Don't be afraid of failure this is the way to succeed.

Hoofdstuk 3

Stevan pov,

6 maanden later.

We zijn nu aan het einde van het jaar gekomen en Ashton en ik hebben nu al 6 maanden wat met elkaar.

Flashback.

'M-ma-ar .. Jij en .. V-vond.. Jij vond toch iemand anders leuk?' Vroeg ik nieuwsgierig en nog steeds een beetje in sjok van zijn actie.

'I fell in love with you, i don't now how , i don't now why, i just did' zei hij.

Ik begon te stralen en gaf hem een lange zoen.

Zijn lippen zijn zo zacht.

'Ik hou van jou Stevan Bleacher'

'En ik hou van jou Ashton Brooke'

Einde flashback.

Ik word nog steeds gepest maar niet meer zo erg. Ik word niet meer in elkaar geslagen. Maar wel vies aangekeken, soms kreeg ik ook scheldwoorden naar me toe geslingerd, maar dat boeit me niet meer. Jason slaat me ook niet meer maar als hij me ziet duwt hij me altijd hard weg en schelden doet hij elke keer. Niet te geloven dat ik ooit van hem heb gehouden!

Ik ben ook van mijn depressie af.

Vandaag is de diploma uitreiking. Maike , Ashton en ik zijn alle drie geslaagd met geweldig goede cijfers. Mijn ouders mogen Ashton heel erg. Ik heb ook kennis gemaakt met de ouders van Ashton en zij zijn net als Ashton. Engelen.

'Stevan Bleacher kom naar voren om je diploma op te halen' word er door de speaker heen geschreeuwd. Ik loop naar de directeur toe op het podium en pak mijn diploma uit zijn hand en geef hem een hand.

'Gefeliciteerd Stevan. Je hebt het echt verdient' zei de directeur. Ik glimlachte en liep naar de microfoon om mijn speech te houden.

'Hallo allemaal, ik wil graag iedereen bedanken die me heeft geholpen. Ik was een tijdje heel onzeker over mezelf , wat er voor zorgde dat het zo ver ging dat ik niet meer wist wie ik was. Gelukkig hebben mijn beste vriend, mijn ouders en mijn vriendje me geholpen uit die moeilijke periode. Ja mensen ik weet wie ik nu ben. Ik ben Stevan Bleacher en ik ben gay! En ik ben er trots op' zei ik. Iedereen begon te klappen en ik liep het podium af en rende naar Ashton en zoende hem volop zijn mond. Iedereen begon hardop te klappen! Dit moment was geweldig ik Stevan Bleacher ga een nieuwe toekomst tegemoet.

7 jaar later.

'Liefje kom je' vroeg Ashton die stond te wachten voor de deur.

'Ja is goed even de computer afsluiten' zei ik.

Ik ben inmiddels 25 jaar en heb al 7 jaar een relatie met Ashton. Maike en ik hebben een eigen bedrijf genaamd 'Modern Live , technologie' we hebben er hard voor gewerkt maar het is ons toch gelukt. Ashton is een model geworden, wat ik wel snap zijn lichaam is goddelijk!

Er is veel verandert in 7 jaar. Ik draag nu normale kleding vergeleken vroeger. Meer modieus, mijn haar doe ik nu ook in een kuif naar achter en ik draag geen bril meer , ik draag lenzen. Ik heb heel veel getraind in 7 jaar en heb daarom nu ook een sixpack en best wel grote armspieren. Maike trouwens ook hij is serieus hot.

Wat? ik ben gay zulke dingen mag ik gewoon zeggen.

Ik heb nu ook meer meer zelfvertrouwen. Zoals je dus begrijpt.. Is er dus niks over gebleven van de oude Stevan.

'Kom nou ik wil naar huis!' Zei Ashton. O ja we wonen samen!

'Lieverd 1 momentje'

'Oke ik wacht in de auto' zei hij

'Oke schat'

5 minuten later loop ik mijn bedrijf uit en ga naar de zwarte BMW van Ashton.

'Sorry lieverd' zei ik en kuste hem.

'Thuis krijg je je straf hoor Mnr Bleacher' zei Ashton en stapte in zijn auto.

Ik grinnikte en stapte in.

-thuis in de avond-

'Liefje hoe laat is het' vraagt Ashton.

'Het is tijd voor feest' zeg ik grijnzend.

Ashton negeert mijn opmerking en loopt naar boven.

Oke?

Ik loop ook naar boven en merk al snel dat hij in onze kamer is.

'Ashton wat i-' ik kan mijn zin niet afmaken doordat Ashton alleen in zijn bokser voor me staat.

Ik begon te fluiten wat ervoor zorgde dat ik een kussen op mijn hoofd kreeg.

'Ik ben moe' zei Ashton en ging op zijn buik in onze bed liggen.

Ik trok mijn kleren uit tot aan mijn bokser en ging op zijn kont zitten.

Hij mompelde iets zoals 'Stevan mogool ga van me af' ik grijnsde wat hij natuurlijk niet zag.

