XVIII.

"Wie bent u,"
Vroeg ik.
Mijn stem,
Klonk als een,
Roestende scharnier,
Krakend en zwak.
De lach werd harder,
Tot naar het,
Krankzinnige.
"Wie ik ben?
Naïef meisje."

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top