Don't judge my choice without understanding my reasons.

Stevan pov,

Langzaam doe ik mijn ogen open.

De kamer is helemaal wit.. Ziet de hemel er zo uit?

'Stevan, omg je bent wakker!' Schreeuwde Maike. En liep naar buiten om de dokter te halen.

'W-waar b-ben i-ik' vraag ik moeilijk.

In middels is Maike al terug en heeft mijn ouders ook al gebeld.

'In het ziekenhuis.. Stevan je liet me schrikken' zei hij en ik zag dat hij tranen in zijn ogen kreeg.

'Sorry h-het l-lukte niet.. I-ik ik kon het niet m-meer aan' zei ik met moeite en een eenzame traan liep langs mijn wang.

'Sst het is al goed Stevan' zei Maike en kwam naast me op het bed zitten en veegde mijn traan weg.

'Het is jij en ik tegen de wereld, oke' zei hij.

'Best'

'Best'

We werden gestoord door geklop op de deur. Wacht wat doet hij hier?

Ashton?

Hij heeft een kleine stoppelbaardje gekregen en keek me met betraande ogen aan.

Ik lach daar nog steeds hem aan te staren als een halve gare. Maar het leek alsof ik in een trans zat..

'Hey' zei hij zacht en kwam naast me zitten.

'Ik heb bloemen voor je gehaald' zei hij en gaf me een paarse hyacint.

Ik keek hem raar aan.. Een paarse hyacint betekend. Het spijt me.

Hij zag mijn vragende blik.

'Het klopt het spijt me.. Ik heb je belooft te beschermen van de pesters, maar ik ben vergeten om je tegen het aller ergst te beschermen.. Je zelf. Ik had moeten weten dat je ongelukkig was..' Zei hij en ik zag een eenzame traan langs zijn wang lopen.

Voorzichtig ging ik met mijn hand naar zijn gezicht. Voor zover dat kan. Mijn beide polsen waren onder het verband. Wat me ook pas net opvalt.

Ik veegde zijn traan weg en keek hem lief aan. Hij is zo lief.

'Het is niet jou fout.. Echt niet' zei ik

'Het licht gewoon aan mij , ik verdien dit' het laatste zei ik zo zacht mogelijk zodat niemand het hoorde.. Alleen ik.

'Nee Stevan! Jij verdient dit niet! Jij verdient het om blij te zijn. Om gelukkig te zijn! Stevan je bent geweldig!' Zei Ashton boos.

Ik dook ineen van zijn plotse woede aanval.

Ik heb geen zelfvertrouwen meer. Die hebben ze allemaal van me afgepakt. Net als mijn leven die ik hoor te lijden zoals ik het wil, alleen niet kan leven. Dankzij de pesters leef ik uit angst.

Ashton keek me aan.

'Sorry , echt waar het is mijn bedoeling niet om je bang te maken.. Ik wil je helpen Stevan..' Zei hij.

'Stevan het is goed. Ashton is echt aardig.. Hij was hier elke dag om je te bezoeken. En heeft zelfs Jason geslagen voor jou. Ik heb hem het hele verhaal verteld' zei hij en keek me bemoedigend aan.

'Wat bedoel je met 'hij kwam hier elke dag?' Vroeg ik.

Maike zuchtte en zei vervolgens ' Stevan, je lag 2 maanden in coma'.

'Je was bijna dood' zei hij zacht meer tegen zichzelf dan tegen mij.

'Maar je leeft nog. Dus die gezegde was waar wat ze zeiden' zei hij en begon te grinniken.

'Welke gezegde?' Vroeg ik nog steeds in sjok.

'No matter how hard life is, never lose hope'

'Wacht waarom sloeg je Jason voor mij' vroeg ik aan Ashton.

'Maike heeft me alles verteld.. Wat hij je allemaal aandeed.' Zei hij

'Alles?' Vroeg ik..

'Alles' zei hij

'Dus je weet ook dat ik..'

'Ja Stevan ik weet ook dat je van hem houdt.. Je houdt zoveel van hem dat je hem elke keer vergeeft voor zijn daden..'

'Only fools fall in love and I guess I am one of them.' Zei ik en grinnikte.

'Je bent niet de enige' zei Ashton zacht.