Ik ging met mijn hoofd naar zijn oor en beet op zijn oorlel. Hij kreunde zachtjes. Hij draaide zich om op zijn rug waardoor ik schuin op bed viel. Hij trok er zich niks van aan en ging boven op mij zitten en zoende me. Ik wist dat hij meer wou dus draaide ik ons om. Nu zat hij onder mij net toen hij aan mijn bokser zat stond ik op en rende weg.

'Serieus?!' Riep Ashton vanuit onze kamer.

'Pak me dan als je kan' riep ik terug.

Dit word nog gezellig.

Jason pov,

Ik heb nu al 7 jaar met Nienke en we wonen samen. Nienke woont samen met mij in een klein appartement. Nienke zelf is model en ik ben werkloos. Vorige maand ben ik ontslagen en ik zit er echt mee.

'Liefje! Ik heb het!' Riep Nienke terwijl ze naar de woonkamer rende.

'Wat heb je?' Vraag ik.

'Werk voor je'

'Wat?!' Vroeg ik blij! Mijn dag kan niet meer stuk!

'Ja in een bekend bedrijf genaamd 'Modern Live, Technologie' zei ze

'Ja , alleen ben je wel kranten jongen.. Je moet de post brengen maar je verdient kei veel!' Zei ze.

'Hoeveel dan?'

'€20 per uur' zei ze.

'Wow dat is best veel voor een kranten jongen' zei ik.

'Precies ja, je hebt morgen een sollicitatie gesprek' zei ze

'Hoe gaat dat, ik heb niet gesolliciteerd?' vroeg ik.

'Jou geweldige vriendin had 2 weken al geleden voor je gesolliciteerd. mijn vriendin van het modellen bureau vertelde me dat er een plek vrij was voor een kranten jongen. Dus heb ik alles geregeld. Ik wou het niet gelijk zeggen, ik dacht dat als ze je niet wouden je voor niks blij werd, maar gister hadden ze gebeld en je mag morgen er naar toe voor een gesprek!' Zei ze.

Ik knuffelde haar stevig.

'Je bent de beste' zei ik.

'Weet ik' zei ze en zoende me.

Waarom voel ik geen vlinders meer?

Volgende ochtend.

'Liefje ik ga naar mijn sollicitatie gesprek' zei ik en gaf haar een kus.

'Oke, wees je zelf. Of nee wees niet jezelf wees aardig en spontaan' zei ze.

Ik rolde met mijn ogen en pakte mijn fiets en fietse naar het gebouw. Ik heb het adres van Nienke gekregen en wat blijkt dat het een kwartier fietsen is.

Ik was zo in gedachten gezonken dat ik niet op het verkeer lette. Ik voelde een harde klap en toen werd alles zwart.

Stevan pov,

Ik ben onderweg naar mijn werk maar ben met mijn gedachten nog steeds bij Ashton. Wat hou ik toch zoveel van hem!

Ik kwam bij een kruispunt en er was en fietser die een stopbord negeerde en door fietste. Ik reed op volle vaart en was daarom te laat om de auto tot stop te zetten.

Ik reed hem over.

Fuck ik reed iemand over!

Ik ging gelijk uit mijn auto en keek hoe de jongen er nu aan toe was.

Fijn hij is bewusteloos.

Oke Stevan, niet panikeren , je brengt hem gewoon naar het ziekenhuis.

Ja dat ga je doen.

Ik tilde hem op en bracht hem naar mijn auto en reed op volle vaart naar het ziekenhuis.

Hij werd mee genomen en ik sta hier maar te wachten.

-telefoon gaat af-

'Yo Stevan waar blijf je dude, we hebben een enorm belangrijke vergadering' zei 'Maike

'Maike het spijt me ik kan niet komen, ik ben in het ziekenhuis , ik heb iemand over gereden en ik kan hem niet alleen laten' zei ik.

'Je hebt wat?! Ben je nu een moordenaar?! Jezus ik ben bevriend met een moordenaar! Oke maak je geen zorgen als hij dood gaat breng ik je naar Japan en verander je naam i-'

'Maike wat bazel je nou?' Zei ik geërgerd.

'Het is niet erg Stevan ik wil nog steeds vrienden met je zijn. Ik laat je niet alleen!' Zei hij.

'Maike je praat echt onzin ik bel je later. Kan je Ashton alles uitleggen. Voordat hij bezorgd gaat raken'

'Ja tuurlijk'

'Maike ik moet gaan'

En ging op.

Er kwam een dokter naar me toe.

'Mnr wilt u even meekomen' zei de man.

Ik knikte en we liepen naar een kamertje in waarschijnlijk zijn kantoor.

Ik ging zitten.

'Mnr wat is er allemaal gebeurd?' Vroeg hij.

Ik legde alles uit en hij knikte en schreef wat dingen in een boekje.

'Mnr wie is die jongen?' Vroeg ik.

Ja hallo ik heb hem aangereden ik mag heus wel weten wie het is.

'Jason Redger'

Ik stond in sjok. Ik heb mijn ex- pester overgereden.

Wauw.

