Chapter 7
Bahay Ng Arashi
Kakarating lang nila Masaki, Jun, Kazunari at Sho Galing sa Arena na Gagamitin nila sa araw ng concert nila
Sho: mukhang wala pa si Oh-chan
Kazunari: Pero kanina pa sya naunang umuwi
Jun: kayo ang kausap nya bago sya umuwi di ba
Sho: Oo kami nga
Jun: wala ba syang sinabi kung may pupuntahan sya
Masaki: wala naman syanG sinasabing pupuntahan nya eh
FlashBack
Sa Arena
Habang busy na nag aayos ng stage si Jun nag kwekwentuhan naman sina Masaki, Satoshi, Sho at Kazunari
Satoshi: ang galing talaga ni Jun mag ayos ng stage
Sho: sinabi mo pa sa lahat ng concert natin sya ang nag aayos ng stage natin at ng iba pang jpop boy band
Masaki: maiba nga tayo di ba Oh-chan sabi mo nung panahon na nagkita ulit kayo nung batang babae di ba sabi nya papa nya yung may ari nung hotel na tinuluyan natin nung araw na yun ?
Kazunari: Oh Masaki ano naman yang iniisip ano naman ang connect kung papa nya ang may ari ng hotel na yun
Sho: teka nga parang nakuha ko na ang gusto mong sabihin Masaki
Satoshi: Haaay !!! buti ka pa Sho nakuha mO na ang ibig sabihin ni Masaki ako kasi hindi pa
Natawa ang tatlo sa sinabi ni SatOshi
Kazunari: kahit kelan ang hina talaga ni Oh-chan
Sho: tama ka dyan minsan talaga ang slow nya
Masaki: sige sasabihin ko na lang sayo para naman hindi maintindihan mo na ang ibig kong sabihin
Satoshi: mabuti pa nga
Masaki: Ganito kasi yun kung papa nya ang may ari ng hotel na yun tiyak andun sya ngayon
Sho: Oo nga no kung papa nya yung may ari ng hotel tiyak na ngayon duon na sya nag tratrabaho
Kazunari: isa pa kaya tayo nakapag bakasyon dito dati kasi kaibigan ng parents natin ang may ari ng hotel
Sho: Mukhang may pag asa ka pa ding mahanap ang babaeng hinahanap mo
Satoshi: Oo nga no bakit ba hindi ko naisip yan dati
Kazunari: pano naman kasi ang busy mo kaya sa trabaho
Sho: tama at wala ka ng oras para sa love life mo
Satoshi: haayy!!! nag salita ang tatlong hanggang ngayon single pa din
Kazunari: Oy hindi lang kaming tatlo ang single kasama si Jun duon
Sho: tama hehehehehe ^_^
Masaki: wag kang mag alala Oh-chan kasi mamaya pag uwi natin tatawagan ko si papa tatanungin ko yung address kung asan yung hotel na yun at kung sino yung may ari nun
Kazunari: at ako naman itatanong ko sa papa mo kung anong pangalan ng anak na babae nung may ari ng hotel na yun ang alam ko close friend ng papa mo yung may ari ng hotel na yun
Sho: at ako naman ang pupunta sa hotel para lang mahanap sya
Satoshi: naku salamat sa tulong nyo nakakatuwa naman na talagang tinutulungan nyo ako na mahanap ko sya. Teka nga pwede bang mauna na akong umuwi para kasing gusto kong mag pahinga
Sho: ayaw mo bang sumabay sa amin
Satoshi: wag na para kasing gusto ko na umuwi pagod pa kasi ako dahil sa biyahe natin kahapon papunta dito
Masaki: Okay sasabihin na lang namin kay Jun na mauuna ka na
Kazunari: mag iingat ka ha hindi natin bansa ito
Satoshi: sige tatawagan ko na lang kayo kapag naligaw ako heheheh ^_^
Umalis na si Satoshi para umuwi kaso lang habang nag lalakad lakad sya pauwi ng bahay nila naligaw sya dahil na din sa iniisip nya ang sinabi ng bandmates nya ng mapansin nya na parang naliligaw na sya nag hanap hanap sya ng pwedeng mapag tanungan hanggang sa may nakita syang babae na malapit ng mabundol ng paparating na motor
End Of FlashBack
Cappuccino
Dumating na si Ji Woo at Satoshi nagulat naman ang lahat ng waiter at waitress dahil sa kasama ni Ji Woo si Satoshi
Yeong Seung: BestFriend tama ba ang nakikita namin na kasama mo si Ohno Satoshi
Waiter: Yung Leader ng Jpop band na Arashi ( gulat na gulat ito )
Waitress: Grave ka Ji Woo pano mo sya nadala dito sa bansa natin
Ji Woo: ( natawa ito ) ano ba kayo tama kayo andito nga sya nakasalubong ko lang sya nung papunta ako sa mall
Yeong SeunG: nakasalubong ?_? ( hindi makapaniwala )
Satoshi: tama sya nagkasalubong kami nung papunta sya ng Mall muntikan na din kasi syang mabangga ng motor habang naglalakad sya kaya naman bago sya mabangga hinatak ko na sya
Waitress: Wow Ji Woo ang swerte mo naman
Waiter: akalain mo na ang idol mo pa ang sasagip sayo
Yeong Seung: parang teleserye lang ang buhay mo ha kasi may Sir Hyun Joong ka na may Ohno Satoshi ka pa
