Γεια σας, παιδιά!!!
Τι κάνετε;;
Εγώ είμαι πάρα πολύ νευρική γιατί δεν ξέρω αν θα σας αρέσει αυτή η ιστορία...
Τέλος πάντων, εγώ θα κάνω ό,τι μπορώ για να σας αρέσει..........

Αυτή η ιστορία είναι αφιερωμένη στις -unic0rn-, Ina_Mxw, LizakiSteele, victoria1623, EllaVernis90, MuGrier, zampia160, MariaTetz. Δεν νομίζω να ξέχασα κάποιον. Αν ξέχασα πείτε το μου.

Ωραία, πάμε τώρα στην ιστορία.....
Ο Θεός βοηθός.......
Άντε καλή αρχή.....

Diana's POV Wonder Woman

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Η Hawkgirl είπε ότι θα ήταν πολύ καλό να έχω ένα ημερολόγιο για να γράφω τις σκέψεις μου, οπότε κι εγώ πήρα ένα στο οποίο αυτή τη στιγμή γράφω.

Τον τελευταίο μήνα, όλη μου η ζωή έχει έρθει τούμπα. Από εκεί που ήμουν στη Θεμίσκυρα με τις "αδερφές" μου τις Αμαζόνες, βρέθηκα σε έναν τελείως καινούργιο κόσμο. Τον κόσμο των Ανδρών. Είναι κάτι τόσο πρωτόγνωρο για μένα. Αλλά ας σου εξηγήσω πρώτα πώς έφτασα σε αυτόν.

Μια μέρα μετά την ημέρα των γενεθλίων μου, από το πρωί άκουγα φωνές στο κεφάλι μου. Προσπάθησα να τις αγνοήσω. Αλλά ήταν παραπάνω από τις δυνάμεις μου........ στο κάτω κάτω μια δεκαπεντάχρονη μικρή θεά είμαι ακόμα. Μετά τις φωνές, εικόνες άρχισαν να έρχονται στο μυαλό μου. Εικόνες καταστροφής. Και μετά μια καθαρή ανδρική φωνή μου μίλησε.

"Νεαρή πριγκίπισσα, ο κόσμος χρειάζεται τη βοήθειά σου. Σε παρακαλώ μην αγνοήσεις αυτό το μήνυμα. Έλα στον κόσμο των ανδρών και πρόσφερε την πολύτιμη βοήθεια σου. Έλα πριν να είναι πολύ αργά........."

Έπειτα σώπασε.

Φόβος με πλημμύρισε. Εάν ήταν αλήθεια; Αν πράγματι ο κόσμος με χρειάζεται; Έπρεπε να φύγω...
Μα πώς να φύγω; Η μητέρα μου το απαγορεύει κι όταν της είπα ότι ο κόσμος κινδυνεύει εκείνη απλά είπε ότι οι Θεοί θα μας προστατεύσουν. Εγώ πάντως δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι μπορούσα να βοηθήσω και δε βοήθησα. Το ίδιο βράδυ, φόρεσα μια σκούρα κάπα με κουκούλα και πήγα στον Ναό της Θεάς Αθηνάς. Εκεί η μητέρα μου φυλούσε την ιερή πανοπλία των Αμαζόνων η οποία ήταν δώρο της θεάς Αθηνάς σε εμένα αλλά η μητέρα μου είπε ότι θα την πάρω μόνο όταν γίνω βασίλισσα. Δεν μπορώ να περιμένω για αυτό. Ζήτησα σιωπηλά συγχώρεση από τη μητέρα μου, φόρεσα τη στολή και έφυγα πετώντας μέσα στη νύχτα.