'Mnr gaat het wel met u, u ziet bleekjes' zei hij.

'Ja het gaat, wat heeft hij eigenlijk?' Vroeg ik.

'Alleen een lichte hersenschudding en een gebroken rib. De klap was niet heel hard.

'Mag ik kijken hoe het met hem gaat'

'Ja tuurlijk'

'Bedankt'

Ik liep het kantoor uit. Ik voelde me woedend en verdrietig.

Ik deed de deur van zijn kamer open en daar lag hij te slapen.

De jongen die ervoor zorgde dat ik zelfmoord wou plegen.

De jongen die mij jeugd heeft verpest.

De jongen die me elke dag in elkaar sloeg.

De jongen die mij zelfvertrouwen afpakte. Nee wacht de jongen die mijn leven had verpest

Hij deed langzaam zijn ogen open en ik deed alsof er niks aan de hand was en ging op de stoel naast zijn bed zitten.

Hij kijkt me raar aan.

'W-waar b-ben ik' zegt hij moeilijk.

Ik haalde mijn schouders op en zei heel simpel.

'Het ziekenhuis'

Ik ben niet meer bang van hem.

'Wie ben jij?' Vraagt hij dan.

Ik ga niet vertellen wie ik ben. Ik ga hem die trots niet gunnen.

'Ik ben de jongen die jou overreed' zei ik en een kleine grijns speelde op mijn gezicht.

'Ik moet gaan!' Zei hij. Boos.

En stond op hij haalde een draad dat in zijn hand zat eruit. Ik bleef zitten en keek hem geamuseerd aan. Hij liep tot aan de deur en viel op de grond.

Hij kreunde van de pijn.

Ik heb helemaal geen medelijden met hem. Hij verdient dit.

Toch stond ik op om hem te helpen en bracht hem naar het bed.

'Je gaat nergens heen je moet rusten' zei ik op een verveeld en geïrriteerde toon.

Hij bekeek me helemaal en zuchtte daarna hardop.

'Wat vind je me niet goed genoeg?' Vroeg ik op een vrij neutraal toon.

'Pff, jij bent van die rijke kakkers die denken dat ze alles kunnen maken' zei hij op een boze toon.

'Jij weet helemaal niks van mij af!' Zei ik boos.

'Luister het interesseert me niet wie of wat je bent! Ik heb een sollicitatie gesprek! En die werk heb ik nodig om in leven te blijven. Ik vraag me af waarom ik dit überhaupt aan je vertel' zei hij en zuchtte hardop.

Ik begon medelijden te krijgen en ging weer op de stoel zitten.

'Waar solliciteerden je dan?' Vraag ik oprecht nieuwsgierig.

Zeker een modellen bureau of bewaker ofzo.

'Live Modern ,Technologie , ik heb gesolliciteerd voor kranten jongen'

'Wow wat?!' Vraag ik geschokt.

'Sorry hoor dat ik wel moeite moet doen om geld te verdienen' zei hij bot.

Ik begon te lachen en schudde met mijn hoofd.

Ja dat krijg je ervan als je je zo gedroeg vroeger. Je deed geen ene reed op school en dan kom je nu doen alsof je het moeilijk hebt.

Maar toch kreeg ik medelijden. Hij heeft geld nodig en ik ben niet zo harteloos om hem te laten lijden. Hoe erg ik dat ook wil doen.

'Ik help je' zei ik dan maar.

'Hoe?'

'Wanneer je weer normaal kan staan en lopen word je mijn persoonlijke assistent, mijne heeft laatst ontslag genomen' zei ik.

'Snap ik best' mompelde hij.

'Zei je wat?' Vroeg ik. Ik hoorde het wel maar ik wou toch nog is horen.

'Niks, maar heel erg bedankt' zei hij en keek me lief aan.

Ik knikte en liep weg.

'Waar ga je naar toe?' Vroeg hij.

'Ik ga weg' zei ik.

'Blijf.. Alsjeblieft' zei hij

Toen hij dat zei voelde ik me raar.

Dit hadden we al een keer beleefd. Maar dan toch weer een beetje anders. De rollen zijn nu omgedraaid.

*Flashback*

Ik word langzaam wakker en kijk om me heen. Overal is het wit.. Ben ik in de hemel?!

'Hallo Mnr Bleacher, fijn dat u wakker ben geworden' zei een man die net de kamer binnen is gekomen.

Jammer toch niet de hemel.

'Wat is er gebeurt?'vroeg ik voorzichtig.'

'U had een angstaanval gekregen en bent met spoed naar het ziekenhuis gebracht, maar maakt u zich geen zorgen het gaat weer helemaal goed met u' zei de man vriendelijk.

Het enige wat ik deed was naar hem staren.

'Mnr Bleacher is er soms iets'

Hij lijkt op Harry potter.

'Mnr hoort u mij'

Alleen nog een bril en ik heb mijn idool gevonden!

'Mnr?' Vroeg ik.

'Ja , heeft u hoofdpijn? Of voel je je duizelig, je ziet er bleekjes uit? Is er soms iets?' Vroeg de man bezorgd.