Waiter: Oo nga akala mo di namin napapansin ang closeness mo kay Sir
Ji Woo: Oy ano ba kayo nakakahiya naman yang pinag sasabi nyo may kaharap tayong bisita mahiya naman kayo
Satoshi: ( natawa ito ) hehehe Okay Lang yan mukhang ka close mo ang mga katrabaho mo dito
Ji Woo: tama ka dyan close ko nga sila kaya ayan aasarin nanaman nila ako lalo na yang si Yeong Seung
Yeong Seung: Oh ako nanaman hehehe ^_^ pero salamat Satoshi kasi niligtas mo ang BFF ko
Satoshi: wala yun ^_^ teka uumpisahan na ba natin ang pag aayos ng coffee shop nyo sabi ko kasi sa kanya tutulungan ko sya
Yeong Seung: Wow ang saya naman kasi tutulungan mo kami sa pag aayos
Satoshi: wala yun wala din naman akong gagawin kaya pwede ko kayong tulungan
Lumabas ng Office si Hyun Joong
Hyun Joong: Oh Ji Woo andyan ka na pala ( napatingin kay Satoshi ) may kasama ka pala
Ji Woo: Sir. Hyun Joong pwede bang tumulong sa atin si Satoshi
Hyun Joong: kung yan ang gusto mo sige okay lang sa akin buti pa umpisahan na natin ang pag aayos ng Coffee Shop para naman makauwi na din tayo ng maaga
Nag umpisa na silang mag ayos ng Coffee Shop masaya ang lahat na nag kukulitan habang nag aayos tinutulungan naman ni Satoshi si Ji Woo at tinutulungan naman ni Hyun Joong si Yeong Seung
Ji Woo: ( kinuha ang panyo nya sa bulsa at pinunasan ang pawis sa mukha ni Satoshi )
Satoshi: Salamat ( ngumiti ito kay Ji Woo )
Hyun Joong: ( nakatingin kay Ji Woo at Satoshi )
Yeong Seung: Ehem Sir Hyun Joong baka naman po hindi ka matapos dyan sa ginagawa mo
Hyun Joong: ( tumingin kay Yeong Seung ) pasensya na di ko kasi akalain na sa araw na ito may makakasama tayong sikat
Yeong Seung: Palusot ka Sir baka naman kasi nasanay ka po na si Ji Woo ang kasama mo kapag nag aayos tayo ng cOffee shop may gusto ka po ba sa kanya ?
Hyun Joong: huh!! ano bang klaseng tanong yan malabo yang iniisip mo alam mo buti pa isabit mo na lang yang palamuti sa may bintana
Yeong Seung: pano naman po kasi ang close nyong dalawa
Hyun Joong: haaay ewan ko nga sayo ( dinikitan ng dekorasyon ang mukha ni Yeong Seung at tumawa ) bagay pala sayo eh
Yeong Seung: hala ka ano ako bintana -_- humanda ka sa akin
Hyun Joong: kung mahuhuli mo ako si Ji Woo nga hindi ako mahabol eh ( biGlang tumakbo )
Yeong Seung: yun ang akala mo ( hinabol si Hyun Joong )
Natawa naman ang Lahat dahil parang mga bata na nag hahabulan ang dalawa
Satoshi: ang kulit naman nila
Ji Woo: Oo nga eh kapag nag aayos kami ng dekorasyon dito kami ni Sir Hyun Joong ang nag hahabulan pero di ko sya mahuli palagi
Satoshi: Gusto mo sumali sa kanila ?
Ji Woo: Huh!!
Satoshi: ( dinikitan ng dekorasyon ang noo ni Ji Woo ) hehehehehe ^_^
Ji Woo: Oy bakit mo ako dinikitan ikaw ha humanda ka sa akin dapat meron ka din
Satoshi: ayaw ko nga ( tumakbo ito )
Ji Woo: ( hinabol si Satoshi ) hoy bumalik ka dito
Natawa ang mga kasama nila sa Coffee Shop kasi parang mga bata ang apat na nag hahabulan makalipas ang ilang Oras natapos din nila ang pag aayos at napag pasyahan na nilang umuwi tulad naman ng napag usapan ni Ji Woo at Satoshi hinatid ni Ji Woo si Satoshi sa Bahay nito.
Sa Tapat ng Bahay ng Arashi
Ji Woo: salamat sa tulong mo kanina isa pa naging mas masaya ang pag aayos namin
Satoshi: wala yun nag enjoy din naman ako ang saya kaya ng araw na ito kasi may nakilala agad ako
Ji Woo: Ganun ba masaya din naman ako sa araw na ito kasi hindi ako makapaniwala na makakasama ko ang idol ko para akong na nanaginip
Satoshi: hindi ka naman nananaginip talagana nakasama mo ako ngayon
Ji Woo: ( ngumiti ito ) pano uuwi na ako tapos ko na ang usapan natin bye na
Satoshi: sige mag iingat ka
Ji Woo: ( tumango ito at nag lakad na pauwi )
Pumasok na si Satoshi at pumunta na sa kwarto nya para mag palit at makapag pahinga na dahil tulog na din naman ang bandmates nya.
Nang makarating naman si Ji Woo sa bahay nya ay agad syang nag palit ng pantulog na damit at bago ito matulog nakatanggap sya ng message galing kay Hyun Joong
Hyung Joong
Ji Woo bukas susunduin kita samahan mo ako sa dadalawin ko si Mama.
Agad naman nyang sinagot ang message pumayag syang samahan ang boss nya at di na nya namalayan na nakatulog na sya.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top