Epilogue

Epilogue


Morley's POV

There's so much pain to see when you waited that time to save her then I lost the chance to do it. On the last ten years, in just a second, I waste all of it. That's what I'm afraid of, that she will be gone just like that. I did everything to stop, to review and discourse her timeline but it doesn't do affect any of it. I just want to help her but my helps wasn't needed.

That the point where her timeline stops.

I can't do anything, just like what I can do. Go back in time and change the happenings, but in this moment, I have no ability to use it. I look at her lifeless, her breathing gone for a second. I hugged her tight, keep her in my arms but they took her and send to the hospital.

I know what her timeline succeeds, she didn't survive.

After all, this is not her story, it's mine. Creating her future to destined in me.

When I was a child, my father took me wherever he goes. Sometimes, he makes me stayed on a place for a certain time then he will get me after one hour. That's the time I met her. When my father was still on his Elite rank, he goes back and forth on some timelines and earth. When we go in a carnival in somewhat year of 1999. I found her, my eyes stick on her. And her name is Acalia Backinton.

Back there, she was five years old and I'm three years older than her.

That time, hindi na ko na inalisan ang senaryong iyon. Kapag sinasama ako ni papa ay iyon ang lugar na gusto kong puntahan. Sa parehong araw at oras na iyon. Hindi ako nagsasawang makita siya.

Noong nagkaroon na ako ng abilidad para magtime travel ay iyon kaagad ang pinuntahan ko. Binalik balikan koi yon at hindi mawala sa akin ang mga panahong nahulog ako sa kanya. Doon ko na lang muli siya nasilayan, hindi ko siya kilala kahit pabalik balik na ako doon. Nanatili ako sa senaryong alam kong ako lang din ang aasa sa dulo.

Nang makuha ko ang aking Pioneer rank, doon ko na sinubukang hanapin siya sa present time niya. And when I knew that I would interfere your timeline, hindi na ako nagdalawang isip pa dahil buo ang isipan kong kailangan mong malaman na nag e-exist ako.

Walang kaalam alam ang ama ko sa gagawin ko, hindi niya kailangan malaman dahil pagbabawala niya lang ako gayong siya ang Chief Master ng Time Ministry.

Ginawa ko ang kagustuhan kong mangyari sa future ni Calia. Hindi pa ako makapaniwala noon na makikita kong muli siya, sa panahong ngayon ay pwede na ang lahat. I arrived to her timeline, with a simple things could change her future.

Iyon ang inakala ko.

Before anything else, her future will be something not much of a good future. She will end up lifeless and that's what I'm trying to change too. She'll end up with Darell Laster who will shot her. That scene was real and not fabricated.

And when I came, I left the phone which uses to time travel. She found it, trying to give it back to the owner. I watch her multiple times going back to the past when she discovered what her abilities like. Sometimes, I just need to get some distance from her because somehow soon, she'll be found by the Time Ministry.

Ang hindi ko lang inaasahan na mangyayari ay ang makakapagtravel siya in the future. Noong una ay wala akong idea na ibang earth ang kanyang napuntahan dahil nagagawa ko rin siyang sundan 'don. She stayed there for about four months, gusto ko na siyang tulungan kung paano bumalik pero hindi ko magawa and so atleast I did something to help her whenever she needs.

Until when the Time Ministry found the aberrations she creating on the other earth. Before anyone else could get her, I did anything to her phone while she's sleeping. I sneak into her house and upgrade her phone to an Pioneer rank system that she did travel back in her present time.

In that moment, I drew myself out of the shadow. Doon ko na siya tinulungan, doon niya na rin nalaman na nag-e-exist ako. I tried to help her to correct the aberrations but the one thing I didn't know about that she trap into another earth that's why, she can't travel back without the Elite rank system.

When I was with her, I knew that I truly fall in love with her. I feel it in her but when the time I couldn't do anything, she confronted me that I'm just a man of words. I did protect her but I can't do anything as well. She leaves, stayed on the other earth she wasn't supposed to be.

Hindi ako makatiis no'n kundi tinulungan ko siya muli pero siya na mismo ang pinagtatabuyan ako hanggat sa sinabi ko sa kanya ang totoo na wala siya sa kanyang earth. Doon niya tinanggap ang tulong ko pero hindi ko inaasahan na iyon na rin pala ang panahon kung saan maglalayo na kaming dalawa.

The Time Ministry track her kaya alam nila kung nasaan na ito. Hindi mabigat ang parusang binigay sa kanya pero masakit para sa parte ko na, ibabalik nga siya sa sarili niyang earth pero mawawala ang ala ala niya sa akin. Lahat ng nangyari, bago kami magkita.

On her present time, I just followed her. Wala akong magawa kundi ang gawin iyon. Doon ko na rin ginawa ang plano ko para maligtas siya sa kanyang future. Bumalik iyon sa dati at hindi ko na pwedeng baguhin iyon. Nanatiling intact ang kanyang timeline. Tinutulungan ko man siya, iyon ay maliit na bagay lamang at hindi nakakaapekto.