'Bent u Harry potter?!' Vroeg ik met grote ogen.

De man keek mij raar aan. En leek in de war. O ik snap het al! Hij heeft zich vermomt!

'OMG!' JE BENT HET ECHT! IK BEN ZO EEN GROTE FAN VAN U MAG IK OP DE FOTO MET U , EN EEN HANDTEKENING!'

'Meneer ik denk dat we eerst wat testen bij u moeten afleggen wilt u even wachten.. Uw ouders komen zometeen en dan zien we wel wat de uitslag is' zei de man duidelijk verbaasd. En liep toen weg.

'De Harry Potter zat in de zelfde kamer als ik! Omg hij is dokter geworden!' Zei ik niets vermoedend hardop.

'Hey fagot, ben je een idioot ofzo' hoorde ik een al te bekende stem zeggen. Jason.

Ik schrok van de stem wat er voor zorgde dat ik van het bed op de prachtige witte vloer terecht kwam. Ik strompelde overeind en keek naar de richting waar het geluid vandaan kwam.

Ik zag dat hij naar me keek me een geamuseerde blik.

'Wat doe jij hier' vroeg ik bang.

Ik kan het niet geloven. Jason is hier. De Jason Redger! Is dit een droom.. Als het zo is mag het van mij wat langer duren!

'Luister fagot ik ben hier niet omdat ik het zelf wil'.

Autjh weetje wat ik wil toch liever wakker worden.

Ik begon aan mijn arm te knijpen om te kijken of dit wel echt een droom is maar nee hoor het deed pijn.

'Dan ga ik maar' zei hij ongeïnteresseerd en stond op.

'Nee wacht!' Zei ik.

'Wat moet je' zei hij bot.

'Ga niet weg.. Alsjeblieft..' Zei ik smekend en ik zag dat zijn gezicht verzachtte.

'Oke' zuchtte hij hardop.

'Zou je naast me willen zitten' vroeg ik voorzichtig.

'Iew nee vieze homo' zei hij walgend.

Ik kroop ineen , bang om geslagen te worden. Het is eigenlijk best erg ik ben verliefd op een jongen die mij pest en dan nog de kers op de taart ben ik bang van hem.

'Dude huil je nou' vroeg hij verbaasd.

Ik keek hem niet begrijpend aan maar kwam er snel genoeg achter dat mijn wangen nat waren en dat dus betekende dat ik echt aan het huilen ben.

Ik veegde ruw mijn tranen weg en zei

'Je kan nu wel gaan hoor' maar iets in me wou zo graag dat hij bleef. En ik walg van dat iets. Men noemt dat 'HOOP' iets wat ik blijkbaar wat teveel van heb.

Ik keek naar mijn handen. Wat zijn ze toch zo interessant. Ik hoorde voetstappen wat betekende dat Jason weg is gegaan. Ik keek niet op of om en begon hardop te zuchten van teleur stelling. Dat krijg je ervan als je 'hoop hebt' alhoewel ik denk dat de mijne alleen maar vals hoop is.

Ik voelde beweging aan de zijkant van mijn bed. Wacht ik beweegde niet.. Een spin kan het niet zijn. Mijn nieuwsgierigheid won en ik keek naar twee paar prachtige groen/blauwe ogen die mij aanstaarde.

Zo keek ik een tijdje naar hem en hij naar mij. Mijn wangen begonnen rood te worden en zonder dat ik het door had pakte ik zijn hoofd en duwde mijn lippen ruw op de zijne. Hij verstijfde voor heel even en duwde mij toen hard handig van zich af. Hij stond op en ging met zijn mouw over zijn lippen en keek me vol walging aan.

'Vieze flikker! Ik ben geen homo! Ik ben hier alleen omdat ik mezelf schuldig voelde doordat je hier bent! Maar wat heb ik een spijt van mijn beslissing! Je denkt toch niet dat je mij kan krijgen?! Je bent dik en lelijk! Van mij part mag je dood vallen! Je gaat spijt krijgen dat je me kuste Stevan Bleacher! Hele erge spijt!' Zei Jason woedend en liep de kamer uit.

*einde flashback*

Ik liep weer terug en keek hem aan en zag dat hij zich niet op zijn gemak voelde.

'Omg Jason! Gaat alles wel goed met je' zei een vrouwen stem. Ik keek naar de richting waar het geluid vandaan kwam en zag een meisje met blond haar en groene ogen.

'Het gaat goed met me lieverd' zei Jason.

Aha zijn vriendin.

'En wie is dit' vraagt ze nieuwsgierig.

'Dit is de man die me overreed en tegelijk ook mijn baas' zei Jason.

'Wtf?!' Zei Nienke boos.

'Hoe durf je hem aan te rijden?!' Zei ze boos.

Ik keek haar geamuseerd aan en leunde naar achter.

'Vieze vuile homo!' En dat was de druppel.

Ik stond op waardoor de stoel waarop ik op zat achterover viel. Ze schrok heel erg maar herpakte zich daarna weer snel.