'O en op wie ben jij verliefd dan?' Vroeg ik nieuwsgierig. Ashton keek me geschrokken aan alsof hij net uit zijn trans is ontwaakt.

'Uhm je k-kent h-hem niet' zei hij.

Ik haalde mijn schouders op en glimlachte lief naar hem

'Hallo mnr Bleacher. U bent eindelijk ontwaakt. Om ervoor te voorkomen dat dit niet nog een keer gebeurd , moet u naar een psycholoog' zei de dokter die naar binnen kwam.

'Moet dat' vroeg ik geïrriteerd.

'Ja , het spijt me voor u maar het is voor uw eigen veiligheid'

Ik knikte , ik had geen zin om nog verder te praten. Ashton hield mijn hand vast en kneep erin.

Ik keek hem er eerst raar en blijkbaar had Ashton dat gemerkt. Hij haalde zijn hand langzaam weg en keek naar de grond. En als je goed keek zag je dat hij aan het blozen was. Maar dat is niet het belangrijkste.. Toen hij mijn hand los liet voelde ik een leegte.. Zonder bij na te denken pakte ik zijn hand en hield hem vast, ik zag bij mijn ooghoeken dat Ashton mij verbaast aankeek. Dus keek ik hem ook aan. Ik zag glinstering in zijn ogen, blijdschap en ... Liefde?

nee dat kan niet wie is er nou verliefd op jou

--

Het is al een week geleden sinds het incident. Ashton probeer mij zoveel mogelijk te beschermen van Jason, en Jason probeert me zoveel mogelijk pijn te doen..

Ik moet 2 keer per week naar de psycholoog. Als ik eerlijk moet zijn heeft het geen nut. Ik snijd me nog steeds en volgens mijn psycholoog zit ik in een 'depressie'

Ik voel me nog steeds waardeloos.

Ik ben nog steeds lelijk.

Ik wil nog steeds...

 Dood.

'Stevan, waar denk je aan?' Vraagt Ashton.

Hij is zo bezorgd de laatste tijd. Zo schattig.

Ik haalde me schouders op en liep verder naar het park. De laatste tijden gaan ik en Ashton altijd naar dat park samen. Maike komt ook meestal mee maar vandaag had hij een 'afspraakje' met een meisje, wat zeker een leugen is want kom op Maike.. afspreken met een meisje? for gods shake Maike you're gay.

Ik ging weer onder de zelfde boom als eerst liggen en keek naar de wolken.

'Hey, kijk dat lijkt op een eend' zei ik en wees naar een wolk. Maar wat ik niet door had was dat mijn mauw naar beneden gleed en je mijn sneeën kon zien.

'STEVAN?!' Zei Ashton geschrokken.

'Shit' zei ik en deed snel mijn mauw weer goed.

'W-waarom s-s-snij j-j-je zelf' zei hij geschrokken en teleurgesteld.

En daar was het? zalik het hem vertellen? vertellen hoe erg ik mezelf haat en deze wereld waarin ik leef?

'Ik uuhm ik... Ben..'

'De waarheid.. Alsjeblieft'

'I-ik verdien het om pijn te leiden. Ik verdien geen normaal leven. Ik ben een vieze homo. I-ik ben een teleurstelling' zei ik en kreeg tranen in mijn ogen.

Ashton trok me in een knuffel, waardoor ik nog emotioneler werd en hard begon te huilen.

Hij was de hele tijd stil. Op een gegeven moment hield ik op met het huilen en er kwamen alleen nog maar stille tranen vanuit mijn ooghoeken.

Hij tilde mijn kin omhoog waardoor ik wel moest kijken naar hem.

'Your body is your own home , don't burn it down' zei hij.

'Weetje wat Stevan.. Ik ga je helpen. Ik ga je weer helpen om op rails te komen.'

'Hoe'

'Ik ga je trainen. Een beetje spieren kunnen er bij jou wel bij. Zo kan je je zelf ook verdedigen voor je pesters' zei hij vastberaden.

'Maar -'

'Nee niks ge-maar. Ik ga jou helpen of je het nou wilt of niet, en we beginnen morgen, dan is het toch weekend' zei hij en stond op.

'Kom ik breng je naar huis' zei hij.