Το ένστικτό μου με οδήγησε σε ένα φαράγγι όπου κάποιοι άνθρωποι με περίεργες φορεσιές πολεμούσαν κάτι περίεργα εξωγήινα σκάφη. Τότε είδα ένα σκάφος να εκτοξεύει σφαίρες σε μια κοκκινομάλλα με φτερά και κράνος που έμοιαζε με γεράκι η οποία κείτονταν στο έδαφος. Έτρεξα γρήγορα και απέκρουσα τις σφαίρες, οι οποίες ήταν κόκκινες ακτίνες, με τα ασημένια μου περιβραχιόνια.
Η κοπέλα αυτή ήταν η Hawkgirl. Έπειτα γνώρισα τον Superman. Έτσι ψηλός και γεροδεμένος με αυτό το "S" στο στέρνο εύκολα έκανε αισθητή την παρουσία του.
Η άκρη του ματιού μου έπιασε μια μαύρη μάζα που καθόταν στο έδαφος. Αργότερα έμαθα ότι αυτή η μάζα ήταν άνθρωπος και είχε όνομα. Batman. Σε αντίθεση με όλους τους άλλους, αυτός ήταν ντυμένος στα μαύρα και σε αποχρώσεις του γκρι. Κάτι το οποίο μου κέντρισε το ενδιαφέρον...... Μετά γνώρισα τον Flash και τον Green Lantern. Ο πρώτος ήταν ο πιο αγενής άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Πώς τον χαρακτήρισε η Hawkgirl;;;; Α, πέφτουλας. Πάντως έχει πλάκα να κάνεις παρέα μαζί του. Φέρεται σαν παιδί. Αλλά όταν πρέπει σοβαρεύει.
Ο Green Lantern μου άφησε τη χειρότερη πρώτη εντύπωση. Ακόμα δεν γνωριστήκαμε και πιάσαμε τη λογομαχία............
Τέλος, γνώρισα τον J'ohn και με το που τον άκουσα κατάλαβα ότι αυτός ήταν η φωνή που με κάλεσε εδώ.
Έτσι λοιπόν, χωριστηκαμε σε ομάδες για να χτυπήσουμε τους κακούς. Αν και ο Flash ήθελε πάρα πολύ να είμαστε στην ίδια ομάδα, ευτυχώς για μένα, πήγε με τον Green Lantern. O Superman με την Hawkgirl και εγώ με τον J'ohn και τον Batman. Η πρώτη μας απόπειρα στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία. Ο Superman και η Hawkgirl πιάστηκαν αιχμάλωτοι ενώ ο Batman..... έπεσε νεκρός για να σώσει εμένα και τον J'ohn. Η δεύτερη απόπειρα, πήγε ακόμα χειρότερα. Στο τέλος ήμασταν όλοι αιχμάλωτοι. Κι εκεί που είχαμε χάσει κάθε ελπίδα , ο Batman ήρθε και μας έσωσε. Δεν ξέρω πόσα σοκ έπαθα εκείνη την ημέρα.................. αυτός ο άνθρωπος μας εκπλήσσει κάθε μέρα........... αλλά θα τον μάθω, δεν θα τον μάθω;;;
Έτσι λοιπόν, αφού νικήσαμε τους κακούς και σώσαμε τον κόσμο, ο Superman μας πρότεινε να φτιάξουμε μια ομάδα που θα δουλεύει για τη σωτηρία του κόσμου. Εγώ σκέφτηκα αμέσως τη μητέρα μου. Σίγουρα δεν θα το εγκρίνει. Αλλά υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος γύρω μου να γνωρίσω. Έτσι λοιπόν, δέχτηκα. Ο μόνος που δέχτηκε αλλά δεν ήθελε νε μπει στην ομάδα, ήταν ο Batman. Είπε ότι δεν είναι και πολύ κοινωνικός. Τι να συμβαίνει άραγε........ μα τον Ερμή θα μάθω........
Τέλος πάντων, εδώ και ένα μήνα σώζουμε τον κόσμο και έχουμε μια πολύ καλή συνεργασία................
Νυστάζω όμως και δεν μπορώ να γράψω άλλο. Είμαι πολύ κουρασμένη. Πάλι τρομοκράτες κυνηγούσαμε σήμερα. Τετάρτη φορά μέσα σε μια εβδομάδα......
Καληνύχτα,
Diana

Hawkgirl's POV

Τη μέρα κι αυτή. Από το πρωί κυνηγούσαμε τρομοκράτες. Ο μοναδικός άνθρωπος που δεν έλιωσε στην κούραση μετά από αυτό το ανθρωποκυνηγητό ήταν η Diana. Δεν ξέρω που τη βρίσκει την αντοχή αυτή η κοπέλα. Πολύ προετοιμασία πρέπει να είχε κάνει στην πατρίδα της...........
Εγώ πάλι στη δική μου όση προετοιμασία κι αν είχα κάνει για να είμαι η τέλεια ντετέκτιβ δεν είχε κανένα απολύτως αποτέλεσμα σε αυτό που έχω πάθει. Πώς την πάτησα έτσι;;;;;
Με γιατί όταν έπεσε από εκείνη την σφαίρα των τρομοκρατών, η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει;;;;;
Γιατί να ανησυχώ τόσο;;;;;
Έχω χαθεί.......
Γιατί αυτός;
Γιατί ο Green Lantern;;;;;
Κι όταν τότε, παραλίγο να τον εκτελέσουν για ένα έγκλημα που ποτέ δεν έκανε, ήθελα να πεθάνω μαζί του......
Έχω χάσει το μυαλό μου.......
Δεν γίνεται να γίνει κάτι μεταξύ μας.....
Είμαστε τόσο διαφορετικοί..........
Ωωω τι κάθομαι και σκέφτομαι....
Ανάγκασα τον εαυτό μου να κοιμηθεί....
Αλλά τον ονειρεύτηκα........

❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗
Λοιπόν, αυτό ήταν το πρώτο κεφάλαιο.
Σας παρακαλώ πολύ πείτε μου τη γνώμη σας..................
Είμαι πάρα πολύ νευρική.....
Σας αρέσει το στυλ μου;;;;
Γενικώς σας αρέσει το κονσεπτ;;;;
Τέλος πάντων, σας παρακαλώ ψηφίστε και σχολιάστε........

Θα ενημερώσω πολύ σύντομα....
Τα λέμε
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