'Wat zei je?' Zei ik verrassend nog steeds kalm.

'Ik zei dat je een vieze homo bent! Je kan niet zomaar mijn vriendje overrijden en dan een baan offeren'

Ik liep met een woeste blik naar haar toe en stond nu recht voor haar.

'Liefje je toch, denk je nou echt dat hij van je houdt?' Zei ik.

'W-wat b-bedoel j-je' zei ze bang.

Hebbes.

'Ik denk dat Jason jou niet leuk vind, ik bedoel kijk naar je zelf'

Wat ben ik aan het doen. Zo ben ik niet. Ik weet hoe het voelt om te twijfelen over je zelf ik weet hoe pijnlijk dat is.. Waarom laat ik anderen dan wel nu zo voelen. Nee zo ben ik niet en ik heb nu al spijt van wat ik zei.

'Het spijt me, zo bedoelde ik het niet, er is niks mis met je' zei ik schuldig. Wie weet hoe ze zich nu voelt

'Tuurlijk is er niks mis met mij ik ben Nienke Hemmings! Ik ben geweldig!' Zei ze op een bitchie toon.

Oke misschien is zij een uitzondering. Wacht Nienke Hemmings? De Nienke Hemmings van school?! Fuck zij is het echt.

'Het is waar' zei Jason waardoor Nienke en ik hem raar aan keken.

'Ik voel niks meer voor je Nienke' zei Jason en keek naar de grond.

Ik keek naar Nienke en zag tranen in haar ogen. Ik veegde een eenzame traan weg. Hoe veel ik haar ook haat. Een gebroken hart verdient niemand, die pijn verdient niemand, dus zij ook niet.

'I-i-ik m-moet g-gaan' zei ze met moeite en liep weg.

Op dat moment werd ik gebeld door Ashton.

'Hey babe' zei ik nadat ik had opgenomen en liep de kamer uit.

'Hey , Maike heeft me alles verteld waar ben je dan kom ik ook naar daar' zei hij bezorgd.

'Ik hou ervan als je bezorgd bent' zei ik zijn vraag negerend.

'Stevan! Het is niet het moment ervoor! Waar ben je , gaat het?!'

'Liefje, ik ben oke, ik heb niks' zei ik gerust stellend.

'Stevan kom alsjeblieft naar huis ik maak me zorgen' zei hij en ik hoorde hem snikken.

'Babe niet huilen ik kom eraan oke, wacht thuis op me!' Zei ik en hing op.

Ik rende naar Jason's kamer.

'Jason ik moet gaan , hier heb je mijn nummer bel me als je genezen bent dan kan je de volgende dag gelijk beginnen met werken' zei ik en schreef mijn nummer op het papier en rende weg.

-thuis-

'Babe..'

Geen antwoord.

'Ashton waar ben je?!'

'H-hierzo' zei hij en ik liep op het geluid af.

Hij zat in de woonkamer. Op de bank. Nog steeds aan het huilen.

Ik ging naast hem zitten en zetten hem op mijn schoot en knuffelde hem.

'Laat me nooit meer zoveel schrikken' zei hij,

'Sorry lieverd , ik zal het nooit meer doen'

'Wat is er gebeurd' vroeg hij.

'Een fietser reed door bij een stopbord waardoor ik hem aanreed, maar hij heeft gelukkig niks. Alleen een lichte hersenschudding en een gekneusde rib' zei ik.

Hij knikte en ik dacht weer aan het moment dat Jason zo levenloos op de grond lag.

'Babe gaat het?' Vroeg Ashton.

'Die jongen..'

'Wat is er met die jongen?' Vroeg Ashton.

'Het was Jason Redger' zei ik.

'Het was wie?!'

'En dat is nog niet het ergste.. Hij word mijn assistent'

'Hij word je wat?!'

Ik zuchtte hardop.

'Ik haat hem zo erg, maar hij heeft dat geld nodig, en daarbij hij weet niet wie ik ben, nog niet' zei ik.

'Stevan, doe het niet, neem hem niet aan.'

'Lieverd hij heeft dat geld nodig.. En hij zag er zo zielig uit. Please steun me hierin ik en heb er al moeite mee het te accepteren.

'Ik ben het er niet mee eens , maar oke ik sta achter je, als hij jou met 1 vinger aanraak. Zal ik zijn hoofd eraf hakken en er persoonlijk voor zorgen dat hij zich zelf gaat pij-'

'Liefje je bent eng bezig, en wat voor een rare bedreiging is dat nou weer?!' Grinnikte ik.

'O bijna vergeten ik heb nieuwe bloemen voor je gehaald' zei hij.

'Omg ECHT WAAR!' Zei ik enthousiast.

Hij liep weg en kwam even later terug met een bos Rode chrysant's.

Het betekend 'ik hou van je'

'Ik hou ook van jou' zei ik en zoende hem

'Heel veel zelfs'

-1 week later-

Ik ben in mijn kantoor en leg mijn nieuwe bloemen die Ashton weer voor mij heeft gehaald in mijn vaas en geniet van mijn uitzicht.

