Nakauwi na kami sa bahay at hanggang ngayon, hindi pa rin ako pinapansin ni Renjun.

"Oh, mga anak, kain na kayo tapos pahinga."

"Opo, magbibihis lang kami."

Binagsak ko ang bag ko sa sofa at naglakad papunta sa hagdanan. Napansin ko namang sinundan niya ako.

Tahimik kaming pumasok sa kwarto ko at sinara ko ang pinto. Ni-lock naman niya ito.

"You're still not gonna talk to me, are you, Renjun?"

"I..." I saw him fidget on his fingers. "I'm sorry."

"Bakit ka nagso-sorry?"

"Hindi ko alam." mahinang sabi niya habang nakatingin sa sahig.

I hook my index finger to his chin to make him look at me. "Earlier you said you don't trust Yunhee, am I right?" He nods. "But do you trust me?"

"I do."

"You don't have to worry, then. Sigurado naman akong paghihiwalayin ang mga babae sa mga lalaki. Don't worry too much, okay?"

"Okay."

"Next next week pa naman, 'wag ka munang mag-alala. Atsaka tatlong araw lang naman 'yon, uuwi pa rin naman ako sa 'yo."

Ngumiti siya at tumango, "I trust you, babe. I really do."

Tumawa ako nang bahagya at ginulo ang buhok niya. "Halika, magbihis na tayo para makakain na."

"Bihisan mo ako."

"Ano ka bata? Sige na nga."

"Baliw!"

-