'Ik moet vandaag mijn moeder helpen in de bloemen winkel' zei ik

'Oke , dan breng ik je naar daar'.

Onderweg hadden we het erover , wat ik allemaal kon verwachten morgen. Ik heb er nu al zin in *kuch* leugen *kuch*

Aangekomen in de bloemen winkel zag ik mijn ouders al aan een kleine tafeltje die in de hoek van de winkel staat zitten met warm kopje thee. De winkel is zelf niet heel groot. Het is klein maar knus. De ramen zijn extra groot zodat je beter naar binnen kan kijken en de bloemen daardoor ook beter kan zien. In het midden van de winkel licht de kassa en daarom heen liggen alle bloemen, er zijn hier van alle soorten bloemen hier zo van witte rozen tot rode rozen, van een tulp naar een hyacint en de geur is hier geweldig.

'Hey mam , hey pap , dit is Ashton' zei ik en wees Ashton aan.

Me ouders weten dat ik homo ben en hebben daar vrede mee.

'Hallo mvr en mnr Bleacher' zei Ashton beleeft waardoor ik moest grinniken.

'Aagh jongen toch noem me maar gewoon Anna' zei mijn moeder.

'En noem mij maar gewoon Kevin' zei mijn vader.

Ashton knikte vrolijk en wou weggaan. Iets in me wou niet dat hij wegging.

'Hey Ash wil je vandaag bij ons eten' vroeg ik snel.

'Ja lijkt me leuk' zei hij enthousiast en met de grootste glimlach die ik ooit heb gezien.

--

'Het eten is echt heerlijk , Anna' zei Ashton

'Dankjewel lieverd eet smakelijk' zei mijn moeder.

'Dus hoe hebben jullie elkaar ontmoet' vroeg mijn vader oprecht.

'Op school' zei ik kortaf. Ik weet wat er nu gaat komen.

'En Ashton heb je al en vriendin?'

Ze zijn ook zo voorspelbaar en zo vernederend.

'Nee Anna , ik ben bi- seksueel'

Ik verslikte me in mijn eten en keek Ashton aan.

'Je bent wat?!' Vroeg ik.

'Ik ben bi' zei hij dood normaal.

'Maar.. En .. Jij.. Wow'

Iets in me was wel opgelucht en blij.

'En hoe kwam je er dan achter' vroeg ik dan.

'Op mijn vorige school vond ik een jongen leuk. Ik wou het niet accepteren dat ik anders was dan de rest. Dus ben ik naar hier gekomen en nu is het zeker. ik ben echt bi, maar ik kan ook verliefd worden op een meisje.. Maar ik ben nu momenteel verliefd op 1 jongen' zei hij en keek recht in mijn ogen.

Onbewust glimlachte ik en ik voelde me zelf rood worden.

'Anna , Kevin , ik wil graag Stevan trainen.. Om zich zelf te kunnen verdedigen. Mag dat van jullie?' Vroeg Ashton en keek mijn ouders aan met zoveel zelfvertrouwen.

Hij is zo zorgzaam. 

Wacht wat?

'Dat zouden we heel fijn vinden, hoe heet de vereniging waar we hem moeten inschrijven?' Vroeg mijn vader.

'Geen, ik ga hem alles zelf leren' zei Ashton.

'Niks persoonlijks hoor maar hoe wil je dat doen?' Vraag ik.

'Ik heb op kickboks gezeten en ben er best goed in' zei hij.

'Op hoop van zegen'

Op dat moment begon het heel hard te regenen.

'Ik denk dat ik maar moet gaan, voordat het harder gaat regenen' zei Ashton en stond op en liep naar de voordeur.

'Ben je helemaal gek! Je gaat nergens heen in dit weer!' Zei ik bezorgd.

'Ik wil jullie niet tot last zijn' zei Ashton beschaamd.

'MAM ZEG IETS TEGEN ASHTON HIJ DOET IRRITANT' schreeuwde ik.

'Liefje ik sta achter je je hoeft niet te schreeuwen' zei mijn moeder.

Door haar plotselinge komst, sprong ik in de lucht en kwam er een mannelijke kreet uit mijn mond.. ja zeker mannelijk..  Iedereen begon te lachen waardoor ik ging blozen van de schaamte.

'Ha-ha heel grappig' zei ik.