Het zo rustig op dit moment en ik hou ervan. Ik wil dat niemand dit moment verpest.

'What the fuck denk je dat je hebt gedaan?!' Zegt Maike en komt de kamer boos binnen.

Bedankt voor het verpesten van het moment Maike goeie timing.

'Jij ook een goeie morgen' zei ik.

'Wat heb ik van Ashton gehoord?!' Zei hij.

'Wat heb je gehoord?' Vraag ik en ga op mijn bureau zitten.

'Jason Redger! Heeft gister naar jou gebeld en jij hebt gezegd dat hij hier mag komen werken?!'

'Ja' zei ik en haalde mijn schouders op.

'Hij kan er ieder moment zijn' zei ik.

'Stevan' zei Maike.

'Ben je toen je klein was op je achterhoofd gevallen?'

'Luister Maike ik sn-' mijn zin werd onderbroken door geklop op de deur.

'Binnen' riep ik.

De deur ging open en daar was hij dan.

Jason.

'Ik verwachte jou al' zei ik.

'O en je wachtte ook nog op hem!' Zei Maike.

'Maike doe normaal!'

'Ga maar zitten Jason' zei ik en wees hem naar de stoel voor mijn bureau aan.

Hij knikte en ging vervolgens zitten.

Ik nam plaats aan mijn bureau en zag Maike boos naar Jason kijken. Ergens vond ik het zielig voor Jason hij kijkt zo onzeker.

'Dag Maike' zei ik als teken dat hij weg moest gaan.

'Dag Stevan' zei Maike maar in plaats van weg te gaan nam hij plaats tegen over Jason.

'Maike ga weg' zei ik.

'Hoezo dit is ook mijn bedrijf, remember' zei hij en keek Jason nog steeds aan.

Ik zuchtte maar negeerde het voor de rest.

'En gaat het al wat beter met je?' Vroeg ik aan Jason.

'Natuurlijk gaat het met hem.' Zei Maike bot.

'Maike houdt je mond is even dicht'

'O ja , sorry , ga maar door met wat je ook bezig bent' zei hij.

'Uhm ja h-het gaat al weer wat beter met mij' zei hij.

'En wat is er nu tussen jou en Nienke' vroeg ik.

'Heb je het over Nienke? Als in Nienke Hemmings?!' Vroeg Maike verbaasd.

'Ja , het is klaar tussen ons. We woonden samen maar ze is het huis uitgegaan. Ze stalkt me wel , maar ik trek me er niks van aan' zei Jason en haalde zijn schouders op.

'Pff , tuurlijk jij trekt je van niks aan, je denkt niet aan ander mans gevoelens.' Zei Maike.

'En zo is het genoeg Maike. Je kan gaan' zei ik en wees naar de deur.

'Hoe bedoel je ga weg?!'

Ik stond op en trok hem naar de deur.

'Dit kun je niet menen Stevan!' Zei Maike nog voordat ik de deur voor zijn neus dicht gooide.

'Ongelofelijk! Ik word uit mijn eigen bedrijf getrapt!' Hoorde ik Maike nog boos zeggen.

Ik grinnikte en ging weer op mijn plaats zitten.

'Sorry voor Maike, hij is niet goed in zijn hoofd' zei ik.

'Het is al goed'

-1 uur later-

We hebben samen een contract gemaakt. En nu ga ik hem vertellen wat ik van hem verwacht.

'Luister Jason je bent mijn persoonlijke assistent. Dat betekend dat je mijn agenda bij houdt en me altijd alles moet laten herinneren. Verder heb je gewoon papier werk dat je hier moet doen. Je moet 24/7 bereikbaar zijn. Je bent elke ochtend stipt om 7 uur bij mij thuis en maakt een maaltijd voor 3 personen. Je kan gewoon bij ons eten.' Zei ik

'Ik snap het' zei hij.

'Je kan mijn sleutels ophalen beneden bij de receptie. Dan kan je gelijk nadat je mijn sleutels hebt beginnen met werken, vraag maar aan Maike of hij je alles kan uitleggen hij is meestal beneden aan het flirten met de receptionist' zei ik en hoorde hem grinniken.

'Heel erg bedankt' zei hij.

Ik knikte allen maar als teken dat het al goed is.

Jason pov,

Ik loop naar beneden en zag Maike daar staan. Die twee namen komen mij bekend voor maar ik herinner het me niet meer zo goed.

'Mnr.. Van mnr Stevan moest ik naar u komen voor een rondleiding en om zijn huissleutels op te halen' zei ik

'Niet te geloven geeft hij ook nog zijn huissleutels aan jou?!' Zei Maike geërgerd.

Ik knikte.

Wat heeft hij met mij?!

Hij zuchtte en gaf me de huissleutels van Stevan die hij pakte van de receptionist. Stevan zij dat hij altijd flirtte met de receptionist .. Maar de receptionist is een jongen? Hij heeft blond haar en bruine ogen..

Agh wat boeit mij het.

Hij is vast geen homo.

Maike liet me alles zien en het gebouw is van buiten af al gigantisch en van binnen is het 2 keer zo groot.

