Chapter 9

Fix

My decision is final; making a way to change the present could affect the future's event. Kung iyon lamang ang paraan na pwede kong mabago ang future ay posibilidad na gano'n nga mangyari. I can enumerate some of the people na na-encounter ko doon sa future of 2026. That's the future of the other earth and so the earth where I come from will be possibly turn out just like that.

I may not understand multi unverse well but I have a little knowledge about that. I read about that before using my ability. Hindi ko naman kasi inaakalang future ng ibang earth ang mapupuntahan ko. It was accident. That wasn't my intention at all.

Habang nag-aayos ako ay kumatok naman si mama, pinagbuksan ko naman siya ng pinto. I have something to tell her naman kaya gusto ko rin makausap si mama.

"Breakfast is ready," aniya. "Mukhang maaga ka ngayon papasok ah? Why don't we go together?"

"Sure, ma." Tango ko pa sa kanya. Bago pa man siya tuluyang lumabas ng kwarto ko ay tinawag ko muli siya at muli niya akong hinarap. "I have a favor ma."

"What is it?" she asked. "Whatever you want, Calia. Tell me."

Napakunot noo naman ako sa sinabi niya, "Whatever?" she nodded. "Okay..."

Sabay kaming umalis ni mama. It's fine for her with my favor. Mabuti nga ay pumayag siya sa gusto kong mangyari dahil iyon ang magiging first move ko. Kung hindi ko man siya mapapayag ay gagawa pa rin ako ng paraan para lang bumalik sa dati ang lahat. Binati ko naman si Salve na siyang nagbukas ata ng clinic ni mama.

Nagpaalam na rin naman ako kay mama at dumiretsyo na rin sa bus top papunta sa university. On what universe kaya marunong akong mag-drive? Minsan napapaisip na lang ako na gusto kong malaman kung ano ako sa ibang mundo, kung anong ginagawa ko doon o anong katayuan ng buhay ko doon. Now that I can do that thing, hindi ko pa rin naman siya pwedeng gawin dahil delikado. Mamaya ay hindi na ako makabalik sa earth ko.

I sit on the far right, medyo puno na kasi sa harapan kaya ang bandang likod na lang ang maluwag pa. Tumabi naman ako sa lalaking estudyante na mukhang same university lang din naman kami. Hindi naman ako kumibo dahil nakatingin lang siya sa window.

Tiningnan ko naman ang phone ko, I'm still wondering who left this phone. Ewan ko ba kung sinadyang iwanan niya ito sa akin. Nakakaloko lang dahil sa dami naman ng taong makakakuha nito, ako pa talaga. Ako pa tuloy itong namo-mroblema. Sabagay, tanggap ko na rin naman na kasanalanan ko rin kung bakit ko pinilit ang sarili kong i-try ang time travel.

When we arrived at the university, tatayo pa lang ako ng nakipag-unahan sa akin ang katabi ko. Nasanggi na nga niya ako, hindi pa nag-sorry! Tumalim ang tingin ko sa kanyang hanggat sa bahagyang napalingon ito sa direksyon ko.

Halos hindi ako makapaniwala sa nangyari. Hindi pwedeng iyon ang magiging way para manatili ang future.

Hindi pwede.

"Miss, bumaba ka na." tawag naman sa akin ng konduktor.

Agad naman akong tumayo, "sorry po." Dali dali rin naman akong bumaba ng bus at huminga ng malalim. Nang lingunin ko kung nasaan siya ay mabuti wala na siya kaya naman pinuntahan ko na kung sino talaga ang pakay ko.

I headed to the faculty where my science professor is staying. Pagkadating ko naman doon ay wala pa ang prof na siyang ipinunta ko naman kaya naman naupo na lang muna ako doon sa couch at hinintay na dumating ang aking professor.

Maybe from him, I can learn a lot of things. He had a lot of theories about time travel kaya siya rin agad ang unang pumasok sa isipan ko para simulang gawin ang misyon or what you called like that.

Mayamaya lang din naman ay dumating na ang professor ko, nagulat pa siya ng makita niya ako.

"Mamaya pa ang class natin Miss Backinton, why are you here?" he asked heading to his table. Sumunod naman ako sa kanya, "are you going to re-take your quiz again? You got a bad score."

Napakunot noo naman ako sa sinabi niya. Wala akong matandaan sa quiz na iyon.