'Het is schattig' zei Ashton en kneep in mijn wang.

Zijn aanraking deed iets met mij. Een raar gevoel onderin mijn buik. Maar dat krijg ik alleen bij ... Jason. Maar ik ben verliefd op Jason ja..of heb ik toch een beetje gevoelens voor Ashton? Nee dat kan niet.. Maar ik weet wel dat de laatste tijd wanneer Jason me sloeg het geen pijn deed. Lichamelijk wel maar mentaal?

Nope.. 

Betekend dit dat ik over hem heen ben.. Ik denk ook niet meer aan hem. Ik vergeef het hem wel wat hij mij aan heeft gedaan maar ik zal het nooit vergeten. Nooit.

'Is Stevan daar' vraagt mijn moeder en stoot me aan met haar elleboog.

Shit ik was zo in gedachten dat ik niet merkte dat ik naar Ashton staarde. Ik kijk gelijk weg en voel dat ik rood word.

'Gaan jullie maar naar boven' zei mijn vader.

'Huh?' Vroeg ik.

'Ik blijf hier slapen als je dat niet erg vind. Het is begonnen met donderen' zei Ashton voorzichtig.

Gelijk keek ik hem blij aan en hij lachte lief terug. Die lach deed iets met me.

We liepen naar boven naar mijn kamer. Het is een eenvoudige kamer. Niet te klein en niet te groot. Ik heb een kingsize bed en een groot plasma tv, voor de rest een boeken kast, kleren kast en mijn muren zijn zwart. Want. Ik. Hou. Van. Zwart. Verder heb ik een eigen douche.

'Wauw' zei Ashton.

'Dankjewel' zei ik en lachte naar hem. Ik weet niet wat ik heb maar hij doet iets wat niemand de laatste tijd bij mij kon doen.. Hij maakt mij vrolijk..

'Wil je gamen?' Vroeg ik en hij knikte.

'Ik maak je in' zei Ashton uitdagend.

'O ja watch me!' Zei ik grijnzend terug.

We speelden Mario race maar ik was aan de verliezende kant. Laat dat nou precies iets zijn waar ik niet tegen kan.

'Wat zei je ook al weer Stevan' zei Ashton , terwijl hij nog steeds aan het spelen is. Ik kan niet verliezen. Nee. No. Nain.

Ik pakte zijn controller en gooide het naar de andere kant van de kamer en ging op hem zitten voor het geval hij de controller wou pakken.

'Ik zei dat ik van jou zou winnen zei ik' en draaide me om naar hem terwijl ik nog steeds op zijn schoot lag.

Mijn wangen werden rood en mijn buik ontplofte van de vlinders.

'S-s-sorry' zei ik en ging gelijk van zijn schoot af.

'Het maakt niet uit, hoe laat is het?' Vroeg hij.

'Half 1' zei ik 'wil je slapen?'

'Ja graag morgen moeten we vroeg op' zei hij.

'Vroeg op? We hebben morgen vrij' zei ik.

'Ja we hebben morgen vrij, maar dat betekend niet dat je op je luie reed kan gaan zitten. We gaan morgen ochtend joggen in het bos' zei Ashton.

'Morgen?'

'Ja'

'In de ochtend?'

'Ja'

'Joggen?'

'Ja'

'Ik?'

'Ja'

'NOOIT' schreeuwde ik naar hem en rende naar mijn badkamer en sloot de deur.

'Stevan Bleacher doe onmiddellijk die deur open of er zwaait er wat jongen man' zei Ashton op en 'volwassen' toon.

Ik grinnikte totdat ik in de spiegel keek.

Waarom ben je zo lelijk en dik?

'HOU JE KOP!' Schreeuwde ik tegen mijn spiegelbeeld.

maak gewoon een einde aan je leven. Niemand mag je!

Ik pakte een kam en gooide die tegen mijn spiegelbeeld aan. De spiegel brak in duizenden stukken.

'STEVAN WAT GEBEURD ER?' Riep Ashton.

'JE VERDIENT HET NIET TE LEVEN JE BENT DIK JE BENT WAARDELOOS!' Schreeuwde ik en sloeg met mijn vuisten tegen de muur waardoor mijn hand begon te bloeden.

'STEVAN ALSJEBLIEFT DOE DIE DEUR OPEN!' Hoor ik mijn vader bezorgt zeggen.