Na de hele rondleiding kwamen we aan bij mijn bureau. Dat vlak naast de deur van Stevan zijn kantoor staat.

'Luister Redger, ik hou je in de gaten' zei Maike.

'Mnr wat heeft u met mij, wat heb ik u mis gedaan?' Zei ik en keek de man wanhopig en pissig aan.

'Wat heb jij niet gedaan?!' Schreeuwde hij en liep toen weg, mijn nieuwsgierigheid won, dus vroeg ik.

'Hoe bedoelt u?!'

En op dat moment kwam Stevan zijn kantoor uitlopen.

'Maike we hebben een vergadering nu, Jason jij moet ook meekomen om aantekeningen te schrijven van de vergadering' zei hij en liep al weg en ik ging snel achter hem aan.

Stevan pov,

Ik weet dat Jason mijn ex- pester is maar iets in me zegt dat ik het verleden gewoon achter me moet laten. Dat is het beste voor ons allemaal.

Maike, Jason en ik zijn de enige nog in de vergader kamer.

Ik voelde mijn telefoon trillen en zag dat ik werd gebeld door Ashton.

'Hey babe' zei ik.

'Hey lieverd. Waar ben je? Ik ben in je kantoor maar daar ben je helemaal niet'

'Babe ik ben in de vergader kamer, kom daar heen als je wilt' zei ik.

'Oke, i'm coming'

'Was dat uw vriendin' vroeg Jason.

'Zeg maar gerust je' zei ik.

'O tuurlijk doe dat maar! Misschien kunnen jullie zo meteen ook samen touwtjespringen' zei Maike spottend.

'Maike doe normaal'

'Oke , maar Jason ik heb een vraag voor jou' zei hij. Jason keek hem vragend aan en knikte toen als teken dat Maike de vraag kon stellen.

'Wat vind jij van homo's?' Vroeg hij.

Wat wilt hij hiermee bereiken?!

'Ik verafschuw ze' zei Jason alsof het de normaalste zaak ter wereld is.

'En waarom dat dan?' Vroeg Maike.

'Ik werd in de middelbare school gepest door twee homo's'

'En waarom werd je dan gepest?!' Vroeg ik.

Wauw hij is schijnheilig!

'Ze vonden zichzelf te goed. Ze dachten dat ze slim waren, knap, en veel geld, dat iedereen aan hun voeten lag' zei hij en ik zag dat hij boos werd.

Wacht eens?! Op onze middelbare school waren er maar homo's?! Maike en ik!

Ashton is namelijk bi.

'En hoe zagen ze er dan uit?' Vroeg in dan.

'Ik weet het niet maar eentje heette volgens mij .. Michael? En de andere weet ik niet meer..'

'Je zegt mijn naam verkeerd mogool ik heet Maike geen Michael! En ik heb jou niet gepest dat deed jij bij mij! Weetje als ik je niet kende zou ik je haast geloven!' Zei Maike boos en liep boos de vergaderzaal uit.

Jason stond daar maar als versteend. Hij leek in de war.. Pff hij moest is weten.

'Hey babe' hoorde ik de mooiste stem van de hele wereld zeggen.

Ashton.

'Hey lieverd' zei ik.

Hij kwam naar me toe en gaf me een kleine kusje op mijn lippen.

Ik hoorde Jason naar adem happen en begon te lachen. Hij heeft nu zeker spijt van alles wat hij tegen me zij.

'Jason, ik wil dat je de volgende keer niet meer tegen me liegt. Ik verwacht je morgen vroeg bij mij thuis. Ik wil graag ei met spek als ontbijt en wat wil jij babe?' Vroeg ik en keek Ashton aan.

Hij keek eerst boos maar Jason. Blijkbaar weet hij al wie hij is en kijkt mij dan lief aan.

'Liefje ik ga morgen ochtend ontbijten bij mijn werk ik moet daar al 5 uur zijn , dat zegt mijn manager' zegt hij en zucht hardop.

Ik grinnik en pak zijn hand.

'Ik zie jou morgen Jason. Als je klaar bent met je werk mag je gaan' zeg ik kortaf en loop met Ashton de vergaderzaal uit.

'Ik zag Maike boos weglopen , wat heeft die Jason gedaan dat hij zo boos is?' Vraagt Ashton terwijl we richting de lift lopen.

'Oo je hebt geen idee, maar ik vertel het thuis wel, eerst Maike opvrolijken.. Hij is echt boos.

-aangekomen in Maike's kantoor-

'Maike rustig' zegt Ashton aan Maike terwijl Maike de volgende beker op de grond gooit.

'Rustig?! Ik moet rustig zijn?!die opgeblazen malloot heeft mij jaren lang gepest! Oke daar kan ik nog mee leven, maar dat hij liegt tegen mij?! Hij wist mijn naam amper!' Zeg Maike en gooit een vaas omver.

'Hey! Die had ik moeilijk gevonden in de winkel!' Zei ik en pakte de bloemen op.

'Hoe kan je zo kalm zijn?!' Vraagt Ashton.

