Η έκπληξη δεν ήταν μέρος του πακέτου.

Σε παροξυσμό γέλιου συνοψίστηκε η γνωριμία μας,
όταν συνειδητοποίησα
ότι μέχρι και το πόμολο το άγγιξες περισσότερες φορές,
πριν φύγεις,
ενώ εγώ, η δύστυχη σκιά
σε κοιτούσα
- όπως πάντα κοιτάω -
να απομακρύνεσαι
με τα δάχτυλα του ενός χεριού μπλεγμένα σε ξένα δάχτυλα
και τα δάχτυλα του άλλου
να χαρίζουν λίγη ζέστη στο πόμολο της πόρτας.

Κι αν τα φαντάσματα μπορούσαν να παγώσουν
ίσως μόνο να ένιωθες μία κρύα ανάσα στο σβέρκο σου,
και να σκεφτόσουν για μία στιγμή τι αφήνεις πίσω,
πριν η ζέστη του άλλου χεριού σε κάνει να ξεχάσεις.

Πάντως
και να 'θελες
- κι ας θέλω κι εγώ -
Ανώνυμος δεν θα γίνεις,
γιατί εσύ μπορεί να ξεχνάς,
αλλά τα φαντάσματα ποτέ.