'STEVAN!' Hoor ik de wanhopige stem van mijn moeder.

'STEVAN DOE NIKS GEKS!' Hoor ik mijn moeder bang zeggen.

Ik zakte neer op de grond tegen de muur aan. En trok mijn benen naar me toe en maakte me zo klein mogelijk.

En daar gaan we weer de tranen komen langzaam en gaan stilletjes langs mijn wangen.

'Zo gaat het niet werken ik ga de deur open trappen' zei een stem het liet me denken aan de dagen dat Jason mij sloeg onwillig ga ik naar de hoek van de badkamer en maak me weer klein. Mijn ademhaling word steeds sneller.

Shit.

 Angstaanval.

De deur word open getrapt en ik word nog banger. Ik kijk naar boven en zie Jason daar staan.

'Alsjeblieft doe me geen pijn' zei ik bang en probeerde meer naar achter te gaan maar daar faalde ik in door de muur.

Jason kwam dichter bij en ik werd licht in mijn hoofd.

'Jason alsjeblieft.. Doe me geen pijn' zei ik zacht

'Stevan ik ben Jason niet.. Ik ben Ashton. Je moet rustig aan doen. Ik ga je geen pijn doen. Dat beloof ik'

'Ik kom nu naar je toe.. Maar ik beloof je dat ik je geen pijn ga doen oke?' zei hij en kwam dichter bij.

Hij kwam naast me zitten en trok me in een knuffel.

'Ik zou jou nooit pijn doen Stevan'

Ik keek in de bruine ogen van Ashton en keek hem verward aan.. Waar is Jason dan?

'Rustig maar Stevan je hebt het je alleen maar verbeeld' zei Ashton.

'We laten jullie wel alleen' zei mijn moeder en liep met mijn vader even weg.

'Ashton ik ben bang' zei ik.

'Sst.. Dat hoeft niet ik ben bij je' zei hij en tilde me in bruid style op.

Hij legde me voorzichtig op bed en liep naar beneden. 5 min later kwam hij terug met een EHBO doos. Hij ontsmette mijn handen en gaf er een klein kusje op.

IK STA IN BRAND.

Hij liep weer naar mijn kast en legde daar de EHBO doos neer en trok zijn shirt uit.

Hy was 1 en al spier. Hij had een overdreven sixpack en grote arm spieren. Hij liep naar mijn bed toe en ging naast me liggen.

'Maak me nooit meer zo bang' zei hij.

'Het spijt me' zei ik

'Welterusten Ashton' zei Ik zacht.

'Trustee 'zei hij kortaf.

Ik legde mijn hoofd op zijn borst en zei

'Het spijt me echt'

Hij zuchtte.

'Het is al goed' zei hij en deed zijn armen beschermd om mij heen.

Mijn ogen werden steeds zwaarder waardoor ik in een droomloze slaap viel.

--

'Steff word wakker'

'Stevan word nou wakker'

'Yo slaapkop je krijgt 10 seconden of ik gooi koud water over je heen'

'STEVAN'

'Oke je vroeg er zelf om'

Ineens voelde ik koud water op me en werd meteen wakker.

'WTF?!' Schreeuwde ik en keek naar Ashton die tranen in zijn ogen heeft gekregen van het lachen.

'Ha-ha , heel grappig' zei ik en ging weer liggen. Wat niet echt fijn voelde doordat het nat was.

'Opstaan slaapkop' zei Ashton.

Gewoon negeren.

'Stevan sta gewoon op'

Misschien als je doet alsof je dood bent laat hij je wel met rust.

'Stevan ik ga door met zuren totdat je antwoord gaat geven'

'Jij bent irritant' zei ik.

'Jij bent pas irritant, sta op luilak!' Zei hij.

Ik zuchtte hardop maar bleef toch liggen en keek hem boos aan.

Ashton rolde met zijn ogen en pakte een kussen en keek me grijnzend aan.

'Ashton, wat ga je doe met die k-'

Verder kon ik niet praten want ik kreeg een kussen op me hoofd.

'Au!' Schreeuwde ik en pakte ook een kussen.

'Je vroeg er zelf om' zei ik en stond op.

