesteście kochani xxx