Και τελικά, τι κάνει την οικογένεια;

Είναι το αίμα; Οι αναμνήσεις; Υπάρχει ένα μεγάλο ρολόι που χρονομετρεί πόσην ώρα περνάει ένα παιδί σε κάθε πλευρά του τραπεζιού στις γιορτές και εκείνη με τις περισσότερες ώρες κερδίζει;

Είναι ένα μάθημα ζωής περίεργο. Τα περισσότερα τα μαθαίνει κανείς μέσα από δυσκολίες, πόνο, απώλεια. Μαθαίνεις για τον θάνατο, όταν η γιαγιά σου δεν ξαναεμφανίζεται στο κάδρο της κουζίνας. Μαθαίνεις για την συνήθεια των ανθρώπων να φεύγουν, όταν κάθε φορά που κλείνει η εξώπορτα σκέφτεσαι τον μπαμπά σου. Μαθαίνεις πόσο σπάνια είναι η καλοσύνη, μόνο όταν έχεις συνηθίσει να δαγκώνεις την γλώσσα σου πριν πεις 'σ' αγαπώ'.

Εγώ, λοιπόν, πιστεύω ότι ο ορισμός της οικογένειας είναι το μόνο μάθημα που παίρνεις με τον εύκολο τρόπο. 

Σε θυμάμαι σαν να ήσουν εδώ όλη μου την ζωή, γιατί η ανάμνηση της παρουσίας σου είναι πιο εύκολη, πιο όμορφη από την ανάμνηση της απουσίας του.

Ήσουν εκεί όταν μου έβαζες βοηθητικές ρόδες στο πρώτο μου ποδήλατο και όταν μου έδειχνες πώς να οδηγώ. Ήσουν εκεί στην τρίτη δημοτικού, που άρχισα την αποστήθιση από την μυθολογία και ήσουν εκεί -νυσταγμένος, εξαντλημένος- να μου κρατήσεις το βιβλίο τα μεσάνυχτα για τις πανελλήνιες ακούγοντας για εκατοστή φορά για τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα. Ήσουν εκεί όταν αποφοίτησα από το δημοτικό και από το λύκειο και ξέρω ότι θα σαι εκεί σε κάθε άλλη περίσταση που θα απαιτεί λευκά φορέματα και τακούνια.

Ήσουν εκεί όταν όλοι ήμασταν καλά, αλλά, το κυριότερο, ήσουν εκεί, όταν δεν ήμασταν. Μου κρατούσες το χέρι που δεν κρατούσε το παγωτό στις βόλτες στην παραλία και το χέρι που έτρεμε, όταν περιμέναμε να ανοίξει η πόρτα του χειρουργείου και να ακούσουμε καλά νέα.

Δεν θυμάμαι πώς ήταν πριν από εσένα, γιατί δεν θέλω να το θυμάμαι και γιατί δεν έχει σημασία. Με μεγάλωσες, ενώ δεν είχες καμία υποχρέωση. Με αγάπησες και μου έδωσες το γούστο σου στην μουσική και το χιούμορ σου και λίγη από την γκρίνια σου, γιατί έτσι κάνουν οι γονείς.

Η οικογένεια μετριέται σε ώρες πτήσεις. Σε ώρες παρουσίας και κουβέντας και καβγάδων και αγάπης. Κυρίως αγάπης. Πρώτα από όλα αγάπης. Όχι σε πεντάλεπτες κλήσεις στις γιορτές και σε μηνύματα κούφιας περηφάνιας.

Μου έμαθες τι πάει να πει καλοσύνη και ανιδιοτελής αγάπη, γιατί δίνεις, πάντα δίνεις και ποτέ δεν ζητάς αντάλλαγμα.

Και για όλα αυτά σε αγαπάω και θα σε διάλεγα, όποιον υποψήφιο και αν έβαζαν μπροστά μου.

Δεν κυλάει το ίδιο αίμα στις φλέβες μας -μα αν κοπώ, θα είσαι εκεί να κλείσεις την πληγή. Και στην τελική, δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορέσει να μου αλλάξει γνώμη: το αίμα γίνεται νερό και το νερό γίνεται αίμα.