Lumapit ako sa kanyang ama at sinabi ko ang mga mangyayari in the future. Noong una ay hindi pa ito naniniwala sa akin dahil baka niloloko ko lang siya pero nang dalhin ko siya sa future at ipakita sa kanya ang nangyari sa kanyang anak ay hindi naman ito makapaniwala. Simula noon ay siya ang naging daan ko para kay Calia.

Lumipas ang panahon ay nalaman kong unti unti na siyang nahuhulog kay Darell. Intact pa rin ang timeline nito at walang nababago ayon sa timeline system niya. Walang nabago. Ang sakit sa pusong makitang may kasama siyang iba na sa future na pinuntahan ko ay kaming dalawa ang magkasama.

Noon kasi na nagkakalapit na ang loob namin ni Calia ay binibisita ko ang future naming dalawa at labis ang tuwa ko kapag nakikita kong maganda ang kinahahatungan noon. Nakikita ko ang sarili kong siya ang babaeng papakasalan ko.

Nasira iyon dahil kailangang bumalik sa dati ang lahat, kailangan maging ayon pa rin iyon sa kanyang timeline.

Dumating sa taon kung kailan mangyayari na ang hindi ko kailanman gustong makita.

I was little too late to save her. Just like the future, it happened so fast for a time traveler like me.

I arrived at home when Jones and my father came to me at feet.

"What?" I asked.

Lumapit naman sa akin si papa at niyakap ako nito. "I'm sorry for what happened, son."

Napangisi naman ako sa sinabi niya. "It's okay, matagal ko na dapat 'to napaghandaan eh."

"Bro." lumapit naman si Jones sa akin. "Alam kong mahirap sayong tanggapin ang lahat pero hindi kami nandito para sabihin sayong malungkot din kami sa nangyari kay Calia."

"Ha?" taka kong tanong.

"Son," panimula ni papa. "I know you watch her several times when we travel we you're still a child. Alam kong siya lang naman ang dahilan mo kung bakit gustong gusto mo doon na dalhin kita doon. I am afraid when you are driven of your future. To change something that could harm anyone's future and that's her future. You changed her future's timeline, so you'll exist on her life. I know that feels son, I know..." he refers to my mother who died traveling the future. "As the Chief Master of the Time Ministry, I am giving you the chance to change the past and make it a better future. Soon you'll be on my position, son. So look forward and don't stop 'cause our time is always on run..."

"Go na bro, change the timeline!"

Napatingin muli ako kay papa para sa kompirmasyon. Binigyan naman niya ako ng tango saka ko binuksan ag wormhole pabalik sa past kung saan ang lahat ay magbabago.

I'm sitting at the bench, kunyari ay nagbabasa ako pero kanina ko po siya tinitingnan. Hinihintay niya kasi ang mga kaibigan niya para manood ng sine. Nang dumating na nang lumapit siya sa bench ay hindi na ako umalis doon. Dahil last time ay iniwan ko lamang ang phone noon.

"May nakaupo po dito?" patukoy niya sa tabi ko.

Nang i-angat ko naman ang tingin ko at nginitian ko siya sabay iling ay halos mapatitig naman ito sa akin.

Nang magsalita muli ako ay parang doon lang muli siya natauhan. "Miss, makakaupo ka na..."

"Ah, sorry." Aniya at naupo sa tabi ko at kinalikot niya ang phone niya. "Morley?" aniya at napalingon naman ako sa kanya.

Hindi na ako nagtaka kung maalala niya iyon.

Napangiti naman ako ng banggitin niya ang pangalan ko, "you remember me?"

"You aged." Aniya.

Natawa naman ako sa sinabi niya, "Yeah, and in here you're just 18 here..."

"But I feel like we met before..."

"Yeah, on the future, actually..."

"Morley, why did everything change?"

I sighed, nawala ang ngiti sa labi ko. "You don't wanna know that, Calia. Basta masaya ako na kasama kita ngayon. 'Wag kang mag-alala dahil akong bahala sayo."

"Ha?" natatawa pa niyang sabi.

"Calia... can I change your future?"

She looks at me straight, "is that supposed to answer a yes or no?"

Natawa naman ako sa sinabi niya. "Whatever you like."

He hugged me, "There's so much to know, Morley but I know there's a thin line between the two of us and that's never going to change. Our timeline meets again, Morley..."

I smiled, "yeah, I did because you happen."

We traveled back and forth and so she sees my younger self. We stayed at the year 2026, the day after the alumni homecoming. She lives as my happy wife. She aged a bit, like me. But that doesn't change who are we yesterday, who are we gonna be the present. Or what we will be in the future.

As long as we stayed together and keep the timeline intact, there will be forever. I bet you that, 'cause timeline do.

--THE END--

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top