Pytasz: „Czemuś jest tak spokojna?"
Może to przez te moje wiersze.
Te długie, te płoche, te najszczersze.
Powstają, gdy w sercu trwa emocji wojna.

Pytasz: "Czemuś ty tak nieśmiała?"
Może to przez te słów kwiaty,
co dla mnie jak pięknych łez światy.
Choć ze mnie tylko poetka mała.

Pytasz: „Czy kiedyś mnie zostawisz?"
Odpowiem, że czas szybko płynie
i nawet zima, lato nie minie,
a ty znów mym sercem się zabawisz.

Pytasz: „Odejdziesz czy może zostaniesz?"
Odpowiem: Będę tu zawsze, w czynach i słowach.
W duszach człowieczych i mądrych głowach.
Ale odejdę, gdy serce okłamiesz.

Pytasz: ”Co to jest miłość?"
Odpowiem Ci, że to wiersze moje,
Co mają poruszyć twarde serce Twoje.
Rozplątać uczuć gąszcz, zawiłość.

Pytasz: „To koniec? I co teraz?"
Odpowiem: „Życie mój kochany.
Bądź zawsze silny, nie złamany."
A Ty do serca wiersze zbierasz.