Ik sloeg hem hard op zijn hoofd waardoor hij op de grond viel en kreunde van de pijn.

'Shit , Ashton het spijt me gaat het!' Vroeg ik bezorgt.

Snel pakte hij mijn hand en duwde me op de grond, waarna hij op me kwam zitten. Beide handen van hem waren aan een kant van mijn hoofd. We waren nu zo dichtbij en ik verlangde zo naar hem.. Naar zijn lippen.. Zijn lichaam..

Ik denk dat ik verliefd ben. Shit niet nog een keer.

'Lieve lieve Stevan sta op we gaan joggen' zei Ashton en ik voelde zijn warme adem tegen mijn wang aan. Ik sloot mijn ogen. Dit gevoel wil ik voor altijd hebben..

'Ashton' kreunde ik.

SHIT WAT DOE JE?!

'Uh Stevan?' Vroeg Ashton.

Snel duwde ik hem van me af en rende naar de badkamer.

'Ik ga even douche' zei ik en deed de deur op slot.

Ik ging op de grond zitten.

Fijn goed gedaan. Wie weet wat Ashton nu over je denkt.

Ik neem snel een douche van 10 min en stap dan de douche uit en kleed me gelijk om.

Als ik mijn kamer binnen ga zie ik Ashton bij mijn boeken kast een boek lezen. Hij is zo geconsenteerd aan het lezen. Dat hij mij niet eens zag. Het ziet er zo schattig uit.

'Ben er weer' zei ik.

Waardoor Ashton schrikt en het boek laat vallen.

'Sorry , ik was nieuwsgierig .. En.. Ik .. Uuh'

'Het is al goed , het maakt niet uit' zei ik en pakte het boek van de grond en las wat voor boek hij had uitgekozen tussen alle boeken.

'Angst voor de leegte' zei ik hardop. 'Mijn lievelingsboek'

'Echt waar? Waar gaat het over?' Vroeg Hij.

'Wil je dat ik het kort samenvat' zei ik.

En hij knikte.

'Verboden liefde en leven in angst' zei ik en keek Ashton recht in zijn chocolade bruine ogen aan.

'Mag ik hem van je lenen' vraagt hij verlegen.

'Tuurlijk!'

--

'Oke, ik wil eerst werken aan jou conditie' zei Ashton.

'Dus je gaat 3 km rennen'

'Ik ga wat?!' Vraag ik.

'Ik ren wel met je mee' zei hij.

Ik zuchtte hardop maar ging toch rennen. Het had geen nut om er op in te gaan. Hij zou zijn zin toch krijgen. Mijn liefdevolle ouders hebben tegen Ashton gezegd dat als ik irritant doe. Ashton het zo zwaar als hij maar wilt de 'trainingen' voor mij kon maken. Wat zijn ze toch zo begripvol.

Na minder dan een halve km ben ik al moe.

'Ashton ik ben moe..'

'Door rennen je moet door zetten' zei hij vastbesloten.. En bleef door rennen.

'Waarom zou ik?' Vroeg ik.

'Omdat het moet' zei hij.

'Stevan dit is jou kans om je zelf te kunnen beschermen en je leven die je wilt leven te kunnen leiden'

'Maar ik ben m-'

'O shit, Stevan gaat het me je?!' vraagt Ashton bezorgd.

'Let de volgende keer op'

'Oke' zei ik zacht.

'Kan je opstaan' vroeg hij.

'Natuurlijk kan ik opstaan!' Zei ik geïrriteerd en stond op.

'Stevan doe voorzichtig' zei Ashton.

Ik wou weer verder lopen maar mijn voet bleef weer haken aan dezelfde boom tak  waar ik net over heen was gevallen.

Ik verwachte een harde klap maar in plaats daarvan voelde ik twee sterke armen mijn heupen vast pakken.

'Je bent soms zo onhandig' zei Ashton.

Ik keek recht in zijn bruine ogen.

'Ik ben niet onhandig!' Zei ik.

Het was stil , maar het voelde wel fijn. Ik deed mijn handen om Ashton zijn nek.

'Ashton ik'

'Sst het is al goed'

Hij kwam steeds dichter bij.

Voordat ik verder kon praten voelde ik zijn zachte lippen op de mijne.

DE ASHTON FUCKING BROOKE KUSTE ME!