"No, sir, hindi po tungkol doon." Aniko, nang malapag naman ni sir ang kanyang mga gamit ay muli naman itong lumingon sa akin.

"Then what is all about Miss Backinton?"

"Ah, sir, mind if we take a sit? Medyo mahaba habang usapan 'to." Ngiwi ko pa sa kanya.

He nodded, "sure but I have class right after. I'll give you ten minutes."

Hindi na rin naman ako nag-aksaya ng oras kundi sinimulan ko na ang pagkwento sa kanya. Alam ko sa sarili kong dapat gawin ko itong private dahil hindi naman lahat ng tao ay alam ang mundong ginagalawan namin pero hindi ko naman ito magagawa ng mag-isa. I need help.

Then a question wrapped in my head, 'Why I didn't accept Morley's help?'

I bugged my head out of it thoughts. Sir Mardon face was indescribable. Alam kong para sa kanya ay imposible ang mga sinasabi ko pero hinahayaan niya lang ako magsalita knowing that he knew that no matter what I said, it's just a joke for him.

I got interrupted when he laughed, "that's too impossible Miss Calia, if you just want to re-take our quiz, I can give you that." Aniya pa.

Pero nanatili naman akong nakatingin sa kanya, "sir, I'm telling you that I need you in this moment. Ikaw lang ang taong malalapitan ko dito and I can prove it to you."

He shook his head and crossed his arms, "you know time travel is just a theory of many scientists, including Albert Einstein."

"But if I'm not mistaken, sir. Einstein said that it could be possible for some instance, right?"

He nodded to what I said. Nakikinig din naman kasi ako sa klase niya 'no. Hindi lang 'to puro ganda, may utak din akong kasama. Bonus kung ika nga.

"You are right, Miss Calia. Atleast you know that," tugon naman nito sa akin. Hindi ko alam kung nang-iinsulto ba si sir o pinupuri ako. "But if a human make an attempt of time travelling it'll cause fatal." He looked into his wristwatch, "my class is going to start, Miss Calia."

He picked up his records and his books. Bago pa man tuluyang umalis si sir ay pinigilan koi to at hindi binatawan ang kanyang kamay. Tiningnan naman niya ako and took a deep sighed.

"You can go home Miss Calia and take a rest."

"Sir." Tumayo na ako sa pagkakaupo. "This is not a joke and not a theory." I said with determinants on my voice. Gusto ko kasing ipakita sa kanya na seryoso ako sa mga pinagsasabi ko at hindi gawa gawa lang. Nahihiya tuloy ako dahil napapatingin sa amin ang ibang profs. "Sir, listen to me..."

"Ten minutes was okay, Miss Calia. I've heard enough of your nonsense story, you may leave the faculty."

Dahil hindi ako sumunod sa sinabi niya, he escorted out of the faculty room.

"Sir..."

"Enough of this, Miss Calia." He said and turned back away from me.

"Sir Mardon, this is not the earth you've think of." Nahinto naman siya sa sinabi ko at unti unting humarap muli sa akin. "This earth is fabricated due to the circumstances I've made back to the future. This is not who we are. I've mess a lot of people and even the timeline of the events that'll happen won't be happening as the future messed up."

He steps closer to me, "I still don't get you Miss Calia, how are you still here? If you were gone to the future? It's impossible."

Natigil naman ako ng biglang tumunog ang phone ko at kinuha ko iyon. Nang makita ko ang alarm sa screen ay napaisip na naman ako kung bakit nangyari na naman iyon. Doon ko lang din naalala kung anong meron.

"Sir, come with me..."

Nagulat naman ito sa sinabi ko, "no, no, no. I still have a class."

"We can get back sir, I promise. Come with me, so you will believe."

But still he shook his head. I don't have any much of a choice to force him to come with me. I made a wormhole and he was shock to see a real one in front of him. I push him inside and when I heard someone who screamed my name, I saw the Time Enforcers. I immediately suck myself into the wormhole.

When we were out of the wormhole, nakita ko si Sir Mardon na nagsusuka. Agad ko naman itong nilapitan at nang humarap sa akin ay halos hindi siya makapaniwala.

"You almost killed me, Miss Calia... how—how did you do it?"

I smiled, "Sir it is called time travel and you will help me to fix the future."