"Beyond everything else, that's one of the things that kept us going, that keeps me going, you know, the eternal love, knowing that I am in the love of the all and all my love is in you"
-Jimmy Cliff

🌹Chapter 5: Memory

I can't believe that Scar isn't in my side. I'm like a crazy man staring and kissing our picture together. I just can't stop missing her everyday in my entire life. I sigh as I remember her angelic face and her laugh like a music to my ears. I wish tomorrow she'll be back soon even if I know its impossible. I love you Scar!

Dumaan ang isang linggo, dalawang buwan, text lang kami ng text, sa tuwing tatawagan ko ayaw niyang sagutin kung minsa'y busy pa ang line or out of coverage, di ko naman alam kung bakit, na alala ko pa nga na tinanong ko kung bakit ayaw niyang sagutin ang tawag ngunit ang sabi lang niya, wag daw akong mag-alala busy lang siya sa work so there's no need of worrying too much, somehow I feel relieved but that doesn't mean na hindi na ako nag-alala.. There's a sudden voice in my head saying that everything is somewhat wrong ngunit umiling lang ako, I trust my love so much.

Now, I tried to contact her via texting and thanked god, she replied. So I didn't waste my time for nothing, sinabi ko agad ang nasa isip ko.

"Scar, kumusta na work mo? Kailan ka pa ba uuwi?" Excited na may halong kaba ko na pagkasabi, ewan ko ba parati na lang akong kinakabahan sa tuwing makakausap ko siya.

"Okay lang naman ako at palagi naman akong umuuwi" Ha? Anong palaging umuuwi? Ni hindi ko nga siya nakita dito sa apat na sulok ng bahay nato, naguguluhan ako. Kaya tinanong ko siya.

"Ha? Wala naman akong nakita miski anino mo dito?"

"Oo nga" may halong saya niyang sabi kahit di ko makita ang mukha niya. Ngunit nagugulahan parin ako kahit saang anggulo. Tinanong ko siya kung saan at kailan kasi miski anino o isang strand ng buhok wala talaga, baka pinagtripan ako nito pero walang hiya pinapakilig ata ako. Ito lang naman ang sagot niya.

"Araw-araw diyan sa puso mo, hahaha"

That laugh sounds sweet and serene even if I can't see her face and hear her voice, naiimagine ko pa rin ang kanyang mukha and I just can't resist from smiling. We continue our text.

"Ikaw talaga! Kaya mahal kita eh, tatawagan na lang kaya kita"

She didn't reply at that moment and I'm started to get worried but later on she did.

"Huh? Wag na, nasa opisina pa ako ngayon, si boss nagmamasid. Sorry pala na late ako ng reply, kinakausap kasi ako ni Raquel, officemate ko, I love you"

Kaya pala akala ko kung meron ng masamang nangyari sa kanya, I trust her words, kilala ko siya, kaya okay lang, kaya kong maghintay para sa kanya.

Then I reply, bubulahin ko nga muna, hehe " ikaw talaga, nandiyan ba talaga o nagsisinungaling ka lang?" Ewan ko pero yan naisip ko eh, edi go. Then seconds passed by she replied.

"Nagtratrabaho nga kasi ako munckin ko, sige tatapusin ko muna itong trabaho ko ha, i love you"

"I love you too, Scar" kinikilig ako, kahit lalaki no, kikiligin rin so shut up nalang kayo. Wahaha.

Pero ganito na lang ba, bat walang call, ayaw niya bang marinig boses ko(echos). Gusto ko ng marinig ang kanyang boses kahit isang beses lang.. Haaayyy..makatulog na nga lang.

*****

"Tumakbo ka Scar!
Tumakbo ka! Iwan mo na ako!"

"Hindi maaari, Philip! Hindi ako mabubuhay kung wala ka"

"Tumakbo ka na"

"Mga pare, andon pala ang dalawa ouh!" sabi ng isa sa magnanakaw

"Oo nga! Wala na kayong kawala pa!" dinugtungan naman ng kasama nila

"Tumakbo kana, iwan mo na ako!"

"Hindi maaari"

"Barilin mo na para wala tayong witness"

*bang *bang *bang

Nooooo!! Scarrr!

Dali-dali akong bumangon sa aking pagkakahiga, my heart beats irregularly, parang may mga kabayo na nag-uunahan, kabang dulot ng kahapon. I dont know why it suddenly pops in my head through dream, iba ngayon kasi imbes na ang karumal-dumal ang aking mapapanaginipan ngunit hindi.

Ang nakaraan na pilit naming kinalimutan ni Scar, lalong-lalo na ako. Is this a sign na may mangyayari na namang masama? I still remember that day. The day, I thought Scar will leave me forever. Nagdadate kami noon nang may napansin kaming kakaiba sa banko na aming nadadaanan.

Due to our curiosity, we make pace near it, since ako ang nauuna sa aming dalawa, nakita ko kung paano pinatay ng magmanakaw ang tagabantay at manager ng banko, gumamit sila ng baril na may silencer, walang awa nila itong tinudas. I was about to run inside to help the other victims but then I remember I'm with Scar.

Nararamdaman niya sigurong hindi ako gumalaw sa kinatatayuan ko kaya lumakad siya patungo sa harap ko ngunit bago pa niya matanaw ang nangyari sa banko, I'd stop her but this woman is stubborn. Paglingon niya nakita niya lahat, isa-isang pinatay ang mga natirang biktima. Huli na ang lahat ng pigilin ko ang kanyang sigaw. Nakita kami ng magnanakaw. We run as fast as we can ngunit hindi nakisabay si Lady Luck sa amin, nabaril ang kanang paa ko. I told Scar to leave me but due to her stubborness hindi niya ako iniwan.

Naabutan kami ng mga magnanakaw, sinabi nilang ayaw nilang may mga witness daw. Ang tanga daw namin kasi nangingialam pa kami kung hindi sana edi hindi nangyari ito. Pero masisisi niyo ba kami? We just wanted to help those who are helpless. I hug Scar to protect her from the nemesis. Mga walang awa, nagtatawanan pa ang mga demonyo habang kami ay namumutla na sa kawalan ng dugo at pasimpleng humihingi ng tulong habang yakap-yakap ko si Scar. Ininda ko ang lahat ng sakit kahit halos mahatay na ako pero tiniis ko para kay Scar. Im afraid to lose her but Im not afraid to lose my life. I will protect her no matter what happen.

A minute or two, everything is a blur. Hindi ko namataan na binaril nila si Scar. That was so fast that i didn't notice the bullet in Scar's abdomen. I started to cry, I started to collide all my strength to stand up and attack the thieves but that was a reckless move, before I can get to them binaril nila ako at tumama malapit sa aking puso. I halted, I was like a statue, nanlalaki ang aking mata. It was like I don't know, hindi ko alam kung ano ang aking mararamdaman not until I was enveloped by the excruciating pain. Parang slow mo ang pagbagsak ko sa sahig malapit sa tabi ni Scar. I try reaching her, marami ng nawalang dugo sa kanya, umiiyak siya at dahil doon parang bumagsak ang mundo ko, hindi dahil sa balang tumama sa aking katawan kundi sa kanyang pag-iyak. We still make a vow to each other that no one can break us apart even death before my eyes closed and last thing I heard is Scar's cry and I love you.

******
Sorry po sa wrong grammar and typos😂
Wala po kasi akong oras para mag back read.
God Bless