"Your heart swallowed me like a well and I will never be able to climb out. I fell. I fell into your infinity"
-Emalynne Wilder

🌹Chapter 4: I Love You More

~Philip

In the serene night, the moon hung high outside the window, houses and buildings far away bathed in clear starlight, and nearby, locusts and cicadas were singing and chirping. What a tranquil night.

But my heart is in chaos.

Ilang araw na ang nagdaan, hindi ako mapalagay. Tho I'm calm on the outside but I'm clearly panic-stressing as of now. Gusto ko malaman ang dahilan, maybe because Scar isn't in my side?

I hope the reason is as 'simple' as that, but iba itong nararamdaman ko eh. It's like a sign that someone would be away from me for my whole life.

~~With you, I fall
It's like I'm leaving all my past and silhouettes up on the wall
With you, I'm a beautiful mess
It's like we're standing hand and hand with all our fears up on the edge ~~

Nabalik ako sa realidad ng mapagtantong tumunog ang aking cellphone. Walang pagdadalawang-isip na kinuha ko ito at pinapakinggan ang boses ng babaeng nagbibigay buhay sa mundo kung dati ay walang saysay.

"Hello?! Scar?" Pinipilit kong itago ang kakaibang kaba na kanina ko pa nararamdaman. I sighed with a heavy heart but I didn't let Scar heard it.

"Philip?!" Ngunit mas dumoble pa ang kaba ko ng marinig ko ang boses niya. Iba, ibang-iba sa dating Scar na nakilala ko. Punong-puno ng takot at hinagpis ang boses niya ngayon. Hindi ko mawari kung bakit!

"Bakit napatawag ka ngayon Scar? Anong nangyari dyan sa boses mo"

"Wala lang naalala at nami miss lang kita.Tandaan mo Philip mahal na mahal kita higit pa sa nalalaman mo" Ako lang ba o ako lang talaga? May mali sa tono ng pananalita niya, namamaalam? Huwag naman sana! Pilit kong itinanggi ang mga salitang magdudulot ng sakit sa aking damdamin kaya imbis na mag-alala at magpadala sa hinaing ng aking isip sinubukan kung i-divert ang aking isipan at inalala ang mga katagang kailanman hindi ako magsasawang ibatid sa taong lubos kong minahal.

"Mahal na mahal din kita Scar higit pa sa ipinapakita mo"

"Ang mahalaga mahal natin ang isat isa"

"Oo at walang kahit sino ang magpapahiwalay sa pag-ibig nating dalawa, Scar, kahit si kamatayan."

Ngunit hindi pa rin mapalagay ang aking isip kung bakit ganito ang kinikilos niya ngayon, gusto kong malaman dahil parang kriminal na gustong kumawala ng aking isipan sakaling hindi ito masagot.

"Scar... May nangyayari bang hindi ko alam?" bakit ata advance akong mag-isip ngayong araw? Losing someone will amke me mad crazy. Pumikit nalang ako, hindi ko na aasahan ang mga isasagot niya.

"Ano?! Wala naman...ikaw talaga mahilig bigyan ng meaning ang mga sinasabi ko kaya mahal kita eh.. at saka nanonood lang ako ng titanic no, kaya nag-eemo lang ako ngayon..hahahaa" that was awkward.

Hindi ko alam kung ako or ako lang ba yon pero parang may mali talaga ngayong araw eh...yong tipong nasa dramas na nagpapaalam si girl kay boy tapos may mangyayaring masama kay girl then booom, nawalan ng hininga si girl..echos lang yon.

"Aaaahhhhhhh" napantig ang tenga ko sa hindi inaasahang sigaw.

"Scar bat may narinig akong sigaw dyan" ano ba to? Baka imahinasyon ko lang iyon.

"Ah----huh!? Ahh...wala nalunod na kasi yong barko,sige Philip ha basta tandaan mo mahal kita at wala nang makakapagbago pa doon" hindi, nararamdaman kung may hindi tama ngunit pilit kong iniwaksi ito and i utter the most magical words that you can even imagine.

"Maha----------- *tootot *tootot

Pero bago ko pa makompleto ang mga salitang iyon bigla na lang niya akong binabaan ng phone, why i have this strange feeling that i cant understand! Tumriple na ata ang kabang kanina ko pa nararamdaman.

I contacted Scar again.

Tawag...

Tawag...

Pero instead na sagutin ang mga tawag ko, nag text siya.

"OK lang ako, wag kang mag alala"

Nakahinga ako ng maluwag doon ngunit hindi pa rin mawala ang kabang kanina ko pa nararamdaman.

*********
Sorry po if lame ha! Wag kayong mag alala malapit na po itong matapos ✌✌