Είμαι συνηθισμένη
στο σχήμα μίας τσέπης
- οποιασδήποτε τσέπης.

Δεν πρέπει
να τραβάω στις ραφές,
να προεξέχω,
να πέφτω,
να είμαι τόσο βαριά
που να ενοχλώ Εκείνον
στον οποίο ανήκει η τσέπη.

Μπροστινές τσέπες και πίσω.
Σε παντελόνια
και παλτό
και μπουφάν
και χιλιοφορεμένα τζιν.

Έχω πολλές ιστορίες να πω
που δεν μου ανήκουν.

Είμαι τόσο συνηθισμένη
στο σχήμα μίας τσέπης,
ώστε πιστεύω ότι αν ποτέ κάποιος
με βγάλει έξω
- σαν κέρμα που έχεις ξεχάσει ότι κουβαλάς -
ίσως εκραγώ.

Ίσα ίσα όμως,
για να μην τραβήξω στις ραφές.