'Babe... en Maike, zien jullie niet dat de rollen zijn omgedraaid?' Vraag ik en je kan de grijns zo van mijn gezicht af lezen.

'Wat bedoel je?' Vraagt Maike dit keer wat kalmer.

'Wij hebben de touwtjes in handen.. Wij zijn zijn bazen. Hij heeft ons nodig..' Zei ik.

Ik hoorde Maike heel eng lachen en daarna heel hard hoesten.

'Dude je begint eng te worden' zei Ashton tegen Maike.

'Jongens dit lijkt me geen goed idee..' Zei Ashton.

'Stevan waarom is jou vriendje zo.. Zo.. Een sukkel'

'Weetje Maike dat vraag ik me ook af'

'Hallo, ik sta nog steeds hier zo' zei Ashton. 'Dit boek hadden we al afgesloten. Weten jullie nog?'

'Babe..'

'Nee niks te babe.. Wij gaan hem terug pakken!'

Ashton keek me hoopvol aan.. Hij wou zeker dat ik aan hem kant zou staan.. Hem steunen in dit onderwerp.

'Stevan.. Please' zei hij.

'Okeee! Ik zal niks doen' zei ik en zuchtte hardop.

'Wat?!' Zei Maike ongelovig.

'Ashton heeft gelijk.. We hebben dit achter ons gelaten.. Jason is verleden tijd. Misschien is hij wel verander' zei ik.

En iets in mij geloofde daar ook in..

Maike begon rondjes om me heen te lopen en keek me afkeurend aan. Hij keek me met een blik aan dat niks goeds zou zeggen.

'Weetje nog die dagen dat hij je vroeger in elkaar sloeg.. Je hem smeekte om te stoppen maar hij genadeloos door bleef slaan' zei hij en bleef nog steeds om me heen lopen.

'Ja ma-'

'Of toen hij je in de kast opsloot, jij ging hyperventileren en daardoor met spoed naar het ziekenhuis moest gaan'

'Ja maar hij kwam wel op bezoek?!' Kwam Ashton voor mij op.

'Hij schold hem uit voor vieze fagot' hield Maike vol. 'Waarom kom je eigenlijk voor hem op?! Hij heeft je vriendje zoveel pijn gedaan?!'

'Omdat ik niet wil dat jullie de zelfde fout gaan maken als Jason zelf! Jullie weten hoe het voelt om gepest te worden en dan willen jullie dat nu zelf doen. En ook nog uit MACHT?!'

Ik zuchtte hardop en liep naar Ashton toe en gaf hem een klein kusje op zijn lippen.

'Je hebt gelijk' zei ik en kuste hem weer.

'Je hebt gelijk' zei Maike op een spottende toon.

'Dude oke, als hij dit keer iet fouts doet.. Dan pakken we hem terug' zei ik.

Maike zijn ogen lichten op.

'Echt waar?'

'Echt waar'

'Beloofd'

'Beloofd'

'Pinky swear'

'Dude?!'

'Oke oke'

Jason pov,

Volgende ochtend, in de keuken van Stevan.

Wauw dit noem ik geen keuken?! Dit is een hele eiland. Het huis is wel 4 keer zo groot als de mijne. Ze wonen gewoon in een villa!

Ik maak voor Stevan en mij het eten klaar aangezien ik hier ook mocht eten.

'Goedemorgen' hoor ik een schorre stem zeggen.

Wauw. Dat geluid was zo zo. Wauw!

Wacht wat?! Ik ben vast slaapdronken. Ja dat is het. Ik bedoel hallo Jason, je bent allang door deze fase heen.. Je bent geen gay.. Dit is verleden tijd!

'Goedemorgen meneer' zei ik en legde de eten op tafel en zag toen pas dat hij alleen in zin bokser voor me zat. En Damn he is hot!

Hij heeft zoveel spieren en een duidelijke sixpack.

Wtf gebeurt er?!

'Kan je het goed zien?' Vroeg hij.

En toen kwam ik erachter dat ik aan het staren was. Snel wend ik mijn blik af van zijn goddelijke lichaam en ga tegen over hem aan tafel zitten.

'S-s-sorry' zei ik en zag dat ik rood werd.

We aten in stilte totdat Stevan wat zei.

'Wat heb jij tegen homo's?' Vroeg hij.

'Wat bedoelt u?'

'Waarom haat je homo's?' Vroeg hij.

'I-i-ik weet i-i-k bedoel ik vind het alleen vies dat is het' zei ik en zuchtte hardop.

'Je vind het alleen vies?' Vroeg hij ter bevestiging.

Ik knikte.

'Waarom sloeg je vroeger Maike dan in elkaar?' Vroeg hij oprecht nieuwsgierig.

Zal ik het hem vertellen.. Zal ik hem vertellen waarom ik homo's haat en ik ze in elkaar sloeg. Een geheim die ik jaren lang heb kunnen verbergen van de buitenwereld. Zal ik het zeggen. Wat heb ik te verliezen.

'Ik dacht dat ik zijn beste vriend leuk vond'